Mag-log inShare
Chapter 23
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56(Dahlia POV)
“Of the present age… Ngayon Dahlia. Ngayon yan.”
“Oo, mas maraming magbabasa na gustong basahin yung modern kesa Mandeville times pa, Grandma. Gusto nila modern. Yun na ang modern ngayon.”
Ulit ko.
Baga naiwan na nga talaga siya ng panahon.
Alam niyo na ang mga matatanda. Memories nila ang mga pinagdaanan sa panahon nila.
“Dragons and werewolves have hidden their wings and fangs. Blend in the human society without knowing by weak creature like us.”
“Porque ba Grandma wala tayong superpower? Grandma naman eh. Gawin mo naman may power yung mga tao. Kunwari nakaka-lipad. Ganoon.”
“Tsk. Sinisira mo lang Dahlia ang kwento ko.”
“Hehehe. Ako ang first critics mo Grandma.”
Nahiwa ko na ang kamatis, bawang, at sibuyas. Tinignan ko ang kumukulong tubig.
“Dragons are now the rich and charming CEOs, while werewolves are the dangerously handsome gangsters.” Napatango ako. Lagi naman ganoon talaga.
Kung sino pa ang nakaka-angat sila pa ang may mga superpower.
Superpower kung paano mandaya, mangurakot at magtanim ng takot sa mga mahihinang nilalang kagaya na lang ng mga tao.
Yung mga ganyang tao kasi…
Mga hayop na sila. Buwaya at tusong unggoy.
“The great war between the two races have lasted for centuries. Bloods have been shed on both sides. The knot of hate is strong and unbreakable.”
See. Magaling talaga yan si Grandma manahi ng kwento. Kaya di ako nagtataka na nangaling ako sa pamilya niya.
“Dragons are powerful and protected by magic. One fully-grown dragon can easily eliminate a dozen werewolves.” Nakita kong napasuntok pa si Grandma at napasipa.
Hahaha. Feel na feel ni Grandma ang pagiging narrator ng kwento niya.
“However, their numbers are much fewer, as dragon is not a productive race. Their shapeshifting is also restricted, since the dragon form is too big and will arouse unnecessary attentions.”
Ahahaha. Mapapalakpak talaga ako Grandma kapag nakakita ako ng totoong dragon.
Ngunit kathang isip lang naman sila. Kagaya ng ilang superhero. Example si Superman, Batman at iba pang kasama sa league ng superheroes.
“As individuals, werewolves are not as strong and not favored by magic, but when in great number, they can still rival a dragon. The restrain on their shifting is much lifted, which makes them the perfect assassins.”
Maganda din ang pagka-plot ni Grandma ng kwento niya. At yung feeling nito kala mo naman na witness ni Grandma ang existence ng mga dragon at taong lobo.
Mapapa-iling ka na lang talaga sa kanya.
“Humans, tayo Dahlia.”
“Syempre. The weak creature.”
“Wag mong minamaliit ang tao Dahlia. Minsan sila ang susi para magkaroon ng kapayapaan sa pagitan ng mga makapangyarihang nilalang. Balik tayo sa kwento. Tayong mga tao, we stuck between the two races, are largely unaware of the fight. Di natin alam na may kahiwagaan silang ginagawa. However, they are not to be underestimated. They will show their true selves sometimes.”
Dinaig pa niya si Shakespeare nang mapatayo na ito at nakaharap sa akin. Di naman niya ako natitigan ng maayos.
Hitsura ni Grandma, nakakatakot talaga siya. Ngunit alam kong maganda ang puso niya. Dahil inampon niya ako.
“Grandma…” Tinikman ko ang sinandok kong sabaw. Masarap.
Ang galing ko talaga.
“Tikman mo. Masarap yung timpla ko!”
@Death Wish
Kaugnay na kabanata
Taming the Mafia King Chapter 24
(Owen POV)“Owen, pinapapunta ka ni Ma’am Senior Editor sa opisina niya.”Agad kong inangat ang paningin ko sa aking desk. Saka lumingon sa opisina ng maldita naming Senior Editor. Napabuntong hininga ako.Tungkol na naman ata ito sa manuscript na ipinasang for approval to publish ni Yuki.Napakamot ako.Parang pagod akong bumangon sa kinakaupuan ko.Dalawang babae lang naman ang napakaraming demand sa buhay ko.Si Yuki at Ms. Nam.Haist.Sa pagtayo ko at bago pa man ako makarating sa harapan ni Ms. Nam. Bumukas ang pinto at nagsisulputan sa pinto ang mga lalaking tila mga autoridad.Kilala ko ang nagpadala sa kanila. Alam ko na ako ang hanap nila.Sumasakit na talaga ang ulo ko. Maaga pa para sumakit ang ulo ko ng ganito.“Mr. Owen, do you have time to hear our business?”Sinabi ng lalaki na namumuno sa kanila.Secretarya ng kapatid ni Yuki. Siya na naman ang pinadala nito para takutin ako at matinag.Napalingon ako sa opisina ng Chief Editor namin, at sa kanila.Sino ang uunahin ko
Taming the Mafia King Chapter 25
(Dahlia POV)Naihubad ko na ang apron ko.Nakatulog na din si Grandma.Napatitig ako sa orasan. Wala parin yung mga pinsan ko.Malakas ang ulan sa labas na ikinasara ko nga ng mga bintana.Sa katunayan, masarap magsulat kapag ganito ang panahon.Kaya nanabik akong umakyat sa hagdan papunta sa aking silid. Dati rati tambakan lang ng mga lumang kagamitan. Ngayon ginawa kong silid ko. Di naman ako tinapon dito ni Grandma. Sadyang gusto ko lang dito. Tahimik.Ngunit kung ano man ang temperatura sa labas, yun din ang temperatura sa loob.Ngunit masaya ako at kuntento sa silid kong to.Ayaw ng mga pinsan ko dito dahil nga sa ipis at mga dagang naninirahan na din dito sa katagalan.At yung pugad ng termites na kailangan alisin buwan-buwan. Ang sisipag nila i-rebuild ulit ang territoryo nila. Kaya hinayaan ko na lang. Since di naman kahoy ang sinisira nila. Saka baka, gusto lang nila sumilong. Basta ba hindi sila kumain ng kahoy.Napatitig ako sa aking mesa.Ngumiti ako.Kunti na lang matatap
Taming the Mafia King Chapter 26
(Dahlia POV)“Dahlia. Wag na wag kang magbibingi-bingihan. Kailangan ko talaga ng pera. Ano ba?!”Napaka-maldita ni Karen. Ngunit never ako nagpatalo sa kanya.Ano naman kung siya ang may mas karapatan dito sa bahay?Ako nga ang ampon, pero ako yung mas malapit kay Grandma. Inilaan ko ang oras ko para alagaan ito na dapat sila ang gumagawa.Hindi naman sa nagbibilang ako.Napaharap ako kay Karen.Nainis ako dahil nagusot ang manuscript ko. Ang pinaglaanan ko ng ilang oras ng buhay ko.“Sa gantong oras, Karen?”Inulit ko at baka hindi niya alam… gabi na.Napatitig ako sa orasan.“Hating gabi na.”“Dahlia naman.”“Hindi maari.” Medyo napasigaw ako ng kunti.“Shhhh. Tumahimik ka. Magigising sayo si Grandma. Nakakainis ka talaga. Tsk. Habang si Carlo kapag humihingi sayo binibigyan mo kaagad. Mayroon ka bang favoritism o hindi kaya, may gusto ka sa kanya?”Sira ulo ang babaeng to.Kailan ba ako magkakagusto sa tamad at parang walang magandang kinabukasan na maibibigay?“Dahlia, kailangan
Taming the Mafia King Chapter 27
(Owen POV)“Andito ka Mr. Owen!”Obvious? Pwede paalis na ng kamay na pumupulupot sa akin?Para siyang bata na pumupulupot.Naninindig ang mga balahibo ko sa kanya.“Alam mo ba Mr. Owen, ilang buwan na akong di naliligo?”At ang silid niyang nagkalat… ilang buwan na din atang di nalilinisan.“Mr. Owennn!”Yakap niya ng mahigpit sa akin.Mas gugustuhin ko si Miss Nam ang gumawa nito sa akin kahit galit siya. Wag lang ang babaeng ganto!“Di na ako makagawa ng magandang nobela…”Mababa ang tono ng boses niya.Saka nga siya bumitaw.Nakahinga ako.Ngunit humarap sa akin na meron ding kataasan itong si Miss Yuki.Sout ang puting damit at nakayapak ito sa kanyang sarili. Magulo ang buhok na parang tinalikuran ang sarili. Napakalayo niya sa larawang ginawa naming banner.“Sabihin mo sa akin Mr. Owennn, maganda pa ba ang nagagawa ng mga kamay kong to?”Pakita niya ng kanyang kamay na halos napahakbang ako patalikod.Dugo…“Ahhh. Wag ka matakot. May pinatay ako. Pinagmasdan ko siya kung paano
Taming the Mafia King Chapter 28
(Owen POV)“Kulang pa ba ang perang dumating sa palad mo, Mr. Owen?”Agad akong umiling.“So, bakit patuloy mong pinag-aalala ang kapatid ko sa ginagawa niya?”Tungkol ito sa career ng kapatid niya.“Sa totoo lang Master Kai, ang sinusulat niya…”“Basura.” Siya na mismo ang nagtapos ng sasabihin ko.“Alam mo bang nasasaktan ang kapatid ko sa mga naririnig niya sa inyo? Kung basura nga ang paningin niyo sa pinaghirapan ng kapatid ko, sa tingin niyo mapapatawad ko kayo? Mayroong takas ang kompanya ninyo sa akin? Basura. Yan kasi ang tumatak sa isipan niyo. Kaya lahat ng maaring ma-ipasa pa ng kapatid ko sa kompanya ninyo, ay tatratuhin nang basura. Wala nang tiwala ang kompanya niyo sa talento ng kapatid ko.”“Master Kai, di naman sa ganoon.”Napabuntong hininga ako. Di ko alam kung masasagot ko ba siya ng maayos. “Magaling na manunulat ang kapatid ninyo. Di ko alam kung ano ang nangyari na habang tumatagal…”Di ko alam kung sasambitin ko ang masasakit na salita. Baka kasi, ito pa ang
Taming the Mafia King Chapter 29
(Dahlia POV)Sinara ko ang pinto ng silid ko.Napasandal ako saglit sa likuran ng pinto. Napabuntong hininga.Saan naman kaya papunta si Carlo na gantong oras?Ano ang nangyari para mawala ng ganoon ang tindahan ni Grandma?Hindi naman maari kaming palayasin doon dahil may limang buwan pa sa kontrata. Talagang ipaglalaban ko ang karapatan na yun.(Cedrick POV)“We did everything to set up the grandchild of the old woman who owns the Milktea shop, Master Kai.”Ngumisi lamang sa akin ang boss namin.Kung sa maduming laro lang naman, di talaga kaagad lalantad ang tunay na layunin. Papa-inin ang biktima. Hangang sa napansin nito tuluyan siyang nahulog sa patibong. At walang takas. Yun ang maduming laro ng isang Mafia Boss, kagaya niya Master Kai.Napatango ito.“May balita ka na ba kung nasaan ang hinahanap natin?”“The slayer of our clan.” klaro ko.“I am afraid na wala paring balita Master Kai.”“We need his blood. As soon as possible.”Saka niya kinuntrol ang sarili na hindi maging i
Taming the Mafia King Chapter 30
(Dahlia POV)Di ako makatulog ng gabing yun sa paghihintay kay Carlo.Walang katotohanan ang hinala ni Karen na may gusto ako kay Carlo. Ginagawa ko lang ito dahil sa mga magulang nila na umaasang makakapagtapos sila sa kolehiyo.Ang mga pinsan kong to, bakit ang sakit nila sa ulo.Haist. Naawa lang ako sa magulang nila.Naibuhos ko ang oras sa paghihintay sa pagsusulat. Malapit na ang katapusan. Napansin kong di lang talaga maganda. Napaka-common ng ending. Mali to.Ngunit sinasabi na kapag ganito nga ang katapusan, ibig lang sabihin hihingi ang mambabasa ng pangalawang libro, para makuha ang hustisya sa naunang libro.Sana nga kumagat sa panglasa nila.Napaunat ako ng aking kamay.Sumilip sa bintana ang sinag ng araw.Tumayo na ako sa kinaka-upuan ko. Binuksan ko ito ang bintana.Inumaga talaga si Carlo. Palagi naman silang inu-umaga talaga. Ngunit dahil seryoso kagabi si Carlo, talagang nag-aalala ako sa kanya. Ako pa naman ang matanda sa kanila dito, bukod kay Grandma.Napatiti
Taming the Mafia King Chapter 31
(Dahlia POV)“Nay, ako ata ang biktima ninyo. Wala akong kinuha at gusto niyo pagbayaran ko yung nawawala niyong wallet? Ah, mag-usap na lang po talaga tayo sa prisinto.”Kahit wala naman akong oras pumunta sa prisinto, kailangan ko ipriority na malinis ang pangalan ko. Dahil dignidad ko ang nakataya dito.Kailangan masugpo ang ganitong budol-budol sa lalong madaling panahon.Nang bigla ako nitong sinabunutan.Di naman ako makakalaban sa kanya.Makikita lang talaga na napakasama ko kung papatulan ko ang matanda.Anong gagawin ko?Hahayaan ko lang ba siya?Nang biglang may humila sa matanda.(Venal POV)Biglang napabusina ang katabi kong driver dahil mayroong mga tao na di marunong rumespeto sa pinapatupad nilang batas. May tumawid kahit naka-pula ang traffic light.Sinilip ko si Master Dryzen sa rear mirror. Bumukas ang mga mata niyang nakapikit. Kanina nakasandal siya sa upuan ngayon parang nakuha na naman ang attention niya ng nangyayari sa labas. Pilit niyang hinahabaan ang kanyang
Pinakabagong kabanata
Taming the Mafia King Finale
(Dahlia POV)Malaki ang ipapasalamat ko sa tulong na binibigay ng kompanya sa akin. At kailangan ko pa kapalan ang mukha ko, para humingi ng advance since nga walang-wala kaming pera ni Grandma. Nakakahiya pero nilakasan ko ang aking loob, at alam kong hindi tatangihan ni Sir Venal ang pabor ko. Napakabait nito, at walang alintanang ginagawa ang lahat pagdating sa akin. Hindi naman sa inaabuso ko ang kabaitan niya, sadyang wala lang talaga akong malapitan. Promise babawi ako sa kanya.Kaagad naman umalis si Sir Venal matapos ngang iremind sa akin, na mamaya kakain ako sa harapan ng boss namin. Since madami na din naman akong kinain, alam kong kunti na lang ang kakainin ko. Saka nakakahiya talaga, di ko rin alam kung ano ang ipapaliwanag ko sa aking sarili kung para saan ba ito.Hinahawakan ko ang kamay ni Grandma at pinisil-pisil ito. Nalilito ako kung nais ko ba ito magising o manatili siyang matulog para di nito malaman ang nangyari. Napabuntong-hininga na lamang ako.Bumalik ang da
Taming the Mafia King Chapter 105
(Dahlia POV)Nang makapasok ako sa banyo, tinignan ko ang laman ng paperbag. Puro dress ang naroroon. May binili naming pang-ilalim, pero yung damit talaga… Alam kong kung magkano ang isa noon. Sa sikat at mamahaling brand pa sila namili.Isinuot ko na lamang yung skirt na mahaba, at white chiffon blouse. Habang yung skirt kulay beige. Dahil medyo tinatagos ng lamig ang blouse, isinuot ko yung longsleeve. Tuck in, para nga hindi magmukhang manang. May ternong dollshoes yung skirt, at ng tumitig ako sa salamin, maganda. Simple, ngunit maganda. Prefer ko yung mga damit na plain lang at walang kahit ano-anong print.Paglabas ko, wala na sila Madam Lilith. Itinabi ko na lamang sa sulok yung mga paperbag, ng mapansin kong may kung ano sa may mesa. At ng lapitan ko, biglang kumalam ang tiyan ko.Pagkain… Masasarap na pagkain. At sa hinuha ko, ang pagkain na yun para sa akin.Storm Corporation, natural ba sa kompanya na ganito ang ipamalas na pagtulong sa kanilang mga empleyada?(Venal POV)
Taming the Mafia King Chapter 104
(Venal POV)Parang isang papel na inihipan ng hangin ng mismo sa aking mga mata nawalan nga ng malay si Miss Dahlia. Kaagad ko itong nilapitan at binuhat. Tumawag naman ng attention ang mga assistant ko, at sa isang silid nga namin idinala si Miss Dahlia.Over fatigue ang dahilan kung bakit nawalan siya ng malay. Normal na mabibigla ang katawan niya sa mga nangyari.Mag-uumaga na, at wala parin siyang malay. Naalala ko ang sinabi ni Master Dryzen na ipagluluto niya ng agahan si Miss Dahlia. Bahagyang nakalimutan ko ang tungkol roon. Nasisigurado ko kanina pa yun gising, at walang kaalam-alam sa mga nakalipas na oras kung ano ang nangyari kay Miss Dahlia.Tinawagan ko si Lilith, at kinumpirma niya sa akin na maaga itong nagising at abala na si Master Dryzen sa pagluluto.“Maari mo bang sabihin sa kanya, na hindi makakarating si Miss Dahlia.”“Natutuwa akong sabihin yan kay Master Dryzen ngunit hindi matutuwa ito sa maririnig niya sa aking bibig. Bakit anong problema ng babaing yan? Suk
Taming the Mafia King Chapter 103
(Dahlia POV)At nagising ng, tumunog ang phone ko. Nagbabakasakaling sila Carlo at Karen… Pero hindi, si Sir Venal. Tungkol ba ito sa paggamit ko ng Card? At napansin ko ang orasan, magmamadaling araw na para hindi pa siya nagpahinga at mapansin pa in case man may nakukuha siyang notification sa paggamit ko ng Card.Hindi ko naman maaring di sagutin… Sinagot ko.“Miss Dahlia…” Bati niya sa akin. “Sir Venal…” Saka narinig ko itong huminga ng malalim.“I’m sorry, ngayon ko lang nabalitaan ang tungkol sa nasunog niyong bahay. Napasugod ako ngayon dito. Mabuti na lamang at wala kayo dito ng mangyari ang sunog. Ngunit alam kong mabigat parin sa inyo ang nangyaring aksidente. Maari ko bang malaman kung nasaan kayo?”“Sir Venal…”“Miss Dahlia?” At tuluyan na naman akong naiyak.Wala na akong lakas na loob na magsalita pa, hangang sa ibinaba ko na lamang ang tawag ng hindi ko sinasabi kay Sir Venal kung nasaan nga ako.Pero hindi ko inaasahan, na lumipas lamang ang ilang minuto, napuno bigl
Taming the Mafia King Chapter 102
(Dahlia POV)Lumapit ako sa information desk, at naki-usap sa nurse na iiwan ko muna si Grandma. Pumayag naman ito, ngunit ng tumalikod na ako at ilang hakbang pa lamang ang layo ko sa kanya…“Anong klaseng kamag-anak ba yun. Nasa loob pa nga ng emergency room ang kanyang abuela, hindi pa nga inilalabas, aalis kaagad. Di naman sinabi kung ano ang rason.”Kaya natigilan ako. Ang galit na akala ko, wala… Akala ko pangamba lamang, ay biglang sumabog. Saka hindi ko aakalain na sa kanila ko mabubuhos ang frustration na aking nararamdaman.Napalingon ako, at tahimik na bumalik ulit sa information desk.“Sa nasusunog ang bahay namin, miss. Ano ang sa tingin mo ang dapat kong gawin?!”At napapikit ako bago pa man lumala ang sitwasyon. Huminga ng malalim… At ayoko nang dagdagan pa ang pwerwisyong nangyayari.Kaya humingi ako ng pasensya.“Sorry, hindi ko sinasadya na pagsigawan ka. Hindi mo alam kung gaano ako nag-alala ng husto kay grandma. Ngunit kailangan ko bumalik ng bahay dahil nasusunog
Taming the Mafia King Chapter 101
(Dahlia POV)“Miss Dahlia… May nangyari ba?”Umiling ako kaagad. Medyo nalilito ako kung para saan ba ang tanong niya at pag-aalala sa akin. Nang maalala ko na tumakas ako, at siguradong yun ang tinutukoy niya.Bigla akong napayuko sa harapan niya. “Pasensya na Sir Venal kung umalis kaagad ako. May kailangan kasi ako ayusin.”Ayusin. At di ko nga alam kung saan magsisimula.“Maayos po bang nakakain ang CEO?”Napatango naman ito bilang tugon, at nakahinga kahit paano ng makumpirma na ayos lang ako.“Nalaman ko na hindi ka pa nakakauwi sa inyo. Kaya pinahanap kita.”“Sir Venal…” Alam kong mayroong utos ang CEO sa kanya na ihatid-sundo ako sa bahay namin. Ngunit ang weird. Hindi ko maintindihan kung para saan itong ginagawa nila. Kung may kinalaman ito sa special na trabaho na nais nilang tangapin ko, siguro nga yun ang dahilan.“Ayos lang naman ako, Sir Venal. Wag kayong masyadong mag-alala sa akin. Sanay po akong umuwi ng ganitong oras, kahit mag-isa. Kaya nga po nais ko sanang tangiha
Taming the Mafia King Chapter 100
(Dahlia POV)“Punyeta!” Muli niyang mura. “Magising ka nga Dahlia! Wag kang mayabang! Marami na akong napatunayan, habang ikaw, wala. Wala kang magagawa kundi tangapin ang alok ko, sa ayaw mo man o hindi! Advice ko sayo at dapat kang makinig, hindi magandang kalabanin ang isang kagaya ko. Kung ako sayo dapat na kaibiganin mo ako! Minsan lang ako mabait, Dahlia.”“Minsan? Nakakatakot naman Yuki.” Ang pag-iisip ng babaing ito, napaghahalataan na makitid ang isipan. “Hindi niyo ako mapipilit.” Tigasan kong sinabi. “Hindi mo ako matatali at hindi ako magiging sunod-sunuran sayo. Kapag tinangap ko ang alok mo, yun ang magsisilbing katangahan ko.”“Dahlia!”“Lalaban ako.” Titig ko sa kanyang mga mata, at aktong babangon na ako sa kinakaupuan ko ng biglang hinawakan ng dalawang katulong ang balikat ko.“Tss. Hinahamon mo talaga ako Dahlia at parang may hinahanap ka. Pwes ibibigay ko sayo, at dapat pagsisihan mo kaagad at mamulat ka sa katotohanan na dapat tangapin mo ang alok ko sayo habang
Taming the Mafia King Chapter 99
(Dahlia POV)“Kung hindi ko lang alam na magnanakaw ka Miss Yuki, sa bookstore pa lang lumuhod na ako sa harapan niyo. Ngunit mas mababa ka pa sa mas mababang nilalang, kung hindi ka marunong rumespeto ng pinaghirapan ng ibang tao.”“Puny*ta.” Biglang mura nito. Medyo nagulat ako dahil, ang mukha niya hindi bagay sa lumabas sa kanyang bibig. Sabagay andito ako para hindi makipagkabutihan sa kanya. “Tss. Hindi ko na ata kailangan itago ang ugali ko, Dahlia. Hindi ko na kailangan magkunwari. Dapat ka nang matakot dahil hindi mo ako kilala! Simpleng utos lang naman, uupo ka lang naman diba? At kapag sinabi kong uupo ka, mauupo ka! Upo!”Hindi ako kumilos, nanatili akong nakatitig sa kanyang mga mata. Malungkot ngunit nakakatakot.Lumapit ang dalawang katulong nito sa akin, upang sapilitan na paupuin ako sa harapan ni Yuki. Mala-anghel ang mukha niya sa mga tarpulin na nakikita ko. Ngunit isa lang pala itong maskara. Ang akala ko isa siyang mabait, mahinhin at tahimik na babae. Yun pala n
Taming the Mafia King Chapter 98
(Dahlia POV)“Alam mo Miss hindi ko rin inaasahan na magkikita ulit tayo. Pero andito na nga ulit ako sa harapan mo.”“Para saan?!”Napangising-aso ito. “Andito kami dahil napag-utusan lang ng kapatid ng boss ko. At alam kong kilala mo kung sino ang tinutukoy ko.”“Si Yuki.”“Pero lilinawin ko, hindi siya kapatid ng boss namin. Sampid lang naman siya sa pamilya.” Mapait niyang sinabi laban sa pangalan na binangit ko. Tila ba may lihim na galit si Cedrick sa kanya. “Nagkakilala na kayo kanina.”“Oo. Ang babaing walang ikinalayo sa boss mo. Magnanakaw at manloloko.”“Hulaan ko, pumunta ka na naman sa stasyon ng pulis. Bakit Miss Dahlia? Sa tingin mo ba may magagawa sila? Nagpapatawa ka lamang sa lagay na yan.”“Nagbabakasakali lang ako na may tumulong sa akin laban sa—.” Natigilan ako dahil mas lumapit siya sa akin at ibinaba ang kanyang labi sa aking tenga.“Wag kang tanga. Napaka-useless ng ginagawa mo, Miss Dahlia.” Ngumisi siya. Malapit na ngumisi sa mukha ko. “Kahit na ang pinakama
