All Chapters of Mapaglarong Tadhana : Chapter 1 - Chapter 10

"Best! I miss you!" Malapad ang ngiti at sinalubong ko ng yakap si Ella. Gumanti siya ng yakap na halos hindi na ako makahinga. Magkaiba kami ng kurso na kinuha. IT ako samantala Business Add naman sa kanya kaya bihira na lang kami magkita dahil busy kami pareho at hindi pareho ang class hour namin."Miss you too. Tama na ang yakap hindi ako makahinga," natatawa na saad ko."Ano oras next subject mo?" Tanong niya."2 pm pa.""Same," umangkla siya sa braso. "Ano? Sa Torres tayo?""Hoy! Wala akong pera pang burger," agad na sambit ko."Libre ko na. Miss na kita e," naglalambing na saad niya kaya natawa ako.Para siyang bata na tuwang-tuwa nang um-oo ako. Parang magkapatid na kami ni Ella na hindi mapaghiwalay, siya lang ang naging close friend ko simula noon hanggang ngayon dahil nahihiya akong makipagkaibigan. Siya lang ang nagtiyaga na kaibiganin ako at hanggang ngayon hindi kami mapaghiwalay dalawa. Nang malaman niya na nangyari sa mga magulang ko hindi siya nagdalawang-isip na sama

Ano kaya ang tinira non at nagkagusto siya sa akin? Seryoso? Sa akin talaga? Duling ba siya? Tingnan ko nga ulit ng maayos ang mata niya baka ako yata ang duling. I heard a lot of compliments about me before but, before yon, hindi na ngayon, nagbabago ang mukha ng isang tao lalo na at stress at walang happiness sa buhay. "Sabay tayo mag lunch mamaya.""Ay! Santisima! Bakit nanggugulat ka?"Parang na laglag ang puso ko sa gulat. Hindi ko namalayan nasa tabi ko na pala siya. Paano kung may sakit ako sa puso,edi patay agad ako. Ayoko mamatay na virgin no."At bakit sasabay kang mag lunch sakin?" Masungit na saad ko, nakataas pa ang isang kilay para approve ang pagiging maldita ko."Syempre, nanliligaw ako. Diba iyon naman ang ginagawa ng manliligaw-,""Stop!" Pigil ko sa kanya ng mapagtanto ko ang sinasabi niya. Hinarap ko siya at umiwas naman siya ng tingin, naiilang, ang lakas niyang magsabi non tapos mailang siya kung harapin ko siya. Gago ba siya?"Manliligaw ka sakin?" Parang aso s

Nang matapos ang school year ay bumalik ako sa Lamiangan kung saan kami nakatira, kasama ko si Tita Fely. Na tanggal sa trabaho si Tita at hindi niya kaya bayaran ang buwanang renta ng bahay niya kasama ang gastosin namin. Balak sana niyang ibenta ang bahay namin ngunit hindi pwede ayon sa abogado na kinausap niya. Kaya kahit labag sa loob niya ay dito kami tumira. Sinagot ko na rin si Jaxson bilang boyfriend ko. Naniwala naman ako kay Ella na wala siyang gusto kay Jaxson. Kaya lang may parte parin sa akin na nasaktan siya noong nalaman niya na ako ang nililigawan ni Jaxson. Nakita ko sa mga mata niya kahit pa sinabi niyang masaya siya para sa amin.Unang gabi sa loob ng sampong buwan, ngayon ko lang naramdaman ang kapayapaan ng dumating ako sa aming bahay. Unang gabi na hindi ako umiyak dahil sa kwarto ako nila mama natulog. Pakiramdam ko, kasama ko parin sila. Pakiramdam ko yakap ko sila. Ngunit ang lahat panandalian lamang dahil mas lalo pang naging marahas si Tita sa akin. Sa tu

Galing Maynila ang mga pinsan ni Jaxson, kakarating lang daw nila kahapon ayon kay Bray.Sakto ang dating nila dahil baka hindi ma tuloy itong balak namin kung ibang lalaki ang isasama nang mga kaibigan ko.Isa sa mga rason kong bakit minahal ko si Jaxson,dahil kaibigan rin ang turing niya sa mga kaibigan ko."Jaxson,bakit hindi mo sinabi na may mga pinsan ka pala at nagtatago sa siyudad?" namamaktol na saad ni Maris ng makita ang mag pinsan. " Kaya nga.Edi sana matagal na namin itong hinunting," naka-ngusong sigunda naman ni Sanda."Ayos lang sa akin Jaxson,ang mahalaga nandito na pinsan mo,may gagayumahin na ako, "desperadang sagot naman ni Ella." Panginoon,tulungan niyo po ako na bumalik sa tamang pag-iisip ang mga kaibigan ko," umiiyak kunwari na dasal ko.Nahihiya na ngumiti si Sandra sa mag pinsan. Nagbibiro lang kami boys,baka magsi-uwian kayo. Pero pwede rin naman totohanin, " pabebe na dugtong niya. " Oo nga naman pinsan,bakit hindi mo sinabi sa kanila," nagtatampo kunyari n

Sa lakas ng suntok niya hindi na ako nakagalaw upang protektahan ang sarili ko. At sa isang iglap hubo't hubad na ako.Kahit gusto ko manlaban ay hindi ko na kaya. Wala na akong lakas. Nanghihina ako.Nandidiri ako sa bawat haplos niya sa katawan ko.Tahimik akong umiiyak at nananalangin na sana ay may tutulong akin."Huwag, please.Tama na," pagmamaka-awa ko ngunit ang lalaki sa ibabaw ko ay bingi.Hanggang sa nagtagumpay siya sa kanyang nais sa akin.Napahagulhol ako.Galit ako sa sarili ko dahil napakahina ko.Gusto kong manlaban ngunit heto ako mahina at wala nang lakas upang lumaban sa taong walang awa na binababoy ako.Nanigas siya sa ibabaw ko,nang makaraos siya."Hayop ka!Napakahayop mo!" nanghihina na sigaw ko.Walang salita akong narinig sa kanya.Hanggang sa narinig ko na tinatawag ang pangalan ko.Hindi ko magawang sumaya dahil huli na ang lahat,nagtagumpay na ang hayop na na ito sa balak niya.Dali-daling tumayo ang lalaki at inayos ang sarili niya.Sinuot niya rin ang mga damit ko