All Chapters of Mapaglarong Tadhana : Chapter 21 - Chapter 30

Janice pov:Nagising ako na wala si Isabella sa tabi ko. Tsskk. As usual si Javier na naman ang nagbabantay. Nagseselos na ako, noon sa akin ang lahat ng atensyon niya pero ngayon dalawa na kami ng anak ko. Gayunman, masaya ako dahil buong puso niyang tinanggap ang anak ko at tinuring niya rin na tunay na anak ito. "EDMUND JAVIER MONTEFALCO!"Nagulantang ako sa lakas ng sigaw ng kung sino mang tao sa labas ng bahay.Dali-dali kong sinuot ang tsinelas ko at nagmamadaling lumabas. Isang matandang lalaki na may tungkod agad ang nakita ko, nakatayo ito sa gilid ng sasakyan at halatang kakarating lang. Sino siya? Nang tingnan ko si Javier bakas sa kanyang mukha ang takot at kaba."Oh! Hello! Brother. Long time no see!"Isang matangkad na lalaki ang lumabas sa driver set at binati si Javier. Magkapatid sila? Nang titigan ko ang lalaki ay hawig nga sila. Mas matangkad lang si Javier at itong lalaki naman ay may pagkapilyo ang mukha."Woaahh! May anak ka?!" Gulat na sambit ng binata na nanlak

Nang magising ako kinabukasan,wala na si Javier. Nag iwan lang siya ng cellphone at number ng kanilang mansyon. Napangiti ako nang mukha ni Isabella ang nasa wallpaper ng cellphone niya ng buksan ko ito. He loves my daughter so much. And, I love him,too. Buntong-hininga ako saka tinawagan ang numero na binigay niya."Good morning sister-in-law. How are you? Susunduin na ba kita? "Pinamulahan ako ng pisngi sa tinawag sa akin ni Enrico. Mangyari kaya iyon? Malabo kasi na magustuhan ako ni Javier at saka may issue kami."May lakad ako ngayon. Pwede ba na mamayang hapon mo nalang sila Manang ihatid dito sa bukid?"" Uhm. Okay. Take care sister-in-law. Don't worry okay lang si Isabella."Hanggat maari ay ayokong pumunta sa mansyon ng mga Montefalco. Inagaw ko na nga sa kanya ang tirahan niya rito sa farm, ayoko na pati sa mansyon nila ay hindi na rin siya uuwi dahil nandoon ako. Pagkatapos naming mag-usap ni Enrico ay nagtungo na ako sa bayan upang mag hanap ng part time job. Sana may mah

Three months old na ngayon si Isabella kaya busy ako sa pagluto. Ang sabi ni Enrico pupunta raw siya kasama si Don Emmanuel at Ethan dito at saka ngayong araw ang uwi ni Javier baka dito na iyon didiritso. Naghanda ako ng spaghetti, lumpiang shanghai, adobong manok na ni-request ni Enrico at kare-kare kay Ethan, nagluto rin ako ng paborito ni Javier, menudo. Gumawa rin ako ng mango float na paborito ng lahat. Tamang -tama, nakahanda na ako ng dumating sila. Nag-unahan pang pumasok si Enrico at Ethan sa loob ng bahay para kunin si Isabella."Ako ang na una.""Ako ang na una."Hinihingal na sambit nila sa harap ng natutulog na si Isabella. Nagsusukatan sila ng tingin ngunit walang magpapatalo."Mas matanda ako sayo," saad ni Ethan."Bunso ako," sagot naman ni Enrico.Palipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa kaya hindi ko napansin ang pagpasok ni Don Emmanuel."Ang apo ko," magiliw na wika niya at kinuha si Isabella sa crib nito. "Ang ganda ng apo ko."Nanlaki ang mata ng dalawang

Tahimik kami pareho hanggang sa makarating ng mansyon. Naglalakbay ang isip ko kaya't hindi ko napaglaanan ang buong paligid ng mansyon pagpasok namin. Hindi nagtanong si Javier tungkol sa insedenteng nakita niya, hindi rin namin pinag-usapan. Hindi ko masabi sa kanya kung ano ang nangyari dahil natatakot ako kung ano ang maaring sasabihin niya akin. Hindi ko masabi na ama ni Isabella ang kausap ko. Na gusto niya makita at makasama ni Isabella. Natatakot akong sabihin kay Javier kaya hindi na ako nagsalita at baka masumbatan niya ako. Tahimik na ang mansyon ng pumasok kami, panigurado tulog na si Isabella. Namamangha na nilibot ko ang aking paningin sa loob ng mansyon. Ang mga gamit ay halos mga antigo. Mga naglalakihang painting na nakasabit sa mataas na pader. Sa desinyo nito, halatang ito ay isang old mansion ngunit napakagandang tingnan. Nalula ako sa kanilang mataas at paikot na hagdan hanggang sa taas nito. Ilang palabag ba mayroon ang bahay nila?"Nenita?!"Dumagundong sa loo

Hindi ko matanggap ang katotohanang inulit muli ni Jaxson ang ginawa niya sa akin noon. Pinaniwala niya ako na kaya na niya akong ipaglaban sa pamilya niya. Na kaya niyang panindigan ang pagiging ama niya kay Isabella pero bakit hinayaan niya ako na ipahiya ng ina niya sa maraming tao? Hindi niya man lang ipinagtanggol ang anak niya.. kahit si Isabella man lang ang ipinagtanggol niya. Sinira niya ulit ang tiwala ko. Inulit niya lang ang ginawa niya sa akin noon. Ang sakit sa damdamim na sa murang edad ng anak ko narinig niya ang hindi magandang salita mula sa kadugo niya.. sa kanyang lola. "Hindi mo naman kailangan gawin yon," saad ko sa kanya ng makalabas na kami sa venue. " Madamay pa kayo sa gulo ko..sana-." " What?! Mali na naman ako? Wala akong karapatan! Dapat hindi ko iyon sinabi! Sana hindi nalang ako nangi-alam! Ano pa Janice? Ano pa?! "Ha!! " Mabigat ang kanyang paghinga habang pigil na pigil siya na pagtaasan ako ng boses. "Sabagay, sino ba naman ako? Sino ba ako para hu