All Chapters of Mapaglarong Tadhana : Chapter 11 - Chapter 20

Napakurap ako. Hindi makapaniwala sa ginawa sa akin ni Jaxson. Ano ang nangyari? Bakit ganito na ang trato ni Jaxson sa akin? Nasaan na iyong sinabi niya na hindi niya ako kayang saktan? "Anong ginagawa mo dito?May mga mayamang bisita ang mga magulang ko," galit na singhal niya sa akin. "Sana nag text ka man lang na gusto mo akong kausapin."Napasinghap ako." Mag text?E, hindi mo nga sinasagot tawag ko text pa kaya?Isang buwan Jaxson,hindi ka nagparamdam tapos ngayon iyan ang sasabihin mo?""Kung pumunta ka lang dito para kumprontahin ako,mabuti pa ay umuwi kana."Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.Ibang-iba na siya.Hindi siya ang Jaxson na kilala ko,dahil ang Jaxson na kilala ko ay kahit ayaw pa nang mga angkan niya sa akin ay papasukin niya ako sa pamamahay nila."Buntis ako," natigilan siya sa sinabi ko,ngunit nakabawi rin agad."Mabuti umuwi kana. Mahamog. Buntis ka pala," malamig na turan niya sa akin. "Wala kana ba talagang paki-alam sa akin?" emosyonal na tanong ko.Pinip

"Maraming salamat ho Manang Sonya, Ej. Wala talaga kasi akong mapuntahan sa ngayon, hayaan niyo ho maghahanap ako ng trabaho sa bayan para makatulong-,""No! Hindi ka magtatrabaho," nagulat ako pati si Manang Sonya sa biglang pagtaas ng boses ni Ej. " Hindi ka pwedeng magtrabaho dahil buntis ka.""Ah. Eh. Maliit pa naman ang tiyan ko at-""Mas delikado yon. Madali kang makunan.""Hindi naman siguro-,""Ikaw ang bahala. Kung iyan ang gusto mo. Sinabihan na kita. Baka naman may balak kang ipalaglag ang batang yan kaya gusto mong magtrabaho kahit alam mong buntis ka."Bakit ba galit siya? Nag suggest lang naman ako. Gusto ko rin makatulong kahit kaunti, kaya ko naman. At saka wala akong balak patayin ang anak ko. Kahit ganito ang kahinatnan ko hinding-hindi ko siya dadamayin sa galit ko sa ama niya. Siya na lang ang lakas ko. Siya na lang ang dahilan para magpatuloy ako sa hamon ng buhay. Kaya anong karapatan niyang pagsabihan ako ng ganon?"Ej," may pagbabanta na tawag ni Manang Sonya s

Ramdam ko na natigilan siya ng hawakan ko ang kamay niya. What was that mean? Binitawan ko ang kamay niya ng dumating si Manang Sonya inalalayan niya akong umupo at pinainom sa akin ang maligamgam na tubig na dala niya. Medyo gumaan ang pakiramdam ko ng mainitan ang sikmura ko."Magluto muna ako ng pananghalian," paalam ni Ej at lumabas ng silid."Ano ang kinain mo bakit ka nagsuka?" Tanong ni manang at pinisil-pisil ang kamay ko."Pizza at coca-cola ho manang," sagot ko habang nakapikit ang mata, inaantok ako."Iwasan mo muna ang mga acidic na pagkain at inumin ha? At saka kapag nangyari ito ulit uminom ka lang ng maligamgam na tubig at magpahinga.""Salamat Manang."Pinunasan niya ang butil ng luhang lumandas sa pisngi ko." Bakit ka umiiyak, may masakit ba sayo? "Umiling ako." Namiss ko lang si mama. Sa sitwasyon ko ngayon kailangan ko siya Manang... pero wala siya... wala sila si papa. Wala akong matakbuhan. Wala akong masandalan. Wala akong mapagsabihan.. Ang hirap Manang Sony

Edmund Javier pov:Hindi ako umuwi kaagad sa bahay pagkatapos naming lisanin ni Artemis ang presinto.Ako na nga ang sumuko sa sarili ko ayaw pa nila,ano bang gusto nila?Hintayin na mag report yung biktima?Paano kung natatakot yon na mag report.Paano ang hustisya na deserve nila?Kainis rin itong si Artemis wala man lang ginawa, ano pa't nag abogado siya? Tsk.Ayoko munang umuwi sa bahay, wala akong mukha na maihaharap kay Janice. Bakit sa lahat, bakit si Janice pa? Bakit pa kami pinagtagpo ng tadhana? Pinagtagpo ba talaga kami noong gabing nakita ko siyang natumba sa gitna ng daan? Kung ganon nga, grabe naman kami paglaruan ng tadhana.Ano na ang gagawin ko ngayon? Paano ko ibigay ang hustisya na nararapat kay Janice? Hindi pa ako handang sabihin sa kanya, natatakot ako para sa kanilang dalawa ng anak niya. Alam ko may karapatan siyang malaman habang maaga pa pero hindi ko talaga kaya. Siguro lalayo muna ako sa kanya, hindi ako tatakas sa kasalanang ginawa ko, lalayo lang ako at paghan

"Misis, halika na kumain na tayo."Napamulat ako ng tawagin ako ni Ej. Simula ng umalis kami sa clinic misis na ang tawag niya sa akin, alam ko na biro niya lang iyon, pang-asar pero hindi ko maiwasan na ngumiti sa tuwing tawagin niya ako ng ganon. Natutuwa ang puso ko. Sana balang araw may tatawag rin sa akin na misis at hindi na iyon biro."Mamaya ka na mag emote gutom na si baby...at si daddy.... lalong-lalo na si mommy."Binato ko siya ng bulaklak na hinablot ko lang sa tabi ko, hindi ako naiinis.... kinikilig ako... at ayaw kong mangyari yon dahil baka ma sanay ako sa ganong tawag niya at hindi ako pa handa sa susunod na mangyari. Sa pag trato niya sa akin hindi malabao na hindi ko siya..... magustuhan."Ang sweet naman ng mi-,""Isa pa," pagbabanta ko. "May kalalagyan ka sa akin.""Si dok kasi e," pamimintang niya.Umupo ako sa nilatag niyang maliit na banig. Mabuti nalang at may puno rito na pwedeng pagsilungan, mainit pa dahil alas dos palang ng hapon pero nangingibabaw ang m