All Chapters of Bakit Ikaw Pa Rin? : Chapter 21 - Chapter 30

AMBER POV SA TUWING HAHAKBANG AKO PALAPIT KAY Zeus ay siyang atras nito. Pero tila baliw na ako ng mga oras na iyon dahil kahit nanginginig ang katawan ko ay nagawa kong lumapit kay Zeus. Bumangga na kasi sa malamig na pader ang likod nito dahilan para wala ng maatrasan. "Amber." "Huwag kang mag-alala, Zeus, sisiguraduhin kong worth it ang pagbili mo sa katawan ko. Gagalingan ko ang pagpapaligaya sa 'yo...sisiguraduhin kong hindi mo ako makakalimutan at nanaisin mo akong balik-balikan. Hanggang sa maubos ang pera mo sa kakabayad para lang paligayahin kita kapag gusto mo. Total mukha akong pera sa mga mata mo, hindi ba?"Nagawa ko iyong sabihin kahit gusto ko nang mamamatay sa sobrang kahihiyan. Nakabilad na sa harap ni Zeus ang dibdib ko. Diretso lang akong nakatingin kay Zeus kaya kitang-kita ang paglunok-laway nito habang nakatingin sa dibdib ko. "Kunin mo na, Zeus. Kunin mo na lahat ng mayro'n ako," hikbing sabi ko. "Ubusin mo na ako, kunin mo na lahat." "Amber, please, mag-

AMBER POV "ATE AMBER!" Patakbo akong lumapit kay Aldrin nang makita ko itong nakatayo habang kumakaway sa akin. Nang makalapit ako rito ay niyakap ako nito nang mahigpit. Pagkatapos niyon ay pinakawalan din ako nito at malungkot na tumingin sa akin. "Si Tatay at Nanay?" tanong ko. Iginaya ako nito paupo sa upuan na nasa labas ng operating room. "Si Tatay lumabas lang sandali, siguro nagkasalisi kayo, si Nanay kanina pa dinala sa loob," sagot nito sabay turo sa pinto ng operating room. Malungkot na hinawakan ko ang kamay ni Aldrin. "Magtiwala lang tayo kay Lord, alam ko kakayanin ni Nanay iyon," sabi ko. Pero maging ako ay nilulukob nang matinding takot para kay Nanay. Medyo may edad na kasi si Nanay kaya iyon ang mas inaalala ko, naming lahat. "Alam ko naman iyon, Ate. Pero nag-aalala pa rin ako, sa kanila ni Tatay."Binitawan ko ang kamay nito at saka inakbayan. "Malalagpasan natin 'to, basta samasama tayo at huwag tumigil magdasal. Walang imposible kay Lord." "Ayos ka lang

ZEUS POV"DAMMIT! Why did you pour water on my head?" galit na tanong ko kay David. Ngumisi lang naman ang loko at balewalang umupo sa kaibayong upuan. Muli itong naupo sa kinauupuan nito kanina. "Para magising ka lang sa pagkakahimbing. Mukhang sarap na sarap ka sa pagtulog eh." Naiinis na pinunasan ko ng kamay ko ang basa kong ulo. Mabuti na lang hindi nabasa ang mga papeles sa ibabaw ng mesa ko. "Gising din pag may time, Ze," pang-iinis pa nito. "Hindi ako natutulog! Kita mong mulat na mulat ako, gago!" sikmat ko. "Hindi ka natutulog, umiiyak lang." Todo-ngisi namang tudyo ni Seth ang isa sa mga kaibigan ko. Mabuti na lang at wala rito si Xander."Anong drama mo?" tanong ni David. "Wala kayong pakialam! Magsilayas kayo rito sa opisina ko!" "Oh, why so sungit naman this boy? Pahingi ngang alak," ani Seth at basta kinuha ang alak sa ibabaw ng lamesa ko at basta nagsalin. "Akin iyan! Bumili ka ng sa'yo," masungit na sabi ko. Sumimangot naman ito at ibinalik ang alak sa tabi k

AMBER POV KUMAKAIN AKO SA CANTEEN ng ZSD Tower nang lapitan ako ni Zeus. Umupo ito sa katapat ng upuan na kinauupuan ko. Nag-angat ako nang mukha at nakita kong nakatitig ito sa akin. Balak pala nitong maki-share ng table kaya ito umupo roon. Hindi ko naman ito pinansin at nagpatuloy lang ako sa pagkain ko. Medyo nagmamadali ako dahil gusto ko siyang iwasan. Isang linggo na akong umiiwas dahil ibinalik na ako nito sa dati bilang encoder. Bumalik na rin kasi ang secretary nitong si Ma'am Celeste. Hindi ko malunok ng maayos ang kinakain ko dahil ramdam ko iyong mga mata ni Zeus sa akin. Idagdag pa ang mga mapanuring tingin ng mga kasamahan ko. Nagtataka siguro sila kung bakit biglang nagbago ang pakikitungo ni Zeus sa akin. Nang masimot ang laman ng plato ko ay tumayo na ako. Naramdaman kong tumayo rin ito at sumunod sa akin. Kahit nang lumabas ako sa canteen ay sumunod din ito, hanggang sa elevator ay nakasunod pa rin ito. Kaming dalawa lang sa loob ng elevator, abot-abot ang das

AMBER POVSabay kaming napatayo ni Xander nang lumabas ang doktor mula sa Emergency Room."Kayo ba ang pamilya ng pasyente?" tanong ng doktor."Yes, Doc. Kumusta po ang kaibigan ko?" si Xander ang sumagot habang ako naman ay nakikinig lang."Wala pa rin siyang malay tao ngayon, though wala namang dapat ipag-alala maliban sa kaunting fracture sa hita at bandang leeg niya. So far okay naman ang response ng mga vital signs niya. Hihintayin lang natin siyang magising para malaman natin kung may iba pang masakit sa kaniya maliban sa katawan niya. Iyong MRI (Magnetic Resonance Imaging) and CT-scan hihintayin na lang natin ang result, medyo napuruhan din kasi ang mukha niya eh.""Thank you po, Doc.""You're welcome. Anyway puwede n'yo na siyang puntahan sa Emergency Room. Hindi pa natin siya maaaring ilipat sa regular room habang hindi pa siya nagkakamalay.""Yes, Doc. Maraming salamat po sa pag-aasikaso sa kaibigan ko.""No problem, anyway I'll go ahead. Babalik na lang ako mamaya kapag may