Lahat ng Kabanata ng One Hundred Billion Pesos Baby: Kabanata 91 - Kabanata 100

Simula nang bumalik sa Pilipinas si Marion, naging abala na siya sa nalalapit na kasal nila ni Seojun. Sa dami ng kailangan piliin, bilhin, at asikasuhin; hindi na niya maintindihan ang mga nangyayari. Hindi siya makapaniwala na suportado nina Peterson at Diana ang kasal na iyon. Ang ini-expect niya, pipigilan ng mga ito ang kasal… Kagaya sa mga palabas sa telebisyon. Pero ngayon na magpa-Pasko, siniguro niyang magkakaroon siya ng oras para sa kaniyang mga anak. Siguro… Ganoon talaga kapag nanganak… Literal na iikot sa isang tao ang mundo mo. Kahit nasa kung saan siya, halos oras-oras niyang tinatawagan ang nanny ng baby niya para makasiguro na okay lang ito. Matagal na rin niyang hindi nakakasama si Eclaire kaya nami-miss niya na rin ito. Nakaupo siya sa tapat ni Peterson. Pinaupo naman niya si Eclaire sa tapat ni Seojun. Medyo malayo ang pagitan nila kaya mukhang hindi naman masyadong awkward ang pakiramdam ng mag-ama kahit nandoon si Peterson. Bukod pa roon,

Kagaya ng nakagawian ni Diana, ginugugol niya ang kaniyang oras sa pagsa-shopping, pakikipagkita sa kaniyang mga kaibigan, o pagbabakasyon sa ibang lugar. Pero dahil sa board meeting na iyon, kinailangan niyang pumunta. Ang totoo, excited siya noong dumating dahil alam niya ang lahat ng mga plano ni Oscar. Pero sa pagtatapos ng pagpupulong, umalis na lang siya nang hindi man lang kinakausap ang kaniyang asawa. “Walang kuwenta… Hanggang ngayon, hindi pa rin kayang matalo ni Oscar si Peterson,” bulong niya habang naglalakad sa corridor papuntang elevator. “G-good morning, Maam,” bati ng isang empleyado. Hindi siya sumagot at nagpatuloy lang sa paglalakad. Kahit hindi naririnig ang bulungan ng ibang mga empleyado na nakapansin sa kaniya, alam niyang siya ang pinag-uusapan ng mga ito. Lalo tuloy sumasama ang timpla niya! Sino ba kasing mag-aakala na kayang baligtarin ng isang tao ang kaniyang mundo dahil lang sa simpleng existence nito? At ang kinaiinis pa n

Pagkatapos nilang pumunta sa salon, dumiretso naman sina Marion sa isang malaking department store. Ramdam kaagad nila ang VIP treatment nang papuntahin sila sa malaking showroom at doon inilabas ang mga damit na pwede nilang pagpilian. Wala siyang masyadong alam sa mga designer brands dahil si Emily ang pumipili ng mga susuotin niya. Sa huli, tila pumunta lang silang mag-asawa roon para mag-miryenda. “Hindi ba parang… sobrang dami naman yata ng mga binibili ni Emily?” bulong ni Seojun. Bahagya niyang inilapit pa ang kaniyang ulo upang sumagot. “Ganiyan talaga iyan. Sabi ko nga sa kaniya, kahit limang set na lang ang bilhin niya ngayon dahil ang daming stock sa closet. Iisa lang naman ang katawan ko kaya hindi ko maisusuot lahat iyan.” “Bakit pati mga suit at iba pang panlalaking damit, siya rin ang pumipili?” Hindi lang nito masabi nang diretsa na kung nasa bahay lang ito, mas kumportable ito na naka-sweater at pajama lang. Ganoon lang naman kasi ang suot nila

Ramdam ni Marion ang sakit sa bawat subok niyang gumalaw kaya bumalik siya sa pagkakahiga. Kailangan niya ng stretcher o wheelchair kung gusto niyang makaalis mula sa kama na iyon. Mabilis naman ang reaksyon ni Seojun, tinulungan siya nitong makaupo man lang. Nilagyan nito ng unan ang kaniyang likuran bilang sandalan. “Sorry… Mukhang… Hindi ko na dapat ulitin iyon.” Para namang film sa pelikula na nag-flashback ang lahat… Gusto sana niyang sabihin na pareho lang sila na nadala sa temptasyon ngunit iba ang sinisigaw ng kaniyang balakang. “Siguro sa susunod… Maghinay-hinay din tayo.” “A! Ite-text ko nga pala si Emily. Sasabihin ko sa kaniyang hindi tayo makakapasok ngayon.” Muling kinuha ni Seojun ang cellphone nito. “Mabuti pa nga… Pero sabihin mo na lang na bigla akong nilagnat. Alam mo na… Ayoko naman na magkaroon ng weird na tsismis sa opisina o sa mansyon.” Hindi siya makagalaw nang maayos kaya lalo siyang naii-stress sa nangyayari. Nilalamig siya dahi

“Congrats sa graduation mo!” Binasa ni Eclaire ang chat mula kay Kenneth. Mabilis na gumuhit ang ngiti sa kaniyang mga labi habang nag-iisip ng sasabihin pabalik. April 2, 2027. Araw ng byernes at graduation ni Eclaire. Nakasakay na ang buong pamilya niya sa isang SUV papunta sa kaniyang eskwelahan. Sa schoolgrounds gaganapin ang mismong graduation ceremony at sa school gym naman ang party. Sa loob ng kaniyang toga, suot na niya ang dress na pinili niya noong nakaraang linggo at silver na three-inch stilettos. Wristwatch, hikaw, at necklace na iisang kulay – diamond stud na may silver embellishment. Nagpaalam nang personal si Peterson sa kaniya na mahuhuli ito sa kaniyang graduation dahil manggagaling pa ito sa Davao. Sa apat na taon niya sa Pilipinas, unti-unti na ring lumambot ang loob ng matanda sa kaniya. Hindi na rin siya masyadong natatakot rito dahil habang lumalaki ang kapatid niyang si Ethan, nakita niya kung paano ito i-spoiled ng lolo nito. Iyon na rin si