All Chapters of กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากจบการประชุม  ปารวัตรเดินตามเกศิตามาที่ห้องทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด  และครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“ฉันมีงานที่ไหนต่อไหม วันนี้” เกศิตานั่งลงที่โต๊ะทำงาน  ดึงแฟ้มงานที่รอการลายเซ็นอนุมัติของเธอก่อนจะถามเขา “หกโมงเย็นมีนัดทานอาหารค่ำกับลูกค้า บริษัทคัลเลอร์เวฟ คุณทรงกลด กับคุณนพดล ผมจองร้านอาหารให้แล้ว  แต่ไม่ทราบว่าคุณเกศจะมีแพลนต่อที่อินดีสเหมือนเคยหรือเปล่าครับ  ผมจะได้ติดต่อสำรองที่นั่งไว้ให้  เพราะช่วงสุดสัปดาห์อาจจะมีคนมาใช้บริการมากเป็นพิเศษ” เขาถามเธอเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด  เพราะแขกทั้งสอง  เป็นลูกค้า VIP ของพวกเขา“อืม จัดการได้เลย”“ครับ”ทันทีที่ได้คำตอบ  เขาประสานงานและคอนเฟิร์มกับผู้จัดการทันที  เพราะเขาได้ติดต่อล่วงหน้าไว้แล้ว ค่ำคืนนี้  ไม่เพียงแต่แขก VIP ของเกศิตา หากแต่มีแขก VIP ของณัฐการด้วยเช่นกัน  เธอก็เลือกใช้อินดีสเป็นสถานที่รับรองลูกค้า  วันนี้เธอแต่งตัวพร้อมกับการทำงานแ

การประชุมเริ่มขึ้นไม่ถึง 10 นาที  เกศิตาก็ตกเป็นเป้าสายตา  และถูกเปิดประเด็นให้ได้โจมตีทันที  เพราะร่องรอยที่ถูกทิ้งไว้ที่ต้นคอ  สายตาที่ปารวัตรชำเรืองมองปฏิกิริยาจากด้านข้าง  แสดงออกถึงความกังวน  เพราะเขาไม่อยากให้เธอเปิดศึกภายในกับคนในบริษัทเพียงเพราะเรื่องพวกนี้  แม้เกศิตาจะพยายามแสดงออกถึงความมั่นใจ  และไม่แคร์ต่อคำวิพากวิจารณ์ของคนอื่น  แต่ลึกๆ  เธอกลับเก็บมันมาใส่ใจ  และคิดแค้นคนเหล่านี้อยู่ตลอดเวลา“ผมขอเข้าประเด็นเลยแล้วกัน  วันนี้พวกเราหลายคนต่างเห็นพร้องต้องกันว่าคุณเกศิตา  ควรลงจากตำแหน่งประธานบริษัท”  นายพันธุ์ภพ  ผู้บริหารอาวุโสระดับสูง  เป็นคนกล่าวขึ้นท่ามกลางเสียงที่กำลังถกเถียง  เรื่องความสามารถของเธอไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเลยสักนิด  จนทำให้เกศิตา  ที่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ  ถึงกับโน้มตัวมาข้างหน้า  และท้าวแขนทั้งสองลุกขึ้น  ด้วยท่าทีนิ่งเฉย“ดิฉันยังไม่เห็นว่า  การที่ดิฉันบริหารงานในฐานะประธานบ

พระอาทิตย์ยามรุ่งอรุณ  ทอประกายแสงอันอบอุ่น  เกศิตา ค่อยๆ ลืมตารับแสงแดดอ่อน ร่างกายที่อ่อนล้า ภาพชวนฝันที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเห็นชายหนุ่มท่ามกลาง ทิวทัศน์สวยงามราวภาพฝันตรงหน้า ทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์  ทะเลก่อคลื่นเล็กน้อย ท้องฟ้าสีคราม หาดทรายขาวสะอาด  สหัสวรรษที่คล้ายกับพัศวียืนอยู่ที่ริมหาด ด้วยเสื้อผ้าสุดเนี้ยบ ในเชิ้ตสีเปลือกมังคุด พับแขนแค่ศอก  สวมเข้าในกางเกงแสลกแนบขายาว คัทชูหนังเงางาม จมลงในพื้นทราย มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ พูดคุยปลายสายด้วยรอยยิ้ม และดูสดใส  ผมที่ถูกลมพัด สะบัดเป็นริ้ว ราวกับเกรียวคลื่นตามแนวหยักศกสหัสวรรษ  เห็นว่าเธอรู้สึกตัวและจ้องมองเขาอยู่ในรถ  เขาได้แต่มอง  และยังคุยโทรศัพท์ต่อไป  เมื่อสายตาเริ่มปรับ  และดึงสติกลับมาที่ปัจจุบัน  ทำให้เธอรับรู้ว่าชายหนุ่มคนที่เธอมองอยู่ตรงหน้าไม่ใช่พัศวี  หากแต่เป็นสหัสวรรษ  ชายคนใหม่ที่ตามเธอออกมา  เพื่ออยู่เป็นเพื่อนและปลอบใจในยามที่เจ็บปวดจากคำดูถูกเหยียดหยาม สหัสวรรษไม่ได้แตะต้องเธอ  เขาแค่นั่งเป็นเพื่อนให้เธอได้ร้องไห้

ร่างที่นอนคว่ำอ่อนระโหยโรยแรง  แทบไม่มีแรงต้านและปฏิกิริยาตอบสนอง  สหัสวรรษชั่งมีพลังล้นเหลือ  สอดใส่ไม่หยุดแม้จะปลดปล่อยครั้งแล้วครั้งเล่า  แต่เขากลับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย  เขาใช้สองมือประคองบั้นท้ายให้แอ่นโค้งขึ้นรับคันชัก   จากนั้นไม่นาน  เกศิตาถึงกับเบิกตาโพรง  เมื่อเขาเริ่มหาช่องทางใหม่ที่คับแน่นกว่า  และบีบรัดเขาได้ดีกว่าโพรงเก่าที่บวมช้ำจากการกรำศึกมานาน“แล้วเธอจะชอบ”  เขากอดเธอไว้  ไม่ให้ขยับ  เพราะยิ่งขยับมันจะยิ่งเจ็บ“คุณใหญ่เกินไป”  เธอร้องแทบขาดใจ“ชอบไหม” สหัสวรรษรู้สึกถึงแรงฮึด ที่อยากจะกดมันเข้าให้สุด  เพราะเธอบอกว่ามันใหญ่เกินไป“ชอบ  แต่เบาหน่อยได้ไหม  คุณใจร้ายกับฉันมาก” เกศิตาตอบและร้องขอ  เจ็บปวดและหฤหรรษ์จนต้องร้องไห้ออกมา สะอื้นไห้จนร่างกายสั่นไหวไปหมด“ร้องสิ  ร้องเยอะๆ ผมชอบ” สหัสวรรษชอบความรุนแรง  ความเจ็บปวด  ยิ่งเธอร้อง

สหัสวรรษ ข่มตาไม่ลง  เพราะร่างกายของเขากำลังพุ่งพล่าน  แม้จะเพิ่งจบเกมส์ไป  แต่มันผิดแปลกไปจากเดิม  ที่เขาเคยเติมเต็มนับครั้งไม่ถ้วน  แต่ครั้งนี้เขาต้องควบคุมมันเพราะเกศิตา  เขาอยากให้ร่างกายของเธอหายเป็นปกติโดยเร็ว  จึงไม่อยากลงมือกับเธอเกินกว่าร่างกายของเธอจะรับไหว  เขานอนหันหลังให้เธอทั้งที่ยังคงสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย  แม้มันจะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเขาหายใจแรงจนปลุกให้เกศิตาค่อยๆ ลืมตาตื่น  แต่เธอกลับไม่ไหวติง  แค่มองแผ่นหลังที่เปียกชื้นอยู่อย่างนั้น  กลิ่นกายที่เกศิตาได้กลิ่น  ทั้งหอมและเย้ายวนจนร่างกายเริ่มตุบตอด  พลันร่างกายที่ทนไม่ไหวของสหัสวรรษก็ลุกขึ้น  และตรงไปที่ห้องน้ำ  โดยไม่ทันสังเกตว่าเธอตื่นและมองตามเขาไปสหัสวรรษถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนเปล่าเปลือยก่อนจะเปิดน้ำเย็นๆ จากฝักบัวผ่านศีรษะ  ปล่อยให้มันไหลผ่านเรือนร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาดตา  ที่มีร่องรอยถูกกัด รอยเล็บ รอยนิ้วมือที่พยายามตบตี ขีดข่วนเขา  เสียงน้ำตกกระทบในความเงียบ  ทำให้เกศิตาเริ่มหายใจติดขัด