Lahat ng Kabanata ng Fenced by the Billionaire: Kabanata 31 - Kabanata 40

“I look forward working with you, Mr. Monteverde.” Mr. Williams the president of Wilhelm Enterprises stood up and lend his hand for a handshake. That concluded the that we gained another asset to Mont de Corp.Tumayo ako at nakipagkamay sa kanya. Nauna kaming lumabas at sumunod naman ang mga empleyado niya. Hanggang sa labasan ng gusali ay hinatid pa kami nito.Bumaba ang tingin nito sa relo at agad ding binalik sa ‘kin. “It’s pass six why don’t have dinner with us?”“I would love to but I need to check on my wife,” I politely refused.“Oh, yes. The boss.” He wiggled his brows at me.“Exactly.” I winked at him and pointed my index finger like a gun. We both chuckled.“We’ll go ahead then,” he said and went to his car.I just nodded and went to the opposite direction where Lucero parked the car. Hinintay kong makaupo siya sa drivee’s seat saka ko binaling ang sa kanya ang tingin.“How’s my wife?” tanong ko.

Umalis na si Tanda para asikasuhin ang paghahanap kay Anastasia. Please be safe, Anastasia... “Hit and run?!” umalingawngaw ang boses ng isang babae mula sa grupo ng mga tao. “It’s attempted murder!” sigaw nito at nagtangkang pumasok sa pinangyarihan ng krimen pero agad siyang hinarang ng mga pulis. “I told you they are not after the money. They are after Anastasia! Tinaka nilang patayin ang kaibigan ko!” dagdag nito nang nagpupumiglas. “Let her in,” utos ko sa mga pulis at agad naman silang sumunod. Kilala ko siya. Siya si Reneigh Torres. She’s one of the few reasons why Anastasia’s smile reached her eyes. I asked her questions and she told me everything including her opinions and gut feelings. At gaya niya ay hindi ako naniniwala sa paliwanag ng pulis. “Kung wala kayong nadatnang katawan paano niyo nasabing si Anastasia ang nasagasaan?” Matulis niyang tiningnan ang pulis. Gaya ni Anastasia ay matapang din ang isang ‘to. Nanunungtok ‘

“Xeonne...” tawag niya sa ‘kin. Nginitian ko siya at yumuko naman siya at hinalikan ako sa pisnge. “I brought you coffee.” Nilapag niya ang isang cup ng kape sa desk ko. “Thanks, Reneigh. I badly need that.” I beamed another smile to her. “Sure thing. Anyway, I need to go. Dinaan ko lang talaga ‘yan,” aniya sabay kindat.  “Okay, ingat,” sabi ko bago humigop sa kape. Naglakad siya palayo pero nanatili ang mga mata niyang nagawi sa desk ko. Huminto siya at tinitigan ang isang bagay na hindi pwedeng mawala sa ‘kin. “You’re still keeping it?” tanong niya nang hindi inaalis ang tingin sa bagay na ‘yon. “Uh-huh, always...” sagot ko sabay dampot sa ID ni Anastasia at nilagay ito sa laging pinaglalagyan. “Near my heart.” Tinapik ko ang didbdib kung nasaan banda ito nakatago. Ngumiti siya nang pilit at umalis nang tahimik. Pagkasara ng pinto ay agad kong binitawan ang masayang maskara na sinuot ko, binitawan ang ngiting pilit kong

“Dada! Dada! Dada!” paulit-ulit niyang sabi habang nakaangat sa direksyon ko ang mga kamay. Pumapadyak-padyak pa ito at nais kumawala sa bisig ng ina. “M-May I?” tanong ko kay Anastasia. Nang inunat ko ang mga kamay ay hinablot ito ng anak namin at kusang pumunta sa ‘kin. Anak namin... Uminit ang magkabilang pisnge ko sa dalawang salitang pumasok sa isipan ko. Agad kong binaba ang tingin sa munting anghel na kalong-kalong ko. The moment our eyes met his eyes vanished as he smiled. “Dada!” sabi nito nang may ngiti pa rin sa mga labi. Hindi ko maalis ang tingin dito. Napakahiwagang pagmasdan. Para akong nakatitig sa batang ako. “Xenon...” banggit ko sa pangalan nito. Nang marinig ang boses ay tumawa ito kaya nawala na naman ang mga mata. “Sino ka?” Natigilan ako sa nagsalita. Her voice alone was enough to make my heart beat fast. I raised my eyes to meet hers. “Y-You lost your memories?” I was both shocked and sad

ANASTASIA’S POVNagising akong nakahiga na sa kamang nakapuwesto sa tabi ng crib ni Xenon. Ang huling naalala ko ay nakaupo ako sa sofa habang iniisip ang susunod na mga hakbang gagawin sa pagbabalik ko.Napatitig ako sa kisame dahil sa mga bituing kumikinang na parang mga dyamante. Hindi ko napigilang mamangha at hangaan ito. Napakaganda. It was an entire galaxy. Umupo ako at sinilip ang oras sa relo. Mag-aalas nuwebe na ng gabi. No wonder I woke up. It has been my bad habbit for three years I couldn’t stop. Napahilamos ako ng mukha.“You’re inside the Monteverdes, Anastasia. The security is tight and there’s no way a car would show up out of nowhere,” I told myself. I heaved a sigh and calmed myself.Tumayo ako at inayos ang higaan. Lumapit ako sa crib ni Xenon at pinagmasdan siyang natutulog nang mahimbing. Nanindig ang balahibo ko sa katawan nang may nakakasilaw na liwanag ang tumutok sa direksyon ko mula sa likuran. Naestatwa ako sa kinatatayuan. Kasabay ng pagbilis ng tibok ng