All Chapters of Crumpled Heart (Tagalog): Chapter 161 - Chapter 170

“Where did you see him?” she asked in a while noong nakabawi siya sa aking sinabi. “In the other corner!” taranta at kinakabahan kong sinabi sa kaniya habang kami ay nasa byahe na. “Ano? Bakit hindi ko nakita? You must have mistaken it, Maren. You are drunk!” aniya niya sa akin. Napailing ako dahil sa kaniyang sinabi. Sigurado ako na siya iyon. Hindi pa ako gaanong lasing! Pero may namuo na sa aking isip na baka ng namamalikmata lang ako pero ibang Leon ang nakita ko kanina. I think he change. His appearance changes so I don’t think I am just hallucinating about it! Kahit na madiling sa parte niyang iyon ay kitang kita ko pa rin ang kaniyang mukha dahil na rin sa mga ilaw kanina sa bar na sumasayaw. Kaya dahil sa aking pag iisip sa kaniyang sinabi ay hindi agad ako nakasagot kaya naman ay nagpatuloy siya. “Don’t joke something about that, Maren! Iniwan natin ang team na hindi man lang tayo nakakapag paalam sa kanila ng maayos dahil sa ginawa mo!” pangaral niya sa akin. Napapikit

“Where do you want to go?” I asked my daughter. “Anywhere, Mama!” she said happily. Tumango ako at nginitian siya. “Okay, we will travel on summer then,” I said to her. She was so happy when I said that that’s why was in the mood while eating. I was just there in front of her and watching her eat. Minsan pinupunasan ko ang kaniyang labi dahil may mga ice cream na nagkalat dito. “You are more becoming good in speaking Tagalog, Leona.” Aniya ko sa kaligitnaan ng kaniyang pagkain. Tumango siya. “Oo, Mama. I want to learn because you know it and Papa know how to speak, right?” she answered. Halos mawalan ako ng balanse dahil sa kaniyang sinabi. Nagsisi agada ko dahil sa kaing tinanong. Now we are now in the topic where I have been avoiding for. Ako lamang ang nagpahamak sa aking sarili! How stupid, Marianna! Nag aalinlangan akong tumango bago nagbigay ng pilit na ngiti. “Oo at ‘tsaka your classmates speak Tagalog too when you already go to school,” aniya ko trying to change the topi

He still suspicious on me after I eat. Though he didn’t say anything anymore, but I can see his eyes watching every move I do that is why I just eat silently and talk to him like everything is normal kahit na hindi. Hindi niya alam kung sino ang ama ng anak ko. Alam ko kung sinabi ko ay papangunahan na niya ako. He will do background check on him. I am sure of that. Kaya naman mas pinatili ko na munang huwag sabihin hangga at hindi ko pa nakikita ang ama ng anak ko at nakakusap o makita ang social status nito. Kung may asawa na ba ganoon. But I am sure there is. It has been years and those type of people that can’t handle not having a woman will hurt their ego kaya malamang ngayon ay may asawa na iyon. I am not going to beg to support his child. Gusto ko lang na malaman niya na may anak siya at kahit kaunting oras lang ang ibigay niya sa anak kung sakali man na mayroon na talagang pamilya. Just to do his role as a father into my daughter. Pero kung sakali na ayaw niya man ay wala akon

Kinuha ko nga ang pagkain ni Ana papunta sa kaniyang kwarto. Pagkatapos noon ay si Manang naman ang pinuntahan ko ngayon. I knock first pagkatapos ay binuksan ito. I saw her kneading some of her clothes. “Hi Manang! Meryenda tayo!” masaya kong anyaya sa kaniya. “Oh, sige Maren tapusin ko lang ito at susunod na rin ako,” nangingiti niyang sinabi. Tumango naman ako. “Tulungan na lang kita, Manang! Sabay na tayo magtungo sa kitchen,” aniya ko at tuluyan ng pumasok sa kaniyang kwarto. “Naku, ikaw talagang bata ka! Ako na kaya ko naman,” she said. “Okay lang, Manang. Ayoko kasing mag isang kumain doon dahil tulog pa si Leona habang si Ana naman ay busy ngayon,” medyo malungkot kong sinabi sa kaniya. Tumango tango siya. “Sige, kaunti na lang naman din ito at pagkatapos ay magtungo na rin tayo roon at makakain ka na rin,” she said na agad kong ikinatango. “Opo, Manang!” masaya kong sinabi. We talked while we are folding her clothes. Naging malapit na sobra sa amin si Manang na parang

Tumango siya. “May I know what his name is, Mama…” she said. I stared at her for a while and reading her eyes. All I can see is hope and curiosity. Not sadness and hatred… I wonder why or maybe she isn’t yet get it. “His name was Leon, Anak…” I still answered. “Papa Leon…” she said bluntly. Kumalabog ang puso ko dahil sa kakaibang pakiramdam noong narinig ang sinabi niya. Ito ang kauna unahang salita na sinabi niya ang pangalan ng kaniyang ama. Para akong hihimatayin dahil sa mga iba’t ibang emosiyon na nararamdaman ngayon. Tumango ako. “I am Leona, near from him, Mama.” She said at bahagyang nahimigan ang kaniyang tuwa dahil sa narinig. Tumango ako at ‘tsaka napangiti. “Oo, anak. I named yours from him because you look like him... especially your eyes, anak…” I answered her. Tumango siya. Pagkatapos ay bumaling sa kabila na tila nag iisip. I just watch her until she gets her stared back at me. “Don’t be sad, Mama…” she said. Ngumiti at umiling naman ako. “I am not sad, anak…”