KABANATA 125

Bumaling ako sa kaniya at ‘tsaka tumango bago binigyan siya ng ngiti. Ako rin naman ay hindi ko kakayaning mag isa at kasama lamang ang anak kong magtungo roon. Hindi ko kakayanin. Sariwa pa sa aking isipan ang nangyari sa akin at alam kong hindi pa ako tuluyang naghihilom pero alam ko ring kailangan ko ng dalawin ang Mama. Hindi niya kasalanan. Wala siyang kasalanan kung bakit hindi ako makapunta punta roon. It is the other reason. Sa nanakit sa akin. Ngayon ko na realize, paano kung makita ko siya roon? Ayoko siyang makita roon. Gusto kahit dito na lang huwag lang siya roon. Parang hindi ko ata kakayaning magtungo roon kung sakaling malaman ko na naroon nga siya. Hindi ko kaya.

“Titignan ko pa, Tito kung matutuloy ba. I don’t have my final schedule yet…” aniya ko.

Nakita ko sa aking gilid na tumango siya sa aking sinabi. “Alam ko, I heard to your manager that you have many on hold contracts right now. I am so proud of you…” he said.

Tumango naman ako. Nanatili ngayon ang tingin s