Ilang sandali lamang ay nakita ko na ang anak kong nakatulog na sa aking mga bisig. Napangiti ako ng kaunti. Natigil ang malalim kong pag iisip dahil doon. I was staring on the TV the whole time and Ana have no idea how I am self diagnosing myself right now. Napatingin tuloy ako kay Ana na nasa gilid. Abala siya sa kaniyang Ipad pero bumaling naman siya siguro ay napansin ang paglingon ko. I smiled at her and pointed out our room and then glance at Leona. She nodded and gave a okay sign into her hands. Kaya naman ay binuhat ko na ng dahan dahan ang anak ko bgo tumayo at magtungo sa aming kwarto. Dahan dahan ko siyang nilagay sa aming kama at pagkatapos ay napangiti noong makita ang maaliwalaas niyang mukha. I will not deny, she really looks at him. But also, me too. Hindi ko alam kung saan siya nagmana. Marami akong naririnig na kamukha ko siya pero ang tingin ko sa anak ko ay kamukha ng Papa niya. I can definitely see it in her eyes. They have the same. Inalis ko ang buhok na tumabin
Kinuha ko nga ang pagkain ni Ana papunta sa kaniyang kwarto. Pagkatapos noon ay si Manang naman ang pinuntahan ko ngayon. I knock first pagkatapos ay binuksan ito. I saw her kneading some of her clothes. “Hi Manang! Meryenda tayo!” masaya kong anyaya sa kaniya. “Oh, sige Maren tapusin ko lang ito at susunod na rin ako,” nangingiti niyang sinabi. Tumango naman ako. “Tulungan na lang kita, Manang! Sabay na tayo magtungo sa kitchen,” aniya ko at tuluyan ng pumasok sa kaniyang kwarto. “Naku, ikaw talagang bata ka! Ako na kaya ko naman,” she said. “Okay lang, Manang. Ayoko kasing mag isang kumain doon dahil tulog pa si Leona habang si Ana naman ay busy ngayon,” medyo malungkot kong sinabi sa kaniya. Tumango tango siya. “Sige, kaunti na lang naman din ito at pagkatapos ay magtungo na rin tayo roon at makakain ka na rin,” she said na agad kong ikinatango. “Opo, Manang!” masaya kong sinabi. We talked while we are folding her clothes. Naging malapit na sobra sa amin si Manang na parang
Pagkatapos din naman kumain ng anak ko nag ayos lang kami ng kaunti at nagpalit ng damit niya at ako na rin. Nagpa iwan si Ana dahil madami pa raw siyang gagawing school works kaya sa huli ay sila ni Manang ngayon ang naiwan dito sa condo. We are currently here in the elevator while I was holding Leona’s hand with mine. She is wearing a terno sport clothes that she gets it last year for her second birthday. Nangingiti ako habang pinagmamasdan ang anak ko. I even took a picture of her because she really damn cute and beautiful right now. She was even a little bit annoyed kasi ang dami ko na natake na picture at hindi pa siya tinitigilan kanina kaya bago ba siya maging busangot ay itinigil ko na ito. “You’re so cute today, Leona.” I spoke. Nangingiti pa rin sa kaniya habang pababa kami sa elevator. “Hm, okay Mama. You are beautiful today…” she said. Napahalakhak ako ng bahagya dahil sa kaniyang sinabi. She also has a small bag pack on her for her foods and personal things she might n
Tumango siya. “May I know what his name is, Mama…” she said. I stared at her for a while and reading her eyes. All I can see is hope and curiosity. Not sadness and hatred… I wonder why or maybe she isn’t yet get it. “His name was Leon, Anak…” I still answered. “Papa Leon…” she said bluntly. Kumalabog ang puso ko dahil sa kakaibang pakiramdam noong narinig ang sinabi niya. Ito ang kauna unahang salita na sinabi niya ang pangalan ng kaniyang ama. Para akong hihimatayin dahil sa mga iba’t ibang emosiyon na nararamdaman ngayon. Tumango ako. “I am Leona, near from him, Mama.” She said at bahagyang nahimigan ang kaniyang tuwa dahil sa narinig. Tumango ako at ‘tsaka napangiti. “Oo, anak. I named yours from him because you look like him... especially your eyes, anak…” I answered her. Tumango siya. Pagkatapos ay bumaling sa kabila na tila nag iisip. I just watch her until she gets her stared back at me. “Don’t be sad, Mama…” she said. Ngumiti at umiling naman ako. “I am not sad, anak…”
Bumaling ako sa kaniya at ‘tsaka tumango bago binigyan siya ng ngiti. Ako rin naman ay hindi ko kakayaning mag isa at kasama lamang ang anak kong magtungo roon. Hindi ko kakayanin. Sariwa pa sa aking isipan ang nangyari sa akin at alam kong hindi pa ako tuluyang naghihilom pero alam ko ring kailangan ko ng dalawin ang Mama. Hindi niya kasalanan. Wala siyang kasalanan kung bakit hindi ako makapunta punta roon. It is the other reason. Sa nanakit sa akin. Ngayon ko na realize, paano kung makita ko siya roon? Ayoko siyang makita roon. Gusto kahit dito na lang huwag lang siya roon. Parang hindi ko ata kakayaning magtungo roon kung sakaling malaman ko na naroon nga siya. Hindi ko kaya. “Titignan ko pa, Tito kung matutuloy ba. I don’t have my final schedule yet…” aniya ko. Nakita ko sa aking gilid na tumango siya sa aking sinabi. “Alam ko, I heard to your manager that you have many on hold contracts right now. I am so proud of you…” he said. Tumango naman ako. Nanatili ngayon ang tingin s
Pagdating ng lunes ay nagsimula muli ang dati kong routine. Kaya lang ngayon ay mas naging hectic ang mga araw dahil sa nalalapit kong examination at ang trabaho ko rin. “Great posture, Marianna!” narinig kong sinabi ng manager sa isang brand na aking kasalukuyang pinagtatrabahuan. Ngumiti ako at ‘tsaka inayos pa ng husto ang aking pagpose. This was my third session already and two more to go. Sa awa ng diyos ay nakayanan ko naman ang lahat. It was hard to balance all those things in my hand and time. All of it but I am happy yet kind of stress sometimes, but happiness is above on my life. I don’t let the negative emotions ruled in my life again as I did years ago. Not now. I have learnedmy lessoned and forgive all the people who hurt me. So far, sa maghapong ito ay wala ako ni isang na encounter na Leon. I am in relief. Maybe guni guni ko nga lang iyon. Tama si Lhara. I should forget it and focus on my life and not with that. But, to think of it. Is this the sign to start finding h
Nang maka uwi sa araw na iyon ay bagsak agad ako sa aking kama pagdating. I don’t know pero pinilit ko na lamang ang aking sarili sa gabing iyon na kumilos at I assist ang aking anak. She knows last night that I am very tired kaya naman ng matapos ang lahat at nagtungo na sa aking kwarto at hand ana akong matulog ay agad akong na blacked out. Kinaumagahan ay maaga akong nagising, ngayon ay nabalik ko na ang aking lakas. Maaga rin akong natulog kagabi dahil sa pagod. Ang dami ko kasing ginawa kahapon pero ngayon ay wala akong trabaho at sa miyerkules pa ang sunod kaya ang aking pag aarala lamang ang aking gagawin sa araw na ito. The brand that I am working on have other scheduled for today kaya naman ay pinostpone nila ang dapat na schedule namin ngayong araw na ito. My class starts at eight today and I have been texted Lhara that I am free later after lunch and she wanted to have lunch with me later after lunch. She said she would love that and send me the address of the restaurant w
After attending all my class on this day ay umalis na rin naman agada ko. Maaga nga kami dinismiss ng last prof subject namin dahil tapos naman na ang aming mga discussion, quizzes and activites. Talagang this week ay naghahanda na sa examination namin next week at nag aannounce na lang talaga ang mga prof namin ngayon pero meron din naman sa ibang subject na hindi pa tapos kaya iyon ang inaantendan namin this week. I texted immediately that my class has already done, and I am now going to the restaurant Lhara wants. She replies afterwards that her work ends later at eleven because of that I look at my wrist watch and saw that it was near eleven na rin naman at babyahe pa naman ako kaya okay lang iyon. Nagtungo agad ako parking lot ng aming school. Hinanap ko ang sasakyan kung saan naghihintay si manong sa akin. Nang makita naman ito ay agad na rin akong pumasok. Hindi ko na hinayaan pa si Manong na lumabas para sa akin na sinabi ko na rin naman noon pa na hindi na niya iyon kailangan