It was a wet, cold afternoon and Xenica got bored. In attempt to relieve her boredom, she played prank on people by calling random numbers. It's all fun and games until her prank suddenly goes wrong! Shaun, a smart and undeniably handsome victim goes on to seek revenge and hunt the prankster. While paying for the consequence of her prank, she found herself entangled in a roller-coaster of romance, laughters, and banters. But little did Xenica know, meeting Shaun would lead her to discover a web of secrets and lies, hidden from her for years, that when revealed, it will change her life forever—one of the people close to her works with the country's most wanted syndicate, Black.
View MoreChapter 16BUTI nalang talaga to the rescue si Glen nong gabing ‘yon kundi naging piniping Xena talaga ako o di kaya’y pinaglalamayan na panigurado. Childish man ang ginawa ko, deserve niya ‘yon. Hindi ko siya uurungan!Mula ng mangyari ang incident na ‘yon sa café, hindi na ako tinantanan ng mga baliw sa pang-aasar. Kaya daw lumapit si Shaun sa counter ay dahil daw nagselos sa hottie barista. Jusmio, kung alam lang nila ang mga sinabi ni Shaun ng gabing ‘yon. Ayoko maalala. Napahiya ako e!Nag-unat ako bago bumangon sa kama. Sa wakas at biyernes na. Sa kagustohan kong matapos na ang weekdays para makapag day off naman ako sa mga utos ni Shaun, tila nang aasar naman ang oras at bumagal ang takbo.Lumapit ako sa salamin at pinagmasdan ang kawawang kong face. “O my gash,what happened to you eyes? Kawawa ka naman.” may namumuong masamang panahon sa ilalim ng mata ko plus may eyebags pa. Kasalanan talaga to ng hari ng mga h1nayups nayon.Late na kasi akong nakakauwi araw-araw. Shift ko ka
Chapter 15NAGPUMIGLAS ako pero ang siraulo, ayaw talaga akong bitawan. Ngumisi pa ito ng nakakaloko. Nasa ilalim lang ng mga kamay namin ang mga drinks nila Shaun. Makawala lang ako dito, isasaboy ko ‘to sakanya!Huminga ako ng malalim at sinamaan siya ng tingin. Mukhang kailangan ko na gamitin ang vocal chords ko para makahingi ng tulong. Sinubukan kong alisin ang kamay ko sabay banta, “Bitiwan mo po ako while I’m being nice. Kapag sumigaw ako, paniguradong wala ka ng traba—”May mga mabilis na kamay ang walang pasabing tumulong sa akin para makaalis mula sa pagkakahawak ng malanding barista. Hindi ko inasahan ‘yon. Pero laking pasasalamat ko na dumating si Shaun.He didn’t say any word. Hindi niya rin ako binalingan ng tingin. Dinampot niya lang ang mga inumin pero bago siya tumalikod, isang mapagbanta at malamig na tingin ang ibinigay niya sa barista.Sige, Shaun. Saksakin mo siya ng mala stalactites mong titig!Ramdam ko ang tibok ng puso ko dahil sa nangyari. Buset na barista. L
Chapter 14LAHAT ata ng mata sa café nasa kanila. Malalaki o mababae. Kung sila titig na titig, kasalungat naman ang ginawa ko. Tumikhim ako, yumuko at pasimpleng uminom ng inumin ko.“T—Tara na?” pabulong na aya ko sa mga baliw na katulad ng iba’y nakatingin sa apat. Kinalabit ko silang dalawa, “Araw araw niyo ‘yang nakikita sa school. Hindi ba kayo nag sasawa?” dagdag ko.“Nope.” sabay nilang sagot. I rolled my eyes heavenwards.Sa totoo lang, hindi naman talaga sila nakakasawa. I totally agree with the baliws. Kung wala lang talaga akong atraso kay Shaun, sinutsutan ko na ‘yan—nyaha!“Hay,nakakaproud talaga na classmate natin sila.” nakapangalumbaba na sabi ni Lex na tila nag de-daydream.“Mas nakakaproud kung magkakatuloyan si Xena at Shaun. Ship ko sila.” dagdag naman ni Nisha kaya nasamid ako sa iniinom ko.“Hoy,manahimik ka nga! Bibig neto.” sita ko sakanya.Humagikhik si Nisha na parang timang. At dahil medyo may kalakasan ang tawa niya, nakuha niya ang atensyon ng mga h1nayu
Chapter 13IMBES nag re-relax lang sa kwarto dahil week end, andito ako sa labas at nakikipagsapalaran. Naghahanap ako ng trabaho para mabayaran ang cellphone ni Shaun the h1nayups. Gusto ko sana na isumbat sakanya 'yong binayad ko sa taxi no'ng araw na iniwan niya ako sa airport, para naman kahit papano'y makunan ng kunti ang tumatangingting na otsenta mil na 'yon. Alam ko na barya lang 'yong pero sabi nga nila, every barya counts! Pero kahit naman gawin ko 'yon, malaki parin ang kulang~Help me, Lord!Bagsak balikad na nagpatuloy ako sa paglalakad habang naghahanap ng mapapasukan. Until now, hindi parin ako makapaniwala na nangyayari sa'kin 'to. Dinaig pa ng isang cliche w@ttpad story ang buhay ko kung saan kapag may kasalanan ka, agad ka nilang ginagawang alila. Buset na h1nayupak!"ONE TASK IS EQUALS TO ONE PESO." 'Yan ang mga exact words mula sa bibig niya. Sa bawat utos, isang pisong bawas LANG sa otsenta mil. Kumusta naman po 'yon?! Hindi ako magaling sa math pero sa cal
Chapter 12KAGAT-kagat ang kukong paulit-ulit kong pinindot ang refresh F5 sa keyboard ng laptop, nananalangin na sanay mag-iba ang mga numerong nakikita ko sa screen. Nakakapanghina dahil hindi ito nagbago. Nagkanda buhol buhol na ata ang mga internals ko kaba, at tila iniwanan ako ng utak ko dahil wala akong maisip na solusyon! Basta ang alam ko, I’m so freaking triple, triple dead meat sa h1nayupak na’yon.Naiiyak ako sa mga numerong nakikita! Putrag1s.“H-Hindi naman reliable ang site na‘yan. Kalokokohan. Cellphone? Ganyan kamahal?! Try...try na'tin sa shopee baka mas mura.” balisang sabi ko.“Iphone naman kasi ang tinutukoy nating cellphone, baliw.” itinaas ni Nisha ang mga kamay at gumuhit ng quote sign sa hangin gamit ang mga daliri.“Baliw, iphone site na ‘yan baliw. Wag kang baliw. ‘Yan ang latest prices ng mga gadgets nila.” natatawang sagot ni Lex.“How to uns
Chapter 11LAHAT ng kaklase ko’y natahimik, at natigilan sa mga ginagawa nang makita akong pumasok ng classroom. Sobrang kaakit-akit ko kasi sa araw na’to—charot lang. Pero seryoso, awang-awa ang mga mata nilang nakatuon sa akin. Inulan rin nila ako ng mga tanong. Kesyo napa’no raw ako, bakit ganito itsura ko.“Mahabang istorya, guys. Wag kayo mag-alala. Okay lang ako.” malumanay na sagot ko sa kanila.“Hoy, Xenica. Dapat umabsent ka nalang.” worried na suhestyon ng class president namin na awang-awa sa itsura ko, “A—Ayos lang talaga ako, pres.”Hindi ko na pinansin ang ibang tanong ng mga kaklase kong usyosero’t usyusera. Tinungo ko na ang upuan ko. Huminto muna ako saglit para tingnan ang pwesto ng hari ng mga h1nayupak na nakakapagtakang bakante kahit malapit na ang oras ng klase. Mas nauuna kasi ‘yon sa’kin parati.Muli akong humakbang sa patungo sa upuan ko, at
NAKATUON ang mga mata ko sa chocolate pudding na nakalagay sa platito na binili ko mula sa canteen. Ingat na ingat ako kada hakbang para lang hindi mapano ang pinakapaborito kong pudding. Nag-wiwiggle pa ito na tila sumasayaw sa tuwa. Sarap sundutin.Dahil nasa hawak-hawak ko ang aking mata, hindi ko napansin ang mga delubyo—este grupo ng kalalakihan na makakasalubong ko. Kampante ako na kahit hindi ako nakatingin sa daan, madadala ko ng maayos ang pudding sa tambayan namin ng mga baliw.But I was wrong. Nakalimutan ko na may tao nga palang kulang sa aruga na ipinanganak lang sa mundo para inisin ako. Napasinghap, at napapigil hininga ako habang sinundan ng tingin ang dumulas na chocolate pudding mula sa platito nang sagiin ako sa balikat ng anak ni hud@s. Nakaawang ang mga labi ko, at naiiyak sa kalunos-lunos na sinapit ng pudding ko. Nasa sahig na ito at nahati pa sa tatlo.“Watch where you’re going, fruitcake. Bulag ka ba?”
HINDI parin humuhupa ang issue tungkol sa pagdukot ng mga gwapong h1nayupak kahapon, at kitang-kita ko sa mga mata ng mga students na nakakasalubong ko habang naglalakad patungo sa room namin ang ang katunangan kung bakit ako at hindi sila ang dinukot—charot lang. Pero seryoso, umagang-umaga, na ba-badtrip ako sa mga tingin nila. May nahuli pa ako na pinag-uusapan ako. Hindi ako sikat at hindi nga ata alam ng Armani High ang existence ko, but I got an instant fame nang dahil sa nangyari kahapon.Pag may nahuhuli akong nakatingin sa’kin, agad ko pinanliitan o di kaya’y pinandidilatan ng mata, “Bukas, magdadala na talaga ako ng jolen. Ibabato ko isa-isa sa makikita kong titingin sa’kin.” bulong ko sa sarili.Naikwento ko na kay Lex at Nisha ang totoong nangyari kahapon, mula sa pagtakas ko sa klase hanggang sa airport moment. Proud sila sa pagiging palaban ko pero pinagtawanan naman nila ako sa part na sinabuyan ako ng inum
Chapter 8NATALO ako sa tag of war namin at matagumpay niya akong nahatakan papunta sa kinatatayuan ng ex-girlfriend niya. Malapitan na tuloy naming nasaksihan ang paghaharutan nila. Hindi man lang nila kami napansin. Hindi ako bitter, pero to be honest, ako ang nahihiya sa harutang ginagawa nila. Cringey!Kung masaya silang dalawa, itong katabi ko, mukhang manununtok na. Palihim akong napabuntong hininga nang makaramdam ng kunting awa sakanya. Akala ko, pangit lang ang iniiwan. Kung tutuosin, mas lamang sa kagwapohan si Shaun kaysa bago ni girl. Siguro, pasado sa langit ang ugali ng bago, kaysa dito sa katabi ko.“Move on ka nalang...move on to me.” mahinang bulong ko. Ako lang din ang tumawa sa pinagsasabi ko. Napahinto ako sa pagtawa nang makitang may inilabas ang lalaki na maliit na box na may logo ng mamahalin na jewelry brand. Palihim akong namangha nang makita ang laman nito. Isang mamahaling gold necklace!Nasurpresa naman
PROLOGUE“CANCELLED? Sure na ba talaga ‘yan? Hindi fake news?” dismayadong tanong ko kay Lex na ngayo’y ka video call ko. “Definitely, not a hoax. Ready na sana ang swimsuit ko! Kainis talaga.” Lex whined like a child in dismay. Narinig ko pa ang mahihinang tunog ng nagdadabog niyang mga paa.“Wala na talaga tayong magagawa. ” I uttered a sigh,“O, s’ya. Salamat sa masamang balita. Tawagan mo nalang ako ulit pag n
Comments