Novels by ACEBUKO

Chapter 16BUTI nalang talaga to the rescue si Glen nong gabing ‘yon kundi naging piniping Xena talaga ako o di kaya’y pinaglalamayan na panigurado. Childish man ang ginawa ko, deserve niya ‘yon. Hindi ko siya uurungan!Mula ng mangyari ang incident na ‘yon sa café, hindi na ako tinantanan ng mga baliw sa pang-aasar. Kaya daw lumapit si Shaun sa counter ay dahil daw nagselos sa hottie barista. Jusmio, kung alam lang nila ang mga sinabi ni Shaun ng gabing ‘yon. Ayoko maalala. Napahiya ako e!Nag-unat ako bago bumangon sa kama. Sa wakas at biyernes na. Sa kagustohan kong matapos na ang weekdays para makapag day off naman ako sa mga utos ni Shaun, tila nang aasar naman ang oras at bumagal ang takbo.Lumapit ako sa salamin at pinagmasdan ang kawawang kong face. “O my gash,what happened to you eyes? Kawawa ka naman.” may namumuong masamang panahon sa ilalim ng mata ko plus may eyebags pa. Kasalanan talaga to ng hari ng mga h1nayups nayon.Late na kasi akong nakakauwi araw-araw. Shift ko ka

Chapter 15NAGPUMIGLAS ako pero ang siraulo, ayaw talaga akong bitawan. Ngumisi pa ito ng nakakaloko. Nasa ilalim lang ng mga kamay namin ang mga drinks nila Shaun. Makawala lang ako dito, isasaboy ko ‘to sakanya!Huminga ako ng malalim at sinamaan siya ng tingin. Mukhang kailangan ko na gamitin ang vocal chords ko para makahingi ng tulong. Sinubukan kong alisin ang kamay ko sabay banta, “Bitiwan mo po ako while I’m being nice. Kapag sumigaw ako, paniguradong wala ka ng traba—”May mga mabilis na kamay ang walang pasabing tumulong sa akin para makaalis mula sa pagkakahawak ng malanding barista. Hindi ko inasahan ‘yon. Pero laking pasasalamat ko na dumating si Shaun.He didn’t say any word. Hindi niya rin ako binalingan ng tingin. Dinampot niya lang ang mga inumin pero bago siya tumalikod, isang mapagbanta at malamig na tingin ang ibinigay niya sa barista.Sige, Shaun. Saksakin mo siya ng mala stalactites mong titig!Ramdam ko ang tibok ng puso ko dahil sa nangyari. Buset na barista. L

Chapter 14LAHAT ata ng mata sa café nasa kanila. Malalaki o mababae. Kung sila titig na titig, kasalungat naman ang ginawa ko. Tumikhim ako, yumuko at pasimpleng uminom ng inumin ko.“T—Tara na?” pabulong na aya ko sa mga baliw na katulad ng iba’y nakatingin sa apat. Kinalabit ko silang dalawa, “Araw araw niyo ‘yang nakikita sa school. Hindi ba kayo nag sasawa?” dagdag ko.“Nope.” sabay nilang sagot. I rolled my eyes heavenwards.Sa totoo lang, hindi naman talaga sila nakakasawa. I totally agree with the baliws. Kung wala lang talaga akong atraso kay Shaun, sinutsutan ko na ‘yan—nyaha!“Hay,nakakaproud talaga na classmate natin sila.” nakapangalumbaba na sabi ni Lex na tila nag de-daydream.“Mas nakakaproud kung magkakatuloyan si Xena at Shaun. Ship ko sila.” dagdag naman ni Nisha kaya nasamid ako sa iniinom ko.“Hoy,manahimik ka nga! Bibig neto.” sita ko sakanya.Humagikhik si Nisha na parang timang. At dahil medyo may kalakasan ang tawa niya, nakuha niya ang atensyon ng mga h1nayu

Chapter 13IMBES nag re-relax lang sa kwarto dahil week end, andito ako sa labas at nakikipagsapalaran. Naghahanap ako ng trabaho para mabayaran ang cellphone ni Shaun the h1nayups. Gusto ko sana na isumbat sakanya 'yong binayad ko sa taxi no'ng araw na iniwan niya ako sa airport, para naman kahit papano'y makunan ng kunti ang tumatangingting na otsenta mil na 'yon. Alam ko na barya lang 'yong pero sabi nga nila, every barya counts! Pero kahit naman gawin ko 'yon, malaki parin ang kulang~Help me, Lord!Bagsak balikad na nagpatuloy ako sa paglalakad habang naghahanap ng mapapasukan. Until now, hindi parin ako makapaniwala na nangyayari sa'kin 'to. Dinaig pa ng isang cliche w@ttpad story ang buhay ko kung saan kapag may kasalanan ka, agad ka nilang ginagawang alila. Buset na h1nayupak!"ONE TASK IS EQUALS TO ONE PESO." 'Yan ang mga exact words mula sa bibig niya. Sa bawat utos, isang pisong bawas LANG sa otsenta mil. Kumusta naman po 'yon?! Hindi ako magaling sa math pero sa cal

Chapter 12KAGAT-kagat ang kukong paulit-ulit kong pinindot ang refresh F5 sa keyboard ng laptop, nananalangin na sanay mag-iba ang mga numerong nakikita ko sa screen. Nakakapanghina dahil hindi ito nagbago. Nagkanda buhol buhol na ata ang mga internals ko kaba, at tila iniwanan ako ng utak ko dahil wala akong maisip na solusyon! Basta ang alam ko, I’m so freaking triple, triple dead meat sa h1nayupak na’yon.Naiiyak ako sa mga numerong nakikita! Putrag1s.“H-Hindi naman reliable ang site na‘yan. Kalokokohan. Cellphone? Ganyan kamahal?! Try...try na'tin sa shopee baka mas mura.” balisang sabi ko.“Iphone naman kasi ang tinutukoy nating cellphone, baliw.” itinaas ni Nisha ang mga kamay at gumuhit ng quote sign sa hangin gamit ang mga daliri.“Baliw, iphone site na ‘yan baliw. Wag kang baliw. ‘Yan ang latest prices ng mga gadgets nila.” natatawang sagot ni Lex.“How to uns

Chapter 11LAHAT ng kaklase ko’y natahimik, at natigilan sa mga ginagawa nang makita akong pumasok ng classroom. Sobrang kaakit-akit ko kasi sa araw na’to—charot lang. Pero seryoso, awang-awa ang mga mata nilang nakatuon sa akin. Inulan rin nila ako ng mga tanong. Kesyo napa’no raw ako, bakit ganito itsura ko.“Mahabang istorya, guys. Wag kayo mag-alala. Okay lang ako.” malumanay na sagot ko sa kanila.“Hoy, Xenica. Dapat umabsent ka nalang.” worried na suhestyon ng class president namin na awang-awa sa itsura ko, “A—Ayos lang talaga ako, pres.”Hindi ko na pinansin ang ibang tanong ng mga kaklase kong usyosero’t usyusera. Tinungo ko na ang upuan ko. Huminto muna ako saglit para tingnan ang pwesto ng hari ng mga h1nayupak na nakakapagtakang bakante kahit malapit na ang oras ng klase. Mas nauuna kasi ‘yon sa’kin parati.Muli akong humakbang sa patungo sa upuan ko, at

KABANATA 5 MAZARINA laid on the bed as her eyes unconsciously started to moist, and blur. Tila lumubog siya sa hinihigaan dahil sa sobrang bigat ng pakiramdam. Nang mailapat sa noo ang palad, no’n niya nakompirma na may sinat siya. Pumikit siya para ipahinga ang mga mata, ngunit dahil sa nanghahapdi ito, hindi niya nagawang makatulog. Dumilat siya habang hinihilot-hilot ang sintido. Tumambad sakanya ang madilim na paligid. Hindi niya namalayan ang oras, gabi na pala. Muli siyang pumikit kasabay ng malalim na buntong-hininga. Tatlong araw na pala ang lumipas mula no’ng araw na umalis ng walang paalam ang asawa. Inabot niya ang kanyang cellphone sa tabi, nagbabakasakaling may mensahe mula rito o tawag na hindi niya nasagot. Arin heaved a deep sigh as disappointment pinched her heart. Wala siyang nakita ni isa sa mga inasahan niya. Mas lalong bumigat ang kanyang pakiramdam ng pumasok sa isip ang ideyang magkasama nanaman ang asawa niya at si Janice Yu. Sumilay a

HINAWI ni Aeron ang lahat ng mga nasa lamesa. Tumalsik sa malayo ang mga kubyertos, at nabasag ang mga plato nang mahulog ito sa granite floor. Nagpumiglas si Arin, pero sadyang hindi niya kaya ang lakas ng asawa. Sa isang iglap ay hinaltak ni Aeron pababa ang kanyang panloob mula sa ilalim ng palda. Kasunod no’n ay mabilis siyang inangat ni Aeron sa lamesa, hinawi ang kanyang pambaba, at marahas na pinaghiwalay ang kanyang mapuputing hita.“Aeron. No. Please! Hindi porke’t kasal tayo ay pwedi mo na akong halayin kung kelan mo gusto—STOP!”“SHUT UP!”She pushed Aeron—sinubukan niyang tumakas. Pero wala na siyang nagawa nang hapitin siya nito ng mahigpit sa bewang. Napadaing siya sa sakit nang angkinin siya nito ng walang habas. Wala pang limang minuto ay nakaraos na si Aeron. Nag ayos ito, at saglit siyang tinitigan, pero kalauna’y tinalikuran din siya nito. Gan

NAKATULALANG nakaharap si Arin sa salamin. Everything seems surreal. Hindi parin siya makapaniwala sa nalaman ngayon araw. She faced her body to the right, itinaas ang laylayan ng blouse na suot at hinimas ang manipis niyang tiyan. She was indenial, confused and she honestly had no idea how to react earlier, pero nang marinig niya ang mabilis na tibok ng munting puso ng bata sa kanyang sinapupunan, na singliit pa ng strawberry seeds, tila may yumakap sakanyang puso. It was so soothing, and warm.Magkakaanak na sila ni Aeron. Napangiti siya. Isa siya sa naniniwala na having a baby means happy-ever-after. Muli niyang pinidot ang tatsulok na play button para pakinggan ang tunog na inirecord niya kanina. Nagbibigay ng pag-asa sakanya ang tunog ng tibok ng puso ng anak niya. Hindi na niya mabilang kung pang-ilang beses na niya itong pi-nlay. It’s so addicting!Her eyes started to blur, and her tears run down her cheeks. Happy tears. Nakapagdesisyonan

KABANATA 2WALONG buwan, labing-anim na araw mula ng ikinasal si Mazarina Acosta kay Aeron Samwon Griffins sa isang maliit na simbahan sa Cebu despite of the Griffins family’s strong opposition. Sa loob ng mga panahong ‘yon, kabisado na ni Arin ang uri ng physical na sakit na ipinapadama ni Aeron sakanya. Nakakapagpahinga lang siya kapag nasa business trip ang asawa. Gaya nalang ngayon na pumunta ito sa Paris. Sa mga nagdaang araw na wala ang asawa, nakapagpahinga ng maayos si Arin kaya inasahan niya na magiging mas masigla siya, pero sa hindi malamang dahilan, kasalungat ang nangyari.Mabigat ang pakiramdam ni Arin sa mga nagdaang araw, at mas gusto niya lang na matulog. Wala siyang gana—may gana lang siya kapag sa mga pagkain na hinahanap niya gaya ng strawberry. Napapadalas na rin ang pagsakit ng kanyang ulo at parati siyang nakakaramdam ng pagkahilo.Noong mga nagdaang araw pa niya ito naramdaman pero binabalewala niya lang. Pero nang mahil

NAKATAYO si Arin sa harap ng sink at isa-isang hinugasan ng maligamgam na tubig ang mga strawberries na freshly picked pa sa strawberry farm na pag-aari nila—ng mga Griffins. Hindi siya mahilig sa strawberries pero nagising nalang siya kanina na hinahanap-hanap na ang pulang prutas. Sabik na umupo siya sa mesa at sinimulan itong kainin. Noong mga nagdaang araw, halos hindi niya malunok ang mga kinakain dahil masama ang kanyang pakiramdam at masakit ang kanyang katawan. Pero pinilit niya ang sarili dahil iyon ang pinakatamang gawin kung ayaw niyang mas mahirapan ng husto.Ngayong araw lang siya muling ginanahan sa pagkain kahit hindi pa gaanong maayos ang kanyang pakiramdam. Matapos kumain, pumanhik siya sa kwarto para kunin ang ointment na gagamitin niyang pang gamot sa mga pasa sa katawan. Naninilaw na ang mga ito, palatandaan na unti-unti na itong naghihilom. Piniga niya ang tube ng ointment na paubos na pala. Bumuntong hininga siya at napatitig sa gamot.Nagin