KABANATA 2

KABANATA 2

WALONG buwan, labing-anim na araw mula ng ikinasal si Mazarina Acosta kay Aeron Samwon Griffins sa isang maliit na simbahan sa Cebu despite of the Griffins family’s strong opposition. Sa loob ng mga panahong ‘yon, kabisado na ni Arin ang uri ng physical na sakit na ipinapadama ni Aeron sakanya. Nakakapagpahinga lang siya kapag nasa business trip ang asawa. Gaya nalang ngayon na pumunta ito sa Paris. Sa mga nagdaang araw na wala ang asawa, nakapagpahinga ng maayos si Arin kaya inasahan niya na magiging mas masigla siya, pero sa hindi malamang dahilan, kasalungat ang nangyari.

Mabigat ang pakiramdam ni Arin sa mga nagdaang araw, at mas gusto niya lang na matulog. Wala siyang gana—may gana lang siya kapag sa mga pagkain na hinahanap niya gaya ng strawberry. Napapadalas na rin ang pagsakit ng kanyang ulo at parati siyang nakakaramdam ng pagkahilo.

Noong mga nagdaang araw pa niya ito naramdaman pero binabalewala niya lang. Pero nang mahilo siya kanina sa kitchen kasama si Veronica, naisip niya na dapat na siyang bumisita sa doctor. Hindi na normal ang nararamdaman niya. Something’s really wrong with her. 

Tinawagan ni Arin ang asawa hindi para sabihin na masama ang pakiramdam niya, kundi komprontahin ito sa nalaman na magkasama pala sila ni Janice sa Paris. Naiinis siya dahil siya ang legal wife ni Aeron pero kahit katiting na respeto—kahit part na ‘yon nalang, ipinagkakait pa sakanya. Hindi na si Janice ang issue dito. It's now centered around trust. Mas nagatungan ang suspetsa niya na may tinatago talaga ang asawa.

Pinapagitnaan ng dalawang kotse na may sakay na tig-aapat na body guards ang kotseng sinasakyan ni Arin habang binabaybay nila ang daan patungo sa ospital para mag pacheck-up. She find the guards unnecessary dahil unang-una, walang nakakakilala sakanya na isang Griffins. Never isinapubliko ng pamilya na naikasal na ang unico ijo nila. Isa ‘yon sa lihim ng pamilya.

No’ng una, she find it sweet na binigyan siya ng sariling body guard—that her husband just want to secure her safety, pero ngayon tila nasasakal na siya. Hindi siya pinapayagan ng asawa na umalis mag-isa. Kung hindi ang driver at guards, si Aeron ang kasama niya kapag lumalabas siya ng bahay. She’s not allowed to meet her old friends. Bantay sarado rin ang asawa sa mga phone transactions niya. Marunong siya mag-drive at mayroon siyang lisensya, pero hindi siya allowed na gumamit ng kotse. Daig pa niya ang isang kriminal na bantay sarado ng sandamakmak na warden. She felt suffocated and depressed.

But she didn’t complain. She stayed meek and obedient. Inisip niya nalang na mas okay na ang buhay niya ngayon kumpara sa buhay niya sa poder ng kanyang madrasta o sa sindikato.

Naglalaro si Arin sa cellphone niya when suddenly, an unfamiliar number sent her a message that crushed her last ounce of self-respect and stick-to-itiveness.

Those were screenshots from Janice’s instragram post. Wala siyang social media accounts dahil mahigpit iyong ipinagbawal ni Aeron sa hindi malamang dahilan. Nanlalamig na iniisa-isa niya ang picture message na natanggap. Arin’s chest felt like crushed to bits. Kilalang-kilala niya ang kamay ng lalaking nakahawak sa kamay ni Janice. Her eyes started to blur and warm liquid gushed when she saw Aeron’s calm smiling face. Ngayon lang niya muling nakita ang ngiti ng asawa na, sa totoo lang ay nakapagpadagdag pa sa kagwapohan nito. His handsomeness was a perfect art piece that made Arin once so attracted to her husband, like a butterfly to a flower.

Nanikip ang d****b niya sa huling picture. Janice nestled on Aeron’s shoulder, both of their eyes were closed, pero ang bahagyang nakaangat na sulod ng labi ni Janice ang nakapagsabi kay Arin na gising ito. They look like intimate lovers.

Sinundan pa ito ng mensahe: Wake up, and stop being delusional, gold digger. I’m the real Mrs. Griffins. Kung ako sa’yo, mag iimpake na ako at kusang aalis. Sa totoo lang, wala kang puwang sa pamilya nila. Can’t you see? You’re just an interferring btch. Know your place. And by the way, Aeron and I slept together in Paris. Kung may kunting respeto ka pa sa sarili mo, better take my advice.

‘A gold digger, a girl who smells poverty’ 

An irritable feeling became more intense on Arin. Napahilot siya sa sintido nang muling makaramdam ng pagkahilo, “Ayos lang ho ba kayo, ma’am Arin?” tanong ni manong Peter, personal driver niya, nang marinig malalim niyang paghinga.

Palihim niyang napunasan ang mga luha at tumango bilang tugon. She felt that something was blown on her chest. Naninikip parin ang kanyang d****b. Nakakapanghina.

Gusto niyang tawagan ang asawa at ilabas ang sama ng loob dito. Gusto niya itong sigawan at batuhin ng mga salita na kasing sakit ng mga natatanggap niya. Pero naiisip niya na mas mabuting pag-usapan nila ang bagay na’to sa personal.

Sa kabilang banda, umaasa pa rin siya na maayos ang pagsasama nila.

May pag-asa pa ba talaga? At this moment kasi, pati siya’y awang awa na sa sarili at pagod na. Kunti nalang bibitaw na siya.

Naaninag na niya mula sa windshield ng kotseng sinasakyan ang pangalan ng ospital na pupuntahan. Pwedi niya naman sana na tawagan lang ang doctor, at papuntahin sa mansion pero mas pinili niyang puntahan ito ng personal.

Maganda ang modern style nilang mansion. It has a marvel casa interior on it’s own and a stunning stretchy view on the outside. Napakagara. But that house that supposed to be their love nest  has become a place that Arin wouldn't want to stay long. Gusto niya munang lumayo kahit saglit sa mansion na nagsilbing hawla niya simula nang maging asawa niya si Aeron. Idagdag pa na pinapalibutan ang mansion ng fence na idinesenyo para walang makita mula sa labas. 

Believe it or not, sila lang dalawa ni Aeron ang nakatira sa malaking bahay na ‘yon. Kaya nilang umarkela ng isangdaang katulong pero ayaw ni Aeron na may kasama sa bahay. Tanging dalawang tao lang ang katiwala nila. Si manang Karen at ang driver nila na si manong Peter. Regular na naglilinis ng bahay si manang Karen, naglalaba rin ito para sa kanila isang beses sa isang linggo. At pumupunta lang ito sa bahay kapag nakaalis na si Aeron. Ang ibang gawain ang sila na ni Aeron ang gagawa. Nasa labas lang rin ang mga guards nila, bantay sarado sa bahay.

Hindi na nagtataka si Arin kung bakit gano’n ang pamumuhay nila—sa mga pinaggagawa ba naman ni Aeron sakanya. 

NANG maipark ni manong peter ang koste sa second level parking lot ng hospital, kinuha niya ang bag niya at lumabas na ng kotse. Palihim agad na sumunod ang mga guards niya na nakasibilyan—they wear suits gaya ng mga men in black kapag nasa mansion pero kapag lumalabas sila, tila mga normal na citizens lang sila sa civilian attire. Tinungo ni Arin ang clinic ng family doctor nila na si Dra. Iñigo. 

Isa si Dra. Iñigo sa mga taong may alam na asawa siya ni Aeron Griffins at isa rin sa mga taong tinatrato siya ng maayos. Nagliwanag ang mukha ng doctor na nasa late forties na ang edad nang makita siya.bSinalubong siya nito ng isang genuine smile na nagsasabing masaya itong makita siya. Tumayo ito at agad siyang niyakap.

Ugh, she needed that.

“What’s wrong? What made you visit? Masama ba pakiramdam mo? You should have called me para ako nalang ang pumunta sa inyo.” puno ng pag-aalala na tanong ni Dra. Iñigo. Sumilay ang mga ngiti sa labi ni Arin. Naaalala niya ang ina niya sa ginang na kaharap.

“Ayos lang, po. Gusto ko rin naman po na lumabas at magpahangin.” sagot ni Arin. Tumango si doctora na hindi parin napapawi ang mga ngiti sa labi habang pinagmamasdan ang maganda niyang pasyente. Nabura lang ang mga ito nang makita ang naghihilom ng pasa sa kanyang braso. Hindi nakatakas kay Arin ang pagbabago ng facial expression nito. Kahit hindi nito sabihin ang iniisip, makikita parin sa mga mata nito ang sincere na pag-aalala.

Doctor Iñigo wanted to ask her kung bakit may pasa nanaman siya. It was not the first time na nakita niyang may gano’n sa katawan si Arin. Labis ang pag-aalala niya dito. She always wanted a daughter. Nang makilala niya si Arin, nahumaling siya dito. Maamo ang mukha, at makikita sa mala rosas nitong labi na wala itong suot na make up. Simple itong manamit pero elegante parin ang datin. May pagkamestisa at maselan ang kutis. Bagay na bagay sakanya ang hanggang balikat nitong ebony black na buhok. Hindi na siya nagtataka kung bakit crush ito ng anak niyang si Bryan.

Ganito ang mga tipo niya na maging manugang. Pero, nakakalungkot isipin na impossible na iyong mangyari dahil kasal na ito sa unico ijo ng mga Griffins. Gustohin man niyang manghimasok sa buhay ng pasyente, alam niyang wala siyang karapatan na gawin ‘yon. Pero kahit gano’n, ipinadama niya rito na hindi siya nag iisa.

“Kung kailangan mo ng kausap, kung nahihirapan ka na, you know I’m just only one call away.” makahulugang wika ni doctora Iñigo.

Parang niyakap ang puso ni Arin nang marinig ang assuring words ng doctor. Pero mas pinili niyang ngumiti nalang at manatiling tahimik sa tunay na nangyayari sa likod ng matataas na fence ng bahay nila.

Iniba niya ang usapan at agad niyang sinabi ang mga kakaibang nararamdaman for the past few days. Natigilan siya nang agad siya nitong tanungin sa isang bagay na nawala rin sa isip niya.

“When was your last period, Arin?” hindi agad nakasagot si Arin. Do’n niya lang napagtantong delayed na siya ng tatlong linggo. Nag angat siya ng tingin kaya nagtama ang mga mata nila ng doctor na kaharap, na tila parehas sila ng iniisip.

“Are you saying that I’m—”

“Let’s not conclude for now, Arin. Posibleng isa ang iniisip mo sa mga rason kung bakit mo nararanasan ang mga symptoms na’yan. But we need to conduct test first para masiguro na there’s nothing serious going on.” tumango si Arin bilang tugon sa sinabi nito.

Tumayo ng si Dra. Iñigo habang hawak hawak ang isang syringe na gagamitin niya para kunan siya ng dugo. Good thing, hindi siya takot sa karayom. Nakatitig pa siya rito at mataman na inobserbahan ang ginagawa ng doctor. Napansin iyon ng doctora at napangiti. Minsan ng nasabi ni Arin sakanya ang pangarap nito—na maging isang doctor katulad niya.

Matapos niyang kunan ng dugo, inilagay niya ito sa rack at tumawag ng nurse para dalhin ito sa laboratory at ipasuri. Mabilis lang dumating ang result. Nang makita ni doctora Iñigo ang resulta, pinaghalong saya at lungkot ang kanyang nadama. She really wanted Arin to become her daughter-in-law pero base sa nakita niyang result, wala na talagang chance na mangyari iyon. 

Nginitian ni doctora Iñigo ang pasyente na hindi mapakaling nakatingin sa papel na hawak na hawak niya, “Based on the test results, it showed nothing serious. But from now on, you have to be more careful until the baby comes.” 

Nakahinga ng maluwag si Arin at napangiti sa narinig, pero nang mapagtanto niya ang mga huling salita na sinabi nito, unti-unting nabura ng kanyang ngiti. She’s not sure if she heard it right. 

“B—Baby comes?” ulit niya sa salitang narinig. Tumango si doctora. Arin gasped. Her initial reaction was shocked. Ginagamit siya ng asawa na walang gamit na proteksyon kaya hindi talaga malabong mangyari na mabuntis siya. At ito na nga.

“Congratulations, Arin. You’re five weeks pregnant.”

---

“