Kabanata 4

HINAWI ni Aeron ang lahat ng mga nasa lamesa. Tumalsik sa malayo ang mga kubyertos, at nabasag ang mga plato nang mahulog ito sa granite floor. Nagpumiglas si Arin, pero sadyang hindi niya kaya ang lakas ng asawa. Sa isang iglap ay hinaltak ni Aeron pababa ang kanyang panloob mula sa ilalim ng palda. Kasunod no’n ay mabilis siyang inangat ni Aeron sa lamesa, hinawi ang kanyang pambaba, at marahas na pinaghiwalay ang kanyang mapuputing hita. 

“Aeron. No. Please! Hindi porke’t kasal tayo ay pwedi mo na akong halayin kung kelan mo gusto—STOP!”

“SHUT UP!”

She pushed Aeron—sinubukan niyang tumakas. Pero wala na siyang nagawa nang hapitin siya nito ng mahigpit sa bewang. Napadaing siya sa sakit nang angkinin siya nito ng walang habas. Wala pang limang minuto ay nakaraos na si Aeron. Nag ayos ito, at saglit siyang tinitigan, pero kalauna’y tinalikuran din siya nito. Ganyan siya kung abusohin ng asawa. 

ASAWA ba talaga siya? Nakakatawa.

Patuloy na umagos ang kanyang mga luha habang inaayos ang sarili. Ilang sandali pa’y narinig niya ang pagsara ng front door ng mansyon. Mas lalong nanikip ang kanyang d1bdib sa inasta ni Aeron. Hindi man lang siya nito inalo. Kahit man lang sorry, wala siyang narinig. Umalis pa ito ng walang paalam. 

Pero mukhang hindi na kayang buuin ng isang simpleng sorry ang puso niya na kagaya na ng mga basag na plato sa sahig na nagkandapira-piraso. Tahimik na umiyak si Arin habang nililinis ang mga nagkalat sa paligid. Lahat ng magandang konsepto ng salitang ‘ASAWA’ na nasa isip niya ay tuloyan ng naglaho dahil sa realidad sa pagitan nila ni Aeron.

Pakiramdam niya’y lumalala ito. Gumuho ang pundasyon ng kanina’y Arin na desididong gawin ang lahat para sa pagbabagong hinahangad. Wala nanutok ng patalim o baril sakanya sa araw ng kanilang kasal, at taos puso rin niyang sinagot ng ‘Oo’ ang tanong ng pari sa panatang sasamahan niya si Aeron sa hirap at ginhawa, sa karamdaman at sakit, at hanggang sa kamatayan.

Pero hindi na ata kayang panindigan ni Arin ang mga sinabi sa harap ng altar. Kunti nalang at tuluyan ng babalutin na ng lamig ang puso niya. Aeron failed her. Marangya nga ang buhay na naibigay sakanya, pero hindi naman masaya. 

Dadamputin na niya sana ang isang kubyerto na nakakalat sa sahig nang makaramdam siya ng kakaiba sa kanya puson. Napakunot-noo siya ng unti-unting maramdaman ang pananakit nito—hindi naman gano’n kasakit, pero sapat na iyon para mamuo ang kaba sa d****b para sa batang nasa sinapupunan.

Nawala rin agad ang hilab sa puson na naramdaman niya, kaso nag-iwan naman ito ng matinding kaba, at pag-aalala kay Arin kaya napatawag siya kay Dra. Iñigo ng wala sa oras. 

“Calm down, Arin. I need to further check you para masiguro na walang problema. What I need you to do now is to come to my clinic. Kaya mo ba? Should I call the ambulance?” kalmado pero puno ng pag-aalala na tanong ng doctor sa kabilang linya.

“Ay, hindi na po kailangan, dra. Salamat po sa pag-aalala. Pupunta na ho ako d’yan. I’ll be there in a bit.” sagot ni Arin gamit ang pilit na pinasigla niyang boses. Nabura ang mga ngiti niya nang matapos ang tawag. Hindi niya maintindihan ang nararamdaman basta ang alam niya’y hindi niya mapapatawad ang asawa kapag may masamang nangyari sa anak niya. 

***

KAGAYA ng ginawa ng doctor no’ng isang araw, muli nitong isinagawa sakanya ang TVS untrasound para pakinggan ang heartbeat ng bata. Napapikit siya ng taimtim, ramdam niya ang malakas na tibok ng kanyang puso, nanalangin na sana’y may marinig siya. But her worries faded when a warm, and soothing heartbeat filled the air. Binuksan ni Arin ang kanyang mata, at tumingin sa monitor kung saan makikita ang black and white na imahe.

“There you are, baby.” natutuwang wika ni doctora. Tinutukoy niya ang maliit na bilog sa screen, “Heartbeat’s normal. Your baby is okay, Arin.” she assured.

A smile found it’s way to Arin's lips, “Ang cute niya. Lalaki po ba siya, o babae?” 

“Hindi pa natin matutukoy ang gender niya sa ngayon. I know you‘re excited, but we need to wait until he or she turns twenty five weeks para malaman ‘yon, mommy.”

MOMMY. Hindi parin makapaniwala si Arin na magiging mommy na siya. Sa kabila ng nangyari kanina, kahit papa’no ay gumaan ang pakiramdam niya. Saglit na nakalimutan ni Arin ang lungkot habang nakatitig sa ultrasound picture ng kanyang anghel, ngunit napawi rin iyon ng pumasok sa isip ang asawa.

Sa totoo lang, pilit nalang ang mga araw na kasama niya si Aeron. Kung noon ay patay na patay siya dito—‘yong tipong hindi siya matatahimik kapag nawala ito sa kanyang buhay, ngayon ay gusto na niyang layuan ito ng tuluyan dahil wala na... wala na ang Aeron na noo’y nagparamdaman sakanya ng nakakapanghina ng tuhod na kilig. Wala na ang mga nakakatunaw nitong titig, at wala na rin ang labis na labis na atensyon. 

Hindi na niya iyon hinihiling. Kalayaan na ang nais niya. 

Masaya si Arin nang dumating ang biyaya, pero kasabay no’n ang pagkabuo ng matinding kaba at pag-aalala sakanya. She’s worried about being connected with Aeron for the rest of her life through her child. Ayaw na niyang matali dito, gusto na niyang umalis sa buhay nito. Ngayo’y nagdadalawang isip na siya kung sasabihin ba niya sa asawa ang pagdadalang-tao.

“Are you alright, Arin?” Dra. Iñigo asked, interrupting her thoughts. Ngumiti siya ng tipid, at tumango bilang tugon, “Opo.”

Habang nagbibihis si Arin sa likod ng kurtina, malalim na napaisip si Dra. Iñigo. May panibagong gasgas nanaman siyang nakita sa katawan ni Arin, may mababaw na sugat rin siya sa binti na animo’y nahiwa ng kung anong matulis na bahay. Ano ba talaga ang nangyayari sa pamamahay ng mga Griffins? 

Tuloyan ng nalunod sa mga pinagiisip niya ang doctor. Hindi man lang niya namalayan na nasa harapan na pala si Arin. Her thoughts were cut off nang magsalita ito, “Wala na ho ba akong kailangan inumin kung sakaling muli kong maramdaman ang pananakit?” tanong ni Arin.

Umiling si Dra. Iñigo, “But, since may spotting na nangyari, I highly recommend to avoid sēx for now. You have to discuss it with you husband.”

****

NAKAKABINGING katahimikan ang sumalubong sakanya pagkapasok niya sa mansyon. Pagkasara ng pinto, sumandal siya rito at muling inisip ang ibinilin sakanya ni Dra. Iñigo. Hindi mapawi ang pag-aalala ni Arin para sa kaligtasan ng anak. Kilala niya si Aeron. Kapag sinasapian ito ng malademonyong sexual urges, tila nagiging ragdoll siya na pinaglalaruan ng salbaheng bata. Hindi na nga niya alam kung may konsensya pa ito.

Gusto niyang sabihin dito ang pagbubuntis, nagbabakasakaling magbago ito kahit para man lang sa magiging anak nila. Pero hindi niya maiwasang matakot sa mga posibilidad. Pa’no kung hindi? Pa’no kung pati sa anak niya ay wala itong pakialam? 

Maraming beses na niyang pinag-isipan na takasan si Aeron, ngunit sa bawat pagkakataon na maayos ang pakikitungo nito sakanya ay agad ring nagbabago ang isip niya—umaasa nanaman na magbabago ito. Pero hindi na niya maaatim ang lahat pasakit na ibinibigay nito sakanya. This has to end.

Sa kalagitnaan ng pag-iisip, wala sa sarili na lumabas si Arin sa pinto ng mansyon, at nagmamadaling pinuntahan niya ang garahe kung saan naka-park ang kotse niya. Ayaw na niyang hintayin na maabutan pa siya ng asawa dahil paniguradong gagamitin nanaman siya nito. 

Kinuha niya sa wallet ang duplicate key na matagal na niyang itinatago. Nasa pangalan niya ang kotse na ‘yon, regalo ni Aeron sa kanyang 18th birthday. Sumakay siya sa kotse at agad binuhay ang makina nito. Hindi siya makapag-isip ng maayos. She was engulfed with fear. Hindi man lang niya inisip ang magiging resulta ng gagawin niya. Nakatingin siya sa harapan na buo na ang desisyon—tatakas siya.  

When she was about to step on the gas, ten men blocked her way. Do’n niya lang naalala na sandamakmak nga pala guwardiya ang nila na nakapalibot sa mansiyon, nakatingin sa bawat galaw niya gamit ang mga CCTV camera sa paligid. Napalingon si Arin sa window nang marinig ang pagtawag ni Manong Peter sa pangalan niya.

“MA’AM ARIN!” 

Kasunod nito ang asawa niya tinawag rin ang pangalan niya, “Ma’am Arin, pakiusap po...” puno ng pagmamakaawa na sabi ni Manong Peter. Walang habas na kinatok ng mag asawa ang bintana ng kotse niya, “Ma’am Arin! Nagmamakaawa po kami sa inyo. Kami ang malilintikan kay Sir Aeron kapag umalis ka. Maawa po kayo... ” rinig niyang sabi ng asawa nito.

Isa sa mga rason kung bakit hindi magawa gawa ni Arin ang matagal na niyang plano ay ang ginagawang pananakot ni Aeron sakanya—na tatanggalin nito sa trabaho ang mag-asawang katiwala kapag tumakas siya. May anak kasi ito na may sakit sa puso, at tinutulongan sila ni Aeron sa pagpapagamot. Kapalit naman no’n ay dapat lang nilang gawin ng maayos ang trabaho nila—ang bantayan si Arin kapag wala siya.

Nakaramdam ng kirot si Arin sa kanyang puso habang nakatingin sa mag-asawa na naging kasama niya simula no’ng maging asawa niya si Aeron. Wala itong ginawa kundi tratohin siya na parang anak ng mga nito. Hindi niya kaya na may madamay na mga inosenteng tao.

 Napapikit ng taimtim si Mazarina, at mahigpit na napahawak sa manubela. Pa’no...pa’no siya makakaalis sa impyernong ‘to?

-------