All Chapters of Into The Dark: Chapter 61 - Chapter 70

HINDI KO ALAM ang iisipin ko sa mga narinig ko mula kay Rossa at Marcus nang iligtas nila ako mula sa mga lobong iyon na gusto akong patayin. Hindi ko lubos maisip kung paano mabubuhay si Amang Trevor gayong tandang-tanda ko pa kung paano siya pinatay ng mga lobong iyon at hindi ko iyon makalilimutan. Nagkaroon noon ng paglusob ang mga lobo sa mansyon, kabilugan ng buwan noon nang sumiklab ang labanan sa pagitan ng mga bampira at lobo at natalo ang mga bampira dahil sa taglay na kagamitan at husay ng mga lobo sa pakikipaglaban. Sinubukang lumaban ni Amang Trevor at Inang Viola sa mga lobo at muntik nang mapatay ni Amang Trevor ang marami sa mga lobong iyon pero dumating ang ilan pang mga lobong iyon na may dalang mga armas. Nakipaglaban si Amang Trevor at si Inang Viola habang nakatago ako sa likod ng aparador kung saan nila ako itinago. Wala pa akong gaanong kakayahan para lumaban at alam nilang mapapahamak lamang ako kung lalabas ako para makipaglaban. Pilit na lum

"SERYOSO ka ba sa sinabi mo, Syrie? Na mayroon ka ring ukit na buwan sa kanang braso mo?" gulat na tanong ni Vernon habang nanlaki naman ang mga mata ni Trina nang sabihin ko ang lumitaw na ukit na buwan sa kanang braso ko nang magkaroon ng full moon."Paano mangyayari iyon, Syrie? Hindi ba't ang ukit na iyon ay ang ukit na mayroon din si Marcus?" usisa naman ni Trina.Malungkot at marahan akong tumango sa kanila. "Tama kayo, ang ukit na nasa braso ko ay ang ukit na mayroon din si Marcus at ang iba pang mga lobo. Ang ukit na buwan sa kanang braso ng piling mga lobo ay tanda na mataas sila sa lipunan ng mga lobo at mas malalakas. Sinasabi rin nila na mayroon din nito si Savanna ang aking inang lobo," paliwanag ko sa kanila.Gulat na nagkatinginan ang magkapatid na bakas pa rin ang gulat sa kanilang mga mukha. "So ibig sabihin isa ka sa matataas at malalakas na lobo kaya mayroon ka ng ukit na iyon?" tanong ni Trina."At bakit ngayon lang lumabas ang ukit sa

"MAY NALAMAN ba kayo sa loob ng mansyon, Vernon?" seryoso kong tanong habang nakaupo kami sa sofa kasama si Trina. "May kahina-hinala bang nangyayari roon?" Nagtinginan ang magkapatid na bakas sa kanilang mga mukha na may kakaiba silang nararamdaman. "Sa totoo lang, Syrie wala kaming nahanap na anumang impormasyon sa mansyon. Limitado ang bawat galaw namin sa loob niyon. Ni hindi kami makapasok o makalapit man lang ng basta sa silid ni Volter. Bantay sarado kami dahil alam nilang nasa panig mo kami. Pero ang pinagtataka namin ni Trina, ang silid na inuukupa noon ni Amang Trevor at Inang Viola. Noon ay walang bantay roon pero ngayo'y may mga bampirang nandoon sa labas ng silid at masusing nagbabantay roon. Hindi rin kami pinapalapit doon at walang gustong sumagot sa amin. Nakita ko rin na pumasok doon si Volter dala ang mga bihag nilang mga lobo," pagkwekwento ni Vernon. Kumunot ang noo ko nang maalala ko ang naramdaman ko sa silid na iyon at

"ANO'NG GAGAWIN natin ngayon, Syrie?" nababahalang tanong sa akin ni Trina. Kahapon lang ay pinagtabuyan kami ng mga bampira sa mansyon dahil sa kapangahasan namin at hindi ko rin alam kung ano'ng sunod na hakbang ang dapat naming gawin. Ito na ba ang panahon para lumapit ako sa mga lobo at makipagkaisa sa kanila? Pero paano? "Hindi ko rin alam, Trina. Hindi ko alam ang sunod nating gagawin. Hindi ko alam kung paano lalapit sa mga lobo dahil alam ko ang ginawa kong kasalanan sa kanila," malungkot kong sagot kay Trina. Alam ko kasi kung paano ko sila nasaktan nang pinagbintangan ko sila at pinagdudahan at ngayong kailangan ko sila saka ako lalapit?  "Wala tayong magagawa sa ngayon, Trina kung 'di ang maghintay sa sunod na mangyayari, sa sunod na hakbang na gagawin nila Volter. Nararamdaman kong malapit ng lumabas ang itinatago nila sa atin," segunda naman ni Vernon. "Sa tingin niyo, tuluyan na ba tayong itinakwil ng

NAPAHINTO KAMI ng makaramdam ako ng kakaibang enerhiya sa paligid ng gubat. Nandito kami para maglagay ng iba't ibang patibong sa paligid ng village para sa paghahanda sa maaaring gawing pagsugod ng mga bampira. Sinenyasan ko sila na huminto. Kasama ko si Marcus, ang magkapatid na si Trina at Vernon, saka si Colby at ang ilang mga lobo para tumulong sa amin. Nagsimula na ang madilim na gabi at nararamdaman kong may kalaban sa paligid. "Magsipaghanda kayo may kalaban sa paligid," mahina kong paalala sa kanila. Hindi nga ako nagkamali dahil mayamaya pa'y umulan ng palaso mula sa kung saan. Mabuti na lang at nakailag kaming lahat at nakatago sa malalaking puno na nakakalat doon. Nagulat pa ako nang muntik na akong tamaan ng ligaw na palasong iyon ng sumilip ako sa kinatataguan ko. "Mag-ingat kayo, mapanganib ang palasong ginagamit nila," paalala ko sa mga kasama ko na nagtago sa malalaking puno na iyon. Nakita ko 'di kalayu