All Chapters of The Hidden Child of Carolina (Filipino Story) : Chapter 141 - Chapter 150

Kabanata 140  Everything happens for a reason.Iyon ang paniwala ko. Lahat ng mga nangyari sa buhay ko ay may rason. At iyon nga, wala na akong magawa kundi ang sundin si Mom. Wala akong magawa kundi ang magtiwala sa kanya. Tama nga naman siya. Hangga’t nasa putik pa rin ako ay aapihin pa rin ako hanggang ngayon. I am doing this for myself. I think this is for the best.Mom let me contact Trixie.“Don’t do anything stupid, Fiona,” paalala ni Mommy nang nagpaalam ako sa kanya na tatawagan ko si Trixie. “Dahil hindi mo magugustuhan ang gagawin ko kung bibiguin mo ako.”Iyon ang kanyang sinabi at hindi ko siya bibiguin. Nakapagdesisyon na ako at iyon ay ang sumama kay Mommy sa ibang bansa. Hindi ko pababayaan ang anak ko. Kaya ko tatawagan si Trixie para roon.Nagtungo ako sa balkoniya. Huminga ako nang malalim at d-in-ial ang numero ni Trixie. Inilagay ko agad sa tapat ng tainga ko

Kabanata 142  Tulala ako habang nakaupo ako sa seat ko dito sa eroplano. Iniisip ko pa rin ang nangyari. Para akong nahimasmasan nang huminahon na ako. Hindi ko akalain na nasabi ko iyon kay Yohan.“Anak…”Hinawakan ni Mommy ang kamay kong nanginginig kaya nang binalingan ko siya ay tipid siyang ngumiti sa akin.“Huwag ka nang umiyak. Pangako ko sa iyo. Pagkatapos mong tuparin ang mga gusto mo sa buhay, babalik ka sa kanila, okay?”“M-Mom…” Tumulo ang luha ko. “I didn’t mean it. I--”“I know…” Hinaplos ni Mommy ang pisngi ko. “At kung mahal ka talaga ni Yohan, maghihintay siya sa iyo, anak. Kaya ka niyang hintayin, Fiona.”Dahil sa sinabi ko, hihintayin pa rin kaya niya ako? Baka hindi na dahil pagod na siya sa akin.Yumakap ako sa kanya at saka tahimik na umiyak. Alam ko na tama rin itong ginawa ko pero

Kabanata 144  “Congratulations sa successful opening bruha!” bati ni Trixie sa akin sa video call.“Thank you, Trixie.”Sumimangot siya. “Sana man lang ay makapunta ako diyan pero hindi puwede dahil may kids na ako. Ano ba iyan? Naunahan yata kita diyan, Fiona. Wala ka bang dadalhin na boyfriend pag-uwi mo rito.”Agad akong umiling. “Bakit naman ako magdadala, Trixie?”“Sus!” Mapang-asar na ang kanyang mukha ngayon. “Narinig ko mula kay Tita na marami ka rawng manliligaw diyan. Mga blue eyes! Ayaw mo ba na may blue eyes na anak?”“Ano ba iyan, Trixie?” natatawa kong pagsaway sa kanya. “I am not here to have a boyfriend, okay?”Umirap siya. “Alam ko naman na Japanese eyes lang ang hanap mo.”Inirapan ko siya.“Kidding!” She grinned. “By the way, matagal pa ba ang uwi mo?

Kabanata 146  I’m back.Nandito ako ngayon sa airport, nagda-dial ng numero ni Mommy. Tumigil ako sa paglalakad dahil wala akong nakita ni anino ni Mommy. Ang sabi niya sa akin ay sasalubungin niya ako. But where is she?Nang nag-ring ay napairap na lamang ako. Ang init pa rito. Naninibaguhan ako sa klima. Kung hindi niya ako susunduin ay babalik na lamang ako.“Hi, Darling?” sagot ni Mommy sa kabilang linya.I groaned. “Mommy, nandito na ako. Where are you? Bakit wala akong sundo? Palalakarin mo ako? Ang init-init, oh?”Humalakhak si Mommy sa kabilang linya. “I am so sorry, hija. Hindi ko naman nakalimutan. Naging hectic lang ang schedule ko--”“Then you should have at least time for me?” Halos panggigilan ko na ang phone. Ang mga tao ay napatingin na rin sa akin. Hindi ko na lang ito pinansin. “Mom, kung wala ka naman talagang balak na sunduin ako

Kabanata 148 Nanuyo ang lalamunan ko sa kakasigaw at nanakit din ang kamay ko dahil sa kakatok. Naguluhan ako. Akala ko pa naman ay mapayapa ang pag-uwi ko o hindi makaharap si Yohan dahil masaya na siya sa buhay niya.Pero ano ito? This is kidnapping!? Nababaliw na ba siya? Ano pa ba ang gusto niya?Kung nandito si Yohan, baka nandito si Felecity. Napalunok ako.Anong mukha ang ihaharap ko sa anak ko? Limang taon na ang nakalipas. Marami na ang nagbago.Isang oras akong nakaupo sa sahig, tulala sa nangyari. Hindi pa rin ako makapaniwala. Malaki ang kuwarto at mukhang bago pa. Pero kahit isa man lang, wala akong makita na bukas.Paano ako makakalabas dito?Unti-unti akong tumayo at saka nagsimulang maghanap ng matatakasan. We are not a child anymore, Yohan. Kung ano man ito, pag-usapan natin ito or better yet kung ano man ang pakay mo, sabihin mo na sa akin. Hindi mo na kailangang gumawa ng ganitong katangahan.Go