All Chapters of The Hidden Child of Carolina (Filipino Story) : Chapter 151 - Chapter 160

Kabanata 150 So, hindi pa siya kasal? Wala lang iyong kay Diana? Pero bakit? Fake news ba si Trixie?Nakahalukipkip lang si Yohan habang nakasandal sa pintuan ng bahay niya. Nang nilingon ko siya ay walang emosyon ang kanyang mukha.Kumirot ang puso ko. Yohan…“Ma’am, dito po.”Agad kong nilingon ang driver na maghahatid sa akin na ngayon ay hila-hila ang maleta ko.Uuwi na ako at hindi ko alam kung magiging okay pa ba ako nito ngayong nakita ko na ang lalaking mahal ko.But now that I am here, hahanap ako ng way para makuha ulit ang loob ng anak ko. Right now, I am not going to hide the fact na may anak na ako.My child will not be a hidden anymore. I will let the world know about her. I will let the world know that I have a beautiful daughter like her. Babawi ako, anak. Your mom came back strong.Sa huling sandali bago pa man ako makapasok sa loob ng kotse ay lumingon ako sa puwes

Kabanata 152 Matamlay ako na umuwi sa bahay. Habang papatungo ako sa sala ay bigla kong naalala ang mga makasariling desisyon ko sa buhay. Nagsimula na akong magsisi sa lahat ng mga desisyon ko. Kung sana ay hindi na lang ako sumama. Kung sana ay tiniis ko na lang noon, hindi na sana nagkaganito ang anak ko.This is all my fault. Lahat ng nangyari sa anak ko ay kasalanan ko. Walang ibang sisihin kundi ang sarili ko. Walang iba ang mag-aayos nito kundi ako lang din.I left because I thought magandang rason iyon. Akala ko maganda rin na isipin din ang sarili. Akala mo mapapabuti ang anak ko sa puder ni Yohan. Akala ko, akala ko, magiging okay pa rin ang lahat.I was too stupid. Sarili ko lang ang inisip ko sa desisyon na iyon. Kahit kailan, hindi ko sinisisi ang anak ko na hindi ako nakapagtapos sa pag-aaral. Kontento na ako sa buhay namin noon.Noong wala pang Yohan na pumasok sa buhay namin, kontento na ako. Ang tanging iniisip ko lan

Kabanata 154 I don’t have a choice but to stay. Nakatulog si Yohan at kailangan ko rin siyang asikasuhin dahil nagsuka siya. Wala naman siyang kasambahay dito sa condo niya.At ngayong tulog na tulog na si Yohan, tulala na lamang ako dahil sa kanyang sinabi kanina.Magiging masaya talaga ako kapag totoo na hindi galit sa akin ang anak ko. Pero ang hirap paniwalaan lalo na sa mga nangyayari ngayon. Alam ko na may tanim na galit sa akin si Felecity kasi iniwan ko siya.Wala akong magawa kundi ang tanggapin ang kanyang galit. Tanggapin ang kanyang hinanakit sa akin at saka ako babawi sa kanya.It doesn’t matter now. Hindi ako babalik nang hindi kasundo at kasama ang anak ko.Binalingan ko si Yohan na payapang natutulog. Kahit hindi ako si Yohan, ramdam ko ang pagod sa kanya. Bakit siya pagod? Nasa kanya na ang lahat. His company is not losing. Mas lumago pa ito sa nagdaang taon.So, bakit? Malupit pa rin ba si T

Kabanata 156 Kinagat ko muli ang ibabang labi ko at saka nag-iwas muli ng tingin sa kanya. Ang aking mata ay lumuluha na dahil sa sakit na naramdaman. Kung babalikan ko ang pag-ibig namin na limang taon na ang nakalipas, hindi pa siya masyadong katagal ngunit mapusok.“Yohan…” Nanginig ang boses ko at pinunasan ko ang luha na tumulo sa aking mata sabay singhap. “Alam mo, naalala ko na naman ang dati. Kung paano tayo pinaglaruan ng tadhana. Para tayong pinaikot-ikot, ginawa tayong laruan at pinipilit na gibain. And maybe hindi pala talaga tayo para sa isa’t isa.”Parang may punyal na sumaksak sa puso ko.“I came back because I want to see my daughter again, Y-Yohan…” Nang tiningnan ko siya ay nakayuko na siya. “I am not here para ayusin ang nakaraan natin kasi para sa akin mas mabuting huwag na lang ipagpatuloy lalo na’t ayaw naman ng mga nakapaligid sa atin—”

Kabanata 158 May dala akong kandila at bulaklak. Totoo nga na wala na si Aling Maria. Ang kanyang lapida ang nagsisilbing ibidensya na nilisan na niya ang mundong ito.Hinaplos ko ang kanyang lapida na may nakaukit na kanyang pangalan bago ko sinindian ang kandila at saka inilapag ang dala kong bulaklak.Tumulo ang luha sa aking mata habang nakatitig sa kanyang puntod.Tatlong taon ka na palang wala sa mundong ito.Aling Maria, sorry po. Hindi man lang ako nakapagpaalam sa inyo. Sobrang dami mong nagawang kabutihan sa amin. Kahit nahihiya ako pero ikaw na ang pangalawang ina ko. Buong-puso mo kaming tinanggap kahit di mo kami kaano-ano.If I have known, Aling Maria. Baka umuwi talaga ako dito. Kung alam ko lang na may karamdaman ka palang dinaramdam, sana ay natulungan pa kita.Masyado akong kampante na malusog ka dahil masiyahin ka na tao. Hindi ko man lang naramdaman na baka sa mga oras na nagkasama tao ay may karamdam