Kabanata 141
Namilog ang mata ko nang nakita ko si Yohan. Hindi ako makapaniwala. Si Yohan ba ito? Ilang beses akong napakurap-kurap bago ko nakumpirma nga siya nga ito.
“Y-Yohan, w-what--”
Dinungaw ko siya at siya lang talaga mag-isa. Wait? Paano siya nakapasok dito? Private property ito ni Mommy.
“I am here to get you, Fiona.”
Napalunok ako. “I-Ikaw lang ba ang mag-isa?”
“Yes I am, Fiona,” malamig niyang sagot sa akin habang nakatanaw sa akin. “I am alone.”
Naiiyak ako. “Yohan…h-hindi ka sana nandito…”
“Why?” Lumamig ang boses niya. “Dahil aalis ka?”
Namilog ang mata ko. Paano niya nalaman?
“You will leave me? Iiwan mo kami ni Felecity?”
“N-No…”
“Then bumaba ka diyan at umuwi na tayo. Miss na miss ka na ni Felecity, Fiona. Hin
Kabanata 142Tulala ako habang nakaupo ako sa seat ko dito sa eroplano. Iniisip ko pa rin ang nangyari. Para akong nahimasmasan nang huminahon na ako. Hindi ko akalain na nasabi ko iyon kay Yohan.“Anak…”Hinawakan ni Mommy ang kamay kong nanginginig kaya nang binalingan ko siya ay tipid siyang ngumiti sa akin.“Huwag ka nang umiyak. Pangako ko sa iyo. Pagkatapos mong tuparin ang mga gusto mo sa buhay, babalik ka sa kanila, okay?”“M-Mom…” Tumulo ang luha ko. “I didn’t mean it. I--”“I know…” Hinaplos ni Mommy ang pisngi ko. “At kung mahal ka talaga ni Yohan, maghihintay siya sa iyo, anak. Kaya ka niyang hintayin, Fiona.”Dahil sa sinabi ko, hihintayin pa rin kaya niya ako? Baka hindi na dahil pagod na siya sa akin.Yumakap ako sa kanya at saka tahimik na umiyak. Alam ko na tama rin itong ginawa ko pero
Kabanata 143Five years later“Can you fix my hair, please?” pakikiusap ko sa isang kasambahay ko. “Kailangan ko nang magtungo kasi grand opening na ngayon.”“Ma’am, sigurado ako na marami ang bibili ng masasarap niyo na bakes!”Pati ang mga kasambahay ko ay excited na rin para sa new career ko.It’s been five years since I left. I didn’t regret my decision. Nang tumungtong ako rito ay nahirapan ako noong una pero hindi ako pinabayaan ni Mommy. She guided me and did everything for me. Nag-iba na rin ang pangarap ko.I am a mom. So, I changed my career path. Instead na sumunod sa yapak ni Mommy noon, nag-aral ako kung paano mag-bake at ngayon, opening na ng new bakeshop ko rito sa New York.Pagkatapos ayusin ng kasambahay ko na si Nina ang buhok ko ay naglagay ako ng hikaw sa tainga ko. I need to look pretty and presentable.My accoun
Kabanata 144“Congratulations sa successful opening bruha!” bati ni Trixie sa akin sa video call.“Thank you, Trixie.”Sumimangot siya. “Sana man lang ay makapunta ako diyan pero hindi puwede dahil may kids na ako. Ano ba iyan? Naunahan yata kita diyan, Fiona. Wala ka bang dadalhin na boyfriend pag-uwi mo rito.”Agad akong umiling. “Bakit naman ako magdadala, Trixie?”“Sus!” Mapang-asar na ang kanyang mukha ngayon. “Narinig ko mula kay Tita na marami ka rawng manliligaw diyan. Mga blue eyes! Ayaw mo ba na may blue eyes na anak?”“Ano ba iyan, Trixie?” natatawa kong pagsaway sa kanya. “I am not here to have a boyfriend, okay?”Umirap siya. “Alam ko naman na Japanese eyes lang ang hanap mo.”Inirapan ko siya.“Kidding!” She grinned. “By the way, matagal pa ba ang uwi mo?
Kabanata 145Ilang buwan pa ang nakalipas at naging maganda ang takbo ng shop ko rito sa New York. Bukod sa baking, nag-work at home din ako sa business namin ni Mom na clothing.Pilit ko na kinalimutan ang lahat. Hindi na kami masyado nag-communicate ni Trixie dahil natatakot ako na makabalita ng panibago. I wanted to protect my heart. Kaya hanggang padala na lamang ako ng gift kay Felecity nang hindi alam na ako pala ang nagbigay. Baka kasi hindi tatanggapin.“Ma’am, there is a call from your mother,” one of my staff said.Tumayo ako at saka lumapit sa telepono. Binigay niya sa akin ang telepono at saka tumabi. I smiled at her before I answered the call.“Mom…”“Hija, sa wakas ay nakausap na rin kita.”I sighed. “Alam mo naman na busy ako lalo na’t my business here is doing great. Maybe I could extend my stay--”“No, it’
Kabanata 146I’m back.Nandito ako ngayon sa airport, nagda-dial ng numero ni Mommy. Tumigil ako sa paglalakad dahil wala akong nakita ni anino ni Mommy. Ang sabi niya sa akin ay sasalubungin niya ako. But where is she?Nang nag-ring ay napairap na lamang ako. Ang init pa rito. Naninibaguhan ako sa klima. Kung hindi niya ako susunduin ay babalik na lamang ako.“Hi, Darling?” sagot ni Mommy sa kabilang linya.I groaned. “Mommy, nandito na ako. Where are you? Bakit wala akong sundo? Palalakarin mo ako? Ang init-init, oh?”Humalakhak si Mommy sa kabilang linya. “I am so sorry, hija. Hindi ko naman nakalimutan. Naging hectic lang ang schedule ko--”“Then you should have at least time for me?” Halos panggigilan ko na ang phone. Ang mga tao ay napatingin na rin sa akin. Hindi ko na lang ito pinansin. “Mom, kung wala ka naman talagang balak na sunduin ako
Kabanata 147Nagising na lamang ako sa hindi pamilyar na kuwarto. Sinapo ko ang noo ko bago unti-unting bumangon galing sa pagkahiga. Nang tiningnan ko ang sarili ko ay suot ko pa rin ang sinuot ko kanina.Nang naalala ko ang nangyari ay napasinghap ako at kinabahan. Where am I? At bakit nangyari iyon? Sino ang gumawa no’n?Nagpalinga-linga ako sa paligid, naghahanap ng kasagutan sa aking tanong. Kauuwi ko pa lang tapos ito ang mangyayari.“I’m glad that you’re awake, Fiona Carolina.”Napasinghap ako nang narinig ko ang isang boses lalaki na nagsalita. Pamilyar ang kanyang boses at habang hinahanap ko ang may-ari ng boses na iyon ay mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko.Nang nahanap ko na ito ay namilog ang mata ko kasabay ng isang marahas na singhap. Halos maistatwa ako sa kinauupuan ko dahil ang lalaki na nakikita ko ngayon ay walang iba kundi si Yohan.Limang buwan na ang nakalip
Kabanata 148Nanuyo ang lalamunan ko sa kakasigaw at nanakit din ang kamay ko dahil sa kakatok. Naguluhan ako. Akala ko pa naman ay mapayapa ang pag-uwi ko o hindi makaharap si Yohan dahil masaya na siya sa buhay niya.Pero ano ito? This is kidnapping!? Nababaliw na ba siya? Ano pa ba ang gusto niya?Kung nandito si Yohan, baka nandito si Felecity. Napalunok ako.Anong mukha ang ihaharap ko sa anak ko? Limang taon na ang nakalipas. Marami na ang nagbago.Isang oras akong nakaupo sa sahig, tulala sa nangyari. Hindi pa rin ako makapaniwala. Malaki ang kuwarto at mukhang bago pa. Pero kahit isa man lang, wala akong makita na bukas.Paano ako makakalabas dito?Unti-unti akong tumayo at saka nagsimulang maghanap ng matatakasan. We are not a child anymore, Yohan. Kung ano man ito, pag-usapan natin ito or better yet kung ano man ang pakay mo, sabihin mo na sa akin. Hindi mo na kailangang gumawa ng ganitong katangahan.Go
Kabanata 149Nagmukmok ako sa kuwartong ito. Hindi pa ako nakapagbihis, masakit pa ang ulo ko dahil sa mahabang byahe ko. This is so fucking unbelievable. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang gusto niya. Hindi rin naman siya nagsasabi.Ginulo ko ang buhok ko at saka mahinang napasigaw sa sobrang inis.Bumukas ulit ang pinto kaya inis ko itong binalingan.“What?” pasinghal ko na sabi.Napatalon sa gulat ang isang kasambahay at halos matakot na siyang pumasok sa loob dahil sa singhal ko.Napakurap-kurap ako at saka tumikhim. Bigla akong nakaramdam ng hiya. Akala ko si Yohan.“I-I’m sorry, pasok ka.” Inayos ko ang buhok ko at saka sinundan ng tingin ang kasambahay na nahihiya pang pumasok.“Sorry sa isturbo, Ma’am. Sabi ni Sir, pagkatapos mo pong magbihis ay sabay na raw kayong kumain.”Naingat ko ang gilid ng labi ko. Huh? Matapos ng ginawa niya sa akin ay may m
WakasI didn’t waste my time. Pagkatapos ng ilang araw naming honeymoon ay naghanda na ako para sa pagbalik ko. I promised them na babalik ako. Babalik ako.Pero kahit sumang-ayon na sila, hindi ko pa rin maiwasan ang mag-alala at mag-overthink sa mga bagay-bagay.Paano kapag nakabalik ako ay babalik sa dati? Paano kung sumang-ayon lang si Felecity pero ang totoo ay hindi pala? Paano kung napilitan lang si Yohan na payagan ako na umalis?“Gosh, Fiona! Kasal ka na okay? Tanaka ka na. Hindi ka itatakwil ng asawa’t anak mo sa ilang araw mong pag-stay sa New York!” si Mommy nang tinawagan ko siya at sinabi ko sa kanya ang mga thoughts ko. “Kung ayaw mong umalis, huwag ka nang tumuloy! Sayang nga lang ang opportunity.”Kinagat ko ang ibabang labi ko. “Mom—”“Ako mismo ang uuwi diyan kapag tinaboy ka nila. Don’t worry, Fiona. Sa ngayon, bigyan mo rin ng pansin ang nego
Kabanata 174Hindi ako makapaniwala na kasal na kami ni Yohan ngayon. Halos hindi nga ako makatulog sa kakaisip. Na baka panaginip lang pala iyon at hindi totoo.Pero hindi, kasal na ako at katabi ko na ang asawa ko.Asawa ko…Ang sarap sa pandinig. Nakakaganda ng araw. Parang isang magic lang ang lahat. Biglaan. Ang alam ko lang ay ang magd-date kami sa resort na iyon pero sa isang iglap, kinasal ako.Kinagat ko ang ibabang labi ko at saka unti-unting bumangon mula sa pagkakahiga.Ito ang unang araw naming bilang mag-asawa at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.“Yohan…” tawag ko kay Yohan para gisingin siya. “Gising na. Kailangan pa nating umuwi.”Nandito pa rin kasi kami sa resort at gusto ko nang umuwi para makita ang anak ko.“Hmm. Let’s sleep pa, hmm? Inaantok pa ako.”Napairap na lamang ako at saka mag-isa na lamang na bumangon. Akmang
Kabanata 173Hilang-hila ako ni Yohan na para bang walang katapusan. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Parang ang sarap sa pakiramdam. Parang bumalik kami noon. Ang sarap sa feelings.“T-Teka Yohan! Saan tayo pupunta?” tanong ko at halos magpahila na nang husto sa kanya dahil sa malaki niyang mga hakbang.“Somewhere in here, Fiona,” aniya habang patuloy pa rin sa paghila at pagkatakbo.Bigla akong na-excite at kinabahan at the same time.Nang nakarating kami sa isang malaking space na buhangin na sobrang puti, tumigil kami at saka hiya ako hinarap. Ngumiti siya sa akin.“Close your eyes, Fiona,” aniya.“Bakit?”“Surprise nga, right?” he chuckled. “Now, close your eyes, Fiona.”Tiningnan ko muna siya nang matagal bago pumikit. Naghintay ako na mayroong mangyayari pero wala. Ang tanging naririnig ko lang ay mga alon na nagh
Kabanata 172 Tulala akong nakatingin sa baso ko habang si Tita Ylena ay kalmadong nagkakape sa harapan ko. Hindi ako makapaniwala na nakita ko siya ulit. Oo, sinabi ni Yohan na pupunta ang Mommy niya pero hindi ko akalain na ngayon na araw pala. “I’m happy to see you, hija,” panimula ni Tita Ylena. “It’s been five years.” Ngumiti ako ng tipid sa kanya. “Oo nga po, five years.” Ngumiti siya pabalik sa akin at saka ininom niya ang kape. Narito kami ngayon sa isang open space na coffee shop dito sa resort. Ang view namin ay ang dagat na may naghahampasan na mga alon. Huminga ako nang malalim at saka tiningnan siya. “Five years na po siya Tita, pero hindi ko pa rin makakalimutan,” ani ko. Napawi ang ngiti niya at saka siya tumikhim. “Hija, I am not here to have another fight with you.” Umiling siya. “I am actually here to visit. I told my son. Napaaga nga lang.” Humalukipkip ako at tiningnan siya. “Oo
Kabanata 171 Naunang nakatulog si Yohan. Ako naman ay narito lamang, inaalala ang mga pangyayari. Tiningnan ko ang singsing na nasa aking daliri. I remembered five years ago, when Yohan unexpectedly proposed to me. Hindi mawala sa isip ko iyon at kung may malungkot man akong mararamdaman, iniisip ko iyon. “I am happy, Fiona…” Napasinghap ako nang hinawakan niya ang kamay ko. “Masaya ako na makasama kita sa paskong ito.” “Yohan…” “Ayoko na pagsisihan ko ito sa huli. Maybe you are doubting me because of my family but I don’t really care about it, Fiona, as long as I have you.” “W-What are you saying, Yohan? Pasko ngayon, seryosong-seryoso mo yata ngayon…” “Because I am dead serious, Fiona Carolina.” Napalunok ako. “Alam ko na hindi ako nagiging mabuti sa iyo. I ruined your life. I ruined everything. Hindi siguro ako deserving sa iyo pero kahit ganoo
Kabanata 170Nang mas naging malalim pa ang aming halikan ay unti-unti niya akong inihiga sa malambot na kama. Nang nagkatinginan kami ay parang tumigil ang mundo ko. Parang sa sandaling ito ay siya lang ang nakita ko.“Yohan…”Huminga ako nang malalim.“Alam mo na kung gaano ako kasabik sa iyo, Carolina,” he huskily said.Ang kanyang kamay ay unti-unting gumapang paitaas sa aking damit.“Y-Yohan…” Daing ko sa kanyang pangalan.Hinaplos niya ang binti ko bago niya ako hinalikan ulit. Unti-unting nag-init ang aking katawan dahil sa kanyang kakaibang paghaplos. Nang bumaba ang kanyang halik sa aking leeg ay napakagat na lamang ako sa aking ibabang labi. Habang busy siya sa kanyang paghalik, busy din ang kanyang kamay sa panggagapang.Parang nanibaguhan ulit ang aking katawan sa kanyang mga halik at hawak. Bago ulit ito sa akin dahil ngayon ko lang ulit
Kabanata 169Sa La Luca resort ang tungo namin ni Yohan na siya lamang ang naghahanda. Wala akong kaalam-alam na dito pala kami magd-date or something. Kung alam ko lang ay nakapaghanda na sana ako.I was just teasing him last night. Hindi ko naman alam na totohanin niya. At ang cute niya magselos, ah? Anak ko pa talaga ang pinagseselosan niya?“Yohan, ilang araw ba tayo rito? Kasi si Felecity kasi, baka ma-miss niya tayo.”Sinamaan ako ng tingin ni Yohan nang binalingan niya ako. “Don’t mention Felecity in here, Fiona.”Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. “Sure ka ba riyan, Yohan? Pinagseselosan mo ngayon si Felecity.”Ngumuso siya. “Is it a bad thing? I want you alone. So, you should only think about me, like how you only think of Felecity when you were trying to make her soft or something.”Umirap ako at saka umupo sa kama. “Don’t worr
Kabanata 168And now that my relationship with my daughter is finally okay, hindi ko na kailangang mag-alala pa. Alam na rin ng mga tao at hindi sila makapaniwala. That I got pregnant at an early age at nag-assume din sila na kaya ako biglang nawala dahil nabuntis ako. Iyon naman ang katotohanan.But my image is not important anymore. Ayoko na e-save ang reputasyon ng isa na nasisira naman ang isa. I don’t want my daughter to be at the dark again. Ayoko na ganoon.Napailing na lamang ako at saka tinapos ko na ang red wine ko. Bukas ang bintana ng condo unit ni Yohan kaya nagkaroon ako ng time para sa sarili ko. I looked at the buildings. Gabing-gabi na at sa totoo lang, maganda ang tanawin sa gabi. Nakikita ko ang iba’t ibang kulay at nakita ko ang pag-ilaw ng malaki at mahabang bridge na nagkokonekta sa dalawang isla sa lugar na ito.Bumuntonghininga ako.I am planning to stay here for good. Alam ko na hindi
Kabanata 167Another week had passed, and I think my relationship with my daughter improved. She became open to me and she told me about her worst days at school. Nalaman ko na kaya siya nang-aaway kasi inaaway siya. Muntik na siyang ma-expelled dahil sa dumugo ang labi ng kaklase na sinampal niya. Mabuti at nabigyan ng pagkakataon. Nalaman ko rin na naglayas siya sa bahay nila ni Yohan dahil siya lang mag-isa.I felt sad and guilty at the same time.Nang dahil sa pag-iwan ko sa kanya ay nagkaganyan siya. Walang ina sa kanyang tabi. Walang nag-guide sa kanya sa paglaki. Kaya ngayon, hangga’t hindi pa huli ang lahat ay gagawin ko ang best ko.“Fiona…”Binalingan ko si Yohan. “Bakit?”He handed me an envelope. Kumunot ang noo ko. “Ano ito?”“Felecity asked me to give this to you. Nahihiya raw siya, Fiona. Project nila iyan sa paaralan nila.”