Kabanata 147
Nagising na lamang ako sa hindi pamilyar na kuwarto. Sinapo ko ang noo ko bago unti-unting bumangon galing sa pagkahiga. Nang tiningnan ko ang sarili ko ay suot ko pa rin ang sinuot ko kanina.
Nang naalala ko ang nangyari ay napasinghap ako at kinabahan. Where am I? At bakit nangyari iyon? Sino ang gumawa no’n?
Nagpalinga-linga ako sa paligid, naghahanap ng kasagutan sa aking tanong. Kauuwi ko pa lang tapos ito ang mangyayari.
“I’m glad that you’re awake, Fiona Carolina.”
Napasinghap ako nang narinig ko ang isang boses lalaki na nagsalita. Pamilyar ang kanyang boses at habang hinahanap ko ang may-ari ng boses na iyon ay mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko.
Nang nahanap ko na ito ay namilog ang mata ko kasabay ng isang marahas na singhap. Halos maistatwa ako sa kinauupuan ko dahil ang lalaki na nakikita ko ngayon ay walang iba kundi si Yohan.
Limang buwan na ang nakalip
Kabanata 148Nanuyo ang lalamunan ko sa kakasigaw at nanakit din ang kamay ko dahil sa kakatok. Naguluhan ako. Akala ko pa naman ay mapayapa ang pag-uwi ko o hindi makaharap si Yohan dahil masaya na siya sa buhay niya.Pero ano ito? This is kidnapping!? Nababaliw na ba siya? Ano pa ba ang gusto niya?Kung nandito si Yohan, baka nandito si Felecity. Napalunok ako.Anong mukha ang ihaharap ko sa anak ko? Limang taon na ang nakalipas. Marami na ang nagbago.Isang oras akong nakaupo sa sahig, tulala sa nangyari. Hindi pa rin ako makapaniwala. Malaki ang kuwarto at mukhang bago pa. Pero kahit isa man lang, wala akong makita na bukas.Paano ako makakalabas dito?Unti-unti akong tumayo at saka nagsimulang maghanap ng matatakasan. We are not a child anymore, Yohan. Kung ano man ito, pag-usapan natin ito or better yet kung ano man ang pakay mo, sabihin mo na sa akin. Hindi mo na kailangang gumawa ng ganitong katangahan.Go
Kabanata 149Nagmukmok ako sa kuwartong ito. Hindi pa ako nakapagbihis, masakit pa ang ulo ko dahil sa mahabang byahe ko. This is so fucking unbelievable. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang gusto niya. Hindi rin naman siya nagsasabi.Ginulo ko ang buhok ko at saka mahinang napasigaw sa sobrang inis.Bumukas ulit ang pinto kaya inis ko itong binalingan.“What?” pasinghal ko na sabi.Napatalon sa gulat ang isang kasambahay at halos matakot na siyang pumasok sa loob dahil sa singhal ko.Napakurap-kurap ako at saka tumikhim. Bigla akong nakaramdam ng hiya. Akala ko si Yohan.“I-I’m sorry, pasok ka.” Inayos ko ang buhok ko at saka sinundan ng tingin ang kasambahay na nahihiya pang pumasok.“Sorry sa isturbo, Ma’am. Sabi ni Sir, pagkatapos mo pong magbihis ay sabay na raw kayong kumain.”Naingat ko ang gilid ng labi ko. Huh? Matapos ng ginawa niya sa akin ay may m
Kabanata 150So, hindi pa siya kasal? Wala lang iyong kay Diana? Pero bakit? Fake news ba si Trixie?Nakahalukipkip lang si Yohan habang nakasandal sa pintuan ng bahay niya. Nang nilingon ko siya ay walang emosyon ang kanyang mukha.Kumirot ang puso ko. Yohan…“Ma’am, dito po.”Agad kong nilingon ang driver na maghahatid sa akin na ngayon ay hila-hila ang maleta ko.Uuwi na ako at hindi ko alam kung magiging okay pa ba ako nito ngayong nakita ko na ang lalaking mahal ko.But now that I am here, hahanap ako ng way para makuha ulit ang loob ng anak ko. Right now, I am not going to hide the fact na may anak na ako.My child will not be a hidden anymore. I will let the world know about her. I will let the world know that I have a beautiful daughter like her. Babawi ako, anak. Your mom came back strong.Sa huling sandali bago pa man ako makapasok sa loob ng kotse ay lumingon ako sa puwes
Kabanata 151Hindi ako masyadong nakatulog dahil sa maraming inisip. Kagabi, inisip ko si Yohan at ang anak ko.Ano naman ngayon kung hindi nga kasal si Yohan? Ano ngayon kung naniwala ako sa mga kasinungalingan? Nangyari na iyon. Walang makasisi sa akin kung bakit ako naniwala.Sa totoo lang ay hindi ganito ang plano ko. I am not ready to meet my daughter dahil natatakot ako na baka itaboy niya lang ako. This is not my plan pa. Hindi sana ngayong buwan ang uwi ko dito dahil wala pa namang six months. Pero dahil si Mommy na ang gumawa ng paraan, wala na akong magawa.At dahil nandito na ako, susubukan kong kunin muli ang loob ng anak ko na iniwan ko limang taon na ang nakalipas.Humikab ako at saka nagtungo na sa banyo. Ngayong araw ay makikipagkita ako sa mga dati kong mga kaibigan. Nangungulit na kasi sila sa akin at wala naman akong magawa kundi ang makipagkita sa kanila.Kung tatanungin nila ako, hindi ako magsisinungaling.
Kabanata 152Matamlay ako na umuwi sa bahay. Habang papatungo ako sa sala ay bigla kong naalala ang mga makasariling desisyon ko sa buhay. Nagsimula na akong magsisi sa lahat ng mga desisyon ko. Kung sana ay hindi na lang ako sumama. Kung sana ay tiniis ko na lang noon, hindi na sana nagkaganito ang anak ko.This is all my fault. Lahat ng nangyari sa anak ko ay kasalanan ko. Walang ibang sisihin kundi ang sarili ko. Walang iba ang mag-aayos nito kundi ako lang din.I left because I thought magandang rason iyon. Akala ko maganda rin na isipin din ang sarili. Akala mo mapapabuti ang anak ko sa puder ni Yohan. Akala ko, akala ko, magiging okay pa rin ang lahat.I was too stupid. Sarili ko lang ang inisip ko sa desisyon na iyon. Kahit kailan, hindi ko sinisisi ang anak ko na hindi ako nakapagtapos sa pag-aaral. Kontento na ako sa buhay namin noon.Noong wala pang Yohan na pumasok sa buhay namin, kontento na ako. Ang tanging iniisip ko lan
Kabanata 153Ginamit ko ang kotse ni Mommy nang hindi niya alam. I just told the security guard na may bibilhin lang ako kahit nakakapangduda dahil gabing-gabi na.What the hell is wrong with Yohan? May sira na ba siya sa ulo?It was a tiring night since sobrang layo ng La Luca at muntik pa akong mawala dahil maraming nagbago sa limang taon na pagkawala ko.Madaling araw na akong nakarating sa bar at sobrang sorry ang nasabi ko sa staff na mukhang bagot na yata kakahintay.“Girlfriend ka po ba niya, Ma’am?” kuryosong tanong ng staff nang nakarating ako.Nalaglag ang panga ko sa daming mga bote na nakita ko sa lamesa. I thought his life is getting better, pero ano ito?“Hindi,” sagot ko habang ang tingin ay na kay Yohan na tulog na tulog na sa lamesa. “H-Hindi ko siya boyfriend.”“Pasensya na po talaga, Ma’am at ikaw ang natawagan ko. Ikaw kasi ang nasa contact
Kabanata 154I don’t have a choice but to stay. Nakatulog si Yohan at kailangan ko rin siyang asikasuhin dahil nagsuka siya. Wala naman siyang kasambahay dito sa condo niya.At ngayong tulog na tulog na si Yohan, tulala na lamang ako dahil sa kanyang sinabi kanina.Magiging masaya talaga ako kapag totoo na hindi galit sa akin ang anak ko. Pero ang hirap paniwalaan lalo na sa mga nangyayari ngayon. Alam ko na may tanim na galit sa akin si Felecity kasi iniwan ko siya.Wala akong magawa kundi ang tanggapin ang kanyang galit. Tanggapin ang kanyang hinanakit sa akin at saka ako babawi sa kanya.It doesn’t matter now. Hindi ako babalik nang hindi kasundo at kasama ang anak ko.Binalingan ko si Yohan na payapang natutulog. Kahit hindi ako si Yohan, ramdam ko ang pagod sa kanya. Bakit siya pagod? Nasa kanya na ang lahat. His company is not losing. Mas lumago pa ito sa nagdaang taon.So, bakit? Malupit pa rin ba si T
Kabanata 155Bumalik ako sa condo kasama siya. Walang nagsalita sa amin pagkatapos niya akong yakapin doon mismo sa harap ng dating bahay ni Aling Maria.Nakaupo siya sa upuan habang ako ay tahimik na nagluluto. Halos hindi ko maibuka ang bibig ko sa sobrang awkward pero kailangan kong magsalita para hindi na magtatagal ito.Bahagyan kong binalingan ai Yohan na ngayon ay nakatingin na sa akin. Nag-iwas agad ako ng tingin at saka nagpatuloy sa pagluto.“Ah, m-mukhang gutom ka na. Pasensya na, malapit na ito,” nauutal ko na sabi.“It’s fine. Take your time, Fiona,” aniya.Mahina akong tumango at saka hininaan na ang stove. Kailangan ko rin siyang makausap nang maayos. Hindi kasi kami makakausad kung hindi.At isa pa, I need to ask him. Kung bakit siya naglasing. Bakit parang wala siyang pakialam na naglayas ang anak namin.Nang natapos na ako sa pagluto ay in-off ko na ang stove at saka
WakasI didn’t waste my time. Pagkatapos ng ilang araw naming honeymoon ay naghanda na ako para sa pagbalik ko. I promised them na babalik ako. Babalik ako.Pero kahit sumang-ayon na sila, hindi ko pa rin maiwasan ang mag-alala at mag-overthink sa mga bagay-bagay.Paano kapag nakabalik ako ay babalik sa dati? Paano kung sumang-ayon lang si Felecity pero ang totoo ay hindi pala? Paano kung napilitan lang si Yohan na payagan ako na umalis?“Gosh, Fiona! Kasal ka na okay? Tanaka ka na. Hindi ka itatakwil ng asawa’t anak mo sa ilang araw mong pag-stay sa New York!” si Mommy nang tinawagan ko siya at sinabi ko sa kanya ang mga thoughts ko. “Kung ayaw mong umalis, huwag ka nang tumuloy! Sayang nga lang ang opportunity.”Kinagat ko ang ibabang labi ko. “Mom—”“Ako mismo ang uuwi diyan kapag tinaboy ka nila. Don’t worry, Fiona. Sa ngayon, bigyan mo rin ng pansin ang nego
Kabanata 174Hindi ako makapaniwala na kasal na kami ni Yohan ngayon. Halos hindi nga ako makatulog sa kakaisip. Na baka panaginip lang pala iyon at hindi totoo.Pero hindi, kasal na ako at katabi ko na ang asawa ko.Asawa ko…Ang sarap sa pandinig. Nakakaganda ng araw. Parang isang magic lang ang lahat. Biglaan. Ang alam ko lang ay ang magd-date kami sa resort na iyon pero sa isang iglap, kinasal ako.Kinagat ko ang ibabang labi ko at saka unti-unting bumangon mula sa pagkakahiga.Ito ang unang araw naming bilang mag-asawa at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.“Yohan…” tawag ko kay Yohan para gisingin siya. “Gising na. Kailangan pa nating umuwi.”Nandito pa rin kasi kami sa resort at gusto ko nang umuwi para makita ang anak ko.“Hmm. Let’s sleep pa, hmm? Inaantok pa ako.”Napairap na lamang ako at saka mag-isa na lamang na bumangon. Akmang
Kabanata 173Hilang-hila ako ni Yohan na para bang walang katapusan. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Parang ang sarap sa pakiramdam. Parang bumalik kami noon. Ang sarap sa feelings.“T-Teka Yohan! Saan tayo pupunta?” tanong ko at halos magpahila na nang husto sa kanya dahil sa malaki niyang mga hakbang.“Somewhere in here, Fiona,” aniya habang patuloy pa rin sa paghila at pagkatakbo.Bigla akong na-excite at kinabahan at the same time.Nang nakarating kami sa isang malaking space na buhangin na sobrang puti, tumigil kami at saka hiya ako hinarap. Ngumiti siya sa akin.“Close your eyes, Fiona,” aniya.“Bakit?”“Surprise nga, right?” he chuckled. “Now, close your eyes, Fiona.”Tiningnan ko muna siya nang matagal bago pumikit. Naghintay ako na mayroong mangyayari pero wala. Ang tanging naririnig ko lang ay mga alon na nagh
Kabanata 172 Tulala akong nakatingin sa baso ko habang si Tita Ylena ay kalmadong nagkakape sa harapan ko. Hindi ako makapaniwala na nakita ko siya ulit. Oo, sinabi ni Yohan na pupunta ang Mommy niya pero hindi ko akalain na ngayon na araw pala. “I’m happy to see you, hija,” panimula ni Tita Ylena. “It’s been five years.” Ngumiti ako ng tipid sa kanya. “Oo nga po, five years.” Ngumiti siya pabalik sa akin at saka ininom niya ang kape. Narito kami ngayon sa isang open space na coffee shop dito sa resort. Ang view namin ay ang dagat na may naghahampasan na mga alon. Huminga ako nang malalim at saka tiningnan siya. “Five years na po siya Tita, pero hindi ko pa rin makakalimutan,” ani ko. Napawi ang ngiti niya at saka siya tumikhim. “Hija, I am not here to have another fight with you.” Umiling siya. “I am actually here to visit. I told my son. Napaaga nga lang.” Humalukipkip ako at tiningnan siya. “Oo
Kabanata 171 Naunang nakatulog si Yohan. Ako naman ay narito lamang, inaalala ang mga pangyayari. Tiningnan ko ang singsing na nasa aking daliri. I remembered five years ago, when Yohan unexpectedly proposed to me. Hindi mawala sa isip ko iyon at kung may malungkot man akong mararamdaman, iniisip ko iyon. “I am happy, Fiona…” Napasinghap ako nang hinawakan niya ang kamay ko. “Masaya ako na makasama kita sa paskong ito.” “Yohan…” “Ayoko na pagsisihan ko ito sa huli. Maybe you are doubting me because of my family but I don’t really care about it, Fiona, as long as I have you.” “W-What are you saying, Yohan? Pasko ngayon, seryosong-seryoso mo yata ngayon…” “Because I am dead serious, Fiona Carolina.” Napalunok ako. “Alam ko na hindi ako nagiging mabuti sa iyo. I ruined your life. I ruined everything. Hindi siguro ako deserving sa iyo pero kahit ganoo
Kabanata 170Nang mas naging malalim pa ang aming halikan ay unti-unti niya akong inihiga sa malambot na kama. Nang nagkatinginan kami ay parang tumigil ang mundo ko. Parang sa sandaling ito ay siya lang ang nakita ko.“Yohan…”Huminga ako nang malalim.“Alam mo na kung gaano ako kasabik sa iyo, Carolina,” he huskily said.Ang kanyang kamay ay unti-unting gumapang paitaas sa aking damit.“Y-Yohan…” Daing ko sa kanyang pangalan.Hinaplos niya ang binti ko bago niya ako hinalikan ulit. Unti-unting nag-init ang aking katawan dahil sa kanyang kakaibang paghaplos. Nang bumaba ang kanyang halik sa aking leeg ay napakagat na lamang ako sa aking ibabang labi. Habang busy siya sa kanyang paghalik, busy din ang kanyang kamay sa panggagapang.Parang nanibaguhan ulit ang aking katawan sa kanyang mga halik at hawak. Bago ulit ito sa akin dahil ngayon ko lang ulit
Kabanata 169Sa La Luca resort ang tungo namin ni Yohan na siya lamang ang naghahanda. Wala akong kaalam-alam na dito pala kami magd-date or something. Kung alam ko lang ay nakapaghanda na sana ako.I was just teasing him last night. Hindi ko naman alam na totohanin niya. At ang cute niya magselos, ah? Anak ko pa talaga ang pinagseselosan niya?“Yohan, ilang araw ba tayo rito? Kasi si Felecity kasi, baka ma-miss niya tayo.”Sinamaan ako ng tingin ni Yohan nang binalingan niya ako. “Don’t mention Felecity in here, Fiona.”Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. “Sure ka ba riyan, Yohan? Pinagseselosan mo ngayon si Felecity.”Ngumuso siya. “Is it a bad thing? I want you alone. So, you should only think about me, like how you only think of Felecity when you were trying to make her soft or something.”Umirap ako at saka umupo sa kama. “Don’t worr
Kabanata 168And now that my relationship with my daughter is finally okay, hindi ko na kailangang mag-alala pa. Alam na rin ng mga tao at hindi sila makapaniwala. That I got pregnant at an early age at nag-assume din sila na kaya ako biglang nawala dahil nabuntis ako. Iyon naman ang katotohanan.But my image is not important anymore. Ayoko na e-save ang reputasyon ng isa na nasisira naman ang isa. I don’t want my daughter to be at the dark again. Ayoko na ganoon.Napailing na lamang ako at saka tinapos ko na ang red wine ko. Bukas ang bintana ng condo unit ni Yohan kaya nagkaroon ako ng time para sa sarili ko. I looked at the buildings. Gabing-gabi na at sa totoo lang, maganda ang tanawin sa gabi. Nakikita ko ang iba’t ibang kulay at nakita ko ang pag-ilaw ng malaki at mahabang bridge na nagkokonekta sa dalawang isla sa lugar na ito.Bumuntonghininga ako.I am planning to stay here for good. Alam ko na hindi
Kabanata 167Another week had passed, and I think my relationship with my daughter improved. She became open to me and she told me about her worst days at school. Nalaman ko na kaya siya nang-aaway kasi inaaway siya. Muntik na siyang ma-expelled dahil sa dumugo ang labi ng kaklase na sinampal niya. Mabuti at nabigyan ng pagkakataon. Nalaman ko rin na naglayas siya sa bahay nila ni Yohan dahil siya lang mag-isa.I felt sad and guilty at the same time.Nang dahil sa pag-iwan ko sa kanya ay nagkaganyan siya. Walang ina sa kanyang tabi. Walang nag-guide sa kanya sa paglaki. Kaya ngayon, hangga’t hindi pa huli ang lahat ay gagawin ko ang best ko.“Fiona…”Binalingan ko si Yohan. “Bakit?”He handed me an envelope. Kumunot ang noo ko. “Ano ito?”“Felecity asked me to give this to you. Nahihiya raw siya, Fiona. Project nila iyan sa paaralan nila.”