Lahat ng Kabanata ng Loving the Opposite: Kabanata 31 - Kabanata 40

Ace’s POV Ngayon ko lang napagtanto ang mga epekto ng mindset na isniksik sa amin ni mom sa aming magkakapatid. Simula magka-isip ako ay lagi nang sinasabi ni mom na kailangan ay hindi ako magpapatalo sa mga kapatid ko. Na kahit bunso ako ay kayang-kaya ko silang malagpasan. At kapag mas best ako kaysa sa kanila, they promised that they would buy me everything I want. That she will be proud of me. Of course, as a child, I began to do everything she said just to make her proud and I succeeded. I am able to receive affection from my parents and I can have everything I want because of my achievements. I remember feeling so superior because her friends compared me to their kids. They always said that I was the best among kuya Ethan and kuya Nico. As a kid, who would not want to receive gifts? I was dumb to love the attention too much. I craved for more. I was not content to the point I became too competitive with everything. I treated my siblings as competitors. I am now aware that I w

Leana’s POV Napakaraming tao dahil maraming dumayo mula sa mga iba’t-ibang syudad sa loob ng probinsya. Madilim na at ang makukulay na ilaw na lang na nagmumula sa mga stalls ang mas nagpapaganda sa gabing ito. Isabay mo na ang mga masasarap sa tenga na tawanan at masasayang usapan ng mga tao. Kaya gustong-gusto ko ang mga piyesta. Nakakakita ako ng mga maraming tao, ramdam ko ang nag-uumapaw na saya na minsan lang sa isang taon mangyari. Malawak naman ang paligid kaya hindi masyadong masikip kapag dadaanan ka. Maraming nagtitinda ng kung ano-ano. May mga laruan para sa mga bata, pagkain, at souvenirs. Kahit saang sulok ay may nagbebenta. Napalingon ako kay Nico na abala lang sa paglilibot ng paningin sa paligid. Napansin ko na ang pinapanood niya ay hindi ang malaking stage sa harapan kundi ang mga taong nanonood. His gazes were soft. One thing that I rarely see. I love it when he looks like he’s appreciating his surroundings. Because when he appreciates his surroundings, his ey

Nico’s POV Hindi ko na maalala kung kailan ‘yung huling umaga na nagising ako na alam kong magiging maganda ang mood ko buong maghapon. At nangyari ito ngayong umaga. Nagising na lang ako bigla na magaan ang dibdib ko. Hindi ko maipaliwanag kung saan nanggagaling ang excitement na nararamdaman ko. Wala naman kaming usapan ni Leana na pupunta sa kung saan. Wala namang espesyal na nangyari kahapon. Kaya bakit ang saya saya ko? Dapat ay nagpapasalamat na lang ako. I’m having the urge to smile all day. I’m having the urge to tease Leana until she gets annoyed. I’m having the urge to eat with my family today. Maybe I should eat with them. Kinuha ko ang bag ko at isinukbit ang bag sa likuran bago bumaba at dumeretso sa dining room para saluhan silang kumain. Naabutan ko sila roon na saktong kakain na. “Nico. Sasabay ka ba?” tanong ni mommy. “If it’s okay,” nahihiyang saad ko. Nagtaka ako dahil sa biglaang pagtayo niya at paglapit sa akin. “Of course, it’s okay. Come on and sit, ana

Leana’s POV It’s valentine's day. At isa lang ang ibig sabihin nun para sa akin. Ngayon ‘yung performance nila Nico! Wala akong pakialam sa mga pakulo sa araw ng mga puso. Ang mahalaga sa ngayon ay makita si Nico na magpe-perform sa stage! Habang hinihintay na magsimula ang event, wala akong kausap mula rito sa kinauupuan ko. Sinadya ko iyon dahil ang gusto ko ay makapag concentrate sa panonoorin ko. Nilingon ko si Nico at nakatitig lang siya mula sa malayo. Wala talaga akong kausap dahil ayaw niya akong pansinin. Sinasabihan niya ako ng shut up kapag kinukulit ko siya dahil ayaw niya raw ng maingay. Pero ang totoo, alam kong kinakabahan lang siya. Idinapo ko ang isang daliri ko sa palad niya at agad naman siyang napalingon sa akin. “Ang lamig naman ng kamay mo. Kinakabahan ka?” Tumango siya. “Huwag kang kabahan.” “Wow, it helped me a lot, Leana,” sarkastikong aniya at napangiwi naman ako. “Mamaya hindi ka makatugtog ng maayos ah. Nanginginig pa kamay mo oh,” turo ko sa kamay

Leana’s POV Ano bang nangyayari kina mama? Kahapon ang sweet lang nila sa isa’t-isa ngayon ay hindi ko pa sila nakikitang mag-usap kahit isang beses lang. Sobrang tahimik din ni mama na ikinababahala ko. Kailan naman naging tahimik si mama eh sa kanya ako nagmana sa kaingayan? At mukhang hindi sila problemado sa pera ngayon ah. Nakapag shopping nga kami kahapon eh. Malay ko ba kung bakit parang maluwag-luwag kami ngayon. Napangiti ako habang tinitignan si mama na kararating lang halos mula sa bayan. She’s wearing makeup now. My mom is so beautiful. Sigurado akong nagpapaganda si mama para kay papa. Kitang-kita ko ang mga pasulyap sulyap na tingin niya kay papa na busy sa pagsusulat ng hindi ko alam kung ano sa lamesa namin. Nagkaroon na ng confidence si mama na magsuot ng makeup. Nakaka proud naman. Lagi siyang ngumingiti. Palangiti naman talaga siya pero iba ang mga ngiti niya nitong mga nakaraang linggo. Her smile screams that she’s in love. She’s still too in love. Proud ak