Library
Maghanap
Home / YA/TEEN / Loving the Opposite / Chapter 38

Share

Chapter 38

Author: Patrisha Sulio
last update Huling Na-update: 2021-12-22 21:57:32
Leana’s POV

Ano bang nangyayari kina mama?

Kahapon ang sweet lang nila sa isa’t-isa ngayon ay hindi ko pa sila nakikitang mag-usap kahit isang beses lang. Sobrang tahimik din ni mama na ikinababahala ko. Kailan naman naging tahimik si mama eh sa kanya ako nagmana sa kaingayan?

At mukhang hindi sila problemado sa pera ngayon ah. Nakapag shopping nga kami kahapon eh. Malay ko ba kung bakit parang maluwag-luwag kami ngayon. Napangiti ako habang tinitignan si mama na kararating lang halos mula sa bayan.

She’s wearing makeup now. My mom is so beautiful.

Sigurado akong nagpapaganda si mama para kay papa. Kitang-kita ko ang mga pasulyap sulyap na tingin niya kay papa na busy sa pagsusulat ng hindi ko alam kung ano sa lamesa namin. Nagkaroon na ng confidence si mama na magsuot ng makeup. Nakaka proud naman. Lagi siyang ngumingiti. Palangiti naman talaga siya pero iba ang mga ngiti niya nitong mga nakaraang linggo.

Her smile screams that she’s in love. She’s still too in love.

Proud ak
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • Loving the Opposite   Chapter 39

    Leana’s POV “I need to go. Take care of yourselves, both of you.” Napatingala ako kay Nico na kanina pa kami sinasamahan dito sa bahay naghihintay para sa pagbabalik nina mama at papa pero gabi na ngunit wala pa rin sila. At kailangan na niyang umalis. Kailangan na niyang umuwi. “Salamat kuya.” Nakita ko ang tipid na pagngiti niya at napasulyap naman siya sa akin. Tumayo ako at lumapit sa kanya. “Tara. Ihatid na kita sa labas.” “I’m fine. You don’t need to.” “I insist.” Nilingon ko si Chance at tahimik lang siyang nakaupo habang nakatingin sa mga daliri niya. “Chance?” “Bakit ate?” “Maghintay ka rito.” Tumango siya kaya sinenyasan ko na si Nico na lumabas kami ng bahay. Tahimik kaming naglakad at napatingala ako sa mga bituin sa madilim na kalangitan. “Hey. Are you okay?” Tumango ako. “Hindi ka na nahihilo? Hindi ka na nanghihina?” “Hindi na.” “Everything is going to be fine. Fighting is normal to married couples, you know.” “Magiging okay nga lang ba ang lahat? Paan

    Huling Na-update : 2021-12-23

  • Loving the Opposite   Chapter 40

    Nico’s POV Hindi umuwi sina tito kagabi? Why? “Pero okay lang. Halos mamatay ako sa pag-aalala pero kapag umuwi sila at magka-ayos na, okay na sa akin iyon.” “You haven’t contacted them yet?” tanong ko. “Naiwan nila cellphone nila eh.” “And you still managed to put a smile on your face?” “Hmm? Bakit naman hindi? May problema ka na nga, hindi ka pa ngingiti? Edi mas malulungkot ka. Tsaka isa pa, naniniwala ako na kapag may problema ka at wala kang magawa upang solusyonan iyon, maghanap ka na lang paraan kung paano mo mapapagaan ang loob mo.” “Kung iniisip mo na nagkukunwari lang ba ako, hindi. Distraction na lang muna sa ngayon kasi sa bahay baka sasalubungin na naman ako ng problema. Tsaka kasama kita, bakit ako malulungkot?” Huh? Nakita ko ang pagtawa niya. “Nagtataka ka pa? Hindi mo ba alam na lagi akong masaya kapag kasama kita ha?” “How can I tell? You’re always in a good mood. Malay ko ba kung dahil sa akin o ano.” Sininghalan niya ako. “Deep talk naman tayo Nicolo.”

    Huling Na-update : 2021-12-27

  • Loving the Opposite   Chapter 41

    Leana’s POV Graduation na namin. Dapat puro saya lang ang nararamdaman ko sa ngayon pero bakit pilit na pumapasok ang kalungkutan sa dibdib ko? Palagi akong excited sa mga graduation na nagaganap dahil nasa isip ko na tutungtong na ako sa mas mataas na baitang. Bagong mga aralin, bagong mga classmates at mga bagong karanasan. Bakit ngayon, natatakot akong mag senior high school? Kaya ko naman sigurong i-survive ang STEM pero nakakaramdam ako ng inggit sa mga estudyanteng pupunta sa HUMMS. Alam ko na sa sarili ko na sa loob ng dalawang taon sa senior high school ay wala akong magagawa kundi ang mainggit. Heto na naman ako at nagiging ungrateful. Hindi ba pwedeng maging masaya na lang ako dahil nakakapag-aral pa ako? Natatakot din ako dahil habang lumilipas ang mga taon, mas napapalapit ako sa college. Baka mamaya mamalayan ko na lang na nasa college na ako. Eh ayaw ko pa naman ang kurso ko. Nawawalan na ako ng malay kapag nakakakita ng dugo, paano ko kakayanin ang kursong nursing?

    Huling Na-update : 2021-12-28

  • Loving the Opposite   Chapter 42

    Nico’s POV I went downstairs to get coffee because I was pulling an all-nighter. I pulled an all-nighter just to watch anime. It was fun. When was the last time I pulled an all-nighter? I can’t even remember. Now, I won’t go to school because it’s currently our summer vacation and I can stay in my room all day. I can sleep late all I want. I know it’s unhealthy but it keeps me relaxed. The surroundings are so silent at night that it makes everything peaceful. You’re the only one who’s awake. Or maybe not. Maybe Ace is still up. Umupo ako sa upuan habang hinihintay ang kape at parang makakatulog na ako rito ng wala sa oras. Pumipikit pikit na talaga ang mga mata ko at hindi ko na mapigilan ang pabagsak bagsak na ulo ko. “You still haven’t slept or you just woke up early?” Napatingin ako sa pwesto ng nagsalita at nandon si kuya hawak hawak ang cellphone niya. “I haven’t slept yet.” “Woah. It’s six o'clock in the morning. You haven’t passed out yet? Impressive.” “How about you k

    Huling Na-update : 2021-12-29

  • Loving the Opposite   Chapter 43

    Leana’s POV “I only treat my friends as friends. Nothing more than just friends.” Hayop na utak ‘to. Bakit ko na naman naaalala ‘yung sinabing iyon ni Nico kahapon? Hindi ako makapaniwalang masasaktan ako dahil doon. Hindi naman niya kasalanan kung kaibigan lang talaga ang turing niya sa akin. Ako naman ‘yung basta-bastang nagkaroon na lang ng mga espesyal na pagtingin sa kanya. Unang-una ay dapat magkaibigan lang talaga kami. Pero napakataksil nitong puso ko. Sinong nagsabi na magustuhan ko siya?! Sa tingin ko ay hindi pa naman masyadong malalim ang pagtingin ko sa kanya pero bakit iniiyakan ko ‘yung huling sinabi niyang iyon? Nakakainis lang. Hindi ko tuloy magawa ‘yung mga dating ginagawa ko ng dahil sa pesteng crush crush na ito. Hindi ko tuloy mahawakan ang mga kamay niya nang hindi umiinit ang mukha ko o hindi kaya ay hindi kumakalabog ang dibdib ko. Hindi ko tuloy siya natitignan sa mukha nang hindi nangingiti. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na titigan siya sa mga m

    Huling Na-update : 2021-12-30

  • Loving the Opposite   Chapter 44

    Leana’s POV Umaagos lang ang mga luha ko habang binabasa ko ang mga chat niya. Dumadaldal na siya sa mga chats namin. Hindi na siya cold mag reply. Kusa na rin siyang tumatawag. Nagpapasalamat naman ako na hanggang sa ganitong oras ay napapagbigyan pa ako na magkaroon ng mga moments kasama siya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko bukas. Kung ganitong una siyang nagcha-chat tapos tumatawag, paano ko siya maiiwasan? Hindi ko siya matiis. From: Nico Hey. I’m going to sleep. I’m tired. See you next time. Alas dose pa lang Nico. Huwag muna. Kausapin mo muna ako. To: Nico Sus. Manonood ka lang ng anime eh. Hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari. He sent me a picture of him having the most bright smile. He’s really comfortable with me now. He has never done this before. He somehow gained confidence in talking to others. From: Nico You know me too well. Mag-uusap naman tayo bukas. We won't talk anymore after this Nico. Itinakip ko ang mukha ko sa blanket at ibinuhos ang mg

    Huling Na-update : 2022-01-03

  • Loving the Opposite   Chapter 45

    Leana’s POV “Leana, ikaw na muna ang maghugas dito. Babalik na ako sa trabaho.” Umuwi si mama para mag lunch dito dahil na-miss daw niya kaming kasama na kumain. Aba, ilang araw na kaya kami ni Chance na kaming dalawa lang ang sabay na kumakain sa hapag kainan. Kung darating sila mula sa trabaho, lagi na silang tapos kumain. Kailan pa sila nahilig kumain sa labas? “Opo mama.” Humalik siya sa pisngi namin ni Chance bago tuluyang umalis at humiga naman ako sa sofa. Ayokong gumawa ng kahit na ano sa ngayon. Wala naman akong problema. Hindi naman mabigat ang mga ginagawa ko dahil bakasyon nga pero saan nanggagaling itong pagod na hindi mawala wala? Ganito na naman ako noong nakaraang bakasyon. Talagang hindi maganda sa feeling. Wala akong motivation sa lahat ng gagawin ko at ang gusto ko lang ay humiga. Pinapakiramdaman ko ang sarili ko at mukhang tama nga si Nico. Kailangan ko nga atang magpahinga. “Chance, naghugas ako kaninang umaga. Ikaw naman.” Narinig ko pa ang ilang pagrerekl

    Huling Na-update : 2022-01-04

  • Loving the Opposite   Chapter 46

    Leana’s POV “Bakit ka nag-resign sa trabaho mo?!” Agad akong napatakbo papunta sa sala dahil sa umalingawngaw na sigaw ni papa kay mama. Naabutan ko si Chance na hawak hawak si papa sa mga braso at agad namang nanlaki ang mga mata ko. Ano na naman bang nangyayari?! “Maghahanap nga ako ng iba! Ano ba! Hindi ka ba nakakaintindi?!”“Melda, alam mo kung gaano kahirap maghanap ng trabaho sa ngayon. Bakit?! Anong dahilan?! Sagutin mo ‘ko!”Napalingon ako kay mama na wala man lang bahid ng takot sa mukha dahil sa mga sigaw ni papa. “Papasok ako bilang katulong.” “Ano?!” “Mama? Bakit po?” tanong ko at nagpunta sa pagitan nila dahil natatakot ako na baka masaktan siya ni papa dahil sa galit. “Narinig ko na naghahanap ng katulong iyang amo mo. Papasok ako bilang katulong doon.” Napaawang ang labi ni papa at hindi makapaniwalang tinignan si mama. “Ang ganda ng trabaho mo Melda. Bakit kailangan mo pang lumipat?” “Nagsawa na ako sa dati kong trabaho.” Natahimik kaming lahat at pinanood

    Huling Na-update : 2022-01-05

Pinakabagong kabanata

  • Loving the Opposite   Epilogue

    Nico’s POV If there’s one thing that I learned throughout the years that have gone by, that is time will lessen the pain. Back then, I thought I couldn’t escape the darkness that I was trapped in when she died. I was wrong. No matter how much pain I experienced throughout those years of attempting to heal, I eventually did. I moved on. I didn’t even notice it. I just knew that as many years passed, the pain I would feel every time I woke up in the morning felt weaker and weaker. The voices in my head that consumed me for a long time faded like bubbles. I didn’t know I would be able to move on. My family was correct when they said that what happened is not the end of the world. It’s not the end for me as long as I’m alive. As long as I wake up because every day has something new to offer. I felt like I was going to be trapped for the rest of my life but I found the escape. Being in pain makes you think that you’re hopeless. It makes you think that the world is against you. Being

  • Loving the Opposite   Chapter 74

    Nico’s POV “Nico.” I groaned as I felt my brother’s hands on my shoulders. He’s trying his best to wake me up. “What?” “Today is the funeral, Nico. You need to get up and get ready.” Today is the funeral? That was fast. I was just fighting with my father in the hospital to give me ten more minutes before they take Leana away from me and today is now the funeral? This is unbelievable. And for the first time after a while, I hated how time flies fast. Before this entire thing happened, I used to wish every single night for time to fly fast because I wanted to spend another day with Leana. “Do I have to go?” I opened my eyes and shoved him away from me. I sat and my back felt like it was going to break anytime soon. “Of course, you have to go. Don’t you want to say goodbye?” “It’s not like she’s going to hear me.” “Nico, please. You haven’t gone at the wake for once. You’re her best friend. You should be there.” I hated that my breathing started to get heavy again. “But…” “B

  • Loving the Opposite   Chapter 73

    Michael’s POV Naalimpungatan ako dahil sa isang malakas na pag-iyak. Agad kong nahimigan na boses ni iyon ni Rose kaya itinalukbong ko na lamang ang blanket sa buong katawan ko. It looks like she just had another bad dream. I can’t blame her for that. I mean, she’s a kid. At dahil alam ko sa sarili kong maikli pa lang ang tulog ko, agad na nanakit ang ulo ko sa ingay ng pag-iyak niya. Napakatinis ng boses niya na akala mo ay tinutusok ang tenga mo dahil doon. Sinubukan kong bumalik sa pagtulog sa pag-aakalang titigil din siya ngunit hindi iyon nangyari. Padabog akong bumangon at naglakad papunta sa kwarto niya. “Rose, people are sleeping…” I tried my best to remain calm. Kumunot ang noo ko nang may marinig akong mga boses sa loob kaya naman ay binuksan ko iyon at bumungad sa paningin ko sina tita at dad. “What’s going on?” I asked as I approached them. “Bigla na lang siyang gumising at umiyak.” Tinitigan ko si Rose at napangiwi sa itsura niya. Namumula ang mukha niya at sa tin

  • Loving the Opposite   Chapter 72

    Nico's POV “Where do you want us to go this time?” I asked her while she was busy staring at nothingness, probably thinking where to go. “Baka gusto mo na huwag na tayo lumabas. Sure ka na okay lang sa ‘yo?” I nodded as she stared at me with doubt. “It’s okay.” “Hindi ka pa nawawalan ng gana?” “Why would I?” I smiled at her to assure her that it doesn’t matter. I have to assure her that I really am enjoying this. “If you’re worried that I might be forcing myself when I really don’t want to go out, you’re wrong. I recharge my energy every night, Leana.” “Sure?” “Yes.” Nagkibit balikat siya ngunit napangiti lang din ng malapad sa huli. “Gusto kong pumunta sa garden- huwag na pala. Ihuli na lang natin ‘yun.” “We have a few more days before our classes resume. Take your time.” Leana had been going out a lot these days. She barely settles in their house now, especially in the afternoon. For the past few days, I’ve been going out with her just to go to the places we once went

  • Loving the Opposite   Chapter 71

    Leana's POV Bigla akong nagising kaya naman ay agad kong kinapa ang cellphone ko para tignan kung anong oras na. Alas dose pa lang ng madaling araw at ramdam ko ang pananakit ng ulo ko. Nakakaramdam ako ng mga pagpitik sa ulo ko at napakasakit nun. Senyales na hindi pa matagal simula nung nakatulog ako. Bahagya ko pang sinabunutan ang sarili ko nang pumasok na naman sa isip ko ang nakita ko sa mall nung araw na iyon. Nandon muli 'yung kakaibang sakit na tulad ng naramdaman ko sa araw din na iyon. Parang nadadaganan ang dibdib ko sa sobrang bigat nito at tila mahirap din tuloy huminga. Umupo ako sa kama at kumunot ang noo dahil sa dami ng sakit na naramdaman ko sa katawan. Sakit sa ulo dahil wala na naman akong ginawa kundi ang umiyak, sakit sa likuran dahil sa buong oras na nakahiga ako ay yakap yakap lang ang sarili, hapdi sa mga mata dahil sa sobrang pag-iyak. Ni hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Basta ang alam ko ay nasaktan ako sa nakita ko nung araw na iyon. Hindi ko maint

  • Loving the Opposite   Chapter 70

    Leana’s POV “Anong gagawin mo sa loob ng two weeks na walang pasok Nico?” Nakangiting tanong ko. Hindi na kaya pang itago ang excitement na nararamdaman. “You look so happy.” “Sino bang hindi sasaya sa sem break?” Nakangiti niyang isinara ang notebook na binabasa niya at sumandal sa upuan niya. “I’ll focus on working on our song. I want you to listen to it as soon as possible.” “Hihintayin ko ‘yan!” “I know you’ll not be going anywhere but… wait for it or else-” “Or else what?” hamon ko. “I’ll get upset.” Napabulalas ako ng tawa at agad namang nalukot ang mukha niya. “I’m serious.” “Oo na. Tsaka saan naman ako pupunta diba?” “I don’t know. I just want to tell you.” “Huwag kang mag-alala dahil kahit nasa binggit na ako ng kamatayan, hihintayin ko ‘yan.” Ngumiti ako ng tipid. Natigilan siya at napatitig sa akin na para bang inoobserba kung seryoso ba ako o hindi. “I thought you were scared of that word.” “I saw death with my own eyes, Nico.” Naitikom niya ang bibig niya

  • Loving the Opposite   Chapter 69

    Leana’s POV “Rose dali! Pumwesto ka na!” Napailing na lang kami dahil sa malakas na sigaw na iyon ni Michael sa kapatid niya. “Teka lang kuya!” Nilingon ako ni Michael at binigyan ng nagpapaumanhin na tingin kaya nginitian ko siya at tinanguan. Okay lang naman sa akin na magtagal dito sa kinatatayuan ko habang hinihintay si Rose. “Hindi ka nangangalay dyan ate?” “Bakit naman ako mangangalay? Nakatayo lang naman ako tapos may hawak na camera.” Natatawang saad ko. Napalingon ako kay mama at tito na tahimik lang na pinapanood kami mula sa kinatatayuan nila. Nakasuot si mama ng dress at si tito naman ay suot suot pa ang suit niya na ginamit niya mula sa trabaho. Si Michael naman as usual ay nakasukbit na naman sa leeg niya ang headphones niya. Hindi niya ito mabitawan at laging sinasabi na parte raw ng pagkatao niya ‘yun. “I’m done!” Napalingon kaming lahat sa hagdan dahil sa sigaw na iyon ni Rose. Mas lumapad ang ngiti ko nang makita ko siya na naka dress at ang cute cute niya!

  • Loving the Opposite   Chapter 68

    Leana’s POV “Leana-” “Papasok na po ako.” Tinalikuran ko si mama at dere-deretsong naglakad palabas ng bahay. Natigilan ako sa paglalakad at hindi ko inaasahang nandon na ang sasakyan at bukas na rin ang pintuan. Bumungad sa paningin ko sina Michael at Rose na prenteng nakaupo sa loob. Muli akong tumingin sa likuran ko at nandon si mama at binibigyan ako ng hindi makapaniwalang tingin. Masama ang loob na pumasok ako sa sasakyan at agad na isinara ang pinto upang sa ganon ay hindi na niya ako makita. “Wala kang naiwan sa loob Leana?” “Wala po tito.” Nakita ko ang pagtango niya bago tuluyang pinaandar ang sasakyan. “Saan kayo pupunta?” tanong ko sa magkapatid. “Wala lang. Gusto lang namin makita school mo.” Nakangiting saad ni Rose. Napangiti ako at tumango na lamang bago sumandal sa upuan at idinapo ang paningin sa labas. Ayoko sanang mag-away na naman kami ni mama. Ngayong nakaraang buwan na nga lang kami hindi nag-aaway tapos ngayon ay hindi ko pa siya pinatapos sa sasabih

  • Loving the Opposite   Chapter 67

    Leana’s POV Bakit pakiramdam ko ‘yung mga tao sa paligid ko ay nagpatuloy na sa buhay samantalang ako ay nandito pa rin at hindi alam kung paano makipagsabayan ulit. Pakiramdam ko ay patuloy pa rin ang pag-ikot ng mundo para sa iba ngunit sa akin ay tumigil na. Para sa akin ay tumigil na ang mundo ko simula nung nawala sa amin si Chance. Hindi ko maintindihan kung saan pa ako kumakapit. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw ko pang tanggapin na wala na talaga siya at kailangan kong magpatuloy sa buhay. Kahit gusto kong itigil na lang ang lahat at huwag nang gumalaw pa, hindi ko magawa dahil buhay pa ako at mayroong nakakakita sa akin. At kapag ginawa ko ang nais ko, mag-aalala sila. Masasaktan ko na naman sila kaya wala akong choice kundi panoorin sila at gayahin kung paano sila umasta. Para na lang akong nagpapaanod sa agos ng buhay. Hindi ko alam kung anong gusto kong gawin. Hindi ko alam kung paano ako makakaahon mula sa pagkakadapang ito. At ayokong idamay ang mga tao sa palig

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status