All Chapters of ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: Chapter 81 - Chapter 90

โจชัวขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ฉันตัดสินใจแล้วว่า อีกสามวันจะถอนหมั้นกับออร่าในงานเลี้ยงวันเกิดคุณย่า”ลูน่าตัวสั่นเทาเธอจ้องหน้าเขาด้วยความตกใจ “ถอนหมั้นเหรอคะ?”ทำไมเขาถึงวางแผนที่จะถอนหมั้นล่ะ? เป็นเพราะเนลลี่ หรือเป็นเพราะเขารู้ว่าลูน่า กิบสันยังมีชีวิตอยู่?น่าแปลกที่หกปีก่อน เขาทำทุกวิถีทางที่จะกำจัดเธอเพื่อให้ได้อยู่กับออร่าแต่แล้วทำไมเขาถึงถอนหมั้นเมื่อผ่านมาถึงหกปีและหลังจากที่เนลลี่ปรากฏตัว?ไม่สมเหตุสมผลเลย มันจะต้องมีเหตุผลอื่นถึงอย่างนั้นก็เถอะ...ลูน่ากัดริมฝีปากและค่อย ๆ มองโจชัว “เป็นเพราะ... ฉันอย่างนั้นเหรอคะ?”ในช่วงนี้ ดูเหมือนโจชัวจะแตะต้องตัวเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ หากไม่ใช่เพราะเนลลี่ เหตุผลเดียวที่เป็นไปได้ก็คือ โจชัวทำเหมือนว่าเธอเป็นความรักครั้งใหม่ และเขาเบื่อหน่ายออร่าแล้วโจชัวหัวเราะเล็กน้อย ชายหนุ่มไม่ได้ตอบแต่กลับถามเธอว่า “คิดว่ายังไงล่ะ?”เขากำลังบอกลูน่าทางอ้อมว่าเธอทึกทักเอาเองไปหน่อยอย่างไรก็ตาม สำหรับลูน่าแล้ว น้ำเสียงของโจชัวฟังดูเหมือนแทะโลม หรือว่าเขากำลังยอมรับเป็นนัย?เมื่อคิดได้ดังนั้น หญิงสาวก็มีความรู้สึกหลายอย่างผสมปนเปกั

“ที่ย่าต้องเข้าโรงพยาบาลก็เพราะว่านายทำให้ย่าโกรธ ทำไมถึงยังไม่ไล่สาวใช้คนนั้นออกไปอีก?”โจชัวดึงเก้าอี้เข้ามาและนั่งลงข้าง ๆ คุณย่าลินช์อย่างสง่าผ่าเผย “ออร่าดูแลคุณย่าดีแค่ไหนเหรอ? มันคุ้มไหมที่ทำเพื่อเธอขนาดนี้?”คุณย่าลินช์ไม่พอใจคำพูดของหลานชาย “โจชัว พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง? คิดว่าย่าสร้างเรื่องขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ? ทั้งหมดนี่เป็นเพราะแกนะ!”โจชัวโบกมือ “ผมจะให้แพทย์ฝีมือดีที่สุดจากต่างประเทศมาตรวจอาการของคุณย่าถ้าหากว่าคุณย่าไม่สบายจริง ๆ แต่คุณย่าไม่ได้ป่วย”โจชัวเหลียวมองออร่าที่ยืนอยู่ตรงประตู “ที่คุณตาบวมเพราะร้องไห้ คิดว่าคุ้มค่าหรือเปล่า?”ออร่าก้มศีรษะลงพร้อมทั้งกัดริมฝีปาก “ฉันเป็นห่วงคุณย่า...”โจชัวหัวเราะเยาะและเลิกสนใจเธอ เขาหันกลับมามองผู้เป็นย่า “คุณย่าก็อายุมากแล้ว ข้อห้ามของคุณย่าคือการพูดถึงเรื่องเจ็บไข้ได้ป่วย แต่ทำไมถึงมาอยู่โรงพยาบาลทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรด้วยล่ะครับ? คุณย่าไม่กลัวซวยหรือยังไง?”คุณย่าลินช์หน้าซีดเผือด“พอเถอะครับ ผมรู้ว่าอาการของคุณย่าเป็นยังไง ลืมไปแล้วเหรอว่าผมให้หมอคอยตรวจสุขภาพของคุณย่าทุกสัปดาห์? ครั้งสุดท้ายที่ตรวจคือเมื่อส

ยูริไม่ได้ถามอะไรขณะที่เขาแบกนีลขึ้นหลังแล้ววิ่งขึ้นไปยังชั้นบนเพราะว่ายูริยังแข็งแรงกำยำสมกับเป็นบอดี้การ์ดหนุ่มวัยแรกรุ่นทำให้พวกเขามาถึงยังชั้นเก้าได้อย่างปลอดภัยในเวลารวดเร็วเมื่อเท้าแตะถึงพื้นชั้นเก้า โทรศัพท์ของนีลก็ดังขึ้นทันที “หัวหน้า บ้านที่ให้ผมจับตามองไว้ตอนนี้เกิดไฟไหม้ครับ มีคนหลายคนยืนขวางบ้านไว้ไม่ให้ใครเข้า พวกมันเยอะมากผมสู้ไม่ไหวและเข้าไปไม่ได้เลย แต่ผมแจ้งกู้ภัยไปแล้ว จะให้ผมทำยังไงต่อ?”นีลใกล้หมดสติเต็มทนหายนะไม่เคยรอใครมีคนกันประตูอยู่ แต่บ้านกำลังไฟไหม้ เขาจะทำอย่างไรถ้าหาโจชัวไม่เจอ?นีลรีบสาวเท้ายาว ๆ ตรงไปยังห้องของคุณย่าลินช์ เขากัดฟันกรอดและไม่ลืมที่จะกำชับแซคว่า “ถ่ายรูปกับวิดีโอเอาไว้แล้วส่งรูปของพวกที่กันประตูอยู่แต่ละคนมาให้ชัด ๆ!”ไม่ว่ายังไงเขาจะทำให้พวกมันต้องชดใช้!ในขณะเดียวกันที่ห้องพักผู้ป่วย…หญิงสูงวัยยังคงนอนอยู่บนเตียงและจี้ถามโจชัว “โจชัว ถ้าแกไม่มีเหตุผลให้ย่าภายในวันนี้ ย่าจะไม่ปล่อยแกไปไหนทั้งนั้น”“คุณย่าคะ อย่ามัวแต่คาดคั้นเอาผิดจากพี่โจชัวเลยค่ะ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉัน…”ร่างเพรียวบางของหญิงสาวนั่งอยู่ข้าง ๆ พลางใช้ท

มีเพียงภาพในความฝันเท่านั้นที่ลูน่าจะได้เห็นความห่วงใยและความอ่อนโยนของผู้ชายที่ชื่อโจชัวลูน่ามอบหัวใจให้โจชัวมาเป็นเวลาหลายปี แต่เขาไม่เคยตอบรับความรักจากเธอเลยสักครั้งแต่ถึงอย่างนั้นในความฝันนี้เธอก็สัมผัสได้ถึงความรักและความห่วงใยอย่างที่เธอเคยต้องการ “คุณจะไม่เป็นอะไร”ลูน่าอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่เธอยังพอหลงเหลือสติพอให้ได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่พร่ำบอกประโยคหนึ่งดังก้องอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมาลูน่ายิ้มอย่างขมขื่น จะดีแค่ไหนหากเธอตกอยู่ในห้วงความฝันนี้ต่อไปโดยไม่ตื่นขึ้นมาอีก...…ลูน่าตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา เธอค่อย ๆ เปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งจากการหลับใหลเป็นเวลานาน เมื่อได้สติจมูกก็พลันตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นยาฆ่าเชื้อคิ้วสวยขมวดมุ่นในขณะที่ลืมตาด้วยความยากลำบาก เธอพยายามฝืนตัวเองให้ลืมตาตื่นตอนนี้เธออยู่ในโรงพยาบาลและอยู่ในห้องไอซียูมีอีกคนอยู่ในห้องกับเธอ เป็นผู้ชาย เขาสวมหน้ากากออกซิเจนอยู่และนอนอยู่บนเตียงข้าง ๆ ในตอนนี้ดวงตาลึกล้ำนั่นปิดอยู่เผยให้เห็นคิ้วเรียวคมสวยได้รูปและแพขนตายาวแสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ่านหน้าต่างตกกระทบใบหน้าเย็นชาแข็งกระด้างให้ดูอ่อนลงโจชั

ลูน่ายิ้มให้พยาบาลสาวเล็กน้อยก่อนจะกลับมาที่เตียงแล้วถูกเข็นออกจากห้องไอซียู“ใช่ค่ะ” เธอถอนหายใจแล้วกล่าวเสริม “ฉันเคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณลินช์ยังคงรักอดีตภรรยาของเขาอย่างสุดซึ้ง ตอนแรกคิดว่าไม่จริงเพราะสุดท้ายเขาก็หมั้นกับน้องสาวของภรรยาตัวเองหลังจากที่เธอตายไปไม่นาน นั่นมันเรียกว่ารักอย่างสุดซึ้งเสียที่ไหน ใช่ไหมล่ะคะ? แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า... เขาคงรักอดีตภรรยาจริง ๆ”ลูน่านอนเอนหลังพิงหัวเตียงขณะที่เธอฟังพยาบาลสาวพูด เมื่อได้ยินแล้วเธอก็อดยิ้มเยาะไม่ได้หากให้เธอเดานี่คงเป็นภาพลักษณ์ที่โจชัวต้องการให้ทุกคนเห็นว่าเขายังรักลูน่า กิบสันอยู่เต็มหัวใจ เขาโกหกเรื่องนี้มานานจนหลงอยู่ในคำโกหกนั่นเสียเองอีกทั้งยังไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนพูดถึงหรือทำร้ายลูน่า กิบสันอีกทว่าในตอนนั้นเขาเป็นคนเดียวที่ทำร้ายเธอมากที่สุดลูน่าหลับตาลงแล้วถอนหายใจพลางเงยหน้าขึ้น “ฉันหมดสติไปนานแค่ไหนคะ?”“สองวันค่ะ”“มีใครมาหาฉันไหมคะ?”“มีค่ะ” พยาบาลสาวกล่าวตอบขณะที่เธอสับเปลี่ยนสายน้ำเกลือ “มีเด็กผู้ชายและแม่ทูนหัวของเขามาเยี่ยมคุณ”กล่าวจบเธอก็แย้มยิ้มให้ลูน่า “เด็กน้อยหน้าตาดีทีเดียว ถ้ามีลูกสาวฉันก็