บททั้งหมดของ ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: บทที่ 331 - บทที่ 340

“สมิธ ทำไมมีรถไล่ตามเรามาหลายคันจัง?” คนขับรถตู้ชำเลืองมองไปยังรถสีดำที่วิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็วแล้วขมวดคิ้ว “พวกเขาเข้ามาใกล้แล้ว ตอนนี้เราควรชะลอรถได้แล้ว”ชายที่ชื่อสมิธกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลังพลางขมวดคิ้วไปด้วย เขาชำเลืองมองออกไปนอกหน้าต่างติดฟิล์มทึบ “ฉันคิดว่าพอแล้ว เราจะลงที่สี่แยกข้างหน้า” เขาเตะเด็กสองคนที่โดนมัดอยู่ตรงเท้าของเขาและเตือนพวกเขาว่า “อยู่นิ่ง ๆ !”เด็กสองคนนั้นคือนีลและเนลลี่ ผู้ร้ายลักพาตัวมัดพวกเขาหันหน้าเข้าหากันจากนั้นก็วางพวกเขาไว้ใกล้ ๆ เท้าสมิธ เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง แต่เขาเตะเด็ก ๆ ไปจนนับครั้งไม่ถ้วนขากางเกงข้างหนึ่งของนีลเลิกขึ้นในระหว่างการต่อสู้ เผยให้เห็นหน้าแข้งคู่หนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยรอยฟกช้ำสีม่วง ในขณะเดียวกัน ขาของเนลลี่กลับไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เห็นได้ชัดว่านีลปกป้องน้องสาวของเขาไว้สมิธพ่นเสียงหึ “เป็นสุภาพบุรุษดีนี่หว่า รู้วิธีปกป้องผู้หญิงด้วย”นีลกัดฟันและมองชายคนนั้น แต่ไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบ“แกก็ดื้อเหมือนกัน” พูดจบสมิธก็เตะเด็กชายที่กระดูกสันหลังอีกครั้งและวางเท้าไว้บนหลังของนีล จากนั้นเขาก็หยิบมือถือตัวเองออกมาถ่ายรูปแล

คำถามของโจชัวทำให้ไนเจลขมวดคิ้ว เสียงของโจชัวทุ้มต่ำ แต่น้ำเสียงของเขาคมกริบและดูเหมือนจะทะลุออกมาจากโทรศัพท์ได้ แม้จะอยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร แต่ไนเจลก็รู้สึกเหมือนจะนึกภาพของโจชัวนั่งอยู่ตรงหน้าแล้วมองมาที่เขาด้วยดวงตาทิ่มแทง ความรู้สึกนี้ทำเอาเขาหายใจไม่ออกไนเจลถอนหายใจและดึงชุดคนไข้ของตัวเอง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ไนเจลรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง “คุณลินช์ ตัวตนของผมไม่เกี่ยวอะไรกับลูน่าและคนอื่น ๆ …เมื่อถึงเวลาผมจะเปิดเผยตัวให้คุณเห็นเอง”โจชัวหัวเราะเบา ๆ และมองออกไปที่สะพานข้ามทะเล “เสียงนายฟังดูเด็กนะ”แม้จะเป็นเสียงที่ทำให้ดูมีน้ำหนัก แต่โจชัวยังคงได้ยินเสียงความตื่นตระหนกชัดเจนในน้ำเสียงของบุคคลนั้น “มาเจอกันหน่อยสิ” “ไม่จำเป็นหรอกครับ” ไนเจลถอนหายใจและวางสายโทรศัพท์ ทันทีที่ตัดสัญญาณ ไนเจลก็เอนตัวพิงหัวเตียงและพยายามควบคุมลมหายใจ ใช้เวลาสักพักก่อนที่เขาจะรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาสงบลง เขาไม่ได้รู้สึกประหม่าขนาดนี้มานานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกเช่นนี้คือตอนที่แล็ปท็อปของเขาถูกโจชัวแฮ็คเมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ไนเจลก็เลื่อนตัวลงจากเตียงแล้วเดินไปที่โต๊ะ เขาเปิดแล็ปท็อปที่พับขึ

มือของลูน่าแข็งทื่อ หลังจากนั้น เธอก็หัวเราะออกมาเบา ๆ “ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหมคะคุณกิบสัน คุณจ้างคนมาลักพาตัวลูกชายและลูกสาวของฉัน ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งอยู่ตรงหน้าฉันและใส่ยาอยู่ แล้วคุณมาบอกว่าอยากตกลงกับฉันงั้นเหรอ? ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”ขณะเอนตัวพิงเตียงโรงพยาบาลอลิซก็หลับตาลง “ถ้าเรื่องที่ฉันอยากจะคุยกับคุณคือเรื่องการหย่าระหว่างฉันกับโจชัวล่ะ?”ลูน่าขมวดคิ้ว “คุณหมายความว่ายังไง?”“ที่ฉันพูดหมายถึง…” อลิซตอบ เธอสูดลมหายใจเข้าลึกและพยายามแสดงเจตนาของตัวเองอย่างชัดเจนที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ฉันไม่ใช่คนที่จ้างคนไปลักพาตัวนีลกับเนลลี่ ตอนนี้คุณน่าจะรู้แล้วว่าฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น ถ้าฉันอยากจะลงโทษนีลกับเนลลี่ ฉันมีวิธีอีกตั้งหลายวิธี ฉันไม่จำเป็นต้องเลือกวิธีที่โง่ที่สุดเลย”ลูน่าชะงักไป “คุณพยายามจะบอกอะไร?”“ฉันแน่ใจว่าตอนนี้คุณรู้แล้วว่าโจชัวกำลังวางแผนที่จะหย่ากับฉัน” อลิซพูดขณะที่เธอคลี่ริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม น้ำเสียงฟังดูค่อนข้างท้อแท้ “ฉันจะทำข้อตกลงกับคุณตอนนี้ ถ้าคุณตามโจชัวไปและขอให้เขาปล่อยอีวอนน์ ฉันจะไม่ฟ้องร้องสิทธิ์การเลี้ยงดูนีลและเนลลี่”ลูน่าหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยิ

นีลยังคงอยู่ในห้องนอนต่อไปอีกครึ่งชั่วโมง30 นาทีต่อมา เด็กชายตัวน้อยก็เดินออกมาจากห้องนอน และส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้แม่ของเขา “เอาล่ะ แม่บอกอลิซให้ส่งคนไปรับผู้หญิงคนนั้นตอนนี้ได้เลยครับ”ลูน่าขมวดคิ้วรับมือถือคืนมาและมองนีลอย่างสงสัย “โจชัวตกลงว่าจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ เลยเหรอ?”นีลยิ้มขี้เล่นและเดินไปที่โซฟาแล้วนอนบนนั้น ขาสั้น ๆ ของเขายกค้างกลางอากาศ “เขาจะปฏิเสธลูกชายสุดน่ารักของตัวเองที่ขอความช่วยเหลือได้ยังไงกันล่ะครับ?”ลูน่าถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เธอหันหลังแล้วไปยังระเบียงเพื่อโทรหาอลิซหลังจากสายถูกกดรับ นีลก็หลับตาถอนหายใจ เขาถามเนลลี่ “เธอว่าสายไปไหมถ้าฉันจะเรียนแฮ็คเกอร์ตอนนี้?”เนลลี่ที่กำลังก้มหน้าจดจ่ออยู่กับการวาดรูปออกแบบสร้อยคอเงยหน้าขึ้นมองนีลราวกับว่าเขาเป็นคนบ้า “ทักษะการแฮ็คของไนเจลและทักษะการออกแบบของหนูต่างก็เป็นพรสวรรค์ที่พระเจ้ามอบให้นะ พี่ไม่ได้มีพรสวรรค์ด้านนี้ นีลอย่าทำให้ตัวเองให้ลำบากเลยนะ”นีลลืมตา เขากลอกตามองไปที่เธอแล้วพูด “แต่คนโง่ลินช์นั่นเริ่มสงสัยแล้ว เมื่อกี้ในโทรศัพท์ เขาถามฉันว่าฉันเรียนเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์บ้างหรือเปล่า ฉันถามเขาว่าทำไม

คฤหาสน์ตระกูลลินช์สว่างไสวด้วยแสงไฟโจชัวนั่งบนโซฟา ฟังคุณย่าและคุณพ่อตำหนิเขาอย่างเงียบ ๆ“ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ประกาศว่าจะหย่าขึ้นมาล่ะ!”“อลิซเป็นแม่ของลูกสองคนของแก พวกเรายอมรับก่อนนายจะประกาศว่าจะหย่าแล้วไม่ใช่เหรอ?”“แต่แกก็กำลังจะหย่ากับอลิซเพื่อลูน่าเนี่ยนะ!”คุณย่าลินช์นั่งอยู่บนโซฟา เคาะไม้เท้าในมือรัว ๆ เป็นเสียงดังต่อเนื่อง “ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่ายัยลูน่าเป็นนางมารร้าย! ตอนแรกเธอไล่ออร่าออกไปแล้วตอนนี้แกก็จะหย่ากับอลิซอีก! เธอไล่ผู้หญิงไปทีละคน เธอมันตัวคนอื่นทำบ้านแตก!”คำพูดของหญิงแก่ทำให้เอเดรียนขมวดคิ้ว “โจชัว แกกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงจะเพื่อลูก แต่แกก็ไม่ควรหย่าง่าย ๆ แบบนี้นะ”โจชัวก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือในมือสักพักใหญ่หลังจากนั้น เขาก็เงยหน้ากวาดสายตาผ่านใบหน้าของพ่อตัวเองเบา ๆ “คุณพ่อ เมื่อไม่นานมานี้ คุณขอให้ผมแต่งงานกับเฮลีย์ วอลเตอร์ไม่ใช่เหรอ?”สีหน้าเอเดรียนเปลี่ยนไปเขาขมวดคิ้ว แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร โทรศัพท์ของโจชัวกลับดังขึ้นรูปที่เนลลี่ส่งให้เขาเป็นรูปที่แอบถ่ายมาในรูป ธีโอนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวในอพาร์ตเมนต์ของลูน่าข้าง ๆ นีลและกำลังกินไปด้วยรอยยิ้ม