All Chapters of The Little Black Demon: Chapter 281 - Chapter 290

Xyrica’s POV:Hindi man lang nasagot ni Allen ‘yung tanong ko kasi puwersahang pumasok si dean Steinfeld sa silid, at kaagad na pinagalitan si Allen. Para namang walang narinig si Allen kasi umupo lang siya sa upuang ginamit ni dean Steinfeld kanina at pinikit ang mga mata. Hindi ko akalaing magagawa ni Allen na tratuhin ng ganito si dean Steinfeld… sa pagkakaalala ko kasi ay malaki ang respeto niya rito noong nasa Gangster Academy kami. Gawa-gawa lang ba ang lahat ng iyon?“What the hell were you talking behind my back?” Singhal ni dean Steinfeld kay Allen, pero hindi ito sumagot.“Bakit nga ulit kami narito?” Tanong ni miss Ludwig. Alam kong gusto niya lang palitan ang paksa kasi nakakairita pakinggan ang boses ni dean Steinfeld.“Nandito tayo kasi nahuli niya tayong nag-eespiya sa kanya. Ang kapalit nito ay matutulungan natin siyang pabalikin si Joy sa puder niya. Tama ba ako, dean Steinfeld?” Matapos sumagot kay miss Ludwig ay tinignan ko si dean Steinfeld.Mukhang hindi niya yata

Xyrica’s POV: I watched them as the drama began to unfold. The atmosphere was so messy that I had to distance myself because the yelling irritated me. It could have been nice if I was the one yelling at them, but hearing them yell is a different story. I’ve seen miss Ludwig getting angry before, but never like what she was showing right now. She’s fuming with anger that it makes her tears fall. I can sense that it’s a different level of anger. Joy had to step up to calm her friend down because I told her so. I didn’t want things to end up being horrible just because I hadn’t talked to dean Steinfeld. It’s not that I’m against miss Ludwig beating dean Steinfeld. I only want to hear dean Steinfeld’s answers regarding my questions— then miss Ludwig can do whatever she wants with him, only if his daughter would agree. “I know my apology won’t bring Vanny back, but I’m really sorry for what my dad did. And, I’m really sorry you have to go through grief again. Siguro hindi rin ako ang gus

Xyrica’s POV:“Shocking, isn’t it? You must’ve imagined your family to be perfect and pictured for parents to be loving and faithful. I don’t know about you, but everyone labeled me the wicked guy who wanted to spoil the fun all my life. That’s not me at all— because I only want to save your mom from that bastard,” dagdag ni dean Steinfeld noong hindi ako nakapagbigay ng kumento sa sinabi niya.Nagulat ako sa sinabi ni dean Steinfeld. Kasi ang buong akala ko ay perpekto ‘yung pamilya ko. Sigurado akong hindi ito alam nina nurse Dawn, tito Leo, at pati na ang mga kaibigan ng mga magulang ko. Kung alam nila ang tungkol dito, wala naman sigurong rason upang itago nila ito sa amin.“Pero dad, wala ka pa ring karapatan na saktan sila kahit na nakita mo ‘yung papa ni Xyrica na may affair. Wala ka sa posisyon para maghiganti para sa mama ni Xyrica kasi labas ka na sa buhay nila. Hindi mo man lang ba naisip na kayang pag-usapan ng mag-asawa ang problema nila? Kasi wala rin namang nangyari noo

Joy Steinfeld’s POV:Sa loob ng ilang minuto ay nagtatalo lang sina dad at Xyrica tungkol sa mga bagay-bagay. Hindi kasi madaling paniwalaan ni Xyrica ang mga sagot ni dad kaya nahihirapan si dad na ipaliwanag ang mga alam niya. Kahit nakakapagod na silang pakinggan ay hindi ko naman maitatanggi na pabor sa amin ‘yung panahon. Kasi habang nakikipagtalo si dad, hindi niya alam na papunta na rito ang mga pulis. Wala ito sa napag-usapan namin, pero maiintindihan niya rin kung bakit ito ‘yung napili kong paraan.Mabuti na lang at marunong akong gamitin ang morse code, dahil tinuruan kami noon ni Van. Ginamit ko ‘yung morse code at pasekretong nakipag-usap kay Van habang sinisigurado na hindi mahalata ni dad.“We called the police, so you better be alert this time. Dad might flip out if he knew police officers were coming to save us,” ito ‘yung sabi ko kay Van gamit ang morse code. It took some time to form the words, but I still managed to tell Van what would happen.“What are we going to

Xyrica’s POV:Bago pa man sumikat ang araw ay nahanap kami ng mga kaibigan namin kahit masyadong makapal ang gubat kung nasaan kaming dalawa ni Allen. May mga kasama rin silang rescuers, pulis, at mga aso na tumulong para ma-trace kami. Mabuti na lang at may first aid kit silang dala kasi ginamot kaagad nila ang nga sugat na natamo namin noong tumakbo papunta rito. Binigyan din nila kami ng blanket warmer at binalot ko iyon sa sarili ko kasi kanina pa ako giniginaw. Hindi na rin ako magtataka kung lalagnatin ako— kasi kanina pa nga ako naiinis sa sipon ko.Pinalibutan pa kami ng mga kaibigan namin at kinumusta ‘yung kalagayan namin. Tinanong din nila ako kung bakit ko kasama si Allen kaso wala akong enerhiya para ipaliwanag sa kanila ang nangyari. Pinaintindi ko na lang sa kanila ang sitwasyon ko, tapos sinabi na rin na sa susunod ko na sasabihin kapag okay na talaga ako. Kaagad naman silang pumayag, at tinulungan na makaalis sa kagubatang ito.Habang naglalakad ay naalala ko sina Joy