Chapter 289

Xyrica’s POV:

Bago pa man sumikat ang araw ay nahanap kami ng mga kaibigan namin kahit masyadong makapal ang gubat kung nasaan kaming dalawa ni Allen. May mga kasama rin silang rescuers, pulis, at mga aso na tumulong para ma-trace kami. Mabuti na lang at may first aid kit silang dala kasi ginamot kaagad nila ang nga sugat na natamo namin noong tumakbo papunta rito. Binigyan din nila kami ng blanket warmer at binalot ko iyon sa sarili ko kasi kanina pa ako giniginaw. Hindi na rin ako magtataka kung lalagnatin ako— kasi kanina pa nga ako naiinis sa sipon ko.

Pinalibutan pa kami ng mga kaibigan namin at kinumusta ‘yung kalagayan namin. Tinanong din nila ako kung bakit ko kasama si Allen kaso wala akong enerhiya para ipaliwanag sa kanila ang nangyari. Pinaintindi ko na lang sa kanila ang sitwasyon ko, tapos sinabi na rin na sa susunod ko na sasabihin kapag okay na talaga ako. Kaagad naman silang pumayag, at tinulungan na makaalis sa kagubatang ito.

Habang naglalakad ay naalala ko sina Joy