Semua Bab His Suffered Wife: Bab 101 - Bab 110

HINDI ko alam kung ano nga ba ang masama kung nasabi sa kanila bakit ganoon na lamang ang kanilang reaksyon. Nakakapagtaka naman kasi, bakit ang pumatay kay tatay ay nakakulong lamang ngunit mayroong sinusunod na batas ang palasyo na kung sino man ang siyang mabigat ang kasalanan ay mapa parusahan ng kamatayan. "Isn't it unfair?" tanong ko sa kanila. Kahit naman kasi kapamilya namin iyon, dapat ay walang special treatment dahil unfair iyon sa mga taong nasa palasyo. Paano kung malaman nilang buhay pa ang pumatay sa tatay namin? Baka nga ay magkagulo ang mga tao. Baka nga hindi nila galangin at irespeto na ang pamilya namin. "Ang totoo niyan, anak, gustyhin ko mang patayin ang pumatay sa tatay niyo ay hindi ko magawa dahil kay John, pinsan niyo. Isa pang dahilan ay nakatakas ito matagal na. Hindi ko alam kung saan siya nagtatago, kami lang ni Isabella ang nakakaalam no'n," saad ni nanay sa akin. "Ngunit paano si John? Hindi ba niya alam na nakatakas ang kaniyang ina? P

Nalaman namin na may Dissociative Identity Disorder pala ang aming tiyahin. Mas kilala ito sa tawag na Multiple Personality Disorder kaya pala nag-iba ang mood niya kanina. Kasalukuyan siyang naka-admit sa mental facility para pagamutin. Marami ang nagtatanong kung ano nga ba ang nangyari noong coronation day ni Isabella ngunit ni isa ay walang nagsalita. They don’t know kasi pagkatapos ng putukan ay nagsi-alisan kaagad ang tao at hinarang na agad ng mga sundalo ang mga reporters. Ang mga servantes naman ay pinagsabihan na itikom ang kanilang bibig. They didn’t have a choice dahil mawawalan sila ng trabaho. On the way kami sa mental facility para bisitahin ang tiyahin namin. Gusto kasing bisitahin siya ng kambal, hindi ko alam kung ano nga ba ang pinakain niya sa aking anak dahil malapit sila sa kaniya. “Mommy, I’m excited to visit, Abuela. She’s really kind, trust me. She even gave us chocolates and hug us always, right ‘Tus?” Napalingon naman si Titus Matthew sa kaniya

“Okay na ba ang lahat?” tanong ko kay Mary.“Si, Princess Sofia. Hinihintay na lang natin si Prince Tristan,” sagot ni Mary kaya ay napatango ako.Ang tagal naman ng lalaking iyon, sabi ko agahan niya ang pagpunta rito sa palasyo.“Mag-iingat kayo sa byahe, anak. Don’t forget to call me kapag nakarating na kayo sa Pilipinas. Ang mga habilin ko sa’yo huwag mong kakalimutan. If there’s a problem just beep me up, I’ll go to the Philippines, immediately.”Napangiti ako sa sinabi ni nanay. Parang siyang si Nanay Lilet kung makahabilin naman ay parang hindi na kami magkikita.“Ate, alam mo na. Call me if you need help, kapag may ginawa sa iyong masama si Lilac hayaan mo ako na ang magpapatumba sa kaniya. I will miss you, ate!” naiiyak na saad ni Isabella at agad na niyakap ako ng mahigpit.Masaya ako dahil iiwan ko silang okay na ang lahat.“Mag-iingat din kayo, h

"Grabe, Princess Sofia ang ganda ng mansion mo knowing na isang buwan mo pa lang ito pinatayo," namamanghang saad ni Mary sa akin. "Mary, huwag mo na akong tawaging princess, Sofia na lang dahil narito naman tayo sa Pilipinas at hindi na ako prinsesa rito, " saad ko sa kaniya na ikinatango niya. Narito na kasi kami sa mansiyon. Sobrang ganda nito at gara. Lahat ng mga furniture ay mamahalin para kang nasa palasyo lang. Napangiti ako nang maalala ko sina nanay at Isabella. Namimiss ko na agad sila."Wow! Mommy, I feel like I'm in Abuela's house," namamangha ring saad ni Mathilda. Nagising kasi ang kambal sa katabilan ni John at Tristan kaninang nasa byahe kami. Tristan is planning to invest doon sa company ng mga Monte Cristo. One of the investor kasi si John doon at gagamitin ko iyon para mas malaki ang share namin kaysa sa mga Monte Cristo. Well, hindi nila alam na may plano akong kunin lahat ng iyon, bali-balita kasi na papalugi na ang kompaniya nila. I don't know wh

Kasalukuyan akong nasa byahe papuntang mansion. Maaga sana akong pumunta sa bahay ngunit pinigilan naman ako ng aking kambal. Gusto raw nila ng Jolibee at mga toys, kung ano-ano ang pinapabili sa akin. Nagulat ako dahil hindi naman sila humihingi ng kung ano-anong bagay, ngayon lang kaya pinagbigyan ko na lang. Bumili na rin ako ng groceries namin para hindi na mamili si Manang Flor, ina ni Mary. I wonder kung nasabi na niya sa kaniyang ina na may jowa siya. Hindi naman siguro magagalit si Manang Flor, hindi ba?Habang pumipila ako sa cashier para magbayad ay agad na nahagip ng mata ko ang pamilyar na lalaki. Nakatingin ito sa akin at gulat na gulat. Hindi ako nagkakamali, siya ang ama ni Emery. Ang dating mayor sa lugar na ito. Balita ko isa na siyang Congressman sa lungsod.“Oh, iha narito ka pala? Kailan ka umuwi? Ang laki na ng pinagbago mo ah,” saad niya sa akin. Napangiti ako ng peke, kahit kailan hindi ko gusto ang pagtingin niya sa akin, parang may