"Grabe, Princess Sofia ang ganda ng mansion mo knowing na isang buwan mo pa lang ito pinatayo," namamanghang saad ni Mary sa akin.
"Mary, huwag mo na akong tawaging princess, Sofia na lang dahil narito naman tayo sa Pilipinas at hindi na ako prinsesa rito, " saad ko sa kaniya na ikinatango niya.Narito na kasi kami sa mansiyon. Sobrang ganda nito at gara. Lahat ng mga furniture ay mamahalin para kang nasa palasyo lang. Napangiti ako nang maalala ko sina nanay at Isabella. Namimiss ko na agad sila."Wow! Mommy, I feel like I'm in Abuela's house," namamangha ring saad ni Mathilda. Nagising kasi ang kambal sa katabilan ni John at Tristan kaninang nasa byahe kami. Tristan is planning to invest doon sa company ng mga Monte Cristo. One of the investor kasi si John doon at gagamitin ko iyon para mas malaki ang share namin kaysa sa mga Monte Cristo. Well, hindi nila alam na may plano akong kunin lahat ng iyon, bali-balita kasi na papalugi na ang kompaniya nila. I don't know whKanina pa ako nagtataka sa mga tao sa mansiyon. Kanina pa nila tinatanong kung anong oras ako uuwi mamaya. Usually kasi gabi na ako nauwi, mga alas syete ng gabi, depende kung marami ang tatrabahuin ko.“Aalis na ako, Mary. Ikaw na ang bahala sa kambal ah,” paalam ko kay Mary na ikinatango niya.“Anong oras ka uuwi, Sofia?” tanong niya sa akin.“Kanina pa kayo tanong ng tanong kung anong oras ako uuwi, sabi ngang alas syete pa,” naiirita kong saad sa kaniya. Kanina pa kasi, tanong ng tanong, paulit-ulit naman akong sumasagot. Una si John, sunod si Tristan, siya na naman ngayon. Anong kasing mayroon?“Wala naman. Oh, siya lumayas ka na baka ma-late ka pa sa meeting ninyo,” ani niya sa akin.“Okay, mag-iingat kayo rito, i-lock ang pinto palagi,” habilin ko pa sa kaniya.“Oo na po, nanay,” natatawang saad niya sa akin na ikinairap ko naman.“Nanay ka riyan!&rdq
Kasalukuyan akong nasa byahe papuntang mansion. Maaga sana akong pumunta sa bahay ngunit pinigilan naman ako ng aking kambal. Gusto raw nila ng Jolibee at mga toys, kung ano-ano ang pinapabili sa akin. Nagulat ako dahil hindi naman sila humihingi ng kung ano-anong bagay, ngayon lang kaya pinagbigyan ko na lang. Bumili na rin ako ng groceries namin para hindi na mamili si Manang Flor, ina ni Mary. I wonder kung nasabi na niya sa kaniyang ina na may jowa siya. Hindi naman siguro magagalit si Manang Flor, hindi ba?Habang pumipila ako sa cashier para magbayad ay agad na nahagip ng mata ko ang pamilyar na lalaki. Nakatingin ito sa akin at gulat na gulat. Hindi ako nagkakamali, siya ang ama ni Emery. Ang dating mayor sa lugar na ito. Balita ko isa na siyang Congressman sa lungsod.“Oh, iha narito ka pala? Kailan ka umuwi? Ang laki na ng pinagbago mo ah,” saad niya sa akin. Napangiti ako ng peke, kahit kailan hindi ko gusto ang pagtingin niya sa akin, parang may
Tawanan ang namayani sa loob ng aking mansyon. I am so happy that I am surrounded by the people that were truly love and accept me. Masaya ako dahil narito sila sa harap ako at kompleto kami. Namiss ko silang lahat, parte rin sila ng aking tagumpay dahil isa sila sa aking inspirasyon.“Kailan ka pala umuwi, Dahlia?” tanong ni Ate Loling sa akin.“Noong nakaraang araw pa, Ate Loling. Pasensiya na kayo kung hindi ko kayo nabisita sobrang busy rin kasi ako sa pag-aasikaso ng bahay at office ko,” saad ko sa kaniya.“Sobrang busy mo na talaga, Dahlia. Huwag mong kakalimutan ang sarili mo ah. Health is important than the career,” ani naman ni Ate Katring sa akin.“Wow, mahal! English iyon ah!” namamanghang saad ni Ate Loling sa kaniya kaya ay napahampas siya sa braso ng kasintahan.“Aba! Anong akala mo sa akin? Hindi marunong mag-english? Baka naaalala mo first honor ako noong elementary pa tayo,&rdqu
“Ano ang pag-uusapan natin, Ethan?” Kasalukuyan kaming nasa garden ngayon, kitang-kita ko ang nagniningningang mga bituin sa langit at ang liwanag ng buwan. Napakaganda nito. “Uhmm…” Napalingon ako sa kaniya, halata sa kaniya ang kaba at di rin ito mapakali. I don’t know what’s wrong with him, kanina pa siya ganiyan. “Anong problema?” tanong ko sa kaniya. “Wala naman, I’m sorry…” Tinitigan lang niya ako kaya nakaramdam ako ng ilang. “May sasabihin ka ba talaga? Kung wala ay babalik na ako, Ethan. Baka hanapin tayo ng mga kaibigan natin,” saad ko sa kaniya. Napahinga siya ng malalim na para bang humuhugot ito ng lakas sa pamamagitan no’n. “Ang laki na ng pinagbago, Dahlia…” Napataas ako ng kilay sa kaniya at napailing. “Ako pa rin naman ito, Ethan. Ano ka ba?” natatawang saad ko sa kaniya ngunit tiningnan niya lang ako ng seryoso. “Alam ko, ikaw pa rin ang Dahlia-ng kaibigan ko noon, pero ang laki na ng pinagbago
Kasalukuyan kaming nasa mall ngayon, kasama ko ang kambal, si Mary, John at Tristan. Nag-re-request kasi itong mga chikiniting ko na mamasyal kami sa mall dahil na-bo-bored na raw sila sa mansion. Kay laki ng mansion ko tapos mabuburyo lang sila. May entertainment room, at theater room. Kompleto na roon sa mansion, talagang pinagawa ko iyan dahil mahilig sa laro si Matthew at si Mathilda naman mahilig manuod ng History and Discovery. Mukhang nagsawa na siguro roon kaya napagpasiyahan sigurong pumunta sa mall.“Dito lang kayo kay Tita Mary niyo ah, mommy will go to the C.R. muna,” saad ko sa aking kambal.“Yes, mommy! Behave lang kami rito,” sagot ni Matthew sa akin. Napatingin ako sa aking anak na babae. Siya kasi ang makulit dito, hindi mapalagay sa isang lugar.“Yes po, mommy. I’ll behave as well.”“Good, Mary ikaw na muna ang bahala sa kanila,” saad ko at mabilis na pumunta sa rest room. Nasa rest r
"Mommy..."Napalingon ako sa aking likuran, kita kong gising na pala ang aking anak na si Mathilda. Kasalukuyan kong inaasikaso ang mga papers ko sa office habang nakabantay sa kanila."Yes baby? Nagugutom ka ba?" tanong ko sa kaniya. Umiling lamang ako ito sa akin."Mommy, can I ask you something?" Napakunot ang aking noo dahil sa kaniyang sinabi."Ano iyon, baby?"Nakayuko lamang ito sa akin at parang walang balak akong harapin. Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan dahil doon. "Ano iyon, anak?" tanong ko ulit. Hinawakan ko ang kaniyang baba at itinaas ito. Kita kong naiiyak na ito at patulo na ang kaniyang luha. Napakagat ako ng labi. "What's wrong? Sabihin mo kay mommy. Do you have a nightmare, again?" tanong ko sa kaniya. Umiling lamang ito sa akin. "Do we have a father, mommy? Kita ko po sa picture ang papa namin at kamukha po iyon ng mister sa mall," wika niya.Pagkagulat ang rumehistro sa aking mukha. Nanginig ang ak
Naghanda ng pa-welcome party si Ms. Strella sa amin. Nagulat nga ako dahil nag-abala pa siyang gumawa ng party, naisingit pa nito ito sa schedule niya kahit sobrang busy na namin.“You don’t need to worry, Ms. Sofia. Balak ko rin talaga magpa-welcome party sa inyong dalawa ni Ms. Lilac. Kayo ang main guest dito sa kompaniya dapat lang na gawin naming sa inyo ito. Nakakahiya naman kung wala,” saad ni Ms. Strella. We’re currently in her office, pinatawag niya kasi kami ni Lilac para sabihin na may party daw mamayang alas syete ng gabi para sa amin.“You don’t need to be plastic, Sofia. Alam ko namang gusto mo itong party eh, isa pa napaka-unprofessional din naman nila kung hindi nila tayo winelcome, remember isa tayo sa sikat na fashion designer sa mundo. They are really lucky,” mayabang na saad ni Aira sa akin na ikinangiwi ko.Seriously? In front of Ms. Strella talaga?“Tumahimik ka na lang Lilac kung wala k
Marami ang mga taong nagsisipasukan sa venue ng party. Kararating lang namin at kasalukuyan kaming nasa loob ng aking kotse. “Mommy, can we go now?” tanong ni Mathilda sa akin. “Papasukin muna natin ang mga tao sa loob anak, mamaya na tayo pumasok,” saad ko sa kaniya. “Mommy, marami bang mga foods at children doon sa party?” tanong pa niya sa akin. Si Matthew ang busy sa kaniyang tablet at naglalaro ng Roblox. “Maraming foods doon anak hindi ko lang alam kung may mga bata roon,” ngiti kong saad sa kaniya. “Matthew, kanina ka pa diyan sa tablet mong ‘yan baka masira na mga mata mo niyan ah,” sambit ko sa aking anak na lalaki. “Sorry po, mommy,” saad nito at agad na pinatay an
Princess Dahlia SofiaNapabuntong hininga akong napatitig sa isang malaking salamin, tinitingnan ang aking repleksiyon. Napangiti ako nang makitang nasa likod ko ang isang pigurang nakangiti. Sobrang ganda nito sa suot niyang puting gown.“Kumusta ang aming Bride? Mukhang kinakabahan ka, ah,” ngiting wika nito sa akin na ikinailing ko.“Kaya nga eh. Para bang first time kong ikasal.” Napailing ako. Hinawakan niya ang aking braso at pinagpantay ang aming tingin.“Relax lang, Bestfriend, okay? This is your special day kaya enjoy-in mo. Sobrang ganda mo ngayon, kabog na kabog mo na ako,” natatawang saad ni Emery sa akin.Ilang linggo na ang nakalipas nang gumaling
Sinamahan ko muna palabas sina Dahlia at ang mga bata para makasigurong ligtas sila. Iyong mga babae naman ay binigyan namin ng tuwalya at kumot para kahit papaano ay matakpan ang kanilang katawang hubo’t-hubad.Nang makalabas sila ay siyang dating naman ng mga pulis at NBI. Mabilis akong bumalik doon sa bahay at hinanap si Emery. Rinig ko ang iyak sa di kalayuan kaya sinundan ko iyon.Nanlalaki ang aking mga matang makitang hinahalik-halikan ng isang lalaki ang babae. Nakapatong na ito ngunit may saplot pa naman ito. Mabilis kong hinila ang lalaking iyon palayo sa babae. Damn!Ang baboy at sama ng taong ito! Hindi ko napansing iba pala ang lalaking iyon. Akala ko si Mr. Ronaldo ngunit iba pala. Nakaramdam ako ng pagtutok sa aking ulo kaya agad akong huminto sa pagsuntok sa lalaki. 
TravisExcited akong pumunta sa bahay ng aking asawa na si Dahlia, ngayon kasi ang aming bonding time. Saturday ngayon at ngayon ang bonding time naming magpamilya. Sabi rin sa akin ni Dahlia ay may importanteng sasabihin siya sa akin. Hindi ko alam pero sobrang na-e-excite ako, siguro ay sasagutin na niya ako. Minsan lang mangarap lulubos-lubusin ko na.Kung tutuusin, gusto ko ngang sa iisang bahay na lamang kami ngunit ayaw ko namang pangunahan ang desisyon ng aking asawa. Hangga’t maari ay siya ang masusunod, baka kasi masamain niya ang pag-aaya ko sa kaniya na sa iisang bubong na lamang kaming tumira. Sabihin niyang masiyado akong excited, hindi pa naman nga niya ako sinasagot. Hangga’t maari ay careful ako sa aking sasabihin at gusto. Ayaw kong ma-turn off siya at makagawa ulit ng kasalanan o hindi kaaya-aya sa paningin niya. Ganiya
“Love, hinahanap ka ni Mommy, gusto ka raw makita, okay lang ba na kunin ko ang mga bata sa mansion at iuwi sa bahay? Daanan mo na lang sila since hinahanap ka naman ni Mommy, miss ka na raw kasi,” saad ni Travis sa kabilang linya. Kasalukuyan akong nasa trabaho nang mapatawag siya sa akin. Ilang araw na ang lumipas nang makarating kami sa Pilipinas.“Okay, may balita ka na ba kay Emery?” tanong ko sa kaniya. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya nang tanungin ko iyon.“Wala pa nga, love eh. Hindi ko rin siya ma-contact. Nag-aalala ako para sa kaniya at para sa kaniyang anak,” saad niya sa akin.Ilang araw na kasing hindi umuuwi si Emery sa kaniyang condo kaya as a friend ay nag-aalala rin kami sa kaniya. Inaasikaso na rin namin ang mga ebedinsiyang nakalap namin
Napahinga ako ng malalim at napangiti. Okay na kami nila Nanay at Isabella. Ayaw kong magtanim ng galit sa kanila dahil ako lamang ang ma-i-stress. Isa pa, mahal na mahal ko sila at sila na lamang ang aking pamilya kaya hindi ko rin naman sila matiis. Oo, nasaktan ako pero mas pina-mature ako ng panahon. Natuto akong magpatawad at intindihin ang mga tao sa paligid ko.Kanina ko pa hinahanap si Travis dahil kaninang umaga pa siya hindi nagpapakita sa akin. Nasaan na kaya ang asungot na iyon, kailangan ko rin siyang makausap para pag-uwi namin ay okay na kaming dalawa. Handa na akong harapin siya at handa na rin akong lumaban lalong-lalo na sa taong sumira sa aming dalawa.Nilibot ko na ang palasyo ngunit wala pa rin, napakunot ako ng noo nang makitang kausap pala ni Nanay si Travis. Bigla akong kinabahan, hindi ko inaasahang magkakakausap sila. Sana
“Mommy, uuwi na ba tayo sa Philippines? Sabi kasi ni Daddy, uuwi na po tayo,” malungkot na tanong ni Mathilda sa akin.“ Yes baby, uuwi na tayo dahil marami pang aasikasuhing work si Mommy roon sa Philippines. Doon na rin tayo maninirahan kasama si Daddy,” saad ko sa kanila. Hindi ko alam kung nasaan si Travis bigla na lang itong nawala sa kwarto ng kambal. Dito kasi siya natulog at ako naman ay dati kong kwarto.Naging matiwasay ang gabi ko dahil naging okay kami ni Tristan. Hindi ko nga alam kung bakit ang dali kong mapatawad ito. Siguro hindi pa ganoon kalala ang nararamdaman ko sa kaniya.“ Matthew, nakita mo ba ang Daddy mo?” tanong ko sa aking anak na kasalukuyang naglalaro sa kaniyang tablet.
Narito kami sa loob ng dining table kasama sina Travis, Tristan, Isabella, Nanay at ang magulang ni Tristan. Natatawa na lamang ako sa sobra kong kaplastikan. Hindi ko alam kung paano ko nga ba nagawang ngumiti at makihalubilo sa kanila gayong nasasaktan ako. Awkward din ang mukha ni Isabella, ni hindi ito makatingin sa akin.“Anak, bakit hindi mo sinabi sa amin na uuwi ka?” tanong ni Nanay sa akin kaya napalingon ako.“I want to surprise you all, pero ako pala ang na-surprise,” natatawang saad ko sa kaniya. Alam kong nakakaintindi ng Tagalog ang mga magulang ni Tristan dahil ang alam ko, nanirahan daw ang ina nito sa Pilipinas ng ilang taon. Hindi man lang sila natawa sa aking sinabi kaya napa-ubo ako.“ The wedding is on Sunday, are you going to attend, Princess Sofi
Nang makarating kami sa Spain ay agad kaming pumara ng taxi, kaagad akong nagsuot ng cap at sunglass baka kasi ay may makakilala sa akin. Nang makapasok kami ay agad na nagdadada si Mathilda napailing na lamang ako dahil sa katabilan niya. Hindi ko nga alam kung kanino ito nagmana, hindi naman kami ni Travis madaldal. "Mommy, can we tell to Abuela and Tita Isabella that we are already here in Spain?" tanong ni Mathilda sa akin na ikinailing ko naman. "No, honey. We will surprise your Abuela, you want that, right? You like surprises.".Napatango ito sa akin at pumalakpak. "I can't wait to finally introduce my Daddy to them, right 'Tus?" tanong ni Mathilda sa kaniyang kapatid . Tumango lamang ito sa kaniya as a sign of agreement. Palagi na lamang tango ng tango si Matthew sa kaniyang kapatid. Nakakatawa rin minsan itong anak ko. Palaging ini-spoil ang kaniyang kapatid na babae, kahit siguro hindi gusto niya ay gagawin pa rin nito hindi lang ma-
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa isip ko ang sinabi sa akin ni Travis. Kasal pa raw kaming dalawa? Pinagloloko niya lang ba ako o ano? Nakakainis din minsan itong lalaking ito, dahil tinatanong ko siya hindi naman nasagot. Sabi niya pag-uwi na lang daw namin sa Pilipinas pag-usapan. Kating-kati na nga akong malaman kung bakit hanggang ngayon ay kasal pa kaming dalawa. Akala ko ba malaya na ako sa kaniya? Hindi pa pala. Mapapamura ka na lang talaga sa inis. Kung hindi lang kami nasa loob ng eroplano ay kanina ko pa siya sinagawan.“Mas mabuting matulog ka na muna, ipagpahinga mo na muna iyang isip mo.”Napalingon ako sa kaniya at inarapan siya. “Hindi ako makatulog, kasalanan mo ito! Paano kasing kasal pa tayo? Pinagloloko mo na naman ba a