All Chapters of My Boss, My Fiancé: Chapter 31 - Chapter 40

 Napatulala si Sir Troy nang lumapat ang labi ko sa kaniyang pisngi. Mukhang hindi niya iyon inasahan. Maging ang nasa paligid namin kabilang na si Mama ay natigilan din.“Ah, happy birthday.” alanganing sabi ko.“Kain na tayo.” dagdag ko pa saka nagmadaling kumuha ng pinggan at inabutan siya. Kumuha na rin ako nang para kay Chase at Mama.Nang magsalita si Rio at nagsimula nang magbiro ay gumaan na rin ang atmosphere ng paligid. Nakahinga na rin ako.“Kuya Troy, hindi ka na gumalaw riyan. Ayos ka lang ba?” puna ni Chase sa Boss ko.Napatingin naman ako sa kaniya, pero nang magtama ang aming mga mata ay napaiwas ako agad. Inabala ko ang sarili ko sa pagkuha ng pagkain. Nang makita kong puno na yung pinggan ko ay mabilis akong tumalikod para sana lumabas ng kusina. Pero bago ko pa man magawa iyon ay agad akong tinawag ni Mama.“Richelle. Saan ka pupunta?” tanong ni Mama sa akin.

 Hindi ko alam kung magre-reply ako sa text ni Sir Troy. Kagat ang aking ibabang labi ay humiga ako sa aking kama habang nakatitig pa rin sa mensaheng galing sa kaniya.Hindi ko rin talaga maintindihan ang ugali niya. It’s really hard predict what’s inside his head. Pinag-isipan kong mabuti kung anong gagawin ko, and I ended up with a decision na huwag na siyang replyan. Magkikita rin naman kami bukas. Kapag nakahanap ako ng magandang timing o hindi kaya kapag hindi siya busy, saka ko siya tatanungin.Akmang ilalapag ko na ang phone ko sa aking bedside table nang bigla itong mag-vibrate. Dali-dali ko naman itong tiningnan.Sir Troy:  Did you enjoy the night with him?Sir Troy typing…Hinintay ko pa ang sunod niyang text pero nawala ang typing na nakalagay.Sir Troy: Siguro nga, nag-enjoy ka kasi nagkita ulit kayo.The moment I read it, napangiti ak

 Napamaang ako nang tingin sa kaniya dahil sa sinabi niya.  Nang makahuma ako ay pabiro ko siyang hinampas sa kaniyang braso.“Ikaw ah, ‘yang mga banat mo. Akala mo naman madadala ako sa ganiyan mo?”Pinagtaasan niya ako ng kilay saka siya ngumisi.“Bakit hindi ba? Ni minsan hindi ka naguwapuhan sa akin o natuwa man lang sa mga sinabi ko?” tanong niya sa akin habang ang kaniyang mata ay nagpapalipat-lipat sa mata at labi ko. Napalunok naman ako at umiwas nang tingin. Inirapan ko siya at nauna nang maglakad sa kaniya.Gusto ko lang talaga malaman ang paraan kung paano kakalma sa tuwing inaasar niya ako.“Uy Miss Rachelle. Long time no see. Hindi ka na bumibisita sa amin sa HR office.”  Napaangat ako nang tingin nang marinig ang boses ni Andra, ang middle aged na head ng Human Resources Department. Hindi ito mahilig bumaba rito sa cafeteria. Ano kayang meron nga

 “Hindi naman sa pinagbabawalan ko kayong dalawa sa kung anong nararamdaman niyo sa isa’t-isa. Gusto ko lang malaman kung talagang seryoso ba kayo sa nararamdaman niyo? Kasi mahirap kung pumasok kayo sa isang relasyon na hindi pa pala kayo handa.”Nakayuko lang ako habang nakikinig sa sermon ni Mama, habang si Troy ay diretsong nakatingin sa kaniya, halatang hindi natatakot sa posibleng sabihin o gawin sa kaniya ng Nanay ko.“Seryoso po ako sa anak niyo, seryoso po ako kay Louise.” aniya.Tumahimik ang paligid ng ilang minuto. Nang mag-angat ako nang tingin ay nakita kong nakatingin silang dalawa sa akin. Napahawak tuloy ako sa dibdib ko.“Bakit kayo nakatingin sa akin? May nagawa ba akong mali?” I asked.Narinig kong bumuntong hininga si Mama at nauubusan ng pasensiyang tumingin sa akin.“Tinatanong kita kung seryoso ka ba sa nararamdaman mo?”Nakagat

 Ang sabi ni Troy, sa bahay daw muna niya kami pupunta ngayon so I can help him prepare his things. Kung hindi kasi ako nagkakamali ay ang pagkakaalam ko, magtatagal kami ng tatlong araw at dalawang gabi sa Sagada. May lahing Igorot kasi ang kaniyang kliyente at mayroon daw event na gaganapin doon. Hindi ko nga alam kung bakit ko pa siya kailangang tulungan sa pag-aayos ng mga gamit niya eh may kasambahay naman silang laging tumutulong sa kaniya.“Hindi ba, naroon naman sa bahay niyo si Manang Esme? Bakit kailangan pa kitang tulungan sa pag-aasikaso ng gamit mo?” tanong ko habang nakasakay kami sa kaniyang sasakyan, kasalukuyang bumibiyahe patungo sa bahay nila.The thing is, apat na taon na yata ang nakakalipas magmula ng huli akong nakapunta roon. Hindi naman dahil sa hindi niya ako pinapapunta or ayaw ko. Hindi ko rin lang talaga maharap na bumisita sa dati nilang bahay dahil abala rin ako sa mga trabaho ko sa opisina na minsan ay dinadala k