All Chapters of My Boss, My Fiancé: Chapter 41 - Chapter 50

 WARNING R-18Nauna akong nagising sa aming dalawa. Mukhang napagod talaga siya sa ginawa namin. I totally understand. Siya rin naman kasi ang gumalaw at kumilos kanina. Nakatagilid ang kaniyang posisyon pero nakaharap pa rin siya sa akin. Nang mapatingin ako sa digital wall clock na nasa kuwarto niya ay napagtanto kong alas diyes na pala ng umaga. Ibig sabihin, halos isang oras din akong nakatulog. Our body was covered with blanket. Gustuhin ko mang bumangon pero hindi ko magawa dahil nakayakap sa akin ang kaniyang kaliwang braso. Kung sakaling gumalaw ako, paniguradong magigising siyaKaya imbes na bumangon ay pinagsawa ko na lang ang mata ko sa pagtingin sa maamong mukha ni Troy. Iniangat ko ang kamay ko para sana ilapat sa kaniyang pisngi nang bigla niyang hawakan ang kamay dahilan para mapasinghap ako. Nakita ko agad ang pagngisi ng kaniyang labi at unti-unting pagmulat ng kaniyang mga mata. Masuyo ang tingin na ibinigay niya sa akin.

 “Akala ko gagabihin kayo eh.” bungad ni Mama sa amin nang makapasok kami sa loob ng bahay.Ilang beses ko nang sinabi kay Troy na okay lang kahit hindi niya ako ihatid sa loob para makauwi na siya nang maaga pero ayun, mapilit pa rin talaga ang loko.“Pasensiya na Tita Grace, nagpatulong po kasi ako kay Louise na mag-asikaso ng mga gamit na dadalhin namin bukas sa biyahe.” sagot naman ni Troy.Napahinto si Mama sa pagwawalis sa sala at makahulugang tumingin sa akin bago bumaling kay Troy.“Ibig sabihin ay talagang tuloy kayo bukas?”Hindi ko alam kung bakit kailangan pa iyong tanungin ni Mama na para bang kinukumpirma niya ang desisyon ni Troy.“Wala ka bang nakakalimutan kung anong meron bukas?” tanong ni Mama.Gusto ko siyang sawayin dahil sa sinabi niya. Hindi ko na nga binubuksan ang ganoong usapan kay Troy dahil baka biglang mag-iba ang kaniyang mood t

 Nanatili akong tahimik sa buong biyahe. We passed several food stations and fast food chains along the way, pero kahit anong pilit niya sa akin na kumain ay hindi ko iyon pinansin. I was just there, looking outside the window of his car, watching the lights coming from the posts that we’re passing by.“Louise, aren’t you going to eat?” muling tanong niya. Hindi ko pa rin siya sinagot. He decided to stop over once again to buy me a food but I didn’t touch it. Instead, lumabas ako ng kaniyang sasakyan para maghanap ng public comfort room kung saan puwede akong umihi. I suddenly felt the need to pee and I don’t think I can hold it.“Louise, wait.” I heard him shout. Huminto ako sandali at muling bumalik sa kaniyang sasakyan. I took off a page from my notebook and wrote something in it. Idinikit ko ang papel malapit sa kaniyang music player. I just wrote that I have to pee.Pumasok ako sa hindi gaanong ma

 I didn’t sleep even though I feel sleepy the whole time I was waiting outside. Ang haba ng oras na itinagal ng operasyon. Nang lumabas ang Doctor ay agad akong napatayo sa aking kinauupuan. Nang makita ako nito ay agad itong lumapit sa akin at tipid na ngumiti.“Doc, kumusta po ang lagay ng Boss ko?”Bumuntong-hininga ito saka tuluyang ngumiti.“He’s safe now. Kailangan na lang namin na i-monitor siya sa ICU ng ilang araw bago puwede na siyang ilipat sa ward or kuwarto para roon magpagaling habang ini-eksamin namin ang kaniyang katawan. Kapag nagising siya kailangan niya pang dumaan sa iba’t ibang tests para masigurong maayos ang kaniyang kondisyon.”Tumulo muli ang luha ko. Hindi dahil malungkot ako kundi dahil sa wakas ay nakahinga ako nang maluwag.“I think you should rest too. You seemed tired.” saad nito. Tumango naman ako. Sinamahan ako ng nurse sa isang kuwarto na available

 Pagkabalik ko sa hospital ay huminga muna ako nang malalim bago pumasok doon. I put my hands in the pockets of my trench coat saka dire-diretsong naglakad patungong Intensive Care Unit kung saan naroon si Troy. I can feel my tears starting to form kaya naman ay tumingala ako at pumikit nang mariin para pigilan iyon.“Ma’am, gusto niyo po bang pumasok sa loob?” tanong sa akin ng nurse.I simply nodded at her. Muli, binigyan niya ako ng panibagong scrub cover at facemask. Ngumiti ito sa akin at binuksan nito ang pinto.“Hintayin ko na lang po kayo rito sa labas.” saad nito.Nagpasalamat ako sa nurse at saka tuluyan nang pumasok sa loob. Dahan-dahan akong umupo at pinagmasdan ang kabuuan ng kaniyang mukha. As much as I want to touch his face, pinigilan ko ang sarili ko. Kahit na gustong-gusto ko na siyang yakapin o hawakan man lang ang kamay niya, hindi ko pa rin ginawa. Ang kaninang luha na pinipigilan ko ay nagsi