“Sigurado ka ba ate na gusto mo si Kuya Troy?”
Napatingin ako sa kapatid ko na kasalukuyang nakatayo sa hamba ng pintuan ng aking kuwarto habang yakap niya ang kaniyang unan. Base sa kaniyang hitsura ay nakaligo na siya at mukha nang matulog. Ako naman ngayon ay abala sa pag-aayos ng higaan ko. Napangiti ako sa kapatid ko at marahang sumenyas sa kaniya na pumasok sa kuwarto ko. Umayos naman siya sa pagkakatayo, pumasok na siya sa loob at isinara ang pinto ng aking kuwarto. Marahan siyang naglakad at umupo sa kama ko. Umikot naman ako sa kabila at humiga na.
Bumuntong-hininga muna ako bago humarap sa kaniya. Tumingin din siya sa akin at tipid na ngumiti. Marahan siyang umakyat sa kama at humiga sa tabi ko. Nakasanayan na naming gawin ito sa tuwing may problema ang isa sa aming dalawa. I know why he’s here. He probably wants to talk about me and Troy. Just like what he asked me a while ago, kung sigurado raw ba ako kung gusto ko si Troy.
Ang sabi ni Troy, sa bahay daw muna niya kami pupunta ngayon so I can help him prepare his things. Kung hindi kasi ako nagkakamali ay ang pagkakaalam ko, magtatagal kami ng tatlong araw at dalawang gabi sa Sagada. May lahing Igorot kasi ang kaniyang kliyente at mayroon daw event na gaganapin doon. Hindi ko nga alam kung bakit ko pa siya kailangang tulungan sa pag-aayos ng mga gamit niya eh may kasambahay naman silang laging tumutulong sa kaniya.“Hindi ba, naroon naman sa bahay niyo si Manang Esme? Bakit kailangan pa kitang tulungan sa pag-aasikaso ng gamit mo?” tanong ko habang nakasakay kami sa kaniyang sasakyan, kasalukuyang bumibiyahe patungo sa bahay nila.The thing is, apat na taon na yata ang nakakalipas magmula ng huli akong nakapunta roon. Hindi naman dahil sa hindi niya ako pinapapunta or ayaw ko. Hindi ko rin lang talaga maharap na bumisita sa dati nilang bahay dahil abala rin ako sa mga trabaho ko sa opisina na minsan ay dinadala k
WARNING: R-18Nang magpatuloy kami sa biyahe ay hindi ko alam kung kakayanin ko pa bang tumingin sa kaniya. Hiyang-hiya ako at alam kong pulang-pula na rin ang mukha ko ngayon. I can’t imagine that I let him do that to me. That we did that thing inside his car. Ang aga-aga pa pero ginawa namin ‘yon?!I want to slap myself at this moment. Okay lang sana kung halik lang. But he massaged and tasted my boob just a kid asking for his Mom’s milk. Oh my Jesus Christ!“Louise, are you okay?” he asked.“Ah, yes.” Sagot ko naman nang hindi tumitingin sa kaniya. I was looking at the familiar scenery of vehicles, trying to forget what happened a while ago.“Louise, look at me.” utos niya.Hindi ako nagpatinag sa sinabi niya. Hindi ko sinunod ang utos niya. Mas lalo ko pang ipinokus ang aking atensiyon sa mga sasakyan. Pero sa loob-loob ko ay hindi ko maitago ang kabang
WARNING R-18Nauna akong nagising sa aming dalawa. Mukhang napagod talaga siya sa ginawa namin. I totally understand. Siya rin naman kasi ang gumalaw at kumilos kanina. Nakatagilid ang kaniyang posisyon pero nakaharap pa rin siya sa akin. Nang mapatingin ako sa digital wall clock na nasa kuwarto niya ay napagtanto kong alas diyes na pala ng umaga. Ibig sabihin, halos isang oras din akong nakatulog. Our body was covered with blanket. Gustuhin ko mang bumangon pero hindi ko magawa dahil nakayakap sa akin ang kaniyang kaliwang braso. Kung sakaling gumalaw ako, paniguradong magigising siyaKaya imbes na bumangon ay pinagsawa ko na lang ang mata ko sa pagtingin sa maamong mukha ni Troy. Iniangat ko ang kamay ko para sana ilapat sa kaniyang pisngi nang bigla niyang hawakan ang kamay dahilan para mapasinghap ako. Nakita ko agad ang pagngisi ng kaniyang labi at unti-unting pagmulat ng kaniyang mga mata. Masuyo ang tingin na ibinigay niya sa akin.
Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa tanong ng mga kapatid ni Troy. I was shocked when I see the both of them sitting on the sofa in their living room. Even Troy’s eyes widened when he saw the two of them.“What are you doing here?” he asked.Umayos sa pagkakaupo ang dalawang kapatid niya at ngumisi. Rio’s eyes darted on our hands kaya mabilis akong napabitaw roon. Troy cleared his throat and walked towards Riye and Rio.“Hindi ba dapat nasa school kayo ngayon?”Riye rolled her eyeballs.“Duh. Wala naman kaming gagawin do’n at isa pa, tapos na yung practice namin para sa graduation.” sagot nito saka tumayo.“Kami rin. Ayoko namang tumambay ng school, nakakatamad doon.” simpleng sagot ni Rio.Troy scoffed.“At talagang sa dinami-rami ng araw na gugustuhin niyong umuwi, ngayon pa talaga?”Agad napahawak si Rio sa kaniyang dibdib
“Akala ko gagabihin kayo eh.” bungad ni Mama sa amin nang makapasok kami sa loob ng bahay.Ilang beses ko nang sinabi kay Troy na okay lang kahit hindi niya ako ihatid sa loob para makauwi na siya nang maaga pero ayun, mapilit pa rin talaga ang loko.“Pasensiya na Tita Grace, nagpatulong po kasi ako kay Louise na mag-asikaso ng mga gamit na dadalhin namin bukas sa biyahe.” sagot naman ni Troy.Napahinto si Mama sa pagwawalis sa sala at makahulugang tumingin sa akin bago bumaling kay Troy.“Ibig sabihin ay talagang tuloy kayo bukas?”Hindi ko alam kung bakit kailangan pa iyong tanungin ni Mama na para bang kinukumpirma niya ang desisyon ni Troy.“Wala ka bang nakakalimutan kung anong meron bukas?” tanong ni Mama.Gusto ko siyang sawayin dahil sa sinabi niya. Hindi ko na nga binubuksan ang ganoong usapan kay Troy dahil baka biglang mag-iba ang kaniyang mood t
“Puwede ba akong magpatugtog ng music?” tanong ko sa kaniya.Hindi pa man kami nakakalabas ng Metro Manila, ramdam ko na agad ang pagkabagot dahil panay kaming naiipit sa traffic.“Sure.” nakangiti niyang sabi.I leaned closer to the music player and push the power button. Agad namang tumugtog ang musika na pamilyar sa aking pandinig. Ang title noon ay ‘Til I Met You na kinanta ni Angeline Quinto. It’s also the official soundtrack of one of my favorite movie, She’s Dating the Gangster.Napahinga ako nang malalim at sumandal sa backrest ng inuupuan ko. My face was facing the window. Kitang-kita ko ang mga sasakyan na na-stuck sa traffic gaya namin.“I remember this song. Kaso iba pa yung kumanta noon. I forgot the singer but the song is the same.”Napalingon ako kay Troy na ngayon ay nakangiti sa akin. I didn’t know that he knows songs like this. Love song kasi ito. Eh
Nanatili akong tahimik sa buong biyahe. We passed several food stations and fast food chains along the way, pero kahit anong pilit niya sa akin na kumain ay hindi ko iyon pinansin. I was just there, looking outside the window of his car, watching the lights coming from the posts that we’re passing by.“Louise, aren’t you going to eat?” muling tanong niya. Hindi ko pa rin siya sinagot. He decided to stop over once again to buy me a food but I didn’t touch it. Instead, lumabas ako ng kaniyang sasakyan para maghanap ng public comfort room kung saan puwede akong umihi. I suddenly felt the need to pee and I don’t think I can hold it.“Louise, wait.” I heard him shout. Huminto ako sandali at muling bumalik sa kaniyang sasakyan. I took off a page from my notebook and wrote something in it. Idinikit ko ang papel malapit sa kaniyang music player. I just wrote that I have to pee.Pumasok ako sa hindi gaanong ma
Nagpatuloy kami sa biyahe nang hindi nagkikibuan, masyadong masama ang loob ko para pansinin siya. Hindi ko maalis sa isipan ko ang kaniyang sinabi. How could he say that he loves me when he can’t even answer my question? Ganoon ba talaga kahirap iyon sagutin? Nakabaling lang ako sa labas ng bintana habang patuloy naming binabaybay ang daan patungong Sagada. May mga pagkakataong binubuksan ko ang bintana ng sasakyan para lumanghap ng hangin pero agad ko ring isinasara dahil malamig na ang hangin na tumatama sa balat ko.“Magkakasakit ka niyan.” saad niya.Hindi ko siya pinansin. Dahil may suot na akong hoodie jacket, nagdesisyon akong isuot mismo ang hood nito sa ulo ko para hindi ko makita ang side profile niya. Nang huminto ang sasakyan sa mismong sentro ng Sagada kung saan may gasoline station, nagdesisyon akong bumaba para maghanap ng CR na puwedeng pag-ihian.“Bilisan mo, Louise. Nag-text na yung may-ar
“Troy!” sigaw ko sa asawa ko nang maramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. “Troy, nasaan ka na?” In that specific moment of my life, I was nervous. Kauuwi lang namin ni Troy sa bahay dito sa Quezon City. Galing kami ng hospital kanina for my final check-up before I give birth. Hindi ko naman alam na pag-uwi namin ay saka puputok ang panubigan ko. If I had known, edi sana hindi na kami umuwi. The thing is, halos three days na kasing sumasakit ang tiyan ko. Hindi ko alam kung normal pa ba ito o hindi. But the doctor kept on reminding me that it is pretty normal. Hindi naman siya sobrang sakit. Parang humihilab lang siya at napapadalas na nga ang pagsipa ng mga bata sa loob. “Louise, what happened?” tarantang tanong niya pagkarating sa second floor. Bakas ang pangamba sa kaniyang mukha. He just went to the kitchen to make me a glass of milk. Paniguradong tinakbo niya mula kusina makarating lang nang mabilis sa second f
“Ngayon na ba kayo mamimili ng mga gamit ng kambal?” tanong ni Riye pagkapasok niya sa working area namin ni Troy sa bahay namin.Napangiti ako nang makita siya. Agad akong tumakbo patungo sa kaniya para salubungin siya.“Woopsie! Be careful ate Louise.” saway niya sa akin nang makitang nagmamadali ako patungo sa kaniya.Hindi ko pinansin ang kaniyang sinabi. Ngumiti lang ako at mabilis siyang niyakap. It’s been two months since I last saw her. Masyado kasi siyang busy sa law school and schedule is so tight kaya naman bihira siyang makadalaw sa amin dito sa Batangas.Nang kumalas ako sa kaniya sa pagkakayakap ay agad kong hinawakan ang kaniyang pisngi.“Namamayat ka, Ri.”Tumawa naman siya.“Isn’t that great? Lahat kasi ng mga friends ko noon, they kept on telling me that I’m getting chubby. Hindi ko naman akalain na Law School lang pala ang makakapagpapayat sa
“Puwede ba tigilan mo ‘yang kakainom ng tubig.” saad ni Mama sabay hablot sa akin ng aking hawak na vacuum flask. Narito kami ngayon sa sala. Hinihintay namin si Troy at ang mga kapatid niya dahil pupunta kami ngayon ng hospital para magpa-ultrasound ng gender ni baby. Hindi ko nga alam kung anong trip ng pamilya ko dahil nais nilang sumama. Akala yata nila ay a-attend kami ng fiesta. Mas bihis na bihis pa ang Nanay at kapatid ko kaysa sa akin.“Ma akin na ‘yan. Iinom ako eh.”Sinimangutan ako nito at mas lalo pang inilayo sa akin ang flask na hawak niya.“Hindi advisable na uminom ng tubig kapag magpapa-ultrasound. Gusto mo bang tubig lang ang makita sa tiyan mo mamaya?”Napanguso naman ako sa sinabi ni Mama. Ang totoo niyan ay kinakabahan ako ngayon. Dahil pang fifth month ko na ngayon, mas malaki na rin siya kumpara sa normal. Noong ipinaalam namin ang tu
“Alam mo hindi ko maintindihan kung bakit palagi mo nalang akong sinasama sa mga meetings mo. Hindi ba puwedeng pass muna ako ngayon?” reklamo ko saka mabilis na nagtalukbong ng kumot.Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Troy. Nakaupo ito sa dulo ng kama ko. Kanina pa ako nito kinukulit na samahan siya na magtungo sa Batangas para sa isang client meeting daw. Sinong niloko niya? Araw ng linggo may client meeting na magaganap? Lokohin niya na ang lahat, huwag lang ako na inaantok pa.“Tanghali na inaantok ka pa. Kakapanuod mo ‘yan sa Netflix.”Napanguso naman ako sa ilalim ng kumot. Alam na alam talaga niya ang ginagawa ko kapag gabi. Paniguradong kapatid ko na naman ang nagsumbong. Wala talagang magawang matino iyong lalaking iyon at pati ginagawa ko ay binabantayan pa.Inis na bumangon ako sa kama at binato siya ng unan.“Maiintindihan ko kung weekdays mo ako guguluhin, pero Linggo ngayon Troy. Utan
“Ate nawawala si Chuchay!” iyon agad ang bungad sa akin ni Chase paglabas ko ng kuwarto. Sabado ngayon, at tinatamad akong magkikilos. Kung hindi nga lang ako ginutom, hindi talaga ako lalabas. Mas gusto ko pang mag-netflix sa kuwarto buong maghapon. Pero bandang alas nuebe ng umaga, kumalam na rin ang sikmura ko. Bigla ko namang naaalala na hindi nga lang pala ako ang gutom kundi pati ang bata na tatlong na buwan nang nasa sinapupunan ko.Nasapo ko ang aking nang makitang nagmamadaling hinanap ni Chase sa buong bahay ang alaga naming aso.“Baka naman nandiyan lang ‘yan. Baka pinagtataguan ka kasi pangit ka.” inis na sambit ko saka mabilis na bumalik sa loob ng kuwarto. Dumiretso ako sa banyo para mag-toohtbrush at maghilamos. Sinuklay ko na rin ang buhok ko dahil ayoko namang lumabas ng kuwarto na magulo ang buhok ko.Paglabas kong muli ay sinalubong agad ako ng kapatid. Bakas sa kaniyang mukha na kinakabahan siya at
“Okay lang ba kayo riyan, Troy? Louise?” tanong sa amin ni Eunice nang mapadaan siya sa aming kinaroroonan.Ngumiti ako sa kaniya. I tried to smile and hide the uneasiness that I feel right now. Sa totoo lang, nahihirapan akong magpanggap na ayos lang ako kahit ang totoo ay hindi. Biglang bumigat yung katawan ko. Parang gusto ko nalang matulog o hindi kaya ay umuwi nalang ng Metro Manila. Wala na akong pakialam kung hindi kami okay o kung iwan niya kami. Kasi sa totoo lang, sanay na rin naman ako. Ilang beses na bang nangyari ang ganitong bagay? Halos hindi ko na mabilang. Minsan naisip ko na baka hindi talaga nararapat na sumaya ang isang katulad ko. Kasi sa tuwing makakaramdam ako nito, bigla nalang babawiin sa akin yung pag-asang nabuo sa puso ko na baka sakaling balang araw ay tuluyan din akong maging masaya kasama si Troy at ang mga mahal ko sa buhay.“Kapag may kailangan kayo, huwag kayong mahihiyang magsabi ha.” nakangiting
“Welcome back, Troy and Louise.” bati sa amin ni Eunice pagkapasok namin sa lobby ng hotel na pag-aari ng pamilya ni Richard. The two of them were wearing much presentable clothes than us.Gusto kong matawa sa hitsura namin ni Troy dahil para lang kaming pupunta sa kanto para tumambay.“How are you, Louise? I heard to Troy’s sister that you’re pregnant as well just like Eunice. Akalain mo nga naman.” Saad ni Richard at saka tumingin sa kaniyang pinsan. Lumapit siya kay Troy para i-congratulate ito.Nang bumaling sa akin si Richard ay agad itong ngumisi sa akin.“Akala ko ba, hindi ka magkakagusto sa bestfriend mo?” tanong nito.Tumingin ako kay Troy. Pinagmasdan ko ang kaniyang reaction nang marinig ang sinabi ni Richard. Just like what I expected, bakas sa ekpresiyon niyang naguguluhan siya. Richard cleared his throat and tapped Troy’s shoulder.“I heard what happened
“Kumpleto na ba ang mga gamit mo anak?” tanong agad ni Mama pagkapasok niya sa kuwarto ko. Saktong chini-check ko nalang kung maayos na ba ito. Ngayong araw ang alis namin patungong El Nido para umattend ng birthday celebration ni Richard.Tumawag sa akin si Troy at sinabing maaga raw siyang pupunta ngayon para masundo ako. Kaya heto ako ngayon, nagmamadali habang inaayos ang mga gamit ko.“Okay na, ‘Ma.” sagot ko naman kay Mama.Nang mapatingin ako sa kaniya ay saka ko nakita ang kaniyang hitsura. Dinaig niya pang pinagbagsakan ng langit at lupa sa ekspresyon ng kaniyang mukha.“Bakit po ‘Ma? May problema ba?”Kinuha ko ang kaniyang kamay at marahan itong pinisil. Umiling naman siya. Gamit ang kaniyang isang kamay ay mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.“Mag-iingat kayong dalawa ni Troy roon ha? Siguraduhin mong hindi ka magpapalipas ng gutom. Tandaan mo, hindi na lang i
“Miss Richelle, alam mo napapansin ko parang ang laki ng pinagbago mo?”Napahinto ako sa pag-aayos ng papel na ipinadala ni Troy sa Finance Department. Sinabi niya na sakin na ipapakuha niya nalang sa isang empleyado mula sa Finance, pero dahil makulit ako, hindi ko siya sinunod. Hindi kasi ako sanay na walang ginagawa. Saka these days mas gusto kong naglalakad-lakad ako. Isa pa, sabi ng OB ko, mas okay raw na kumikilos ako para hindi tamarin ang katawan ko. Dahil kapag nasanay ito na umupo at humiga na lang, malaki ang posibilidad na makasanayan koi to hanggang kabuwanan ko.It’s my second month of being pregnant. Yung hitsura ko ngayon parang bloated. Kapag naghubad ako at humarap ako sa salamin, makikita na yung pagbabago ng laki ng tiyan ko. Kung noon ay flat lang ito at may konting taba, ngayon naman ay may bump na. Ito ang pinagdidiskitahan ni Troy lagi kapag magkasama kami.“Malaki ang pinagbago? Anong ibig mong sabih