All Chapters of IF I FALL: Chapter 1 - Chapter 10

    "Sh*t!" I heard someone loudly cursed.     "Oh, man! Your phone!" sigaw naman ng isa pang lalaki na nasa gawing kanan ko.     Awtomatiko akong napadilat ng mata at una kong natanaw ang isang cellphone na nakataob sa sahig. Pasimple kong inilibot ang paningin ko saka sinuri ang mga tao sa paligid. May mangilan-ngilang nakatingin sa akin habang nagpipigil ng tawa while others just stared at me blankly. Mabuti na lamang at hindi namin naagaw ang lahat ng atensyon ng mga tao rito.     "Oh, ano? Uupo ka na lang ba diyan?" pabalang na tanong sa akin ng lalaking nakatayo ngayon sa harapan ko.      Inis akong tumingala sa kanya. "Eh kung tulungan mo kaya akong tumayo, no? Nang may silbi naman ang pagiging lalaki mo. And besides, aren't you the one who bumped on me?" I don't know why but I just suddenly burst out. Nakakairita!    "Excuse me? You're the one who

    Hindi ko pinansin ang dalawa na patuloy lamang sa pagsunod sa akin hanggang sa makarating kami sa classroom. Inilibot ko ang paningin ko upang maghanap ng mauupuan. Hindi kasi ito ang main classroom namin. Students' move every subject at dahil nga unang araw ng klase ay wala pa kaming sitting arrangement.     Nakakita ako ng vacant seat sa pinakadulo sa first row. Sakto dahil nagtatampo pa rin ako sa kanilang dalawa, hindi nila ako matatabihan at makukulit. Nakakapanlumo lang kasi na parang mas kinampihan pa nila ang crush nila kaysa sa akin na best friend nila.    Mabuti na lamang at pagkaupo ko ay siya namang pagdating ng teacher namin.      Natapos ang klase namin nang hindi man lamang ako sumulyap sa kanila. I'm not actually like this. Hindi ako ma-pride pagdating sa kanila at ngayon lang nangyari na nagtampo ako nang sobra sa kanila. Marahil ay nainis lang talaga ako kanina dahil napahiya ako s

  "NAIINTINDIHAN ko ang pinanggagalingan mo, Sofia. And I will not ask you to forgive your father. Nasa sa iyo naman 'yon. Malaki ka na, and you already know what is the right thing to do. Kung makapagpapagaan sa loob mo na h'wag siyang patawarin at patuloy siyang iwasan, then do it. But know this... Hate is like an acid flowing through a plastic pipe. Eventually, the acid will destroy the pipe."  Nakatitig lang ako kay Ms. Naomi habang seryoso siyang nagsasalita. I don't know what to say anymore. Hindi ko mahagilap ang tamang salita, but her words comforted me. Palaisipan man para sa akin ang sinabi niya, alam kong payo iyon... Para sa ikabubuti ko.   I know that it is bad to hate... But I am just too hurt to forgive him that soon. Masyadong masakit ang ginawa niya sa amin ni Mama. Ako 'yong nasasaktan everytime na madaraanan ko ang kwarto ni Mama and heard her crying late at night. Akala ko sa mga telenovela o pelikula lang nangyayari ang ganito

  I don't know what I should feel when we entered the classroom. Lahat ng mga mata'y nakatuon sa akin. Nakapanliliit.   Itinuon ko na lamang ang atensiyon ko sa daanan saka dumiretso sa upuan ko. Pagkaupo ko'y sinulyapan ko sila Kath at Ciara na parehong nakatingin sa akin. Para kaming nag-uusap sa mga isip namin. Marahil ay alam nilang dahil sa issue sa social media ang rason kung bakit halos lahat sila'y nakatingin sa akin... Ng matalim at tila ba nang-uuyam.   I didn't do anything wrong. Ako pa nga ang na-agrabyado tapos ako pa itong magiging laman ng usapan? Ako pa 'tong machi-chismis sa isang bagay na wala namang katotohanan. Saka asa pa silang mangyayari 'yon! No way! Ni madikit lang ang balat ko sa kanya'y hindi ko na gusto, ang halikan pa kaya siya? Nakakasuka!   "Ah, talaga ba?"   Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ko ang paghinga niya sa bandang leeg ko. Nakakakiliti— no! Hindi puwede!&

  "Susunod na lang ako. Maaga pa naman," sagot niya sa damuhong si Mr. Antipatiko. Small world, isn't it? Who would have thought that Jacob is a friend of Cherro?   "Sige na. Mukhang may lakad pa yata kayo ng mga barkada mo," ani ko saka palihim na napairap.   "It's okay. I can't leave you here alone in that state. Baka maging cargo de konsensiya pa kita mamaya. Sabi ko naman kasi sa 'yo, ihahatid na lang kita e."  "Thanks but I can manage," I smiled at him para malaman niyang ayos lang ako.  "H'wag ka nang makulit. If you really want me to go, then sumabay ka na lang sa 'kin para maihatid na kita," pangungulit niya.  "Hmmm... O-okay. Looks like I have no choice, do I?"   "Okay. Wait for me here. Kunin ko lang si Alex," aniya saka mabilis na lumakad patungo sa mga naka-park na sasakyan.  "Alex? Who is that?" napatanong ako sa sarili ko ng wala sa oras.   M