All Chapters of IF I FALL: Chapter 11 - Chapter 20

  "Happy Birthday!" they all shouted in unison — Mama, my best friends, and the man I left from the restaurant earlier.  Naramdaman ko na lang ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. I can't explain what I am feeling right now. Masaya? Malungkot? Hindi ko na alam kung ano ba'ng dapat kong maramdaman. Naghalu-halo na ang mga emosyon sa dibdib ko. Ni hindi ko na nga naalalang birthday ko pala ngayon, but here they are. Gumawa pa talaga sila ng surprise party para sa 'kin.   "I guess I need to go—"  "No. Stay here," pigil ko sa kaniya.   Hindi siya umimik ngunit natigilan siya nang tignan niya ang luhaan kong mga mata. I felt his hand pressed mine. Hindi ko napansin na magkahawak-kamay pa rin kaming dalawa. I turned my gaze into them and I saw that they are also looking at our intertwined hands. I felt my cheeks heated.   "Baby! We've been waiting for you. Mabuti naman nandito ka na. Happy

  Nakapagtatakang lahat ng mga mata'y nakatuon sa 'kin pagpasok ko sa Academy. May nagbubulungan habang nakatingin sa akin. Ang iba nama'y tinapunan ako ng mga nakamamatay na tingin. Weird!   "Ouch!" Napasigaw ako nang maramdaman kong may bumato sa 'kin ng kung ano.  Kay aga-aga, kumukulo na ka'gad ang dugo ko. Bakit biglang may nambabato? This is the first time na may bumato sa 'kin dito sa Academy. Tahimik ang buhay ko bilang isang mag-aaral for the past years tapos bigla na lang, magiging gan'to ang mararanasan ko?   Maya-maya pa'y may biglang humatak sa buhok ko. Someone grabbed a fistful of my hair and forcefully dragged me into the stage. Nasa bandang likuran lang kasi kami kanina dahil dito ang daanan papuntang room ko. Nagpumiglas ako pero mahigpit ang pagkakasabunot niya sa 'kin. Hinawakan ko ang kamay niya para hindi niya masyadong mahatak ang buhok ko dahil parang hihiwalay na ang anit ko sa ulo ko. Gusto kong maiyak s

  It's been a long and tiring day for me. Nakaka-drain ng energy ang humarap sa mga taong makikitid ang utak at kulang sa pansin. Mga walang magawa sa buhay. Gano'n na ba sila ka-bored sa buhay nila kaya nagagawa nilang bantayan at pakialaman ang buhay ng iba? Tsk! Poor people.  I immediately lay down when I arrived home. Sumalampak ako sa sofa na nasa sala dahil sobrang napagod ako.   "O, how's your day? How's school?" nakangiting tanong sa 'kin ni Mama na kalalabas lang mula sa kusina. Nakatingin lang ako sa kaniya habang inilalapag niya ang mangkok na naglalaman ng ulam sa mesa.   Tipid ko siyang nginitian.  "Okay lang po."  "Hmmm... Sandali na lang 'to, kakain na tayo. Bakit 'di ka muna magpalit ng damit mo," rinig kong sabi niya saka ako tinapunan ng tingin bago muling pumasok sa kusina.   Hindi ako sumagot.   Napatingala na lang ako sa kisame saka bumuga ng isang

  "Where the hell have you been, Ciara?" Napatingin kaagad ang mga classmates namin sa akin dahil sa tinuran ko. I don't care if I sound like an overprotective and a strict parent or a clingy boyfriend. I wanted her to give us an acceptable reason why she has to make us so worried. Hell, yeah! We're worried and we don't like her keeping secrets to us. It's one of our rule that we will tell each other where we are going, whenever we have to go somewhere or we have an emergency. We're like sisters to each other that's why I am very protective when it comes to them. Ang problema ng isa, problema ng lahat.   Saglit siyang bumaling sa 'kin saka yumuko. "I... I'm sorry."  "You don't know how worried we are yesterday," mahinang sambit ni Kath.   "Sa'n ka ba kasi galing? Hindi ka rin namin ma-contact. Ni hindi ka nga nag-online!" sumbat ko sa kaniya.   Hindi siya sumagot ngunit nang marinig ko ang mahinang paghikbi niya

  Tila naitulos ako sa kinatatayuan ko nang balingan ko ang tumawag sa pangalan ko.   "What are you doing here?" takang tanong sa akin ni Kuya Chris.   "K-kuya. I... I was about to call you—"  "Where's Ciara?"  "They're still inside."  He started to walk into the entrance when he turned to me again. I was just staring back at him.   "Don't you dare go anywhere. I'll just get them and we will go home. Understand?" he cautiously said.   Napatango na lamang ako bilang sagot saka sinundan siya ng tingin habang tinatahak ang daanan papunta sa entrance ng bar.   I was somehow relieved that Kuya Chris is here to fetch Ciara. Ngayon ko lang rin naramdaman ang lamig. Darn! It's already 1:34 am. Makakatulog pa kaya ako nito mamaya? Hay! Kahit kailan talaga! Ang mga bruhang 'to. Masasabon ko na naman sila mamaya!   I waited like what Kuya