"Susunod na lang ako. Maaga pa naman," sagot niya sa damuhong si Mr. Antipatiko. Small world, isn't it? Who would have thought that Jacob is a friend of Cherro?
"Sige na. Mukhang may lakad pa yata kayo ng mga barkada mo," ani ko saka palihim na napairap.
"It's okay. I can't leave you here alone in that state. Baka maging cargo de konsensiya pa kita mamaya. Sabi ko naman kasi sa 'yo, ihahatid na lang kita e."
"Thanks but I can manage," I smiled at him para malaman niyang ayos lang ako.
"H'wag ka nang makulit. If you really want me to go, then sumabay ka na lang sa 'kin para maihatid na kita," pangungulit niya.
"Hmmm... O-okay. Looks like I have no choice, do I?"
"Okay. Wait for me here. Kunin ko lang si Alex," aniya saka mabilis na lumakad patungo sa mga naka-park na sasakyan.
"Alex? Who is that?" napatanong ako sa sarili ko ng wala sa oras.
M
"Happy Birthday!" they all shouted in unison — Mama, my best friends, and the man I left from the restaurant earlier. Naramdaman ko na lang ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. I can't explain what I am feeling right now. Masaya? Malungkot? Hindi ko na alam kung ano ba'ng dapat kong maramdaman. Naghalu-halo na ang mga emosyon sa dibdib ko. Ni hindi ko na nga naalalang birthday ko pala ngayon, but here they are. Gumawa pa talaga sila ng surprise party para sa 'kin. "I guess I need to go—" "No. Stay here," pigil ko sa kaniya. Hindi siya umimik ngunit natigilan siya nang tignan niya ang luhaan kong mga mata. I felt his hand pressed mine. Hindi ko napansin na magkahawak-kamay pa rin kaming dalawa. I turned my gaze into them and I saw that they are also looking at our intertwined hands. I felt my cheeks heated. "Baby! We've been waiting for you. Mabuti naman nandito ka na. Happy
The rays of the sun hitting my skin woke me up. Unti-unti akong nagmulat ng mga mata hanggang sa maging malinaw na ang paningin ko at bumungad sa akin ang kulay asul na kisame. My eyes are still swollen because of crying last night that's why I can't open my eyes wide. Napabuntonghininga na lamang ako bago tuluyang tumayo. Ngunit halos mapatalon ako dahil sa gulat nang makita ko ang repleksiyon ko sa salamin. I panicked when I realized where I am. This is not my room! Sinipat ko ang aking katawan at nakitang iba na ang suot ko. I was now wearing a pair of baby pink pajamas with hello kitty prints on it — my favorite. Inilibot ko ang mga mata ko sa loob ng kuwarto. It was a combination of white and blue. A few paintings were hung on the walls. Ngunit napako ang tingin ko sa isang malaking portrait na nasa bandang itaas na kaliwa ng salamin. It was a little girl. She looks familiar kahit na naka-side view siya. H
Nakapagtatakang lahat ng mga mata'y nakatuon sa 'kin pagpasok ko sa Academy. May nagbubulungan habang nakatingin sa akin. Ang iba nama'y tinapunan ako ng mga nakamamatay na tingin. Weird! "Ouch!" Napasigaw ako nang maramdaman kong may bumato sa 'kin ng kung ano. Kay aga-aga, kumukulo na ka'gad ang dugo ko. Bakit biglang may nambabato? This is the first time na may bumato sa 'kin dito sa Academy. Tahimik ang buhay ko bilang isang mag-aaral for the past years tapos bigla na lang, magiging gan'to ang mararanasan ko? Maya-maya pa'y may biglang humatak sa buhok ko. Someone grabbed a fistful of my hair and forcefully dragged me into the stage. Nasa bandang likuran lang kasi kami kanina dahil dito ang daanan papuntang room ko. Nagpumiglas ako pero mahigpit ang pagkakasabunot niya sa 'kin. Hinawakan ko ang kamay niya para hindi niya masyadong mahatak ang buhok ko dahil parang hihiwalay na ang anit ko sa ulo ko. Gusto kong maiyak s
"Ang kapal naman talaga ng mukha niya! Lahat na lang inaakit niya, akala mo naman kung sinong maganda," bulong ni Cindy sa katabi niyang si Jasmine — kung bulong pa ba iyong matatawag dahil sa lakas ng boses niya. "Magtataka ka pa ba? Sa'n pa ba siya nagmana?" Pagkatapos niyang sabihin iyon ay sabay silang nagtawanang dalawa. Nagpanting ang tainga ko nang dahil doon. Ibang usapan na kapag nadamay ang Mama ko! Padabog akong tumayo saka pumunta sa kinauupuan nila. A smirk was painted on their lips as they stare at me walking towards them. "Ulitin niyo nga ang sinabi niyo!" Pilit kong pinipigilan ang sarili kong h'wag silang saktan kaya naikuyom ko na lang ang dalawa kong kamay. "What? 'Di ba totoo naman? Na may pinagmanahan ka niyang kalandian mo," patuyang sabi ni Jasmine. I was flabbergasted with what they've said. Pakiramdam ko'y umaapoy na ang mga mata ko habang
It's been a long and tiring day for me. Nakaka-drain ng energy ang humarap sa mga taong makikitid ang utak at kulang sa pansin. Mga walang magawa sa buhay. Gano'n na ba sila ka-bored sa buhay nila kaya nagagawa nilang bantayan at pakialaman ang buhay ng iba? Tsk! Poor people. I immediately lay down when I arrived home. Sumalampak ako sa sofa na nasa sala dahil sobrang napagod ako. "O, how's your day? How's school?" nakangiting tanong sa 'kin ni Mama na kalalabas lang mula sa kusina. Nakatingin lang ako sa kaniya habang inilalapag niya ang mangkok na naglalaman ng ulam sa mesa. Tipid ko siyang nginitian. "Okay lang po." "Hmmm... Sandali na lang 'to, kakain na tayo. Bakit 'di ka muna magpalit ng damit mo," rinig kong sabi niya saka ako tinapunan ng tingin bago muling pumasok sa kusina. Hindi ako sumagot. Napatingala na lang ako sa kisame saka bumuga ng isang
"Beees! Guess what! O-M-G!" tumitiling salubong sa 'kin ni Kath nang makita niya 'kong pumasok sa room. Halos mabingi ako sa tili niya kaya napatakip ako ng tainga saka lakad-takbong dumiretso sa upuan ko para lang makalayo sa kaniya. Feeling ko kasi, mababasag ang eardrums ko anytime dahil sa lakas at tinis ng boses niya. "Could you please lower your voice? Nakakabingi ka, alam mo 'yon?" sabi ko nang makaupo na 'ko. Sumimangot naman siya. I rolled my eyes at her. "Ano na naman ba kasi 'yon? Ke aga-aga, chismis ka'gad?" "Chismis ka diyan... Ano kasi... Ihhhh..." "Tuwang-tuwa ka talaga? Kinikilig? Sabihin mo na lang kaya para tapos na— Teka... Si Ciara, wala pa?" tanong ko nang mapansing wala pa si Ciara sa upuan niya. I look at my wristwatch and it was almost 7 o'clock in the morning. First time yatang mahuli ni Ciara. Bahagya akong nagtaka dah
"Where the hell have you been, Ciara?" Napatingin kaagad ang mga classmates namin sa akin dahil sa tinuran ko. I don't care if I sound like an overprotective and a strict parent or a clingy boyfriend. I wanted her to give us an acceptable reason why she has to make us so worried. Hell, yeah! We're worried and we don't like her keeping secrets to us. It's one of our rule that we will tell each other where we are going, whenever we have to go somewhere or we have an emergency. We're like sisters to each other that's why I am very protective when it comes to them. Ang problema ng isa, problema ng lahat. Saglit siyang bumaling sa 'kin saka yumuko. "I... I'm sorry." "You don't know how worried we are yesterday," mahinang sambit ni Kath. "Sa'n ka ba kasi galing? Hindi ka rin namin ma-contact. Ni hindi ka nga nag-online!" sumbat ko sa kaniya. Hindi siya sumagot ngunit nang marinig ko ang mahinang paghikbi niya
"Ikaw ang bahala. She's your daughter afterall... Kaya may karapatan ka pa ring makasama siya. Hindi ako madamot, Phil," rinig kong sabi ni Mama. Eavesdropping is rude, I know... But I can't help it. She's talking with him! And what's worse is they're talking about me! "Yeah, yeah... Come over anytime you want to. Yes... Hmmm... Okay, then... Yeah..." She's inside the kitchen so I have to take a peek at what she's doing. "No... Hindi naman sa gano'n. You know, Phil... If you really want her forgiveness, mag-effort ka. Malaki na si Sofia kaya mahihirapan ka talagang kunin ang loob niya." Bigla akong nagtago sa gilid ng pinto nang bumaling si Mama paharap sa kinaroroonan ko. I decided to just go upstairs before she could catch me listening to their conversation. Bigla akong na-bad mood dahil sa narinig ko. Everything about him makes me sick. Pagkatapos kong maglinis ng katawan at magpalit ng
SHE SIGHED. "Fia, it doesn't matter if I'm happy or not. As long as naibibigay ko sa 'yo ang mga pangangailangan mo, wala na 'kong iba pang gusto. Even if I need to work my ass out just to give you the life that you deserve, I will. Ikaw ang priority ko, Fia. Ayaw ko nang magdagdag pa ng ibang alalahanin." ''But Ma, you deserve to be happy. You deserve to live a life you are excited about..." "Fia, tandaan mo 'to, no one can make you happy until you're happy with yoursef first." Hindi na ako nagtangka pang sumagot. Mahirap nang baguhin ang isip ni Mama kapag buo na ang pasiya niya. Nanahimik na lamang ako at humugot ng malalim na hininga. Sumandal na lamang ako at tumanaw sa labas ng sasakyan. Hanggang sa makauwi kami ay naging awkward na ang atmosphere.
"PASOK muna kayo. Maghahanda ako ng meryenda," anyaya ko kina Cherro at Jacob pagdating namin sa tapat ng bahay. "Thanks, pero siguro uuwi na 'ko. Dadaan pa ako kina Ciara, eh," Cherro replied. Napatingin naman ako kay Jacob at napansin kong ganoon rin si Cherro, kaya naman nagpalipat-lipat ang tingin ni Cherro sa aming dalawa. "Ah... Ano... Ayos lang naman sa 'kin. Hindi naman ako nagmamadali," Jacob shyly said. "Okay! Tara na sa loob? Cherro, ingat ka sa pag-uwi, dahan-dahan lang sa pagmamaneho." I was suppose to turn around and take a step but someone grabbed me by the arm. Pagharap ko'y si Cherro ang nakahawak sa 'kin. "Bakit?" takang tanong ko. "A-ano... Mamaya na lang ri
"DON'T MOVE!" Agad akong napabutaw sa hawak kong bubog nang bahagya siyang sumigaw. "Put that down. Ako na maglilinis niyan," dagdag niya pa. Hindi na 'ko umimik at tumayo na lang. Pinanood ko lamang siyang kumuha nang walis at dust pan saka winalis ang mga bubog. Pagkatapos niyang linisin ang mga iyon ay muli niya akong dinaluhan. I flinched when he held my hand, kaya napatingin siya rito. "Tsk! Saglit lang. Kukuha lang ako ng first aid kit para magamot ko ang sugat mo," aniya saka tumungo sa medicine cabinet. Napatingin din ako sa kamay ko at nakita ang dugo na tumutulo mula sa maliit na sugat sa hintuturo ko. Bahagyang nandilim ang paningin ko nang makita ko ang sarili kong dugo. Napakapit ako sa stool dahil tila nanlambot ang mga tuhod at binti ko ngunit dumulas ang kapit ko't tuluyan akong
"Fia?" My body froze; I just can't move a muscle and all I can do is to stare back at them. Muling umagos ang mga luha sa mga mata ko. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko. I hate him. I do have a little crush on him, but I still hate him! So, why am I feeling this way? Why am I hurting by just seeing them kissed? Napayuko ako dahil hindi ko na mapigil pa ang mga luhang bumabagsak mula sa mga mata ko. Para na itong talon na tuloy-tuloy lang sa pag-agos. Hanggang sa bigla kong naramdaman ang mainit na palad na humaplos sa mukha ko. Iniangat niya ang mukha ko dahilan upang makita ko ang kaniyang kulay dagat na mga mata. Nakakalunod. Hindi na 'ko makahinga. "Fia? Why are you crying? Are you hurt?" Agad niyang sinuri ang mga kamay at braso ko. "Thank goodness, wala kang sugat. Wait, aren't you feelin
"FIA... FIA..." nagising ako nang maramdaman kong may tumatapik sa pisngi ko. Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko, only to find a pair of ocean blue eyes staring straight at me. Sobrang lapit ng mukha niya, dahilan para mag-init nang husto ang buong mukha ko. Napalunok ako nang dumapo ang tingin niya sa mga labi ko. Tila nahigit ko ang paghinga ko at pigil na pigil ito. Nako-conscious ako sa amoy ng hininga ko lalo pa't buong biyahe akong tulog. 'Ahh! Ano ba, Cherro! Lumayo ka nga!' gusto ko sanang sabihin kung hindi lang talaga ako conscious sa amoy ng hininga ko. "Cherro!" He jumped when he heard a woman shout his name. "Aw!" impit na pag-aray niya habang hinihipo ang tuktok ng ulo niyang nauntog sa bubong ng
"STOP IT! Both of you, stop it!" sigaw ni Ciara saka dinaluhan ako. But before she can get ahold of me, I step back. I look at her straight in the eyes. Tears were forming in there but I just shook my head in disappointment. Mapait akong napatawa. I turned to face Cherro and slap him hard. "You used me! Isinama mo 'ko rito hindi para tulungan akong hanapin sila kundi para makita at mabawi mo si Ciara. How selfish." I didn't bother to wait for his reaction. Mabilis akong tumakbo at walang lingon-likod kahit na nanlalabo na ang paningin ko dahil sa pag-agos ng mga luha. Parang pinipiga ang puso ko, hindi ko alam kung bakit. Nang makalayo na 'ko ay doon ako tumigil at sumandal sa isang puno ng niyog. Napaupo ako at umiyak nang umiyak. My mind was in chaos, and so does my heart. Bakit ba ako nagkakaganito? Dahil ba sa nalaman kong may gusto si Cherro kay Ci
NAPATAKIP ako sa aking mga mata dahil sa nakita ko. Ngunit hindi ko maitatangging malaki ang kaniyang— "H'wag kang titingin!" sigaw niya nang muntikan na 'kong mapalingon ulit sa kaniya. "See how clumsy you are? Psh!" nayayamot na sambit niya. "Hoy! Ikaw! Namumuro ka na, ha! Ako pa ang may kasalanan? Sino kaya 'tong nangiliti habang... Habang nakatapis lang ng tuwalya? Bakit kasi hindi ka muna nagbihis? Manyak ka talaga!" sigaw ko sabay talukbong ng comforter. Oh my! Help me! My virgin eyes! How to unsee? "ANO'NG order mo?" untag niya sa 'kin habang binabasa ang menu. Napairap na lamang ako. Hanggang ngayon, hindi pa rin mawala sa isip ko 'yong nakita ko kanina. Hays! Narurumihan ang utak ko dahil sa lalaking 't
"HEY, don't make a scene here," pigil sa 'kin ni Cherro nang makita niyang bigla na lamang akong tumayo habang nakatingin sa dalawa, kaya naman inis akong napaharap sa kaniya. "Why would I? What do you think of me, huh?" Napairap na lamang ako dahil sa tinuran niya. "Wala lang. Baka kasi mag-eskandalo ka rito, eh.""At bakit ko nga gagawin 'yon, ha? Gawain lang iyon ng isang selosang girlfriend na nahuli ang boyfriend niyang may kasamang iba. Iba 'yon sa kaso ko, kaya p'wede ba, ha? Kakausapin ko lang naman 'yong bruha na 'yon dahil hindi lang ang pamilya niya ang pinag-alala niya... Pati kami ni Kath," dire-diretso kong sabi kaya naman napangisi siya. "Oh, hindi ka naman hiningal niyan sa litanya mo? Hahahaha..." "Ikaw talaga, panira ka ng mood!"
"JUST trust me," seryoso niyang sabi habang diretsong nakatitig sa mga mata ko. Napangisi ako saka umiling habang nakatanaw sa labas ng bintana. "Trust you?" tanong ko saka muling bumaling sa kaniya. "How can I trust someone like you? Palagi mo na lang akong pinipikon! Walang araw na hindi ako naiinis sa 'yo dahil napaka-antipatiko mo! Napakasama mo sa 'kin and now, you're asking me to trust you? How absurd is that? Ha? And we're not even friends. So, tell me. How can I trust you? And why should I trust you?" "Kalimutan mo muna 'yang inis mo, puwede ba? Si Ciara ang pinag-uusapan natin dito. Please. I need you to trust me... Just this once." I look at him straight in the eyes. Concern and sincerity was written on his face. I have doubts on trusting him but I need to know if he's saying the truth. Kaya kahit mahirap ay pumayag ako. Mariin akong napapikit at sa pagdilat ko'y muli akong tumin