All Chapters of Virginian High School: Chapter 31 - Chapter 40

Kisten Encarlight"Your bed is mine now. Wala ka nang lugar dito."I stopped for a minute as I saw Leppy went out to the comfort room. Mukhang bagong ligo ito dahil basa pa ang buhok nito. Nakatapis din ito ng tuwalya.Hindi ko alam kung paano akong lulugar sa lugar na ito. Parang sumikip ang mundo ko nang dahil lang sa nangyare sa pagitan namin ni Trixie."Ililigpit mo pa ba yung gamit mo o ako na mismo ang magtatapos niyan sa labas?" Parang ibang tao ang kaharap ko ngayon at hindi si Trixie.Hindi ako kumilos bagkus ay nanahimik lang ako. Pinipilit na huwag pakawalan ang galit na ngayon ay namumutawi sa puso ko. Sa isip isip ko ay nais ko na silang pag-untugin.Hindi ko lubos akalain na si Trixie at Leppy magkakampihan?Napansin kong nagtungo si Leppy papunta sa gamit ko at akma iyong pupulutin nang pigilan ko siya. "Wag na wag mong gagalawin 'yang gamit

KIRSTEN ENCARLIGHT"Mauuna na ako neto..."Tumindig na ako at saka nagsimulang magpaalam kila Zero, Margaux, at Thunder. Natapos na kaming magsalo-salo kanina at nakapagkwentuhan na din.We just talked about their personal lives, while mine, I kept it hidden.Margaux told us earlier that she's a bisexual and had a girlfriend. It wasn't part of her plan to be study here in Virginian. It's just that her girlfriend's father decided to enroll her here because she can't discipline her daughter anymore. And by that, Margaux came here together with her girlfriend.On the other hand, Thunder chose to study here since he knew that this school isn't popular. He told us that he is a social media influencet outside and he hates being well-known. Without knowing how hard is it to be in here, he just embraced it. He also loves adventures."It's so nice that we got to share our stories w

Kirsten Encarlight"Good morning, class!"Nagsimula na ang klase ngayon sa buong eskwelahan. Ngayong araw na din matatapos ang Intramurals.Sa mga nakaraang araw ay wala pa ring nagbago. Wala nang balak umuwi si Trixie sa dorm namin at tanging kami na lang ni Raijin ang nasa room namin. Nasanay na rin akong mag-isa doon dahil madalas ay wala ito sa kwarto.Si Jacob naman ay naroon pa rin sa headquarters. Ilang beses na kaming gumawa ng paraan para magsabi ito nang tungkol sa mga kaalyansa nito ngunit hindi pa rin ito nagpatinag at ayaw pa rin nitong magsalita.Sa mga nakalipas ding mga araw ay hindi na talaga nawala sa isip nang lahat yung ibinalita ni Trixie sa mga estudyante na inagaw ko kuno ang boyfriend niya. Nagbago ang lahat nang dahil lang doon. Madalas kaming nagkikita sa cafeteria ngunit hindi nagpapansinan. Kasa-kasama na rin nito yung mga babae na minsang nang-away sa

Kirsten Encarlight "Gusto mo bang basagin ko pa 'yang sira mong mukha, Leppy Aragon?!" Ramdam ko sa na nagngingitngit sa galit ang boses niya. Pinipilit kong tanawin ang mukha niya pero humaharang sa paningin ko yung sinag ng araw. Sa boses palang niya ay batid ko na kung sino siya. "Bitawan niyo siya." No'n ko lang naaninag ang mukha ni Zero. Galit at nagdidilim. Hindi sumunod sa kan'ya yung PPG Group, bagkus ay mas hinigpitan pa nila yung pagkakahawak sa'kin. Pilit kong ininda yung sakit na nararamdaman ko dahil sa kanila. Naisin ko mang kumalas ay wala rin akong magagawa. "Bitawan niyo siya!!!" sigaw ni Zero sa kanila. Umalingawngaw ang boses nito na siyang ikinagulat ng mga miron. Hindi ako pumapatol ng babae pero h'wag niyo kong hintaying patulan ko kayo." Ang kaninang nagulat na si Trixie ay nagsalita, "Bitawan niyo na siya." Naramdaman ko na lang na binitawan nila ako. Nagtungo silang t

KIRSTEN ENCARLIGHT I've been thinking what should we do about Thunder. His life is in danger. I'm afraid on what will happen next. "What do you want?" I asked looking straight to Jacob's eye. He smirked and smiled devilishly. "You think you can give it?" Sinamaan ko siya ng tingin. I really hate this kind of people. How can they changed their attitude so easily? I never thought that he'd be like this— a shit! I saw Zero on my peripheral vision, he's just standing here beside me. He looks so calm while looking at Jacob. I know that deep inside him, he's trying to make a plan on how to escape Thunder in his position. "Zero Avreton, the hunter," nakakalokong ani Jacob kay Zero. "Wag kang magpanggap na kalmado ka lang. Sa tagal kong nanatili sa lungga niyo, nakilala kita ng lubusan. Malikot ang utak mo kaya alam ko kung ano ang iniisip mo." Ngumisi si Zero. "Naisip mo din bang n