LOGINShare
Chapter 39: Flashback
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Kirsten Encarlight
Eight Years Ago...
"Are you okay?"
I was playing outside with my sister, Krizelle when suddenly I felt my head aching.
"Hey, Kirsten? Do you want me to call mom?"
Hindi ako makasagot sa tanong ni ate. Ang tanging alam ko lang ay kumikirot ang sentido ko, nanlalabo ang paningin ko at labis akong nahihilo.
Naramdaman ko ang mahigpit na paghawak ni ate sa magkabilang balikat ko. That was the time when I felt my eyes heavy and everything went black.
***
"Mom, is my sister fine?"
"She'll be fine, Krizelle. We'll just trust your Papa that your sister will be alright."
Sinubukan kong imulat ang mga mata ko, ngunit masyado itong mabigat. Ni igalaw ang aking mga daliri ay nahihirapan ako.
Naramdaman ko ang mainit na halik sa aking noo.
'Mama...'
Related chapters
Virginian High School Chapter 40: Her Father's Apprentice
Kirsten EncarlightIt's been a quite three days since that tragedy happened. I am still curious on what really happened that time. Zero never bother to told me anything about what happened. All he said was he's trying his best to figure out who the culprit is.Today is Saturday and I have nothing to do. Kanina pa ako narito at hindi pa bumababa para kumain. I'm stuck thinking about what happened that time.I can't just stay here all day. I need to know everything because I have the rights to know.Lumabas ako sa room namin at sakto namang patungo din si Raijin papunta sa pwesto ko."Where are you going?" He asked.Isa din 'to. Tila inihip na ng hangin ang pagiging cold at tila nagbago kahit papaano ang awra nito. Mas madalas na itong nagtatanong kung saan ako pupunta. Sa loob ng tatlong araw na nakalipas buhat nang makalabas ako sa clinic ay madalas ko nang nakaka
Virginian High School Chapter 41: What Happened To Trixie?
Kirsten EncarlightWhat the hell?Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko si nakikita ko. Lahat ng estudyante na narito ngayon ay pinagkakaguluhan si Trixie. Nakahiga ito sa gitna ng damuhan at wala itong saplot. May mga sugat at gasgas din ito sa parte ng katawan niya.Agad akong nakisingit doon at saka hinubad yung jacket ko upang takpan yung katawan niya. Kinapa ko yung pulso niya at naramdaman kong tumitibok parin iyon."Tulungan niyo 'ko!" sigaw ko sa kanilang lahat. Walang kumilos sa kanila, bagkus ay pinag-usapan pa nila ako."Hindi ba, magkaaway silang dalawa? Bakit kung umarte siya parang concern na concern siya?" Dinig kong anas ng iba.Hindi ko iyon pinansin bagkus ay inalalayan ko si Trixie. Masyado siyang mabigat dahil wala itong malay ngayon. Isinampa ko sa balikat ko 'yung kamay niya upang maalalayan ito.Sinamaan ko ng tingin ang lahat ng narito. Akala ko ba itinuturing
Virginian High School Chapter 42: Apologize
Kirsten EncarlightWe looked at Trixie as she slowly opening her eyes. We kept silent as we were just looking at her.Pagmulat ng mga mata niya ay bakas kaagad ang takot mula roon. "AHHH!" sigaw nito na siyang nagpagulat sa'kin.Kapwa kami lumapit ni Raijin sa kan'ya. "Calm down, Trix," he said as he caressed his shoulder. Tumingin sa'kin si Raijin. "Call the nurse. Tell her she's awake."Tumango ako kay Raijin at agad na pumunta sa drug room kung nasa'n yung nurse."Gising na po si Trixie," sambit ko. Agad naman itong tumalima at saka sumunod sa'kin papunta sa pwesto ni Trixie.Lumapit ito kay Trixie at may daladala itong syringe. Hindi pa rin kumakalma si Trixie at panay pa rin ang pagsigaw niya."They tried to kill me! They tried to kill me!" Paulit-ulit nitong sinasabi.Tinurukan siya ng nurse nang sa tingin ko ay pampakalma. Ilang sag
Virginian High School Chapter 43: The Fourth General
Kirsten EncarlightI felt my hands trembling.Hindi ko alam kung hanggang kailan ako mananatiling nagpapanggap na tulog sa mga oras na 'to. Trixie shouted for help yet I can't do anything.Nang maramdaman kong muling may humawak sa balikat ko, pinatatag ko na ang loob ko upang gawin ang binabalak kong pagkuryente."Kirsten! Tulungan mo 'ko!!!" Nagtitili na sigaw ni Trixie.Sa ganutong sitwasyon, hindi ko na kailangan pang matakot pa. Trixie trusted me for her life kaya hindi ko siya dapat biguin.Iminulat ko ang mga mata ko at mabilis na tumindig upang isaksak sa leeg no'ng lalaki yung electric pen. Nangisay ito sa sahig.Tinignan ko si Trixie na ngayon ay kalong ng lalaki sa kan'yang balikat.Sa bilang ko ay nasa lima nga sila kabilang na yung lalaking nasa sahig ngayon na kanina ay kinuryente ko at wala nang malay.
Virginian High School Chapter 44
Kirsten Encarlight"Kaya mo na bang pumasok ngayon?"Tumango si Trixie at saka tumindig sa higaan at nagsimula nang kumilos.Ilang araw na ang nakalilipas at pakiramdam ko'y tila sumisikip ang mundo ko sa eskwelahang ito. Sa ilang araw na nakalipas ay sariwa pa rin sa isip namin ni Trixie ang nangyare.Hindi ko na kailangan pang magulat kay Leppy kung bakit at paano itong naging General sa dark room. Maitim ang budhi niya at wala nang dapat pang ikagulat doon.Kinausap na rin namin ni Zero si Trixie kahapon na pigilan ang sarili na wag ipagsabi sa iba ang nangyare. Sumang-ayon naman ito sa'min. Sana nga lang din talaga dahil kilala ko bilang isang madaldal na babae sa Trixie.Kasama na rin pala namin si Trixie ngayon dito sa room namin. Mukhang hindi na rin kailangan pang ipaliwanag kung bakit ito umalis sa room nila Leppy."Tapos na ako. Ikaw na,
Virginian High School SPECIAL CHAPTER: The Dark Room's Master
Anonymous' P.o.V."Dos, pa'no 'yan? Darating na si Master mamaya. Pa'no natin ipapaliwanag 'to?"Ngumisi si Dos sa kan'ya. "Ipaliwanag ang alin? Yung katangahan nung dalawang Heneral? Hindi sila nag-iisip ang sabihin mo, Tres!""P-pero, hindi ba—""Mas mabuting mamahimik na lang kayo kesa magsalita pa." Hindi ko na natiis pa ang magsalita. Marahang akong naglakad palapit sa kinaroronan nila. "Hindi na ako magtataka kung sa mga susunod na araw ay wala na rin kayo dito sa dark room." Nginisian ko sila."Sigurado ko ba sa sinasabi mo, Uno?" Nakipagtagisan kayabangan sa'kin si Dos. Kababaeng tao ngunit napakasiga kung umasta."Dahil yun mismo ang mangyayare. Kumpara sa dalawang mangmang na kasama natin, siguro isa ka rin sa pinakamangmang, Dos. Hindi ko nga alam kung paanong naging ikalawang Heneral ka, gayon napakakupad mo namang kumilos. Hanggang ngayon, hindi mo pa nagagawa ang m
Virginian High School Chapter 45: The Game (Part 1)
Kirsten Encarlight"Maniniwala ka ba 'pag sinabi kong sa'min ang eskwelahang ito?" seryosong tanong nito.Napatigil kami sa paglalakad. Nagulat ako sa rebelasyong sinabi niya. Seryoso ba siya? "Totoo?" gulat kong tanong.Mayamaya ay tumawa ito at marahang ginulo ang buhok ko. "Biro lang. But the truth was that, my Mom and my Dad used to study here before. Hindi ba nasabi sa'yo ng Kuya ko?"Umiling ako."Then let him tell you. Ayaw niyang pinangungunahan ko siya. Wag mo sabihin na may sinabi akong gan'yan sa'yo, ah?"Tumango nalang ako sa kan'ya kahit gusto ko pa sana siyang tanungin. Nasa tapat na rin kasi kami ng room ko. Crap! Room namin.Pumasok na kami sa loob at hindi talaga ako sanay na kasama ko si Zero sa lahat ng klase ko. Nakita ko din si Trixie na naroon. Magkatabi kami sa klase kong ito. Tumabi din si Zero sa'kin. Nasa gitna nila
Virginian High School Chapter 46: The Game (Part 2)
Kirsten Encarlight"Everybody, listen!!!"We all looked to our teachers. They're in front of us. Sir Molo is now holding a rope with a red handkerchief in the middle. I guess we will be playing a tug of war.As we all pay our attention, our teacher instructed is what we're going to play. "Are all of you familiar with the game tug of war?"Nagsimulang magbulungan ang mga estudyanteng narito. Tinitignan ang mga kaanib sa kupunan nila. May isang grupo na hindi nakawala sa paningin ko. Lahat sila ay puro lalaki at lahat sila ay malalaki at matitikas ang katawan.Tinignan ko sina Raijin at Zero at ang iba pang kasali sa grupo namin. May kakampi pa kaming kung titignan ay napakahina.How can we win this?"So as you can see. Sir Molo has a rope and each group will participate to win for the grand prize. But—" Tumigil magsalita si Sir. "This isn't a
Latest chapter
Virginian High School Epilogue
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Virginian High School Chapter 150
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Virginian High School Chapter 149
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Virginian High School Chapter 148
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Virginian High School Chapter 147
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Virginian High School Chapter 146
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Virginian High School Chapter 145
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Virginian High School Chapter 144
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Virginian High School Chapter 143
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen
