All Chapters of Virginian High School: Chapter 41 - Chapter 50

Kirsten Encarlight What the hell? Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko si nakikita ko. Lahat ng estudyante na narito ngayon ay pinagkakaguluhan si Trixie. Nakahiga ito sa gitna ng damuhan at wala itong saplot. May mga sugat at gasgas din ito sa parte ng katawan niya. Agad akong nakisingit doon at saka hinubad yung jacket ko upang takpan yung katawan niya. Kinapa ko yung pulso niya at naramdaman kong tumitibok parin iyon. "Tulungan niyo 'ko!" sigaw ko sa kanilang lahat. Walang kumilos sa kanila, bagkus ay pinag-usapan pa nila ako. "Hindi ba, magkaaway silang dalawa? Bakit kung umarte siya parang concern na concern siya?" Dinig kong anas ng iba. Hindi ko iyon pinansin bagkus ay inalalayan ko si Trixie. Masyado siyang mabigat dahil wala itong malay ngayon. Isinampa ko sa balikat ko 'yung kamay niya upang maalalayan ito. Sinamaan ko ng tingin ang lahat ng narito. Akala ko ba itinuturing

Kirsten EncarlightI felt my hands trembling.Hindi ko alam kung hanggang kailan ako mananatiling nagpapanggap na tulog sa mga oras na 'to. Trixie shouted for help yet I can't do anything.Nang maramdaman kong muling may humawak sa balikat ko, pinatatag ko na ang loob ko upang gawin ang binabalak kong pagkuryente."Kirsten! Tulungan mo 'ko!!!" Nagtitili na sigaw ni Trixie.Sa ganutong sitwasyon, hindi ko na kailangan pang matakot pa. Trixie trusted me for her life kaya hindi ko siya dapat biguin.Iminulat ko ang mga mata ko at mabilis na tumindig upang isaksak sa leeg no'ng lalaki yung electric pen. Nangisay ito sa sahig.Tinignan ko si Trixie na ngayon ay kalong ng lalaki sa kan'yang balikat.Sa bilang ko ay nasa lima nga sila kabilang na yung lalaking nasa sahig ngayon na kanina ay kinuryente ko at wala nang malay.

Anonymous' P.o.V.  "Dos, pa'no 'yan? Darating na si Master mamaya. Pa'no natin ipapaliwanag 'to?" Ngumisi si Dos sa kan'ya. "Ipaliwanag ang alin? Yung katangahan nung dalawang Heneral? Hindi sila nag-iisip ang sabihin mo, Tres!" "P-pero, hindi ba—" "Mas mabuting mamahimik na lang kayo kesa magsalita pa." Hindi ko na natiis pa ang magsalita. Marahang akong naglakad palapit sa kinaroronan nila. "Hindi na ako magtataka kung sa mga susunod na araw ay wala na rin kayo dito sa dark room." Nginisian ko sila. "Sigurado ko ba sa sinasabi mo, Uno?" Nakipagtagisan kayabangan sa'kin si Dos. Kababaeng tao ngunit napakasiga kung umasta. "Dahil yun mismo ang mangyayare. Kumpara sa dalawang mangmang na kasama natin, siguro isa ka rin sa pinakamangmang, Dos. Hindi ko nga alam kung paanong naging ikalawang Heneral ka, gayon napakakupad mo namang kumilos. Hanggang ngayon, hindi mo pa nagagawa ang m

Kirsten Encarlight"Everybody, listen!!!"We all looked to our teachers. They're in front of us. Sir Molo is now holding a rope with a red handkerchief in the middle. I guess we will be playing a tug of war.As we all pay our attention, our teacher instructed is what we're going to play. "Are all of you familiar with the game tug of war?"Nagsimulang magbulungan ang mga estudyanteng narito. Tinitignan ang mga kaanib sa kupunan nila. May isang grupo na hindi nakawala sa paningin ko. Lahat sila ay puro lalaki at lahat sila ay malalaki at matitikas ang katawan.Tinignan ko sina Raijin at Zero at ang iba pang kasali sa grupo namin. May kakampi pa kaming kung titignan ay napakahina.How can we win this?"So as you can see. Sir Molo has a rope and each group will participate to win for the grand prize. But—" Tumigil magsalita si Sir. "This isn't a

Kirsten EncarlightKatatapos lang nang klase ko para sa araw na 'to. Kasama ko ngayon si Trixie. Umalis na si Zero dahil may aasikasuhin pa daw ito at wala din si Raijin kanina para pumasok.Ikinuwento ko kay Trixie yung nangyare kaninang umaga at namamangha ito."Parang ang unfair naman no'n. Dapat kami din naglaro ng gano'n." Naka-pout pa ang labi na sabi nito."For sure magsisisi ka lang. Tignan mo 'tong kamay ko. Ni hindi ko na nga halos kayang magsulat kanina kasi ang hapdi hapdi talaga at ang sakit." Ipinakita ko sa kan'ya yung kamay ko."But still all your hardships has been paid off. Congratulations, ha?"I smiled."For sure gustung-gusto mo na rin talagang umuwi."Yeah. Lalo na't gusto ko talagang kausapin si Mama."May balak ka pa bang bumalik dito pagkatapos?"Natigilan ako.