Kirsten Encarlight
"What's that?" Zero asked as a cat entered the rooftop.
The cat was white as snow. The eyes were green in color.
Lumapit ako sa pusa, mukha namang maamo iyon dahil umupo ito nang makalapit ako. Hinimas ko ang ulo nito at tila nagugustuhan niya iyon.
Napansin ko ang kulay ginto nitong collar kung saan nakaimprenta ang letrang 'K'.
"Mayroon na bang may-ari sa kanya?" tanong ko kay Zero. Akmanh ipapakita ko sana yung nakakabit na collar sa pusa ngunit wala na ito sa paligid ko.
Bakit hindi ko man lang napansing umalis ito?
Napailing na lang ako sa inis. Mukhang tinakasan ako nito. Iniwan ko muna saglit yung pusa at saka ako sumilip sa ibaba. Nakita ko si Yvankovv na naglalakad mag-isa at tila nagmamadali. No'n ko lang napansin na kalalabas lang ni Zero mula dito sa gusali.
He's incredibly fast. What would I expect?
KIRSTEN ENCARLIGHT"Mauuna na ako neto..."Tumindig na ako at saka nagsimulang magpaalam kila Zero, Margaux, at Thunder. Natapos na kaming magsalo-salo kanina at nakapagkwentuhan na din.We just talked about their personal lives, while mine, I kept it hidden.Margaux told us earlier that she's a bisexual and had a girlfriend. It wasn't part of her plan to be study here in Virginian. It's just that her girlfriend's father decided to enroll her here because she can't discipline her daughter anymore. And by that, Margaux came here together with her girlfriend.On the other hand, Thunder chose to study here since he knew that this school isn't popular. He told us that he is a social media influencet outside and he hates being well-known. Without knowing how hard is it to be in here, he just embraced it. He also loves adventures."It's so nice that we got to share our stories w
Kirsten Encarlight**Nanginginig ako sa galit dahil sa pinaggagawa ni Trixie sa'kin. Masyado siyang tang* para akusahan ako sa isang bagay na ni minsan ay hindi ko ginawa.Habang naglalakad ako ay kani-kaniyang hawak ng mg flyers yung estudyante saka titingin sa'kin. Hindi pa ako natutuwa dahil may iba talagang haharang pa sa daanan ko para lang sirain yung araw ko."I adore you yesterday because you won at the Intramural pageant, kaso nalaman kong traydor ka palang kaibigan ng queen bee.""Ya! Kawawa ka naman. Marami namang lalaki dito bakit sa boyfriend pa ng kaibigan mo ikaw nagpapagalaw."Iilan lang 'yan sa mga naririnig ko. Ayoko man silang patulan ngunit nagpanting ang tenga ko nang may mas malala akong marinig."Kaladkarin siguro siyang babae kaya dito siya pinag-aral.""May mga naririnig nga akong balita na kung sinu-sino daw pinapatulan niya
Kirsten Encarlight"Good morning, class!"Nagsimula na ang klase ngayon sa buong eskwelahan. Ngayong araw na din matatapos ang Intramurals.Sa mga nakaraang araw ay wala pa ring nagbago. Wala nang balak umuwi si Trixie sa dorm namin at tanging kami na lang ni Raijin ang nasa room namin. Nasanay na rin akong mag-isa doon dahil madalas ay wala ito sa kwarto.Si Jacob naman ay naroon pa rin sa headquarters. Ilang beses na kaming gumawa ng paraan para magsabi ito nang tungkol sa mga kaalyansa nito ngunit hindi pa rin ito nagpatinag at ayaw pa rin nitong magsalita.Sa mga nakalipas ding mga araw ay hindi na talaga nawala sa isip nang lahat yung ibinalita ni Trixie sa mga estudyante na inagaw ko kuno ang boyfriend niya. Nagbago ang lahat nang dahil lang doon. Madalas kaming nagkikita sa cafeteria ngunit hindi nagpapansinan. Kasa-kasama na rin nito yung mga babae na minsang nang-away sa
Kirsten EncarlightI've been here in balcony for hours. I tried to reached Margaux on the other line yet she's not responding. What she said earlier about Jacob suddenly gave me a strange feeling.How did he managed to get out of the headquarters? At isa pa masyadong makapal ang mga tanikalang nakatali sa kan'ya.Sumilip ako kay Raijin na nasa loob ngayon at mahimbing na nagpapahinga. Pumasok ako saglit upang tignan ang kalagayan nito. Idinampi ko ang palad ko sa noo niya upang suriin kung mataas pa ba ang lagnat nito. Tila humupa na rin iyon kahit papaano dahil nakikita ko nang buo-buo ang mga pawis.I'll stay here for about two hours and then I will leave him here. I need to talk to Zero. I don't know if he already knew about it. If he is, for sure, he's doing something now.I went to my closet to get a towel. Binasa ko iyon ng tubig at saka ipinatong sa noo ni Raijin upang mas humupa na
Kirsten Encarlight"Gusto mo bang basagin ko pa 'yang sira mong mukha, Leppy Aragon?!" Ramdam ko sa na nagngingitngit sa galit ang boses niya.Pinipilit kong tanawin ang mukha niya pero humaharang sa paningin ko yung sinag ng araw. Sa boses palang niya ay batid ko na kung sino siya."Bitawan niyo siya." No'n ko lang naaninag ang mukha ni Zero. Galit at nagdidilim.Hindi sumunod sa kan'ya yung PPG Group, bagkus ay mas hinigpitan pa nila yung pagkakahawak sa'kin. Pilit kong ininda yung sakit na nararamdaman ko dahil sa kanila. Naisin ko mang kumalas ay wala rin akong magagawa."Bitawan niyo siya!!!" sigaw ni Zero sa kanila. Umalingawngaw ang boses nito na siyang ikinagulat ng mga miron. Hindi ako pumapatol ng babae pero h'wag niyo kong hintaying patulan ko kayo."Ang kaninang nagulat na si Trixie ay nagsalita, "Bitawan niyo na siya."Naramdaman ko na lang na binitawan nila ako. Nagtungo silang t
Kirsten EncarlightNakatitig lang kami ni Raijin sa isa't isa. Malamlam ang mga mata nito at medyo maputla pa rin ito. Ilang saglit lang kaming nanatiling gano'n. Hanggang sa kapwa kaming nakarinig ng katok mula sa labas.That could be Zero."Kirsten?" Bumukas ang pintuan at bumungad si Zero. Nakatingin ito sa'min ni Raijin. Napansin ko ang biglang pagbabago ng ekspresyon ni Zero nang tumingin ito kay Raijin. Noon pa man ay hindi ko alam kung bakit para bang tila may namamagitan sa kanila. Nag-away ba sila no'n para masyadong ipahalata ang inis nila sa mga tinginan nila?"Halika na," seryosong sambit ni Zero.Hindi na umimik pa si Raijin. Bagkus ay tumalikod na ito at saka tumuloy na lang sa balcony kasama si Katy, ang pusa nito.Binigyan ko si Raijin ng huling sulyap. Nakatalikod ito at nakatingin sa kawalan.Umalis na kami ni Zero sa dorm namin at saka n
KIRSTEN ENCARLIGHTI've been thinking what should we do about Thunder. His life is in danger. I'm afraid on what will happen next."What do you want?" I asked looking straight to Jacob's eye.He smirked and smiled devilishly. "You think you can give it?"Sinamaan ko siya ng tingin.I really hate this kind of people. How can they changed their attitude so easily? I never thought that he'd be like this— a shit!I saw Zero on my peripheral vision, he's just standing here beside me. He looks so calm while looking at Jacob. I know that deep inside him, he's trying to make a plan on how to escape Thunder in his position."Zero Avreton, the hunter," nakakalokong ani Jacob kay Zero. "Wag kang magpanggap na kalmado ka lang. Sa tagal kong nanatili sa lungga niyo, nakilala kita ng lubusan. Malikot ang utak mo kaya alam ko kung ano ang iniisip mo."Ngumisi si Zero. "Naisip mo din bang n
Kirsten EncarlightEight Years Ago..."Are you okay?"I was playing outside with my sister, Krizelle when suddenly I felt my head aching."Hey, Kirsten? Do you want me to call mom?"Hindi ako makasagot sa tanong ni ate. Ang tanging alam ko lang ay kumikirot ang sentido ko, nanlalabo ang paningin ko at labis akong nahihilo.Naramdaman ko ang mahigpit na paghawak ni ate sa magkabilang balikat ko. That was the time when I felt my eyes heavy and everything went black.***"Mom, is my sister fine?""She'll be fine, Krizelle. We'll just trust your Papa that your sister will be alright."Sinubukan kong imulat ang mga mata ko, ngunit masyado itong mabigat. Ni igalaw ang aking mga daliri ay nahihirapan ako.Naramdaman ko ang mainit na halik sa aking noo.'Mama...'
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen