All Chapters of Virginian High School: Chapter 11 - Chapter 20

KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.It's already Monday, time for school again.Buong magdamag akong hindi nakatulog nang dahil sa nangyare kagabi. Hinihintay ko din kagabi si Trixie upang humingi ng paumanhin dito. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin ito.Kumain na ako ng almusal at nakahanda na ako sa pagpasok. Si Raijin at Jacob ay ganoon din.Napukaw ang tingin ko kay Raijin nang mapansin ko sa gilid ng paningin ko na nakatingin ito sa'kin.Hindi ko lubos maisip na ganoon lamang ang naging desisyon nito kagabi. Hinayaan niya yung lalaking magpatiwakal.Hindi ko akalaing ganoon siyang mag-isip. Tila walang saysay ang buhay ng iba para sa kanya. At hindi ako natutuwa sa ginawa niyang iyon."Tara na," dinig kong aniya.Hindi ko man batid kung ako ba yung tinatawag nito o si Jacob, ngunit nauna na lang ako sa kanilang lumabas sa kwarto.

Kirsten EncarlightI'm inside the bathroom. Looking myself in front of the mirror. Thinking if my choice was right. I first said yes to Zero and I know that he'll wait me tonight. But I can't say no to Trixie because she pleaded me to come with them.Ayoko naman isipin niyang hindi ko siya kayang gawan ng pabor.Pinihit ko na yung bukasan ng shower at hinayaan kong dumausdos ang tubig sa buong katawan ko.Leppy's birthday will start at exactly 6:30 in the evening. Maybe I'll stay there for thirty minutes and then I'll go after to meet Zero at the rooftop."Kirsten? Tapos ka na ba?" I heard someone's knocking on the door. It's Trixie."Ah, oo. Malapit na," saad ko dito.Binilisan ko na ang maligo at saka na sinimulabg magbihis.I'm wearing a high-waist black fitted jeans and a simple white T-shirt that simply fits on my

Kirsten Encarlight's P.o.V. I check the time on my wristwatch. It's already twelve in the midnight. The whole school were now like a haunted place where no one is here aside from me. I kept on following Zero but he's really fast. I don't know if I should still follow him or get back to our room. I don't know what will happened to me here. Andaming naging ganap sa mga araw na 'to at hindi ko alam kung bakit kailangan ko pang dagdagan ang mga nangyayare. Nahinto ako nang makitang mayroon akong dalawang daanang pagpipilian, sa kanan o sa kaliwa. Hindi ko masisisi ang sarili ko kung bakit mabagal ako, dahil sadyang mabilis lang talagang kumilos si Zero. I heaved a sigh as I chose to strode on the right way. The place isn't familiar to me. For the rest of my stay here, I only went to the field, pool area and to school grounds. But here, I felt like I'm in

Kirsten Encarlight"Can we talk?"He stared at me. The way he looks at me, he's like asking me what."Can we go outside the balcony?"Tumayo ito at saka naunang tumuloy sa balcony. Nang makalabas kami ay isinara ko panandalian ang kurtinang nakasabit doon."What's the matter?" Malalim ang boses na aniya.Napalunok ako at saglit na hinanap ang sarili ko upang simulan ang sasabihin dito. Buong magdamag akong nag-iisip tungkol sa bagay na nakita ko kahapon.Inilabas ko sa bulsa ko 'yung maliit at kulay pulang box na natagpuan ko sa kama ko.Napansin ko ang pagbago ng ekspresyon nito at mabilis iyong kinuha sa'kin at tinignan ang nilalaman sa loob.Tahimik lang akong nakatingin dito at nag-aabang sa sasabihin nito."Pa'no ka nagkaroon ng ganito?" He started to asked me.

Kirsten Encarlight****I can't feel my body. My knees were trembling and all of a sudden a fear comes out.Napaupo ako mula sa kinatatayuan ko dahil nanghihina ang mga tuhod ko sa takot. The man in front of me is somewhat like different from the dark room allies I've met before.Sa uri nang pagtayo nito at sa pananamit nito, tiyak na katatakutan mo siya."Kirsten? Are you there?!" Naririnig ko nang sumisigaw si Zero mula sa kabilang linya ngunit hindi ko magawang magsalita.Nakatuon ang atensyon ko sa baston ng lalaki. Mali! Hindi iyon baston lamang, mukha itong baston sa unang tingin ngunit mayroon itong butas sa ilalim. Sa tingin ko'y dinisenyo itong baston ngunit isa talaga itong baril. Ang hawakan nito ay may gatilyo kung saan nakalusot ang daliri nito."Sa anong paraan mo gustong mamatay? Biglaan ba?" Malalim ang boses na aniya.