Semua Bab Forgotten Scars of Love: Bab 11 - Bab 20

Nakangiti akong pinagbuksan ng guard at tinulungan sa dalawang maletang dala. Puno ng paghanga kong pinalibutan ng tingin ang bawat parteng madapuan ng aking mga mata. Iginiya kaagad nila ako sa 6th floor papunta sa condo unit na aking titirhan. Nakangiti akong nagpasalamat sa kanilang lahat pagkatapos. Sa huli ay naiwan akong mag-isang nakatayo dito sa malaking sala.   “Home sweet home, Rui” nakangiting usal ko habang pinapasadahan ng tingin ang lugar. Tatlong kulay ang meron; puti, kulay-abo, at kulay kahoy. Lamang ang kulay puti sa dingding, kulay-abo naman ang mga couch at ilang kagamitan, at kulay kahoy ang sahig. May mga minimalist painting namang nakadikit sa iilang dingding. Hawak ang dalawang maleta sa magkabilang kamay, dumiretso ako sa kwarto. Hindi ko na naman mapigilang mapanganga at humanga. Mas maganda at malaki ito kumpara sa dati kong kwarto. Malinis at wala masyadong dekorasyon. Kulay puti ang buong bedsheet at mga unan. May maliit namang

YOHANN MIN's POV   I can’t help myself but to stare the dazzling moon above us. Bigla akong may naalala. It happened around October, year 2009.  “The moon is beautiful isn’t it?” Nilingon ko ang pinanggagalingan ng boses at nagulat nang makitang nakatayo si Laine sa gilid ko. I didn’t see her dahil na rin sa dilim sa parteng ito ng school building. Nag-angat ulit ako sa buwan na kanina ko pa pinapanood. Parang nagbago ito sa paningin ko dahil sa sinabi niya. I sighed matapos mapansin ang paninitig niya sa akin.  “Bakit ka nandito?”  “Pinapapunta na kasi lahat ng students sa gym” napapahiyang sagot niya. “Sira kasi ang mic sa sound booth, baka hindi mo narinig ang announcement” “Mauna ka na” “S-Sabay na tayo?” “Asan ang mga kaibigan mo?” “Nasa gym na silang lahat” “Where’s Hosiah

YOHANN MIN's POV“Bro, where are you? I am waiting for you here at the airport”“I decided to stay here” “What?”“I’ll stay”“Wait wait woo...w-what? Tama ba narinig ko?”Ipinarada ko sa pinakagilid ng kalsada ang sasakyan. “Dad needs you. Mas may tiwala pa nga ‘yon sa’yo kesa sa’kin. Why? What...What’s with that sudden change of mind, Yohann?”“I’m staying for my mom”“Is that really your reason? Or are you trying to reach out to her again?”“This is not about her” mariin kong tugon.

TRYSTAN GRAE's POV   “May bagyo ba ‘nak?” “No idea” sagot ko habang ngumunguya. “Where’s Eonjin ma?” “Kanina pa iyon sa kwarto niya. Sabay kayong aalis?” “No choice” buntong-hininga ko. Malakas ang ulan sa labas kaya kailangan kong ihatid sa University niya.  “May hearing ka mamaya ‘di ba?” “Hmm” tumango ako. Ipinatong ko ang dalawang braso sa table at nakangusong sinusundan ng tingin si mama. Tumayo ako para palitan siya sa pagplantsa ng black suit ko. “Ako na ma” Nakangiti niyang tinapik ang balikat ko. “Puntahan ko lang kapatid mo sa taas” “Yeah. Sabihin mo pakibilisan ah. Tss, ang bagal talagang kumilos ng babaeng iyon” “Hayaan mo na” nakan

“Hinihintay kita” “May gusto ka bang sabihin?” Nakangiting umiling siya. “Pagod ka na. Sa susunod na lang”  “’Di ayos lang” Maski ako ay nagulat sa nasabi ko. Napakurap ako at nangapa bigla. “K-Kung urgent naman...s-sabihin mo na” “I wanna show you something” “Ha?” Akala ko kasi usap lang. “Ano?” “Can I borrow your time?” Umaasa siyang papayag ako base sa tono ng kanyang boses. Wala sa sarili akong tumango. Kinapa ko ang susi sa aking bulsa at naglakad papalapit. Binuksan ko ang pinto nang hindi inaalis sa kanya ang paningin. Naputol lang iyon nang kinailangan ko munang pumasok. “Magbibihis lang ako” “I’ll wait” ngiti pa niya. Ngumiti ako bago tuluyang pumasok sa loob at sumandal sa pinto.  Napahawak ako sa puso dahil sa bilis ng pagkalabog nito.&n