All Chapters of Forgotten Scars of Love: Chapter 31 - Chapter 40

Kusang huminto ang aking mga paa sa sinabi niya. Nilingon ko siya ulit at pinanliitan ng mata. Nasasabi mo lang ba ito dahil nakainom ka? “R-Rui...” “Tara. Gagamutin ko ‘yang sugat mo.” Tinalikuran ko siya at tumuloy sa paglalakad. Abala ako sa paghahalungkat ng bag nang pumasok siya rito sa loob ng aming kwarto. Binalewala ko siya kahit pa naramdaman ko ang pag-upo niya sa kama ko.  “Do’n ka sa kama mo” utos ko nang hindi tumitingin. Sumunod naman siya agad. Humugot ako ng malalim na hininga bago siya hinarap. Nakaupo siya sa kama niya paharap sa akin. Nilagyan ko muna ng betadine ang bulak bago iyon seryosong idinampi sa mga sugat niya. Una sa gilid ng kanyang kilay. Nakatayo ako kaya bahagya akong nag-squat para mapantayan ang mukha niya. Nakakunot pa rin ang mukha ko habang dinahandahan ang ginagawa.  “You don’t believe me.” mahinang usal&nb

TRYSTAN's POV“That defendant’s attorney made an appeal to the court”Naputol ako sa pagbabasa ng mga old cases nang pumasok si Jin dito sa loob. Sinabi niya iyon sa mabigat at naiiritang tono ng boses. Ibinaba ko ang makapal na compiled papers sa desk bago inikot ang swivel chair paharap sa kanya. I removed my round reading glasses para maklaro ang nakakulubot na noo nito sa akin. Umawang ang bibig ko pero mabilis ko rin iyong naitikom. “Ah, that case you’ve been working on since last week?” tanong ko pero ayun na naman ang mabigat niyang pagbuntong ng hininga.“Gusto nilang i-cross examine ulit ang witness na nakuha namin against Mr. Evangelista. They don’t even have proper exculpatory evidence to prove his innocence.” sabi nito habang nakatuon na ang mga mata sa hinahalungkat niya

RUI's POV Nag commute na lang ako dahil sa pagwo-walk out ni Jalen pagkatapos niyang magpaalam na aalis. Akala ko ba ihahatid niya ako pauwi sa condo? Tsk, sana nagmotor na lang ako papunta rito. “Ma...pa...uuwi na po ako.” Mahina at mabagal ko iyong sinabi. Hanggang sa mga oras na ito Kasi hindi pa humuhupa ang galit ni mama. Nandito si tita Dallia, mama ni Jalen para saluhan ako. “Hindi na mauulit.” “Talagang hindi na mauulit, Rui, dahil hindi na kita papayagang pumunta sa ibang bansa!” parang kidlat ang pagkakasabi ni mama. Namanhid na ata ako at tumango na lang. Ayoko na ring makipagtalo pa. “Hala sige. Lumayas ka na.” “Ruwelda.” nanunuway na boses ni papa. Yumuko na lang ako sa mga daliri at dahan-dahang tumango. Nilingon ko sa gilid ko si tita Dallia na hinahagod na ang likod ko. “

Nakabalik na rin siya? Anong ginagawa ng kapatid ni Yohann sa ganitong klaseng lugar? Nagdalawang isip pa akong lapitan siya dahil nga sa dalawang babaeng dikit na dikit sa kanya na parang linta. May ibinulong lang siya sa tenga ng dalawa ay bumungisngis na ang mga ito at tumayo. Pakendeng-kendeng pa nila akong nilagpasan. Humalakhak ulit iyong lalaking inakbayan ako kanina. Iyong dalawang babae na ang inaakbayan niya ngayon at hinahalikan. Sumama ang mukha ko. “Rui.” “Ikaw iyong nag-order ng pizza? Pero iba kasi ‘yong nakapangalan— “Yeah. I did that on purpose.” Nakangiti man pero hindi iyon umaabot sa mata. Napilitan akong ngumiti bago maingat na nilapag ang limang box sa maikling mesa sa harapan niya. Hindi ko man siya pinapanood pero nakita ko ang pag ayos niya ng upo. Ibinaba niya ang dalawang paa mula sa pagkakapandekwatro kanina at tinukod ang kanyang dalawang siko sa ibabaw ng kanyang binti. Ramdam ko ang malalim niyang paninitig. “You can eat with us, Rui.” alok niya.

RUI's POV Isang linggo na rin ang nakalipas matapos mangyari ang engkwentro sa bar. Naikwento ko na rin kay Yohann ang tungkol sa nangyari dahil sa palagi niyang pangungulit. Pero hindi ko masabi sabi na ang kapatid niya ang tinutukoy kong tumulong sa akin sa mga oras na iyon. Ewan. Siguro gusto ko lang mag-ingat? Kung iyon nga ang tawag do’n. Pansin ko kasing hindi sila ganoon kalapit sa isa’t isa.  Pero siguro...dahil na rin sa sinabi ni Hosiah.  “The real Yohann is not what you’re seeing right now.” Isang linggo na ring wala si Cerra sa trabaho. Naghanap na kami ng ibang paraan para makontak siya. Pati mga magulang at kakilala niya ay walang ideya kung nasaan siya ngayon. Posible bang may nangyari sa kanya sa Paris kaya hindi siya makauwi? Sana ayos lang siya. “Psst! Rui.” Nabulabog ako sa pag-iisip nang kalabitin ako ni Ashley. Masama