LOGINShare
Kabanata 32
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Kusang huminto ang aking mga paa sa sinabi niya. Nilingon ko siya ulit at pinanliitan ng mata. Nasasabi mo lang ba ito dahil nakainom ka?
“R-Rui...”
“Tara. Gagamutin ko ‘yang sugat mo.” Tinalikuran ko siya at tumuloy sa paglalakad. Abala ako sa paghahalungkat ng bag nang pumasok siya rito sa loob ng aming kwarto. Binalewala ko siya kahit pa naramdaman ko ang pag-upo niya sa kama ko.
“Do’n ka sa kama mo” utos ko nang hindi tumitingin. Sumunod naman siya agad.
Humugot ako ng malalim na hininga bago siya hinarap. Nakaupo siya sa kama niya paharap sa akin. Nilagyan ko muna ng betadine ang bulak bago iyon seryosong idinampi sa mga sugat niya. Una sa gilid ng kanyang kilay. Nakatayo ako kaya bahagya akong nag-squat para mapantayan ang mukha niya. Nakakunot pa rin ang mukha ko habang dinahandahan ang ginagawa.
“You don’t believe me.” mahinang usal&nb
Related chapters
Forgotten Scars of Love Kabanata 33
“Umuwi na tayo” Pagkasabi ko no’n tsaka pa lang siya dumilat. Nangiti ako matapos masalubong ang kumikislap niyang mata. Ibinaba ko ang dalawang kamay niya sa pisngi ko at pinsil ang mga ito. Nakangiti akong yumuko. Napapikitakomataposmaramdamanangpaghalikniyasaakingnoo. “Let’sgohome”Tumangoakosamahinangbulongniya. Hindi mawala-wala ang ngiti ko habang pababa na kami nang magkahawak ang mga kamay. May pagkakataong sabay kaming magkakalingunan at ngingiti sa isa’t isa. “Ayos ka lang, Yohann? Ang lamig ng kamay mo.” sabay pisil ko sa palad niyang hawak ko. Nilingon niya ako na nakangiti kaya nanghinala ako. Hindi pa ganito kalamig ang mga kamay niya kanina. “Yohann?” “I’mfine,Rui” Pinamiluganakongmata. “Yohann!” sigaw ko nang bigla na lang siyang matumba, hindi pa man kami tul
Forgotten Scars of Love Kabanata 34
TRYSTAN's POV“Thatdefendant’sattorneymadeanappealtothecourt”Naputol ako sa pagbabasa ng mga old cases nang pumasok si Jin dito sa loob. Sinabi niya iyon sa mabigat at naiiritang tono ng boses. Ibinaba ko ang makapal na compiled papers sa desk bago inikot ang swivel chair paharap sa kanya. I removed my round reading glasses para maklaro ang nakakulubot na noo nito sa akin.Umawangangbibigkoperomabiliskoriniyongnaitikom.“Ah, that case you’ve been working on since last week?” tanong ko pero ayun na naman ang mabigat niyang pagbuntong ng hininga.“Gusto nilang i-cross examine ulit ang witness na nakuha namin against Mr. Evangelista. They don’t even have proper exculpatory evidence to prove his innocence.” sabi nito habang nakatuon na ang mga mata sa hinahalungkat niya
Forgotten Scars of Love Kabanata 35
“Ba’tkanandito?”Tinapunan ko lang ng tingin ang lalaking ito. Nilingon ko si Rui na alam ko nang nagtataka kung bakit ako ganito. Kung alam mo lang, Rui. Kung alam mo lang.“Jalen?”“Baka gusto mong umuwi muna sa bahay niyo, Rui? Ilang araw nang nag-aalala ang mga magulang mo sa’yo.” walang emosyong sabi ko. Nakita ko siyang natigilan. I don’t care. Gusto kong maramdaman mong naiinis ako. Naiinis ako, Rui. And fvck, I hate it when I act like this!Suminghap ako ng hangin habang hinihilamos ang palad sa mukha. Nakagat ko ang labi bago yumuko ulit sa kanya. “You heard me. Umuwi ka muna.”“Ayoko.” Tumalim ang tingin ko sa sagot niya. “Tsk, oo na pupunta ako mamaya para magpaliwanag okay? Bakit ka ba ganyan?”Imbes na sagutin siya, nilingon ko ang lalaking ito. Kapag sinabi ko ba sa iyo lahat, Rui, paniniwalaan mo ako?“I need to t
Forgotten Scars of Love Kabanata 36
RUI's POV Nag commute na lang ako dahil sa pagwo-walk out ni Jalen pagkatapos niyang magpaalam na aalis. Akala ko ba ihahatid niya ako pauwi sa condo? Tsk, sana nagmotor na lang ako papunta rito. “Ma...pa...uuwi na po ako.” Mahina at mabagal ko iyong sinabi. Hanggang sa mga oras na ito Kasi hindi pa humuhupa ang galit ni mama. Nandito si tita Dallia, mama ni Jalen para saluhan ako. “Hindi na mauulit.” “Talagang hindi na mauulit, Rui, dahil hindi na kita papayagang pumunta sa ibang bansa!” parang kidlat ang pagkakasabi ni mama. Namanhid na ata ako at tumango na lang. Ayoko na ring makipagtalo pa. “Hala sige. Lumayas ka na.” “Ruwelda.”nanunuwaynabosesnipapa.Yumukonalangakosamgadaliriatdahan-dahangtumango.NilingonkosagilidkosititaDallianahinahagodnaanglikodko.“
Forgotten Scars of Love Kabanata 37
Maganda ang gising ko kinabukasan. Panay ngiti ko habang naliligo, nagbibihis, at kumakain. Parang mapupunit na ang labi ko kakangiti kapag naaalala ang huling nangyari sa aming dalawa kagabi. Wala sa sarili kong nahawakan ang labi habang nagsusuklay.Naputol ang pag iimagine ko nang may tumawag. Sinagot ko agad iyon nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag. “Hello?”“Hoy, Rui! Kumusta?!” Sigaw ni Amay sa kabilang linya. Hindi ko na kailangang tignan pa ang pangalan. “Loka, nakauwi ka na?”“O-Oh.Bakit?”“Loka ka bakla. Anong bakit? Halos mamatay kami kakaisip kung napano ka na!” Napapikit ako sa malakas niyang boses. Alas sais pa lang ng umaga. “Pumunta nga dito si Jalen para hanapin ka eh!” Napadilat ako. “Nagkita na kayo ni Jalen?”“Oh.Kahaponpa.Kahaponpaakonakauwieh.”“Dika&
Forgotten Scars of Love Kabanata 38
Nakabalik na rin siya? Anong ginagawa ng kapatid ni Yohann sa ganitong klaseng lugar? Nagdalawang isip pa akong lapitan siya dahil nga sa dalawang babaeng dikit na dikit sa kanya na parang linta. May ibinulong lang siya sa tenga ng dalawa ay bumungisngis na ang mga ito at tumayo. Pakendeng-kendeng pa nila akong nilagpasan. Humalakhak ulit iyong lalaking inakbayan ako kanina. Iyong dalawang babae na ang inaakbayan niya ngayon at hinahalikan. Sumama ang mukha ko. “Rui.” “Ikaw iyong nag-order ng pizza? Pero iba kasi ‘yong nakapangalan— “Yeah. I did that on purpose.” Nakangiti man pero hindi iyon umaabot sa mata. Napilitan akong ngumiti bago maingat na nilapag ang limang box sa maikling mesa sa harapan niya. Hindi ko man siya pinapanood pero nakita ko ang pag ayos niya ng upo. Ibinaba niya ang dalawang paa mula sa pagkakapandekwatro kanina at tinukod ang kanyang dalawang siko sa ibabaw ng kanyang binti. Ramdam ko ang malalim niyang paninitig. “You can eat with us, Rui.” alok niya.
Forgotten Scars of Love Kabanata 39
TRYSTAN's POV Kahit tinanggihan na ako ni Rui kaninang umaga, pumunta pa rin ako dito ngayong hapon sa pinagtatrabahuan niya. Malay mong pumayag kapag nangulit pa ako? Ngayong nakabalik na siya, ayokong sayangin ulit iyong chance. Papasok pa lang ako sa loob nang makasalubong ko sa pinto ang pamilyar na lalaki. Wait. He’s that guy. “Hi.”batiko.Walaakongnatanggapnasagot.“Icamehere— “Walasiyadito.” “Kakain ako.” Mabigat sa loob niya akong pinagbuksan pagkasabi ko no’n. Wala dito sa loob si Rui. Asan siya? “Welcome! Gre-May pizza parlor and delivery! Oh shit, bumalik ka!” sigaw ng lalaking nasa counter. Naiilang akong ngumiti at kumaway sa kanya bago lumapit. “Uh,anoiyongpinakamasarapnapizzadito?” “Lahatmasarap,sir!Pati‘yongnagtitinda.”Nagpapacutesiyangtu
Forgotten Scars of Love Kabanata 40
RUI's POV Isang linggo na rin ang nakalipas matapos mangyari ang engkwentro sa bar. Naikwento ko na rin kay Yohann ang tungkol sa nangyari dahil sa palagi niyang pangungulit. Pero hindi ko masabi sabi na ang kapatid niya ang tinutukoy kong tumulong sa akin sa mga oras na iyon. Ewan. Siguro gusto ko lang mag-ingat? Kung iyon nga ang tawag do’n. Pansin ko kasing hindi sila ganoon kalapit sa isa’t isa. Perosiguro...dahilnarinsasinabiniHosiah. “TherealYohannisnotwhatyou’reseeingrightnow.” Isang linggo na ring wala si Cerra sa trabaho. Naghanap na kami ng ibang paraan para makontak siya. Pati mga magulang at kakilala niya ay walang ideya kung nasaan siya ngayon. Posible bang may nangyari sa kanya sa Paris kaya hindi siya makauwi? Sana ayos lang siya. “Psst! Rui.” Nabulabog ako sa pag-iisip nang kalabitin ako ni Ashley. Masama
Latest chapter
Forgotten Scars of Love Epilogue
Lumuhod ako sa harapan ng kanyang puntod para itabi ang purong kulay puting mga rosas. Nagsindi ako ng kandila at mataimtim na nagdasal sa isip. Hinayaan ko ang sariling lamunin ng katahimikan habang tinititigan ang pagsayaw ng apoy dahil sa hangin. Paalis na ako ng sementeryo kung saan nakalibing si Jarenice nang matanaw ko sa malayo ang isang pamilyar na lalaki. Nakatayo siya sa harapan ng isang puntod. Awtomatiko akong napahinto sa gulat. Si Trystan. Ilang taon din kaming hindi nagkita. Naramdaman niya agad ang presensya ko nang maglakad ako palapit sa kanya. Ngumiti kami sa isa’t-isa bago namin sabay na hinarap ang puntod ni Jin. Nawala ang ngiti ko at napalitan iyon ng lungkot. Dito na ako galing kanina. “How are you doing lately, Rui?” Nilingon ko siya. “Maayos naman. Kumusta ka?” “Hmm. I’m doing well. Kakauwi ko lang galing Australia.” Nasa kay Jin siya nakatingin. Bagamat nakangiti ay kakikitaan ito ng lungkot. “I’m curious what he’s reaction back then. Akala ko bibisi
Forgotten Scars of Love Kabanata 51
a/n: Ito na po ang panghuling kabanata ng FSOL. Epilogue na ang kasunod. Maraming salamat at umabot ka dito^^ RUI's POV Nag-uunahan sa pagkalabog ang puso ko habang tinatahak namin ang daan papasok sa korte. Napapapikit ako sa mga flash ng camera. Panay ang sunod nila sa amin hanggang sa pigilan sila ng mga pulis. Bumaba ang tingin ko sa sahig dahil sa matinding kahihiyan. Nasa tabi ko si Trystan na siyang naging abogado ko magmula nang mamatay si Jin. Kahit anong pampalubag-loob ang sabihin nila, pakiramdam ko kasalanan ko. Kasalanan ko kung bakit namatay siya. May iilang pulis na nakabuntot sa amin. Isa na doon si Jalen na bigo ang mga matang nakamasid. May mga pulis din sa bawat sulok. Ganitong-ganito ang mga eksena katulad sa mga pelikula. Kaya lang, sa pagkakataong ito hindi ako ang bida. “RUI,ANAK!” Hinanap ko agad sa dagat ng tao ang boses na iyon at tumig
Forgotten Scars of Love Kabanata 50
TRYSTAN's POV “BeforeJindied,heaskedmetogiveyouthis.” Hindi ako makapaniwalang iyon na ang naabutan ko sa hospital. Halos lagutan na ako ng hininga makatakbo lang papunta dito. Nanginginig kong kinuha ang briefcase na palaging ginagamit ni Jin sa trabaho bago nalilitong tinitigan ang lalaking kaharap ko ngayon. Kasi baka nagkamali lang ako ng pagkakarinig? Jin died? No. No. “I’m his brother. Younger. He...He wants you to handle his last case. You’re the Delatejera, am I right? I...I called you using my brother’s phone. Gusto ka niyang hintayin b-but...s-shit! This is so wrong. This is so fvcking wrong.” nasapo niya ang noo at umikot bago pantay ang kilay na tinuro ang hawak ko. “It’s odd to say this pero I think may koneksyon ang kasong iyan sa pagkamatay niya.” “Patay. Na. Si Jin?” umawang ang bibig ko. Napaatras ako at umiling. Magkasama pa kami kahapon. Kausap ko pa siya k
Forgotten Scars of Love Kabanata 49
Warning: Contains sensual scenes some readers will find disturbing. Mula sa marahan at mababaw na ha-lik ay lumalim ito. Nangatog ang aking mga paa at napakapit sa kanyang braso. Napadaing ako nang walang kahirap-hirap niya akong binuhat at ipinatong sa kanyang kandungan. Ipinulupot ko ang aking dalawang braso sa kanyang leeg at naramdaman ko ang paggalaw ng kanyang mga kamay sa aking bewang. Mariin kong ipinikit ang mga mata dahil sa kiliti at kakaibang sensasyon. Nakakabingi ang kalabog ng puso ko. Kinikilabutan ako at nalalasing lalo pa nang magsimulang mas lumalim at naging mapusok ang kanyang mga ha-lik. Wala sa sarili kong nasambunutan ang kanyang buhok nang bumaba ang kanyang ha-lik sa aking leeg. Napatingala ako at naghabol ng hininga. Nakagat ko ang labi para pigilan ang pagda-ing. May sariling mundo ang labi at mga kamay niya. Nang malapit na akong bumigay ay huminto siya. Gulat at nanghihina
Forgotten Scars of Love Kabanata 48
Nakokonsensyaako...Isinandal ko ang likod sa upuan at pumikit. Ngayon ko lang tuluyang naramdaman ang pagod. Pero kahit papano gumaan ang pakiramdam ko dahil nandito siya. Dahil nakikita ko siya.NaramdamankoangpaghawakniYohannsakamayko.Nilingonkoagadsiya.“We’rehere.”Nanlumo ako nang matanaw ang bahay naming may ilaw. Ibig-sabihin no’n gising sila. “Mapapagalitan ka.” Sigurado ako. Pero umiling siya at siya pa mismo ang nagtanggal ng seatbelt ko. Nauna siyang lumabas at mabilis na umikot para pagbuksan ako. Nabulabog kami nang agresibong bumukas ang gate at sumugod si mama. Gusto kong salubungin ang galit niya pero inilagay agad ako ni Yohann sa kanyang likuran. Natakpan ko ang bibig sa malakas na sampal ni mama sa kanya.“Walangya ka talaga! Kikidnapin mo pa anak ko!” Halos magwala siya na hinawakan agad ni papa.&nbs
Forgotten Scars of Love Kabanata 47
Bigo akong bumalik sa loob ng hospital. Walang Yohann Min ang nagpakita. Wala siya. Sinubukan kong hagilapin hanggang sa hindi na makayanan ng paghinga ko. Sumisikip ito at natatakot akong baka magkatotoo nga ang sinabi ni Amay na ma-eextend ako rito.Kapagnakalabasakomag-uusaptayo,Yohann.Naiinisnaakoalammobaiyon?Tumingala ako at suminghap. Tuyo na rin ang mga luhang iniyak ko kanina. Para akong nakalutang sa ere habang naglalakad sa mahabang hallway hanggang sa matigilan dahil sa lalaking naka-wheelchair sa aking harapan.May suot siyang arm sling sa kaliwang braso. Nakabandage ang ulo at may mga pasa sa mukha. Seryoso ang paninitig niya sa akin kaya naningkit ang aking mata hanggang sa mapamilyaran ang mukha niya.Naghintay akong magsalita siya pero walang nangyari. Baka siguro nakaharang lang ako sa daraanan niya kaya siya tumigil at nagalit. Napalunok ako
Forgotten Scars of Love Kabanata 46
RUI's POV Ilaw... Sa una ay malabo pero nang subukan kong ikurap ang mga mata ay tumambad sa akin ang nakakasilaw na ilaw mula sa kisame. Sinubukan kong gumalaw pero pakiramdam ko lahat ng parte ng aking katawan ay paralisa. Doon ko lang namalayang hindi ko kwarto ang lugar na ito. Isang matining na ingay ng makina ang sumasakop sa buong paligid. May parang pumapatak na tubig kung saan. Isang lugar lang ang naiisip ko. Hospital. “R-Rui...” Dahan-dahan kong itinagilid ang ulo kung saan ko narinig ang nauutal niyang boses. Kahit lumabo ulit ang paningin ko, kilala ko na agad. “Jalen.” namaos ang aking boses. Napatayo siya at parang nataranta. Lumuhod siya sa sahig at hinawakan ang isang kamay ko. Ngayon ko lang naramdaman ang nakatusok sa kamay ko. Ilang beses ko siyang narinig na mahinang nagmura pero nandoon ang kakaibang kislap sa kanyang mga mata habang tinititigan ako. “Shit. I didn’t see this coming.”
Forgotten Scars of Love Kabanata 45
YOHANN's POV ‘N-Natatakotakosa’yo...’ Mabilis kong pinatay ang shower at hinihingal na napatukod. Naikuyumos ko ang mga kamay at napasuntok sa malamig na semento. If only I could, Rui. If only I could tell you everything, the details—everything! Pero, ayokong malaman mo ang lahat. Ayokong masaktan ka. Ayokong...mawasak ka. Kahit ako na lang. Anong oras silang matatapos? 10pm na, ah. Nag-eenjoy ba siya? Dinner lang naman ‘di ba? Bakit natagalan? Damn, I sound so desperate. Nabuhayan ako ng loob at napaayos sa pagkakasandal sa pinto ng condo niya. Tumatawag si Rui. Tumatawag siya. “H-Hello?” “YohannMin?SiYohannMin‘to,tamaba?” Napasinghapakonghangin.BakitnasaTrystannaitoangcellphoneniya?“Bakit?” “SiTrystan‘to.” “I know. Bakit na sa’yo ang cellphone niya?” Kum
Forgotten Scars of Love Kabanata 44
RUI's POV “H-Hello?”namamaoskongsagot. “Rui, may sakit ka?” Bakas sa boses ni Amay ang pag-aalala. Umiling ako kahit hindi naman niya iyon nakikita. “Ba’t ganyan boses mo?” Napalunok ako ng laway. Yakap ko pa rin ng mahigpit ang unan. Parang babagsak ang mata ko sa sobrang bigat. “Kakagising ko lang.” “Ay, sorry nagising kita. ‘Di mo kasi sinasagot kanina pa.” Humina ang boses niya at natahimik. Tinignan ko ang screen ng cellphone ko pero ongoing pa rin iyong tawag. “H-Hello, Amay?” “Yung totoo, Rui. Anong problema?” Ipinikit ko ang mata. “Nag-away ba kayo ni Yohann? Tinatawagan ko, ‘di na rin sumasagot. Ang sabi niya pupuntahan ka raw niya diyan. ‘Di ba kayo nagkita? O nandiyan siya?” “Wala.” iyon lang ang nasabi ko sa maraming tanong niya. Tumahimik ulit ang kabila. Para bang tinitimbang niya ang naging sagot ko o saan sa mga tanong niya ang sinagot ko. Hanggang sa narin
