MasukShare
Kabanata 15
Terakhir Diperbarui:
2024-10-29 19:42:56YOHANN MIN's POV
“Bro, where are you? I am waiting for you here at the airport”
“I decided to stay here”
“What?”
“I’ll stay”
“Wait wait woo...w-what? Tama ba narinig ko?”
Ipinarada ko sa pinakagilid ng kalsada ang sasakyan.
“Dad needs you. Mas may tiwala pa nga ‘yon sa’yo kesa sa’kin. Why? What...What’s with that sudden change of mind, Yohann?”
“I’m staying for my mom”
“Is that really your reason? Or are you trying to reach out to her again?”
“This is not about her” mariin kong tugon.
Bab terkait
Forgotten Scars of Love Kabanata 16
Awtomatiko akong napaayos sa pagkakaupo nang tumikhim si Yohann Min. Umiling ako ng ilang beses para gisingin ang sarili bago inosenteng binabaan ng tingin ang puting bowl na inilapag niya sa aking harapan. “Ano‘to?” Itinukod niya ang dalawang siko at sa ganoong posisyon siya nagbaba rin ng tingin sa bowl. “Jook” Umawangangbibigko.“Nagbibirokaba?” “JookisaKoreantermforriceporridge”sabaybuntong-hininganiya. Naitikom ko ang bibig. Sinilip ko ulit ‘yong bowl at namangha sa kakaiba nitong hitsura. Malayo kasi ito sa nakasanayan kong lugaw. “Teka, ba’t may parang itim?” hinarap ko siya. Pinapanood lang niya ang bawat reaksyon ko sa luto niya. “Ba’t may itim nga?” “You should eat when it’s still warm” masungit na sabi niya. Hindi man lang sinagot ang tanong ko kung bakit may kung anong kulay itim sa lugaw na ito. “M
Forgotten Scars of Love Kabanata 17
TRYSTAN GRAE's POV “Maybagyoba‘nak?” “Noidea”sagotkohabangngumunguya.“Where’sEonjinma?” “Kaninapaiyonsakwartoniya.Sabaykayongaalis?” “No choice” buntong-hininga ko. Malakas ang ulan sa labas kaya kailangan kong ihatid sa University niya. “Mayhearingkamamaya‘diba?” “Hmm” tumango ako. Ipinatong ko ang dalawang braso sa table at nakangusong sinusundan ng tingin si mama. Tumayo ako para palitan siya sa pagplantsa ng black suit ko. “Ako na ma” Nakangitiniyangtinapikangbalikatko.“Puntahankolangkapatidmosataas” “Yeah.Sabihinmopakibilisanah.Tss,angbagaltalagangkumilosngbabaengiyon” “Hayaanmona”nakan
Forgotten Scars of Love Kabanata 18
Nagsipagpaalam na ang ilan sa mga natitira dito sa pizza parlor. Pagkatapos ng naging usapan naming tatlo kanina ay halatang balisa at wala sa sarili si Amay. Binilisan ko ang pagma-mop ng sahig habang tinutulungan naman ako ni Yohann Min sa pag-aayos ng mga upuan dito.“Unana’komgabakla!”Mabilis kong pinigilan ang paglabas ni Greggy sa pinto. Pinilit kong ngumiti matapos niya akong pagkunutan ng mukha.“Papunta ka kay Mother Lilie ‘di ba?” pabulong na tanong ko sa kanya. Tumango siya kaya nagsalita ulit ako. “S-Sama ako”“Sureka?”“Hmm” peke ulit akong ngumiti at tumango. Hinawakan ko ang isa niyang braso para hindi makawala at mas lumapit pa. Ayoko kasing may ibang makarinig sa sasabihin ko. “Kailangan kong makaipon ulit ng pera”“Hanggang gabi ako ro’n” aniya. Tumango-tango ako. Hindi ko pa rin binibit
Forgotten Scars of Love Kabanata 19
“Hinihintaykita” “Maygustokabangsabihin?” Nakangitingumilingsiya.“Pagodkana.Sasusunodnalang” “’Di ayos lang” Maski ako ay nagulat sa nasabi ko. Napakurap ako at nangapa bigla. “K-Kung urgent naman...s-sabihin mo na” “Iwannashowyousomething” “Ha?”Akalakokasiusaplang.“Ano?” “Can I borrow your time?” Umaasa siyang papayag ako base sa tono ng kanyang boses. Wala sa sarili akong tumango. Kinapa ko ang susi sa aking bulsa at naglakad papalapit. Binuksan ko ang pinto nang hindi inaalis sa kanya ang paningin. Naputol lang iyon nang kinailangan ko munang pumasok. “Magbibihis lang ako” “I’ll wait” ngiti pa niya. Ngumiti ako bago tuluyang pumasok sa loob at sumandal sa pinto. Napahawakakosapusodahilsabilisngpagkalabognito.&n
Forgotten Scars of Love Kabanata 20
JAEHYUN's POV “Yessir?Maynakalimutankayo?” Inayos ko ang pagkaka-hood ng suot kong itim na jacket bago ipinatong sa ibabaw ng counter ang pera. Nagtataka akong pinanood ng babaeng cashier kaya tumikhim ako. “Sobra‘yongsuklingnabigaymo” “H-Hala,s-sorry.Salamat” “Hmm” tango ko. “Ayos lang” pigil ko sa paulit-ulit niyang pagsorry. Halatang bagong empleyado. Isinuot ko ulit ng maayos ang itim na mask bago nakayukong naglakad palabas sa maliit na convenience store na ‘to. Nagmasid muna ako sa paligid bago sumandal sa poste para buksan ang malamig na banana milk. Itinago ko sa bulsa ang isang kamay habang tinutungga ang bote. “Anong balita, Valmorida?” Iyon kaagad ang tanong sa kabilang linya matapos kong sagutin ang tawag. Pinunasan ko ang sariling labi gamit ang likod ng palad bago nagsalita. “Kakalabas ko lang sa convenience stor
Forgotten Scars of Love Kabanata 21
YOHANN's POV Meet me at my place. We need to talk. Napabuntong-hininga ako pagkatapos basahin ulit ang text ni Hosiah kanina. Tinawagan ko ang number niya habang nakaparada na sa madilim na part dito sa labas ng malaking gate ng mansion. “I’m here” pagsasalita ko when he finally answered my call. The gate quickly opened. Humigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang umaabante papasok. It's been ages since I left this place. Tiningala ko agad ang mansyon ng mga Jung pagkalabas ko sa loob ng sariling sasakyan. Wala pa rin itong pinagbago. Nagbaba ako ng tingin sa mga katulong na sabay-sabay na yumuko sa harapan ko.. Awtomatikong nagsipagyukuan din ang mga katulong pagkapasok ko sa loob. All are unfamiliar faces. “Gladyoucame” Napa-angat ako ng tingin nang marinig ang boses ni Hosiah sa ibabaw. Nakapatong ang dalawang braso sa railings ng hagdan, pinapan
Forgotten Scars of Love Kabanata 22
TRYSTAN's POV “GreenapplevodkaandBluelagoonforyouladies” “Thankyou,Jin!” “Allforyou,youngladies” Napanganga ako habang pinapanood si Jin sa harapan ng dalawang babae. They’re probably college students just like my younger sister. I am seating two seats apart from them kaya kitang-kita ko. Kapag maglalakwatsa sa ganitong lugar si Eonjin imbes na mag-aral sa mga oras na ito, I am surely will not hesitate to drag her out of this place. “Really,Mr.Attorney?”naaasarnasabikonangakonamananglapitanniJin. “Justchoosefromthelist”nakangisingabotniyasamenu. Napangiwi ako. Ipinatong ko ang dalawang braso at ginaya ang posture ng babae kanina. “Uh...” I looked down. “Ca
Forgotten Scars of Love Kabanata 23
“Rui?” Nabalik ako sa wisyo nang pisilin ni Trystan ang palad kong hawak pa rin niya. Ako na mismo ang bumitaw at napapahiyang ngumiti. “Whatdoyouthink?” Napakurapako.“A-Anongaulit‘yon?” Tumikhim siya na halatang pinipigilang matawa sa inasta ko. Kung bakit ba kasi sumulpot pa ang Yohann Min na ‘to dito. “Iwanttoknowyoumore,Rui.I’msorrykungmasyadoakongmabilis.” “A-Ayos lang” Nagulat siya at maski ako nagulat din sa sinabi ko. “Ang ibig kong sabihin...” “SoIpresume,thisisayesfortonight?” Huminga ako ng malalim bago siya nakangiting tinanguan. Hindi nakatakas sa akin ang paglawak ng kanyang ngiti na para bang isang magandang balita ang narinig niya. “Kasouuwimunaakomamayapagkataposdito.Okay
Bab terbaru
Forgotten Scars of Love Epilogue
Lumuhod ako sa harapan ng kanyang puntod para itabi ang purong kulay puting mga rosas. Nagsindi ako ng kandila at mataimtim na nagdasal sa isip. Hinayaan ko ang sariling lamunin ng katahimikan habang tinititigan ang pagsayaw ng apoy dahil sa hangin. Paalis na ako ng sementeryo kung saan nakalibing si Jarenice nang matanaw ko sa malayo ang isang pamilyar na lalaki. Nakatayo siya sa harapan ng isang puntod. Awtomatiko akong napahinto sa gulat. Si Trystan. Ilang taon din kaming hindi nagkita. Naramdaman niya agad ang presensya ko nang maglakad ako palapit sa kanya. Ngumiti kami sa isa’t-isa bago namin sabay na hinarap ang puntod ni Jin. Nawala ang ngiti ko at napalitan iyon ng lungkot. Dito na ako galing kanina. “How are you doing lately, Rui?” Nilingon ko siya. “Maayos naman. Kumusta ka?” “Hmm. I’m doing well. Kakauwi ko lang galing Australia.” Nasa kay Jin siya nakatingin. Bagamat nakangiti ay kakikitaan ito ng lungkot. “I’m curious what he’s reaction back then. Akala ko bibisi
Forgotten Scars of Love Kabanata 51
a/n: Ito na po ang panghuling kabanata ng FSOL. Epilogue na ang kasunod. Maraming salamat at umabot ka dito^^ RUI's POV Nag-uunahan sa pagkalabog ang puso ko habang tinatahak namin ang daan papasok sa korte. Napapapikit ako sa mga flash ng camera. Panay ang sunod nila sa amin hanggang sa pigilan sila ng mga pulis. Bumaba ang tingin ko sa sahig dahil sa matinding kahihiyan. Nasa tabi ko si Trystan na siyang naging abogado ko magmula nang mamatay si Jin. Kahit anong pampalubag-loob ang sabihin nila, pakiramdam ko kasalanan ko. Kasalanan ko kung bakit namatay siya. May iilang pulis na nakabuntot sa amin. Isa na doon si Jalen na bigo ang mga matang nakamasid. May mga pulis din sa bawat sulok. Ganitong-ganito ang mga eksena katulad sa mga pelikula. Kaya lang, sa pagkakataong ito hindi ako ang bida. “RUI,ANAK!” Hinanap ko agad sa dagat ng tao ang boses na iyon at tumig
Forgotten Scars of Love Kabanata 50
TRYSTAN's POV “BeforeJindied,heaskedmetogiveyouthis.” Hindi ako makapaniwalang iyon na ang naabutan ko sa hospital. Halos lagutan na ako ng hininga makatakbo lang papunta dito. Nanginginig kong kinuha ang briefcase na palaging ginagamit ni Jin sa trabaho bago nalilitong tinitigan ang lalaking kaharap ko ngayon. Kasi baka nagkamali lang ako ng pagkakarinig? Jin died? No. No. “I’m his brother. Younger. He...He wants you to handle his last case. You’re the Delatejera, am I right? I...I called you using my brother’s phone. Gusto ka niyang hintayin b-but...s-shit! This is so wrong. This is so fvcking wrong.” nasapo niya ang noo at umikot bago pantay ang kilay na tinuro ang hawak ko. “It’s odd to say this pero I think may koneksyon ang kasong iyan sa pagkamatay niya.” “Patay. Na. Si Jin?” umawang ang bibig ko. Napaatras ako at umiling. Magkasama pa kami kahapon. Kausap ko pa siya k
Forgotten Scars of Love Kabanata 49
Warning: Contains sensual scenes some readers will find disturbing. Mula sa marahan at mababaw na ha-lik ay lumalim ito. Nangatog ang aking mga paa at napakapit sa kanyang braso. Napadaing ako nang walang kahirap-hirap niya akong binuhat at ipinatong sa kanyang kandungan. Ipinulupot ko ang aking dalawang braso sa kanyang leeg at naramdaman ko ang paggalaw ng kanyang mga kamay sa aking bewang. Mariin kong ipinikit ang mga mata dahil sa kiliti at kakaibang sensasyon. Nakakabingi ang kalabog ng puso ko. Kinikilabutan ako at nalalasing lalo pa nang magsimulang mas lumalim at naging mapusok ang kanyang mga ha-lik. Wala sa sarili kong nasambunutan ang kanyang buhok nang bumaba ang kanyang ha-lik sa aking leeg. Napatingala ako at naghabol ng hininga. Nakagat ko ang labi para pigilan ang pagda-ing. May sariling mundo ang labi at mga kamay niya. Nang malapit na akong bumigay ay huminto siya. Gulat at nanghihina
Forgotten Scars of Love Kabanata 48
Nakokonsensyaako...Isinandal ko ang likod sa upuan at pumikit. Ngayon ko lang tuluyang naramdaman ang pagod. Pero kahit papano gumaan ang pakiramdam ko dahil nandito siya. Dahil nakikita ko siya.NaramdamankoangpaghawakniYohannsakamayko.Nilingonkoagadsiya.“We’rehere.”Nanlumo ako nang matanaw ang bahay naming may ilaw. Ibig-sabihin no’n gising sila. “Mapapagalitan ka.” Sigurado ako. Pero umiling siya at siya pa mismo ang nagtanggal ng seatbelt ko. Nauna siyang lumabas at mabilis na umikot para pagbuksan ako. Nabulabog kami nang agresibong bumukas ang gate at sumugod si mama. Gusto kong salubungin ang galit niya pero inilagay agad ako ni Yohann sa kanyang likuran. Natakpan ko ang bibig sa malakas na sampal ni mama sa kanya.“Walangya ka talaga! Kikidnapin mo pa anak ko!” Halos magwala siya na hinawakan agad ni papa.&nbs
Forgotten Scars of Love Kabanata 47
Bigo akong bumalik sa loob ng hospital. Walang Yohann Min ang nagpakita. Wala siya. Sinubukan kong hagilapin hanggang sa hindi na makayanan ng paghinga ko. Sumisikip ito at natatakot akong baka magkatotoo nga ang sinabi ni Amay na ma-eextend ako rito.Kapagnakalabasakomag-uusaptayo,Yohann.Naiinisnaakoalammobaiyon?Tumingala ako at suminghap. Tuyo na rin ang mga luhang iniyak ko kanina. Para akong nakalutang sa ere habang naglalakad sa mahabang hallway hanggang sa matigilan dahil sa lalaking naka-wheelchair sa aking harapan.May suot siyang arm sling sa kaliwang braso. Nakabandage ang ulo at may mga pasa sa mukha. Seryoso ang paninitig niya sa akin kaya naningkit ang aking mata hanggang sa mapamilyaran ang mukha niya.Naghintay akong magsalita siya pero walang nangyari. Baka siguro nakaharang lang ako sa daraanan niya kaya siya tumigil at nagalit. Napalunok ako
Forgotten Scars of Love Kabanata 46
RUI's POV Ilaw... Sa una ay malabo pero nang subukan kong ikurap ang mga mata ay tumambad sa akin ang nakakasilaw na ilaw mula sa kisame. Sinubukan kong gumalaw pero pakiramdam ko lahat ng parte ng aking katawan ay paralisa. Doon ko lang namalayang hindi ko kwarto ang lugar na ito. Isang matining na ingay ng makina ang sumasakop sa buong paligid. May parang pumapatak na tubig kung saan. Isang lugar lang ang naiisip ko. Hospital. “R-Rui...” Dahan-dahan kong itinagilid ang ulo kung saan ko narinig ang nauutal niyang boses. Kahit lumabo ulit ang paningin ko, kilala ko na agad. “Jalen.” namaos ang aking boses. Napatayo siya at parang nataranta. Lumuhod siya sa sahig at hinawakan ang isang kamay ko. Ngayon ko lang naramdaman ang nakatusok sa kamay ko. Ilang beses ko siyang narinig na mahinang nagmura pero nandoon ang kakaibang kislap sa kanyang mga mata habang tinititigan ako. “Shit. I didn’t see this coming.”
Forgotten Scars of Love Kabanata 45
YOHANN's POV ‘N-Natatakotakosa’yo...’ Mabilis kong pinatay ang shower at hinihingal na napatukod. Naikuyumos ko ang mga kamay at napasuntok sa malamig na semento. If only I could, Rui. If only I could tell you everything, the details—everything! Pero, ayokong malaman mo ang lahat. Ayokong masaktan ka. Ayokong...mawasak ka. Kahit ako na lang. Anong oras silang matatapos? 10pm na, ah. Nag-eenjoy ba siya? Dinner lang naman ‘di ba? Bakit natagalan? Damn, I sound so desperate. Nabuhayan ako ng loob at napaayos sa pagkakasandal sa pinto ng condo niya. Tumatawag si Rui. Tumatawag siya. “H-Hello?” “YohannMin?SiYohannMin‘to,tamaba?” Napasinghapakonghangin.BakitnasaTrystannaitoangcellphoneniya?“Bakit?” “SiTrystan‘to.” “I know. Bakit na sa’yo ang cellphone niya?” Kum
Forgotten Scars of Love Kabanata 44
RUI's POV “H-Hello?”namamaoskongsagot. “Rui, may sakit ka?” Bakas sa boses ni Amay ang pag-aalala. Umiling ako kahit hindi naman niya iyon nakikita. “Ba’t ganyan boses mo?” Napalunok ako ng laway. Yakap ko pa rin ng mahigpit ang unan. Parang babagsak ang mata ko sa sobrang bigat. “Kakagising ko lang.” “Ay, sorry nagising kita. ‘Di mo kasi sinasagot kanina pa.” Humina ang boses niya at natahimik. Tinignan ko ang screen ng cellphone ko pero ongoing pa rin iyong tawag. “H-Hello, Amay?” “Yung totoo, Rui. Anong problema?” Ipinikit ko ang mata. “Nag-away ba kayo ni Yohann? Tinatawagan ko, ‘di na rin sumasagot. Ang sabi niya pupuntahan ka raw niya diyan. ‘Di ba kayo nagkita? O nandiyan siya?” “Wala.” iyon lang ang nasabi ko sa maraming tanong niya. Tumahimik ulit ang kabila. Para bang tinitimbang niya ang naging sagot ko o saan sa mga tanong niya ang sinagot ko. Hanggang sa narin
