All Chapters of คลั่งรักสุดใจของนายCEO: Chapter 261 - Chapter 270

'ทำไมฉันต้องบังคับให้แซคยอมจำนนต่อกฎครอบครัว? ฉันรู้ว่าเขาดื้อแค่ไหน! มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด!'จากนั้นริชาร์ดก็ยกแส้ขึ้นแอนนาลิต้าทนดูการกระทำที่โหดร้ายนี้ไม่ได้ เธอจึงหลับตาลงด้วยความทรมานเธอเพิ่งหลับตาลงได้ไม่นาน จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงที่ดังมากเธอหันกลับมาและเห็นรถโรลล์รอยซ์สีดำพุ่งชนประตู และขับมาที่ลานบ้าน พุ่งตรงไปยังบริเวณที่แซคคารีอยู่ทุกคนตกใจแม้แต่ริชาร์ดก็วางแส้ลงและจ้องไปที่เกราะกันชนที่ติดอยู่ที่หน้ารถหรู...เหตุผลเดียวที่รถสามารถทะลุผ่านประตูมาได้ก็เพราะการเพิ่มเกราะกันชนพิเศษที่ด้านหน้ารถปัง!ประตูรถถูกถีบเปิดออกร่างเล็กและผอมบางกระโดดออกมาจากรถอย่างรวดเร็วมิแรนด้าโกรธจัดเมื่อเห็นว่าเป็นชาร์ล็อต "ชาร์ล็อต ซิมมอนส์ แกกล้าดียังไง! ถ้าแกไปจากรอธเซย์อย่างที่ฉันบอก พี่ชายของฉันก็จะไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ ดู! ดูสิ่งที่แกทำกับเขาสิ!"ชาร์ล็อตจ้องมองไปยังแซคคารีอย่างไม่ลดละเธอได้เห็นร่างกายที่ถูกทรมานและบอบช้ำของแซคคารีผ่านวิดีโอ ดังนั้นเธอจึงได้เตรียมใจมาแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม การได้เห็นเขาอยู่ในสภาพนี้ในชีวิตจริงรู้สึกเหมือนเป็นการกระชากหัวใจครั้งใหญ่สำหรับ

ชาร์ล็อตแก้มัดให้แซคคารีอย่างเร็วที่สุดและพาเขาไปที่รถ"นายท่านรอง! ผมตกใจมากที่ได้ยินว่าพวกเขาจะลงโทษคุณตามกฎของครอบครัว คุณเจ็บมากไหมครับ คุณจะมีรอยแผลหรือเปล่า หรือว่าคุณจะพิการไหม?" ลูคัสกระโจนเข้าหาแซคคารีทันที และถามคำถามนับล้านแซคคารีค่อย ๆ จ้องไปที่ตาสีดำสนิทของเขา"หยุดทำเสียงดังสักที ให้ฉันได้อยู่เงียบ ๆ บ้างเถอะ"ลูคัสถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกนายท่านรองของเขามีน้ำเสียงที่แข้งกร้าว นั่นหมายความว่าบาดแผลส่วนใหญ่ของเขาเป็นบาดแผลบนผิวหนัง แต่กระดูกของเขาไม่เป็นอันตรายใด ๆนี่ยังหมายความได้ว่าร่างกายของนายท่านรองของเขานั้นแข็งเหมือนโลหะ ซึ่งสามารถทนต่อการฟาดฟันนั้นได้ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะพิการไปแล้วถ้าหากพวกเขาไม่ถูกทุบตีจนตายชาร์ล็อตมองแซคคารีอย่างกังวลเล็กน้อยหลังจากจัดท่านั่งให้กับเขา จากนั้นจึงกลับไปนั่งที่ที่นั่งของตัวเองมิแรนด้าที่กอดแอนนาลิต้าไว้แน่น จ้องมองไปที่เธออย่างหวาดกลัว"ชาร์ล็อต ซิมมอนส์ เธอเป็นผู้หญิง เธอเล่นกับระเบิดร้ายแรงอย่างนี้ได้ยังไง? แล้วพวกนี้เป็นของเถื่อน เธอไปหามันมาจากไหนมากมายขนาดนี้?"ชาร์ล็อตยิ้มเจ้าเล่ห์ "อันที่จริง พวกมันก็สนุกนะที่จะ

ทันที่ที่พวกเขาผ่านประตูเข้ามา พ่อบ้านเบ็นสันก็ทักทายแซคคารีกับลูคัส "คุณหมอสจ๊วตคุณอยู่ที่นี่มานานแล้ว กลับไปเถอะ"ตอนนี้ดร.สจ๊วตอยู่ในห้องนอนของแซคคารีชาร์ล็อตคิดว่าแซคคารีจะไม่ยอมให้เธอเข้าไปในห้องนอนของเขา ดังนั้นเธอจึงหยุดยืนอยู่นอกประตูห้องนอนของเขาหลังจากที่เดินตามเขาไปตลอดทางเมื่อเห็นเธอหยุดเดิน ริมฝีปากบางของแซคคารีก็เผยอขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร จนในท้ายที่สุด ทุกคนเดินเข้าไปในห้องนอนของแซคคารี ขณะที่ชาร์ล็อตนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นเพียงลำพังลูคัสบอกเธอว่าแซคคารีสบายดี แต่เมื่อเธอนึกถึงปริมาณเลือดบนร่างกายของเขาแล้ว ชาร์ล็อตรู้สึกหดหู่ใจขณะที่นั่งรอครึ่งชั่วโมงต่อมาดร.สจ๊วตเดินออกมาจากห้องนอนของแซคคารีชาร์ล็อตลุกขึ้นทันที "แซคคารีเป็นยังไงบ้าง?"ดร.สจ๊วตที่ดูสุภาพปรับแว่นสายตาสีเงินของเขาเล็กน้อย "นายท่านรองแข็งแรงกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นหลังจากการรักษาของผมแล้ว รอยแผลที่เกิดจากแส้ส่วนใหญ่บนร่างกายของเขาจะหายดี อย่างไรก็ตาม มีจุดหนึ่งของร่างกายที่พิเศษและสำคัญมากที่ผมไม่สามารถรับประกันได้ เป็นจุดที่เมื่อติดเชื้อแล้ว นายท่านรองไม่เพียงแต่ต้องทรมานจากผลร

'ทำไมมีแต่คนอารมณ์ดีมากมายอยู่รายล้อมผู้ชายที่เย็นชาและเฉยเมยอย่างเขานะ!?'ดร.สจ๊วตพูดต่ออย่างเคร่งขรึม "นอกจากนี้ คุณควรจำไว้ว่าต้องทายาให้นายท่านรองวันละครั้งตลอดหนึ่งสัปดาห์นับจากนี้ และหลังจากสัปดาห์นั้น คุณควรทามันทุกสามวันจนกว่านายท่านรองจะหายดี"ชาร์ล็อตผู้ได้รับความเดือดร้อนเกือบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือดเนื่องจากคำกล่าวนั้น"นายหญิง สิ่งที่ผมบอกคุณมันสำคัญมากนะครับ คุณได้จดบันทึกไว้ไหมครับ?"ชาร์ล็อตตอบพร้อมแก้มแดง ๆ ของเธอ "ฉันรู้! ฉันรู้! ไปได้แล้วค่ะ!"ดร.สจ๊วตพยักหน้าแล้วเดินจากไปอย่างมั่นใจชาร์ล็อตถอดหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอได้ยินเสียงที่ชัดเจนและอ่อนโยนมาจากบันไดที่ด้านนอก"คุณหมอสจ๊วต เขาเป็นยังไงบ้าง""อ่า! คุณลาร์สัน คุณนี่เอง! นายท่านรองถูกทุบตีมาอย่างรุนแรง แต่คุณคอนน์... เฮ่ คุณซิมมอนส์และผมได้ทายารักษาให้กับเขาแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่เป็นอะไร" น้ำเสียงของดร.สจ๊วตฟังดูน่านับถือมากเสียงใสและนุ่มทุ้มกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า "รับทราบ"เสียงฝีเท้าค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ และไม่กี่วินาทีต่อมา ชาร์ล็อตก็เห็นลอร์เลนเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเมื่อเห็นชาร์ล็อต

ในตอนแรก ลอร์เรนแกล้งทำลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ที่โต๊ะข้างเตียง เพื่อทำให้ชาร์ล็อตสงสัยและเข้ามาค้นตัวของเธอ จากนั้นเธอก็สร้างสถานการณ์ทีละขั้นให้เหมือนกับว่าชาร์ล็อตทำร้ายเธอด้วยเศษแก้วนั่นและดูเธอในตอนนี้!ลอร์เรนนอนขดตัวอยู่ที่พื้น ทำตัวเหมือนเป็นเหยื่อ ขณะที่ชาร์ลอตกำลังถือเศษแก้วที่แย่งมาจากมือของเธอ และตัวของเธอก็โน้มไปข้างหน้าอยู่เหนือร่างของลอร์เรน แล้วสถานการณ์ทั้งหมดในตอนนี้จะไม่ทำให้ดูเหมือนว่าเธอกำลังทำร้ายลอร์เรนได้อย่างไร?ไม่มีทางที่เธอจะเดินออกจากความยุ่งเหยิงนี้ได้โดยที่ยังดูเหมือนนางฟ้า!"เหอะ!" ชาร์ล็อตอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ลอร์เรน ฉันคิดว่าเธอจะแตกต่างจากทิฟฟานี่ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอก็เป็นพวกสารเลวที่ไร้ยางอายเหมือนกัน""คาร์ลี่ เธอกำลังพูดเรื่องอะไร... อ่ะ! อย่าเข้ามาใกล้นะ! ได้โปรดอย่าทำร้ายใบหน้าของฉัน!" เมื่อเห็นว่าชาร์ล็อตจะเดินเข้ามาใกล้ ลอร์เรนก็ตื่นตกใจและเอามือทั้งสองปิดหน้าของเธอ "แซคคารี รีบช่วยฉันเร็ว..."ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค แซคคารีก็อุ้มเธอขึ้นมาจากพื้นหัวใจของชาร์ล็อตเหมือนถูกทิ่มแทงด้วยของมีคมเมื่อได้เห็นฉากนี้ ความเจ็บปวดรวดร้าวฉายผ่านดวงต