เธออยากจะลุกยืน แต่ทั้งร่างกายของเธอกลับไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เซลีนสังเกตเห็นอาการนั้น เธอยิ้มและพูดว่า “นี่ ซาบริน่า ยังไงเถอะนะ ฉันก็ยังเป็นน้องสาวบุญธรรมของเธอ เธออยู่ในบ้านฉันมาตั้งแปดปี พ่อแม่ของฉันให้อาหารและเสื้อผ้ากับเธอราวกับเป็นลูกสาวของพวกเขาเอง ฉันเองก็ปฏิบัติกับเธอเหมือนพี่สาวเช่นกัน ตอนนี้ฉันบอกความจริงกับเธอ ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันล้อเล่นล่ะ? วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉัน เธอคิดว่าฉันว่างจะมาเล่นตลกกับเธอเหรอ?”ซาบริน่าพูดไม่ออก เธอรู้ว่าเซลีนไม่ได้พูดเล่น ๆ กับเธอเพียงแต่ซาบริน่าไม่สามารถยอมรับความจริงได้ก็เท่านั้นเซลีนหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า เผยให้ซาบริน่าเห็นวิดีโอข้างในโทรศัพท์ "ดูนี่สิ"ดวงตาของซาบริน่ามองตามด้วยความสมัครใจ และดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นทันใดวิดีโอของคืนนั้นเมื่อสามเดือนที่แล้ว ที่คฤหาสน์ริมภูเขาที่เธอไป คฤหาสน์หลังนี้เก่าและทรุดโทรม ดังนั้นซาบรินาจึงจำได้ทันที กล้องค่อย ๆ ขยายให้เห็นประตูหลัก จากนั้นมันก็มาถึงห้องที่มีแสงสลัว ซาบริน่าเห็นว่าเป็นห้องที่เธอเคยอยู่อย่างไรก็ตาม ห้องไม่มืดสนิทเหมือนที่ผ่านมา ห้องในวิดีโอมีแสงสีเหลืองถูกจุดไว้ ใต้แสงไฟมีช
Read more