Lahat ng Kabanata ng Sweet Chaos Of Love (Duology 01): Kabanata 11 - Kabanata 20

"Kailangan ba talagang gawin 'to?" Inip kong tanong habang nakataas ang baba at nakapikit ang mga mata. Ramdam ko naman na tumigil si Samer sa ginagawa niya para tignan ako."Shan, alam kong maganda ka na pero kailangan mo pa rin ito. At kung pwede ba h'wag kang makulit hindi tayo matatapos rito," pagkatapos sabihin niyon ay nagpatuloy na siya sa pagma-make-up sa akin. Napapabuntong hininga kong pinagkrus ang aking mga braso at hinintay na matapos siya."Aray! Ano ba!" Reklamo ko nang hinila ni Kitty ang ilang hibla ng buhok ko sa may bandang tainga. Sinamaan ko siya ng paningin."Sorry naman po! Ang likot kasi," inis na aniya na mukhang sinadya pang hilahin ng ganon kalakas ang buhok ko."Ang aarte niyo naman kasi e. Hindi naman talaga 'to kailangan." Naiinis kong reklamo at iminulat ang mga mata para lamang makita ang masasamang tingin nina Samer at Kitty."Oh ayan tapos na! Magbih

Pinarada ko ang kotse sa garahe ng mansion tsaka hinihingal na sinandal ang katawan sa driver's seat habang sapo-sapo ng kanang kamay ang kaliwang braso. Habang nagmamaneho ay hindi maawat ang magkahalong kirot, sakit at hapdi na nararamdaman ko dulot ng sugat na natamo pero hindi ko pinakita at pinahalata para hindi na mag-aalala si Ricko. Nababalutan ng sariwang dugo ang suot kong damit na patuloy na umaagos pababa sa kamay ko. Tatayo na sana ako para buksan ang pintuan ng sasakyan nang bigla itong bumukas at bumungad sa harap ko si Ricko na nag-aalalang tumingin sa akin matapos makita ang aking kalagayan. Hindi ko na napansin ang paglabas niya ng kotse dahil mas nakapukos ang atensyon ko sa ibang bagay.Mabilis niyang inakbay ang isa kong kamay sa balikat niya nang makababa ako sa kotse tsaka ako inakay papunta sa front door ng mansion hanggang sa salas bago inupo sa long sofa. Nagulat at nanlalaki ang mga matang tumingin sa akin nang pum

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong naglalakad ng walang destinasyon. Pumoproseso ang mga paa ko pero blangko ang utak ko. Nakamulat at gising ako pero pinapanalangin ko na sana nasa mahabang panaginip na lang ako. Ayaw kong dumating ang panahon na kasal na ako sa ibang lalaki na hindi ko man lang minahal. Oo minahal ko si Jake pero hanggang kaibigan lang ang kaya kong ibigay sa kanya.Habang naglalakad ay napahinto ako nang makita ang karatula na nagsasabing bus station ito papunta sa condo. Napapabuntong-hininga akong naglakad sa bakanteng upuan para hintayin ang bus upang makauwi na ako.Patuloy kong inuntog-untog ang sariling ulo sa pader habang blangko at wala sa sariling tumulala sa kawalan. Pinakawalan ko ang malalim na hininga tsaka inis na sinabunutan ang sarili at padabog na sinipa ang batong nasa gilid ng aking paa. Wala sa sariling pinasadahan ko ng paningin ang mga taong gaya ko rin na naghihintay sa bus nang biglan

Okyupado pa rin ang utak ko hanggang sa maayos at mapalitan ko ang nasirang gulong. Hindi ko maisip na kung sakaling hindi duwag na tauhan ang pinadala ni Mr. Drex para sundan ako ay maaaring madamay rito si Zach. Ayaw ko na ng mga taong nadadamay sa gulo ko, lalo pa't inosente.Pagkatapos kong ilagay ang nasirang gulong sa back compartment ay dire-diretso na akong pumasok sa sasakyan ni Zach tsaka agad na pinakiramdaman ang balang nahablot ko kanina sa gulong. Pasimple akong napairap nang mapagtantong hand gun ang ginamit nilang baril dahilan para sarkastiko akong mapangisi. Naputol lamang iyon nang biglang sumunod na pumasok si Zach sabay kabit ng kanyang seatbelt bago humarap sa akin na may nagtatanong na tingin. "How did that happen?" Kunot na kunot ang noong tanong niya kasabay ng pagsalubong ng kanyang makakapal na kilay. Nag-iwas naman ako ng tingin nang hindi ko makayanang tagalan ang kanyang paningin. Tumatagos sa kaibuturan ko ang kanyang paningin na pa

Mag-isa akong nakatayo habang taimtim na pinagmamasdan ang payapang karagatan. Malamig ang simoy ng hangin kung kaya't yakap-yakap ko ang aking sarili. Dito kami huling nagsama matapos ang mga nangyari. Napag-isipan kong bumalik dito para alalahanin ang mga masasayang nangyari dito sa amin. Saksi ang karagatan na'to kung paano namin nailabas ang nararamdaman namin sa isa't-isa. Nakita ng karagatan na ito kung paano ko pinatay ang lalaking gustong pumatay kay Zach. Narinig ng karagatang ito ang mga hikbi, singhot at pag-iyak ko nung oras na inilalabas ko ang sama ng aking kalooban. Naging malaking parte ng buhay ko si Zach. Hindi ko iyon pwedeng itapon at ibalewala na lang. Gusto kong makilala niya ang tunay na ako, gusto kong malaman niya ang buhay na meron ako at gusto kong malaman niya ang mga bagay na kinalakihan ko. Lahat ng 'yan ay gusto kong malaman niya, pero kapalit nun ay ang magpakilala sa kanya. Magpakilala kung sino ba talaga ako.