Kabanata 15:

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong naglalakad ng walang destinasyon. Pumoproseso ang mga paa ko pero blangko ang utak ko. Nakamulat at gising ako pero pinapanalangin ko na sana nasa mahabang panaginip na lang ako. Ayaw kong dumating ang panahon na kasal na ako sa ibang lalaki na hindi ko man lang minahal. Oo minahal ko si Jake pero hanggang kaibigan lang ang kaya kong ibigay sa kanya.

Habang naglalakad ay napahinto ako nang makita ang karatula na nagsasabing bus station ito papunta sa condo. Napapabuntong-hininga akong naglakad sa bakanteng upuan para hintayin ang bus upang makauwi na ako.

Patuloy kong inuntog-untog ang sariling ulo sa pader habang blangko at wala sa sariling tumulala sa kawalan. Pinakawalan ko ang malalim na hininga tsaka inis na sinabunutan ang sarili at padabog na sinipa ang batong nasa gilid ng aking paa. Wala sa sariling pinasadahan ko ng paningin ang mga taong gaya ko rin na naghihintay sa bus nang biglan