Lahat ng Kabanata ng Settled To The Bad Guy: Kabanata 1 - Kabanata 10

      "Susmaryosep! Ano ka ba namang bata ka! Saan ka pumunta kagabi?” salubong na sermon ni Nanay Dolor na siyang nagbukas ng bakal na gate para sa akin.     “Alam mo bang muntik ng atakehin ng sakit niya ang Lolo mo nang malamang nawawala ka sa party?" Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.     Humigpit ang pagkakahawak ko sa aking cellphone na siyang tanging nadampot nang magising ako kanina sa hindi pamilyar na kwarto. Hindi ko mahagilap ang stilettos na suot kagabi kaya nakayapak akong sumakay ng taxi pauwi rito sa bahay. Mabuti na lang at may naipit akong pera sa case ng cellphone ko na siyang aking ipinambayad.     Nahihilo pa rin ako.     "Si Mommy po?" Tila ba ako hinahabol sa paraan ng paglakad ko papasok sa bahay namin. Tinted ang salamin na wall sa living room kaya naman agad kong nakita ang mukha ko bago ako pumasok sa main door. To tell you,

       “Aquinah pala, ha?”      Natigilan ako sandali pero agad ding nakabawi at bumalik sa ginagawa. Binalot kaming dalawa ng nakabibinging katahimikan. Mabuti na lang at dumating si Cham at binasag ang katahimikang iyon.      “Thunder, saan mo banda iginarahe ‘yung kotse ni Xaw?” Nakangiting itinuro ni please-censor-his-name si Cham na para bang alam niya ang tumatakbo sa isipan nito. Hinuli ni Cham ang kamay niyang iyon tsaka hinawakan nang mahigpit. Tila ba nagmamakaawa na siya.      “Sus. Iyang mga tingin na iyan, alam ko na ‘yan.”      “E? Sige na kasi. Sabihin mo na.” Umiling si please-censor-his-name na siyang ikinainis ni Cham. Binitiwan niya ang kamay nito at nagawa pa ngang pumadyak sa sahig.      “Bubutasin mo lang naman ang gulong n’on. Cham, maawa ka naman sa akin na magpapaayos kung saka-sakali.”      Ila

       “Aquinah!”      Lumingon ako sa aking likuran nang marinig ang pagtawag ni Cham sa pangalan ng kaibigan namin. Iilang hakbang na lamang at mararating na namin ang pinto ng classroom. Bumitaw siya sa pagkakakapit niya sa braso ko at tumakbo para salubungin si Quin. Nakangiti akong sumunod sa kaniya.      “Bakit ka lumipat ng section?” nanlabi si Cham na siyang nagtanong. Bumaling sa akin si Quin kaya tumango ako bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Cham.      “May in-advance akong subject sa second year. Conflict sa schedule natin kaya lumipat na lang ako ng section,” paliwanag naman nito.      “Ba’t ka ba kasi nag-advance? Pwede naman nating kunin nang sabay-sabay next year!” may pagtatampo sa boses ni Cham. Lumingon siya sa akin kaya tumango na naman ako para suportahan siya.      “Girls, I’m two years older than you both. Nahuhuli na ako

       “’Yung bilin ko. Umuwi before 10 P.M. Gusto mo, sunduin na lang kita?” ani Vhan via phone call.      “Eh, kung sumama ka na lang kaya?”      “Ten P.M. Final na. Kapag hindi ka pa umuwi sa oras na iyon, susunduin kita.”      I rolled my eyes as if he’s right in front of me. He sounded possessive, too. Hindi naman sa ayoko siyang sundin pero minsan na nga lang ako makapupunta sa mga night party, may time limit pa? Habang abala sina Liane, Cham at Aquinah sa pag-aayos ay prente naman akong nakaupo sa kama.      “I can handle myself, okay?”      “No, you can’t, Jey! Remember that night when you got drunk? Saan ka nga natulog?” He might talking about that night of my birthday. I let out a deep breathe.      “Babe!” Kapag hindi pa gumana itong pagpapa-cute ko, ewan na lang.      Narinig ko naman

  Nilakihan ko ang awang ng pinto at tumuloy na nga papasok. Binati ako ng malamig na temperaturang nagmumula sa aircon—‘sing lamig ng mga tingin sa akin ni Corbi. Anong problema ng isang ito? Kahit pa hindi siya direktang nakatingin sa akin, ramdam ko ang nanlalamig niyang mga tingin. Ang awkward lang. Mauupo na sana ako sa kulay brown na sofa sa gilid malapit sa wall nang mapansin kong may nakabaluktot ang pagkakahiga roon at tila ba natutulog. Si Craig! Katulad ng nabanggit ko na, magkaibigan ang pamilya namin ni Corbi. Ninong sa kasal ng mga magulang niya si Lolo Martin. Mula pagkabata ay madalas nang nagku-krus ang landas naming dalawa—sa bahay man o sa kung saang family events. But we’re not close. Madalas nga akong naiilang sa tuwing nakikita ko siya. Isa rin siya sa iilang mga taong nakasalamuha ko na mahirap basahin ang ugali. Minsan bigla-bigla na lamang mangangalabit at ngingitian ka nang walang sapat na rason. Madalas naman da