CHAPTER 1:

     "Susmaryosep! Ano ka ba namang bata ka! Saan ka pumunta kagabi?” salubong na sermon ni Nanay Dolor na siyang nagbukas ng bakal na gate para sa akin.

     “Alam mo bang muntik ng atakehin ng sakit niya ang Lolo mo nang malamang nawawala ka sa party?" Nanlaki ang mga mata ko sa narinig.

     Humigpit ang pagkakahawak ko sa aking cellphone na siyang tanging nadampot nang magising ako kanina sa hindi pamilyar na kwarto. Hindi ko mahagilap ang stilettos na suot kagabi kaya nakayapak akong sumakay ng taxi pauwi rito sa bahay. Mabuti na lang at may naipit akong pera sa case ng cellphone ko na siyang aking ipinambayad.

     Nahihilo pa rin ako.

     "Si Mommy po?" Tila ba ako hinahabol sa paraan ng paglakad ko papasok sa bahay namin. Tinted ang salamin na wall sa living room kaya naman agad kong nakita ang mukha ko bago ako pumasok sa main door. To tell you, hindi iyon kaaya-aya.

     "Naroon sa mansion. Pinapasabi nga niyang tawagan siya sakaling umuwi ka na. Saan ka ba kasi galing?"

     Saan nga ba ako galing?

     Huminto ako sa paglalakad at napahilig ng ulo sa naging tanong niya. Habol ko ang aking paghinga habang inaalala kung saan nga ba ako nanggaling.

     Sa pagkakaalala ko, matapos kong makita si Vhan na may kahalikang babae sa bandang garden area ay tumakbo ako papunta sa main gate. Abala noon ang guard on duty sa pagpapapasok ng mga nahuling bisita kaya madali akong nakalabas. Tumakbo ako palayo at agad na pumara ng taxi.

     Sumakay ako sa taxi na iyon at bumaba sa pamilyar na bar. Pumasok sa loob, naupo sa stool na nasa counter at may naki-upong lalaki sa tabi ko. Kinausap niya ako, niyayang sumayaw at—

     "Jehan, hija, okay ka lang ba?"

     At hindi Aquinah ang pangalan ko.

     "Ah?! Maliligo po muna ako."

     The said night party took place at Lolo Martin’s house. Bago pa man ako umalis sa party ay nakainom na ako. Mukhang mas marami ang nainom ko sa bar at halos wala na akong matandaan matapos akong halikan ng lalaking iyon sa dance floor.

     Halikan? Did we really kissed? Napatakip ako ng mga kamay sa bibig. Hindi ko na maalala ang buong detalye ng mga pangyayari kagabi.

     Nakahawak ako sa ulo habang pababa sa hagdanan matapos maglinis ng sarili. Naamoy ko pa rin ang masangsang na amoy ng alak sa bibig ko kahit pa nakapag-toothbrush at mouthwash na ako. Sa kusina ako tumungo nang tuluyang makababa.

     “Saan ka pumunta kagabi, ha? Jehan Xaimylle? Wala na bang natitirang respeto riyan sa pagkatao mo at basta-basta ka na lamang umalis sa party nang hindi nagpapaalam? Kamuntikan nang atakehin ng sakit niya sa puso ang Lolo mo!” sermon ni Mommy sa akin. Eksakto kasing paglabas ko ng kusina ay siya ring pasok niya sa main door. Balak ko pa sanang bumalik at magtago pero nahuli na niya ako.

     Naghihintay akong sabihin niya sa akin na magiging grounded ako for a month, pero nang wala akong marinig ay napakunot na lang ako ng noo. Mas matindi siyang sumermon sa akin noon at pagkatapos ay sa apat na sulok na lamang ng bakuran namin umiikot ang mundo ko. Siguro napagtanto niyang nineteen na ako at nakakahiya kay Vhan kung ipagpapatuloy niya ang mga ganoong parusa sa akin.

     Speaking of that guy, aba’t hindi man lamang yata ako naalala ng lalaking iyon!

     "Aalis ka po ulit, Ma?" tanong ko nang mapansin ang maletang ibinababa ni Lali sa hagdanan.

     "I still have unfinished business in Seoul. Umuwi lang naman ako rito para umattend sa birthday mo pero ganito pa ang nangyari!"

     Pilit ang mga ngiti ko nang humarap sa kaniya. May kinuha siyang pera sa wallet niya. Binilang muna niya ito bago inabot sa akin. Tinanggap ko iyon at sinaway ang sariling huwag bilangin sa harapan niya. Magmula nang gastahin ko sa isang araw lamang ang laman ng credit card ko last year ay hindi na niya iyon muling pinahawak sa akin.

     “Dadalawin ko na lang ho si Lolo mama—"

     "No!" Lahat kami na naroon sa living room ay lumingon kay Mommy. Hindi pa kasi ako tapos magsalita pero binara na niya ako kaagad.

     "Hindi mo pwedeng bisitahin ang Lolo mo sa ngayon. My God, Jehan! Gusto mo na ba siyang mamatay?"

     Napayuko na ako. Hindi ito ang unang beses na kamuntikan ng atakehin ng sakit niya sa puso si Lolo. Maraming beses na itong nangyayari at ako parati ang dahilan. Halos kaedaran ko na raw ang sakit niyang iyon.

     "Nanay Dolor, ikaw na ho ang bahala rito sa bahay. Tatawag na lang ho ako kapag importante."

     Ilang oras pa lang akong naipapanganak noong namatay si Lola—ayon sa kwento ni Nanay Dolor na isa sa pinakamatagal na kasambahay ng pamilya namin. Kaya siguro ganoon na lang din kailap sa akin ni Lolo. My existence reminds him of the death of my late grandma. Kaya minsan, ako na lang din talaga ang umiiwas na lumapit sa kaniya.

     Tamang kaway lamang ako sa papalayong sasakyan na siyang maghahatid kay Mommy sa airport. Noong hindi na ito maabot ng aking tingin ay tumalikod na ako para pumasok muli sa loob at matulog na lamang para mawala itong hang-over ko. Isasara na sana ni Nanay Dolor ang gate nang may humintong kotse sa harapan.

     "Jehan!" sabay na sigaw ng dalawang pamilyar na tinig. Nang lingunin ko ang mga ito ay napangiti na lamang ako nang pilit. There’s a girl with short hair who’s a bit smaller that the other girl with long ash hair. They are Charmaine and Aquinah—my bestfriends.

     Obviously, nagsinungaling ako sa lalaking humingi ng pangalan ko sa bar kagabi. Hindi ko naman siya kilala kaya bakit ko ibibigay ang identity ko sa kaniya, hindi ba? Maliban kina Cham at Quin na bumaba sa kotse at sumalubong ng yakap sa akin, may isa pang tao na bumaba mula naman sa driver's seat.

     Si Vhan Austin Llorico.

     Inayos niya ang pagkakatakip ng kaniyang buhok sa kaniyang noo habang naglalakad papalapit sa akin. Malawak ang mga ngiti niya na siyang ikinahugis-parisukat ng kaniyang mga labi. Dahil nagkataong papasok na kami sa gate ay pinatuloy na rin namin sila.

     "Secret Paradise Bar? Ang daya naman! Sana niyaya mo kami, eh 'di mas masaya!"

     Napangiwi ako sa sinabi ni Aquinah tsaka siya pilit na nginitian. Magkatabi kaming nakaupo ni Vhan sa sofa. Sila naman ni Cham ang magkatabi sa kasalungat na sofa at nilalantakan ang brown cookies na inihanda ni Nanay.

     "'Di ba, Vhan?" dugtong pa nga niya.

     Nilingon ko ang katabi kong tahimik lang na nakatingin kay Quin. Salubong ang mga kilay niyang natatakpan ng dark brown at bagsak niyang buhok. Sa limang buwan na naming mag-on ni Vhan, ni minsan ay hindi ko pa siya nakitang nagtaas ng buhok. Nagkibit-balikat siya bago tinapunan ng masamang tingin si Quin.

     "Pero seryoso? Bakit ka nga tumakas?" This time, si Cham naman ang nagtanong.

     Sumulyap ako sandali kina Vhan at Aquinah na patuloy sa pagpapalitan ng masasamang tingin.

     "May nakita kasi akong naghahalikang palaka sa party ko kagabi. Alam niyo naman kung gaano ako naiinis sa mga palaka 'di ba? Kaya ayun, ako na 'yung nag-adjust para sa kanila. Nahiya pa, eh!"

     "Sana binato mo!" sabat ni Vhan.

     Hindi ko alam kung nakuha ba niya ang ibig kong sabihin sa metaphor na ginamit ko para sa kaniya at kay Aquinah na siyang pinaghihinalaan kong babae na kasama niya kagabi. Naikuyom ko nang mahigpit ang kamay kong nakalimutan kong hawak pala niya. Umalingawngaw tuloy sa buong sala ang malakas at baritono niyang sigaw.

     Ang lakas lang talaga ng loob niyang nambabae sa mismong birthday party ko at kaibigan ko pa!

     “It’s animal cruelty, honey. Ayokong manakit ng mga pangit na nilalang. Alam mo na, baka mas lalong pumangit kapag nasapol sa mukha!"

     "Hay, mabuti na lang ako, maganda," puri ni Aquinah sa sarili. She's checking her new nail art design na pakiramdam ko, kanina pa niya fini-flex sa akin. Paki-alam ko sa kung maganda, masisira rin naman iyan kapag nagsabunutan kaming dalawa.

     Aquinah and Vhan are grade school buddies, got separated and haven’t communicated in middle school and then met each other again last year because of me. Sa lahat ng babaeng umaaligid kay Vhan, sa kaniya ako pinaka-insecure.

     It’s given that she’s tall, pretty and brainy but aside from that, she’s Vhan’s secret crush way back grade school. Inamin sa akin iyon ni Vhan nang minsang mag-usap kami tungkol sa mga bagay-bagay. Nagbalak din daw siyang ligawan sana si Quin pagtuntong nila sa middle school pero hindi nangyari dahil lumipat nga sa school namin ni Cham si Aquinah.

     But she’s one of my best friends now. Ayoko siyang paratangan ng walang matibay na ebidensya. Pero sa mga ikinikilos nilang dalawa, parang may something kasi. Idagdag na rin na kapareho niya ng dress na suot kagabi ang babaeng kasama ni Vhan.

     Ang balak kong matulog kanina ay nauwi sa panonood ng series sa Netflix na request ni Charmaine. Hindi ko nga alam kung natapos ko ba ang unang episode. Nakatulog kasi ako. Nang magising ay nakahiga na sa kama at malalim na ang gabi.

     Nakaramdam ako ng gutom kaya nagpasya akong bumaba. Patay na ang mga ilaw sa baba, maliban sa mga ilaw sa labas ng bahay na tumatagos sa tinted na salamin sa salas. May itinabing pagkain sa akin si Nanay Dolor sa mesa na iinitin ko na lamang sa microwave.

     "Gising ka na?"

     Naistatwa ako sa kinatatayuan, sa harap ng microwave, nang may nagsalita sa direksyon ng bukas na pinto ng kusina. Naaninag ko si Vhan na pumasok sa dining area.

     "Nagugutom ka?"

     Nilagpasan niya ako at naupo sa isa sa mga upuan sa dining. Nakabalot sa katawan niya ang comforter na sumasayad na sa sahig. Pasimple ko siyang inirapan bago ako naglakad papunta sa kinaroroonan niya at inilapag roon ang bowl ng ulam.

     "Hindi ka umuwi?" Ipinatong niya sa mesa ang kaniyang kaliwang siko tsaka nakapangalumbabang humarap sa akin. Hindi ko siya pinansin. Sa halip ay bumalik ako papunta sa ref para kumuha ng maiinom na soda in can. Bitbit ang soda ay naglakad ako pabalik sa mesa at naupo sa kaharap niya na upuan.

     "Sinong boyfriend ba naman ang uuwi nang hindi nakakausap ang girlfriend niyang nag-bar mag-isa at may kasamang ibang lalaki?" Natawa ako sa tinuran niya. Coming from the guy who kissed someone else in his girlfriend’s birthday party.

     "Excuse me? Sino ang may kasamang ibang lalaki?"

     "Ako siguro?"

     "You are talking nonsense, Mr. Llorico!" pagtatapos ko ng usapan. Mukhang nahihinuha ko na kung saan pupunta ang usapan namin kung magpapatuloy kami sa ganoong topic.

     "I've been ringging your phone since I heard that you're nowhere to be seen in your own party last night. Guess what? Lalaki ang sumagot. Baka naman may plano kang magpaliwanag?

     Lalaki? Hindi ko pa nache-check ang phone ko kaya hindi ko alam kung ano ang mga pinagsasasabi niya.

     Huwag naman sanang ‘yung lalaki sa bar ang sumagot ng tawag niya. Kung ‘di, mababaliktad ang kwento at lalabas na ako ang nagch-cheat sa kaniya. Pinakatitigan ko siya na siyang ginawa niya sa akin. Bakit parang pakiramdam ko, ako itong nah-hot seat sa aming dalawa?

     "Sino ‘yung lalaking kasama mo?" Umarko ang natural na mataray kong kilay. Napalunok din ako ng sariling laway. Nanatili kaming nakatitig sa mata ng bawat isa kung saan ay ako na ang kusang sumuko noong huli. Inabot ni Vhan ang soda. Binuksan niya ito bago ibinalik sa harapan ko.

     "Guilty?" Mabilis akong umiling.

     "Why would I? Baka ikaw?" Buntong-hinga lang ang isinagot niya sa naging tanong ko.

     Nakangiti siyang tumayo mula sa pagkakaupo. Naglakad siya papunta sa tabi ko tsaka ginulo ang katamtamang haba ng bagsak at natural na brown kong buhok. Naiirita akong tinanggal ang kamay niya sa ulo ko’t baka may mahulog na hibla sa pagkain ko. Hindi man ako sigurado kung si Aquinah ba o hindi ang babaeng iyon kagabi, walang duda namang siya iyon.

     Kilalang-kilala ko siya kahit pa nakatalikod.

     “Tutal nakapag-usap naman na tayo, uuwi na ako. Ikaw na ang magsabi kina Nanay D na umalis na ako,” ani niya.

     “Nang ganitong oras?” Nilingon ko siya. Alas-dos pa lamang ng madaling araw. Walang pag-aalinlangan naman siyang tumayo. Hinatid ko naman siya ng tanaw nang makalabas na sa gate ang kotse niya.

     You will know that you truly love the person if you can see yourself with him in the future. Wala akong nakagisnang ama habang tumatanda at ayokong maranasan ng magiging anak ko sa future ang ganoong pangungulila. I can see Vhan to be that kind of Dad for my future kids. Pero sa mga ikinikilos niya ngayon, unti-unti nang nagiging malabo ang pangarap na iyon.

     Sabi nga nila, trust your instincts. Paano ko ba mapapaamin si Vhan nang hindi ako nagmumukha na parang pinagdududahan siya?