All Chapters of Till the Right One Comes: Chapter 1 - Chapter 10

MAHIMBING akong natutulog sa kama ko nang walang  pakundangang tumunog ang aking alarm clock na naging dahilan ng aking pagkagising. Nang akmang aabutin ko na ito sa aking desk ay hindi ko namalayang nasa mismong gilid na pala ako ng aking kama, dahilan ng aking biglaang pagkahulog sa sahig.“ "Aray ko! Kung minamalas nga naman, oo! Kung kailan pa unang araw ng pasukan, saka naman ako pinerwisyo ng higaan na ’to,” naiinis na sambit ko sa sarali, habang nakahandusay pa rin ako sa sahig. Dahan-dahan akong tumayo at paika-ikang naglakad mula sa pagkakahulog habang hawak ko ang likuran ko na parang may kung anong nabali  rito. Halos hindi ko ito maigalaw dahil sa sobrang sakit nito.  Ilang sandali lamang ay biglang tumunog ang aking cellphone na nakasuksok sa ilalim ng aking unan. Pagkasagot ko pa lamang  sa cellphone ko ay agad ko ring inalis ito papalayo sa tainga ko dahil halos mabingi ako sa sobrang lakas ng boses ni Rex. “H

Aiden’s POV September 5, 2016… It’s actually the second day of school. And I still can’t get over with the girl I came across yesterday. Yesterday was really an awful day for me. I woke up early at 6:00 am today, because I set my alarm last night for me to  wake up at 5:30 this morning. Yeah! My alarm clock was hanging on for like  30 minutes, so am I. This day after yesterday of having a disgusting day at school, I think history would repeat itself again. I have to do things at school repetitively and meet people I am trying to get out from my sight everyday. However, that girl seems familiar to me. I just cannot remember where. So I just tilt my head, for I am subconsciously thinking when and where I saw her, other than  yesterday in the men’s CR where he accused me of being a pervert. I cannot believe, someone would say that in front of me, except for that audacious girl. I am trying not to stress myself out but she keeps ge

 Drake’s POVKANINA pa ako pabalik-balik sa mga classrooms na nadadaan ko, pero hindi ko  makita ni anino manlang ni Dianne. Para akong mahihilo sa ginagawa kong ‘to. In the first place, I don’t know why I am doing this. There’s a strange force that suddenly drives me to do this strange actions and make my heart beat fast. And only when I’m with Dianne that my heart beats slowly again. I need to find her or else my chest would be exploding any moment. Hyperbolically explained but that seems to be the feeling I have as of the moment.Most if not all may experience differently to what I’m feeling right now, for their heart might beat faster whenever they’re with someone— who have special place in their hearts or uncomfortable with. But I’m the total opposite of it. I guess, I feel more comfortable when I’m with them.Habang naglalakad ako papunta sa palikuran, I saw a gr

Aiden’s POV “IKAW!” Ito ang tanging salitang tumatatak sa aking isipan, matapos ang nangyari sa field kahapon. Hindi ito maalis sa aking isipan dahil nakasisiguro akong dahil dito ay imposibleng mapatawad pa ako ni Dianne sa mga atraso ko sa kaniya. Malamang ay kumukulo na ang dugo nito sa akin ngayon. Ikaw ba naman ang i-mouth to mouth ng taong kagalit mo. Halos masuka na ito kahapon ng malaman niyang sa dinami rami ng taong pwedeng gumawa non ay ako pa talaga. Kasalanan ko rin naman kasi dahil pumayag ako sa kagustuhan ni sir Adrian. Sa totoo lang ayaw ko sana itong gawin dahil nakakahiya, pero parang may magnetic force ang tila humatak sa aking mga labi papunta sa kaniyang mga labi. Hindi ko maipaliwanag. Pero parang na-hypnotize ako. Ang totoo niyan, ako ang dahilan kung bakit siya natumba. Ako kasi ang huling sumipa sa soccer ball bago ito tuluyang lumipad sa ere papunta kay Dianne. Naisip kong baka dahil guilty ako, kaya

“Uy, sorry ulit ha!” “Ano ka ba wala na sa akin ‘yon. At saka ako rin naman may nagawang hindi maganda sa’yo kaya quits na tayo” tugon ni Dianne. “E parang galit ka pa sa'kin eh,” muli kong saad. Hindi ito agad nakapagsalita, kaya naisip kong baka hindi pa umuupa ang galit nito sa akin. “Hindi naman. Mukha ba akong galit?” usisa nito,sabay hawak sa kaniyang pisngi at noo na parang sinusuri nito kung meron itong wrinkles. “Siguro, stress lang ‘to. Puyat lang siguro ako!” pabirong sabi nito. Sa totoo lang, naisip ko ring baka stress lang  siya kaya para itong down na down sa lagay na ‘yon. “Dianne, do you mind if I ask you something?” “Ahh? Ano ba ‘yon?” anito. Tatanungin ko sana siya kung meron ba siyang problema dahil sa kaniyang ‘di maipintang mukha, pero naisip kong baka isipin niyang masyado na akong nanghihimasok sa buhay niya.”Ah, tanong ko lang sana kung bakit ka hinahabol ng mga—.Alam mo na, ng mga l